คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : THE SEX 1....
Chapter 1
“คยูฮยอน วันนี้ฉันเหนื่อยพอเถอะ” มือบางดันร่างสูงออกห่าง ก่อนจะเบี่ยงหน้าหวานหลบจมูกคมที่คอยจะกดฝังบนผิวแก้มเนียนของตัวเอง
“แต่เราไม่เจอกันตั้งสามวันเชียวนะ” เอ่ยบอกเสียงพร่า บ่งบอกความต้องการที่อยู่ภายในอย่างเต็มเปี่ยม
“พรุ่งนี้ฉันมีสอบนะ” เสียงหวานขัดออกมาเบาๆ ก่อนจะสะดุ้งเล็กน้อยเมื่อมือหนาสอดเข้ามาภายใต้ชุดนอนตัวบาง นิ้วเรียวสะกิดไปบนยอดอกสีสวย
“อ๊ะ อย่าสิ” มือบางดันมือของอีกฝ่ายออก ใบหน้าหวานแดงก่ำ
“โธ่ ฮยอกแจ” คยูฮยอนครางเรียกเสียงเบา
“คยูฮยอน ฉันรู้ว่านายเก่งแต่ฉันไม่เก่งนะ” เสียงหวานใสเอ่ยอ้อน ในขณะที่ซองมินเปิดประตูห้องนอนออกมาพอดี
“อ้าวซองมิน ยังไม่นอนเหรอ” คยูฮยอนหันไปทักเพื่อนอีกคน แต่ซองมินกลับมองฮยอกแจนิ่งด้วยสายตาตำหนิ
“ฉันจะมาตามฮยอกแจไปอ่านหนังสือ” พูดออกมาเสียงเรียบ มองมือของคยูฮยอนที่เกาะเกี่ยวอยู่ที่เอวเล็กดวยสายตาไม่ชอบใจ
ทำไมฮยอกแจต้องยอมคยูฮยอนตลอดเวลา
“ไม่เอาน่าซองมิน” คยูฮยอนบอกปัด แล้วรวบคนตัวเล็กเข้ามากอดเอาไว้แน่น ฮยอกแจได้แต่ส่งสายตาขอโทษมาให้กับเพื่อนสนิท
“แต่ว่า”
“ไม่เป็นไรหรอก ซองมินอ่านหนังสือเถอะ” เสียงหวานขัดออกมาก่อน ซองมินได้แต่มองใบหน้าน่ารักอย่างขัดใจก่อนจะปิดประตูเข้าห้องนอนของตัวเอง
“คยูฮยอน ซองมินโกรธแล้วนะ” คนน่ารักหันมาว่าร่างสูงที่เอาแต่กอบโกยกลิ่นหอมอ่อนๆของตัวเองเข้าปอด ปากหนาก้มลงดูดเม้มที่ซอกคอขาว
“อื้อ คยูฮยอน” เสียงหวานครางออกมาเบาๆ มือเล็กดันอกกว้างให้ออกห่างหากแต่ก็ถูกรวบเอาไว้ทั้งสองข้าง
“ไม่เอาน่า ไม่คิดถึงสัมผัสของฉันเหรอไง” เสียงทุ้มเอ่ยถามชิดกับริมฝีปากอิ่มแดงฉ่ำ
“แต่ อื้อ” เสียงหวานถูกปิดด้วยเรียวปากหนาที่ครอบครองรสหวานจากคนตัวเล็ก ลิ้นร้อนสอดเข้าไปหาความหวานที่เจ้าของเต็มใจเปิดทางให้
“อื้อ” ร่างบางครางหวานอีกครั้ง เมื่อลมหายใจถูกพรากออกไปจนเกือบหมด ตาหวานปรือฉ่ำมองใบหน้าหล่อตรงๆ
“วันนี้อย่าเพิ่งอ่านหนังสือเลยนะ ให้ฉันอ่านนายก่อนแล้วกัน” คยูฮยอนโน้มหน้าลงกระซิบชิดใบหูเล็ก ร่างบอบบางถูกช้อนขึ้นมาในวงแขน ก่อนจะหายเข้าไปในห้องนอนของคนตัวเล็ก
“เจ็บไหม ฮยอกแจ” ซองมินออกปากถามเสียงเรียบ นั่งมองร่างบางที่เอาผ้าพันคอพันไปที่ลำคอสวยเพื่อปกปิดรอยแดงเป็นจ้ำ
