คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #87 : Story 32 Translete 2{Kyuhyun X Hyukjae}
“ไปกินอะไรก่อนไหม หิวรึเปล่า” ร่างเล็กดึงมือของอีกคนเอาไว้เมื่อร่างสูงไม่พูด ไม่ว่าอะไรแม้แต่น้อย ไม่รู้ว่าเกรงใจหรือไม่คุ้นเคยกันแน่
“ครับ?” นายแบบรูปหล่อหันมาตีหน้างงกลับ จนคนลืมตัวต้องค่อยๆพูดชัดๆอีกรอบ
“หิวไหม”
“หิวครับ”
“หาอะไรกินกัน” ทันทีที่ได้คำตอบปากแดงๆก็เผยรอยยิ้มกว้าง มือเล็กกระตุกแขนอีกคนแล้วลากไปทางหน้าคอนโดเดินลัดเลาะไปตามฟุตบาทไม่นานนักก็พบกับร้านอาหารที่ถูกตกแต่งอย่างน่ารัก คยูฮยอนมองเข้าไปในตัวร้านกับมองหน้าคนด้านข้างสลับกัน
ร้านน่ารัก
เหมาะกับคนน่ารัก
คิดได้ไม่นานก็ต้องเดินตัวปลิวตามคนตัวเล็กเข้าไปด้านใน ปากอิ่มแย้มยิ้มหวานทักทายคนในร้านด้วยความสนิทสนม ก่อนที่คิ้วเข้มจะกระตุกน้อยๆเมื่อร่างสูงของใครอีกคนเดินเข้ามากอดฮยอกแจเอาไว้เต็มอ้อมแขนแถมด้วยหอมแก้มซ้าย ขวาไปฟอดใหญ่
“คิดถึงจัง” เสียงทุ้มเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงอ่อนหวาน ตาคมมองร่างในอ้อมแขนด้วยแววตาหวานเยิ้มจนคยูฮยอนรู้สึกว่าตัวเองกลายเป็นส่วนตัวเข้าไปทุกที
“คิดถึงเหมือนกัน ว่าแต่วันนี้ฟรีนะ” เงยหน้าถามตาใส มือแกร่งขยี้ผมนุ่มสีบลอนด์ไปมาก่อนจะหยิกจมูกเล็กรั้นเบาๆ
“ก็เห็นฟรีทุกวัน”
“อ่อ แต่วันนี้ผมพาเพื่อนมาด้วยนะ”
คยูฮยอนมีตัวตนอีกครั้งเมื่อมือนิ่มจับมือเขาเพื่อลากเข้าไปแนะนำ แต่ตอนนี้นายแบบหนุ่มรู้สึกหดหู่ใจถึงที่สุด
คุณน่ารักมีแฟนแล้ว
“พามาหยามพี่รึเปล่าฮยอกแจ”
“โธ่ ใครจะกล้าทำแบบนั้นกับพี่เยซองได้ล่ะฮะ” เสียงหวานเอ่ยอ้อน เยซองมองหน้าหล่อๆนั่นอย่างไม่ถูกชะตาเท่าที่ควร
“แล้วใคร”
“นี่คยูฮยอนฮะ โจวคยูฮยอน นายแบบคนใหม่ในสังกัดของพี่ฮีชอล”
“ยินดีที่ได้รู้จักฉันเยซอง”
“สวัสดีครับ คยูฮยอนครับ” ร่างสูงโค้งลงทักทายอย่างนอบน้อมทำให้เยซองยิ้มได้ออกมานิดหน่อย ก่อนจะหันไปคล้องคอร่างเล็กเอาไว้
“ไปในครัวกัน อยากกินอะไรก็สั่งเลย” เสียงแหบเอ่ยบอก ก่อนที่ร่างเล็กจะหัวเราะคิกคัก มือเล็กฉวยเอามือของนายแบบหนุ่มติดเข้าไปด้วย
“คยูฮยอนอยากกินอะไร”