“ซองมินอ่า” คนน่ารักหันมาหาเพื่อนรักแล้วยิ้มให้น้อยๆ
“ฉันถามว่าเจ็บไหม” ร่างอวบย้ำคำถามเสียงเครียด
“ไม่หรอก” ตาสวยเสหลบไปอีกทาง หากแต่ซองมินก็ยังเห็นน้ำใสๆที่เคลือบอยู่รอบดวงตาเรียวเล็กคู่นั้น
“เลิกเถอะฮยอกแจ นายก็รู้ว่าคยูฮยอนมันมีคนมันชอบอยู่แล้ว” ร่างอวบตอกย้ำความเจ็บปวดให้กับเพื่อนรัก
แต่อีกคนก็เจ็บจนชินชา
“ฉันทนได้นี่”
“แต่ฉันทนไม่ได้!!” ซองมินตวาดเสียงดัง
“ฉันรักเขานี่ซองมิน”
“แต่มันเห็นนายเป็นเพื่อน ที่มันมาที่นี่มีครั้งไหนบ้างที่ไม่ได้มาเพื่อมีอะไรกับนาย พอตอนเช้าก็กลับออกไปรับคนที่มันกำลังจีบ” ซองมินร่ายยาว ฮยอกแจได้แต่นั่งนิ่งๆ
“ฉันรู้”
“มันเคยทะนุถนอมนายบ้างไหม มันเคยฟังคำขอร้องของนายรึเปล่า” ซองมินพูดออกมาอีกครั้ง ทุกอย่างที่พูดเป็นเรื่องจริงทั้งสิ้น
“ฉันขอโทษ”
“…”
“ฉันรู้ว่านายเป็นห่วง แต่ฉันรักเขาไปแล้วนี่ซองมิน” ฮยอกแจตอบเพื่อนออกมาเสียงเบา เขารู้สึกผิดที่ทำให้ซองมินคอยเป็นห่วงอยู่แบบนี้
“คยูฮยอนมันต้องการแค่ร่างกายของนายนะฮยอกแจ” ซองมินเดินเข้ามาโอบคอเพื่อนจากด้านหลัง มองอีกคนด้วยสายตาห่วงใยผ่านกระจกบานใสตรงหน้า
“ถ้ามันจะทำให้คยูฮยอนมีความสุข แค่ร่างกายฉันก็ยินดี” ร่างเล็กรับคำ เปลือกตาบางปิดลงพร้อมกับน้ำตาใสที่ไหลออกมา
ฮยอกแจรู้ว่าตัวเองกับคยูฮยอนอยู่ในฐานะอะไร
ฮยอกแจรู้ว่าคยูฮยอนมีความสุขกับร่างกายของเขา
แล้วฮยอกแจก็รู้ว่าคยูฮยอนไม่เคยให้ความสำคัญกับเขาไปมากกว่าเพื่อนเลย
“ถ้ามันเจ็บขนาดนี้ทำไมไม่หยุดล่ะฮยอกแจ” ซองมินถามด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ
กี่ครั้งแล้วที่เขาต้องร้องไห้ไปกับฮยอกแจ
แต่เขายิ่งร้อง ฮยอกแจก็ยิ่งสะอื้นจนตัวโยน
มือของเขาคอยกอดปลอบฮยอกแจ
แต่ว่ามือของฮยอกแจไขว่คว้าแต่มือของคยูฮยอน
“ตัวเล็ก ซองมินทำอะไรกันอยู่น่ะ” ดงเฮวิ่งร่าเริงเข้ามาทักเพื่อนสนิททั้งสองคน ร่างโปร่งมองคนที่กำลังทำหน้าเครียดด้วยรอยยิ้มขำๆ
“สอนฮยอกแจน่ะสิ”
“ตัวเล็กไม่อ่านหนังสือเหรอ” ดงเฮย้อนถาม ก่อนจะลงนั่งขนาบข้างไปอีกข้าง ช่วยมองเนื้อหาที่ซองมินกำลังสอน แล้วหันมาเปิดหนังสือของตัวเองตามเพื่อช่วยซองมินสอนอีกแรง
“หิวรึเปล่าฮยอกแจ” ซองมินหยุดสอนเมื่อนึกขึ้นได้