“แล้วแต่คุณน่ารักครับ”
กึก…
คนที่กำลังหมุนซ้ายหมุนขวาหากับข้าวที่ถูกใจชะงักกึกเมื่อคำว่า คุณน่ารัก ผ่านหูไปตาหวานเงยขึ้นมองร่างสูงตรงๆ
ตกลงจะเรียกเขาแบบนั้นจริงๆใช่ไหม
“ผมทำอะไรผิดรึเปล่า” คยูฮยอนถามกลับมาเมื่อถูกจ้องเป็นเวลานาน
“จะเรียกฉันแบบนั้นจริงๆน่ะเหรอ”
“ครับก็คุณน่ารัก”
“แต่ฉันชื่อฮยอกแจ”
“ผมทราบครับ”
“แล้ว…”
“ก็คุณน่ารัก ผมเลยอยากเรียกคุณน่ารัก” ร่างสูงตอบกลับอย่างไม่รีรอ คนตัวเล็กก้มหน้างุดเม้มปากแน่นพร้อมๆกับแก้มที่แดงก่ำ คยูฮยอนมองคนตัวเล็กตรงหน้าด้วยรอยยิ้มกว้าง ถ้ารู้ว่ากลับมาเกาหลีแล้วจะเจอคนน่ารักแบบนี้
กลับมาตั้งนานแล้ว
“ตามใจ” เสียงใสพึมพำออกมาเบาๆ ก่อนจะชี้กับข้าวไปสองสามอย่างแล้วเดินนำออกมาด้านนอก พาคยูฮยอนเข้าไปนั่งโต๊ะในสุดอย่างเคยชิน มีเยซองเดินมาคุยด้วยบ้างเป็นครั้งคราวเนื่องจากลูกค้าแน่นขนัดเหมือนทุกวัน ตาคมทอดมองตามเยซองไปด้วยความอิจฉาจนคนที่นั่งอยู่ตรงข้ามสังเกตเห็น
“มีอะไรรึเปล่า”
“ครับ?”
“เห็นมองพี่เยซองตาไม่กระพริบเลย” ขยายความออกมาเล็กน้อย
“แฟนคุณ เขาหล่อดีนะครับ” พูดออกมาซื่อๆ แต่คนฟังแทบสำลักข้าวในปาก
“พี่เยซองน่ะนะ”
“ครับ”
“นั่นน่ะแฟนเรียวอุค เรียวอุคคือเพื่อนฉัน”
“…”
“พี่เยซองเขาเป็นพี่รหัสฉันเราเลยสนิทกัน เข้าใจป่ะ” เสียงใสค่อยๆอธิบายออกมา นายแบบหนุ่มยิ้มกว้างจนตาแทบปิดก่อนจะพยักหน้ารับรัวๆแม้จะเข้าใจไม่ทั้งหมดแต่แค่รับรู้ว่าไม่ใช่แฟนของฮยอกแจ คยูฮยอนก็พอใจแล้ว
“ครับ”
“อ่าวฝนตก” คนตัวเล็กร้องออกมาเบาๆเมื่อเห็นสายฝนเทกระหน่ำลงมาอย่างหนัก ได้แต่นั่งเท้าคางมองอย่างไม่รู้จะทำอะไรดี ข้าวก็กิน ขนมก็กิน ของหวานก็กินจนเกือบจะครบแล้วเลยไม่รู้ว่าควรทำอะไรระหว่างรอฝนหยุดอีกดี
“เรารอฝนหยุดก็ได้นี่ครับ”
“ฉันง่วงนี่” เสียงใสเอ่ยออกมาอย่างเอาแต่ใจ อีฮยอกแจน่ะกินแล้วต้องนอนเลย
“งั้นคุณน่ารักนอนไปก่อนก็ได้ครับ เดี๋ยวฝนหยุดแล้วผมจะปลุก” เสนอออกมาด้วยความเป็นห่วงแต่ใบหน้าหวานกลับส่ายไปมาจนผมยุ่ง
“อยากนอนเตียง”
“…”
“แบบมีผ้าห่มอุ่นๆ ตื่นอีกทีตอนเช้า” บอกความต้องการของตัวเองออกมา ตาหวานทอดมองท้องฟ้าที่มืดครึ้มอย่างหดหู่ใจ
คิดถึงที่นอนจะตายอยู่แล้ว
“อ่า…” ร่างสูงได้แต่ครางออกมาอย่างไม่รู้เหมือนกันว่าจะกลับยังไง
“ยืมร่มพี่เยซองดีกว่า” คนน่ารักพูดออกมาแล้ววิ่งหายไปในครัวก่อนจะกลับออกมาพร้อมสีหน้าหงอยเหงาเหมือนเดิม
“ได้ไหมครับ”
“พี่เยซองบอกว่าพนักงานเอาร่มออกไปซื้อของกันหมดเลย” ตอบเสร็จก็ทิ้งตัวลงนั่งไปข้างๆนายแบบหนุ่มพิงศีรษะกลมพร้อมกับตาปรือมาที่ไหล่กว้าง ร่างสูงหายใจติดขัดขึ้นมาแทบจะทันทีที่ปลายเส้นผมสีสว่างอยู่ห่างจากจมูกของตัวเองไม่ถึงคืบ
“ใช้เสื้อผมบังฝนไปนะครับ”
“หือ”
“เสื้อผมเป็นหนังน่าจะกันฝนได้อยู่ เอาเสื้อผมไปใช้บังฝนกันนะครับแล้วเราก็กลับกัน” มือแกร่งขยับเสื้อคลุมที่ตัวเองใส่อยู่ประกอบคำพูดไปด้วย ใบหน้าน่ารักเงยขึ้นจากไหล่กว้างมองคนพูดตาปริบๆ
“แล้วเราจะกลับไงอ่า เสื้อนายมีตัวเดียว”
“กลับได้ครับ ไปกันเถอะ” พูดจบก็คว้าแขนเรียวให้ลุกขึ้น ก่อนจะถอดเสื้อคลุมของตัวเองออกมายกขึ้นเหนือศีรษะ ตากลมมองตามก่อนจะยกยิ้มยิบหยีแล้วเขยิบเข้ามาใต้อาณาเขตของเสื้อหนัง คยูฮยอนก้มลงมองคนที่อยู่ข้างตัวด้วยรอยยิ้มกว้างกว่าเดิม
“พร้อมนะครับ”
“พร้อมแล้ว”
“งั้นไปกันเถอะ” พูดจบมือเล็กก็ผลักประตูออกไปด้านนอก คยูฮยอนกางเสื้อไปทางด้านอีกคนมากกว่าตัวเองจนไหล่อีกด้านเปียกชุ่ม แต่ก็ดีกว่าให้ฮยอกแจเปียก
“นายเปียก” เสียงใสตะโกนแข่งกับเสียงฝน
“ไม่เป็นไรครับ” นายแบบหนุ่มตอบกลับขายาวๆยังคงก้าวด้วยความเร็วสม่ำเสมอ เสื้อหนังช่วยกันฝนได้ก็จริง แต่มันก็ไม่กว้างพอสำหรับสองคน
หมับ…
แขนเล็กกอดไปรอบเอวหนาทำให้แขนที่กางเสื้อหดมาอยู่บนหัวของตัวเองโดยอัตโนมัติ หน้าหล่อก้มลงมองคนที่กอดเอวตัวเองเอาไว้อย่างไม่เข้าใจ
“ไปแบบนี้ก็ไม่เปียกแล้วเนอะ” หน้าหวานเงยขึ้นพูดก่อนจะยิ้มให้ ร่างสูงเองก็ทำได้เพียงแค่ยิ้มตามก่อนจะมองไปคนละทาง
อากาศตอนนี้หนาวมากก็จริงแต่ฮยอกแจกลับรู้สึกอบอุ่นมากกว่าปกติ
ไม่รู้เสื้อหนังหรือว่าเจ้าของเสื้อหนังที่ให้ความอบอุ่นได้มากขนาดนี้
---------------------------------------
Katomnam Talk:
อัพค่าาาาาาาาาาาาาา
รักทุกคนนะคะ
ว่าแต่ใครไปงานไก่บ้าง เจอกันนะคะ
ต้มอยู่บูธ A5-6 ค่ะ
ความคิดเห็น