“ก็หิว แต่ไม่เป็นไรหรอก” เสียงหวานเอ่ยตอบ ก้มหน้าลงมองหนังสือต่อ คิ้วเล็กๆขมวดมุ่นเมื่อไม่เข้าใจ แต่พอดงเฮอธิบายก็มีสีหน้าที่ดีขึ้น ซองมินอมยิ้มน้อยๆก่อนจะลุกเดินออกไปเพื่อหาซื้อนมกับขนมปังมาให้เพื่อนอีกสองคน
“คยูฮยอนอ่า มีสอบไม่ใช่เหรอ” เสียงแหลมเล็กดังขึ้น ซองมินชะงักกึก หันกลับมามองที่โต๊ะของตัวเองที่เพิ่งเดินจากมา ก็เห็นว่าฮยอกแจมองไปยังคนสองคนที่กำลังเดินเข้ามาในตึกคณะอยู่ก่อนแล้ว ดงเฮก็มองไปแล้วยกมือขึ้นโบกทักทาย
“ครับ แต่ผมก็ต้องการกำลังใจจากพี่นี่นา” คยูฮยอนส่งเสียงตอบร่าเริงติดอ้อนนิดๆจนทำให้คนหน้าสวยต้องอมยิ้มเขิน
“พูดจาเว่อร์อีกแล้ว” มือบางตีลงมาบนอกแกร่งเบาๆ
“จริงๆนะครับ ถ้าพี่ฮีชอลไม่มาให้กำลังใจผมก่อนเข้าห้องสอบผมต้องแย่แน่ๆเลย” พูดเสียงหวานมือแกร่งจับมือบางเอาไว้จนแน่น ตากลมของฮยอกแจกะพริบถี่เพื่อไล่หยาดน้ำตาที่เริ่มก่อตัวบนขอบตาเรียวเล็ก
“นี่ไอ้คู้แกไม่ต้องสวีทขนาดนั้นก็ได้ฉันอิจฉานะ” ดงเฮส่งเสียงแซว คยูฮยอนหันมายิ้มให้เพื่อนเล็กน้อย ตาคมมองเลยมายังร่างบอบบางที่นั่งอยู่ข้างๆดงเฮก่อนจะมองผ่านไปราวกับไม่มีตัวตน
“อย่ามาแซวพี่น่าดงเฮ” ฮีชอลย้อนกลับเขินๆ ดึงมือออกจากการเกาะกุมของคยูฮยอนแล้วมานั่งลงที่โต๊ะเดียวกับฮยอกแจ ซองมินรีบเดินกลับโต๊ะแทบจะทันที
“คยูฮยอนแกไม่อ่านหนังสือเหรอไง” ดงเฮเงยหน้าถามเพื่อนร่างสูงอีกครั้ง
“ไม่ต้องหรอกฉันเก่ง”
“เก่งมากนักทำไมปล่อยให้ตัวเล็กไม่เข้าใจอยู่แบบนี้ล่ะ” ดงเฮต่อว่าไม่จริงจังนัก ตาคมมองเลยมาที่ใบหน้าน่ารักนิ่ง
“นายก็สอนอยู่แล้วไง” ตอบกลับอย่างไม่ใส่ใจ หันกลับไปเอาใจฮีชอลต่อ ซองมินเดินมานั่งอีกข้างของฮยอกแจ เลื่อนมือไปบีบกับมือเล็กแน่น
“แต่แกเก่งกว่าฉันนี่หว่า”
“ก็เห็นอยู่ฉันไม่ว่าง ถ้าฉันไปสอนฮยอกแจแล้วใครจะคอยเอาใจแฟนฉันล่ะ” เสียงทุ้มเอ่ยตอบในขณะที่ฮีชอลกับดงเฮหัวเราะน้อยๆ
ฮยอกแจนั่งนิ่ง มือเล็กบีบมือซองมินแน่น ใบหน้าหวานก้มลงมองตัก ซองมินได้แต่มองด้วยความสงสาร
เจ็บปวดขนาดนี้ทนได้ยังไงกกัน
“ไปซื้อขนมกันเถอะฮยอกแจ” ซองมินรีบออกปากชวน ฉุดร่างเล็กออกมาจากความเจ็บปวดที่กำลังพบเจอ คยูฮยอนเพียงแค่มองตามด้วยหางตาแล้วหันมาสนใจคนข้างกายต่อ มีดงเฮคอยแซวเป็นระยะ
-------------------------------------------
Katomnam Talk:
อ่า เนื้อหากระชากอารมณ์
ไม่รับปากว่าจะมาต่อได้เมื่อไหร่นะคะ
แต่จะรีบพิมพ์ที่สุดค่ะ
กรี๊ด
มาช่วยกันเจิมหน่อยเร็ว!!!
ความคิดเห็น