คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #73 : Story 26 After Garden Night Market {KyuHyuk}
ที่มาของฟิคค่ะ ฮ่าๆๆๆ
มาอีกแล้วฟิคตามสถานการณ์ มาอย่างรวดเร็ว
-----------------------------------------------------------
After Garden Night Market
ผม โจวคยูฮยอน กำลังงานเข้าครับ!
งานเข้าเพราะอะไรเหรอครับ
เพราะปากเสียๆของผมนั่นเอง ตอนแรกที่เราไปเดินกันผมยังเดินอยู่ข้างเขา แอบเนียนคุยนู่น คุยนี่ โอบบ้างจับบ้างนิดหน่อยๆเพื่อไม่ให้แฟนคลับสังเกตเห็น
แต่พี่ซองมิน
พี่ซองมินกับพี่เรียวอุคชอบแกล้งเราด้วยการเดินเข้ามาแยกตรงกลาง มันไม่ใช่ปัญหาสำหรับผมหรอกครับ เพราะว่าผมมือยาว พอเผลอผมก็ดึงตัวสุดที่รักของผมกลับมาอยู่ข้างๆเหมือนเดิมด้วยความเนียนระดับตัวพ่อของผมนั่นเอง
“เฮ้อ…”
แต่แล้วผมก็ต้องหลุดถอนหายใจออกมาอีกรอบ ก็เพราะว่าผมไปเล่นกับแม่ค้านิดเดียว นิดเดียวจริงๆตอนที่ไปซื้อกางเกงในกัน แม่ค้าบอกว่าจะลดราคาให้ผม
แต่ต้องให้ฮยอกแจไว้กับเขา
ด้วยความขี้เล่นผมเลยพยักหน้ารับอย่างไม่รีรอ แล้วกดหัวทุยๆของเขาให้พยักหน้ารับด้วยเพราะเขาไม่เข้าใจความหมาย
คนตัวเล็กหัวเราะออกมาน้อยๆอย่างเดียงสา แต่พอหันไปถามล่ามที่มาด้วยกัน เท่านั้นแหละรอยยิ้มไร้เดียงสาก็หายวับไปแทบจะทันที
กลายมาเป็นฮยอกแจที่ตัวติดกับพี่ซองมินจนผมเข้าไม่ถึง
“สมน้ำหน้า” ไอ้พี่ซองมินบ้าเดินเข้ามาพูดใส่หน้าผม
“ไม่ใช่เพราะพี่เหรอไง” ผมพาล
“นิสัยไม่ดีทำตัวเองแล้วไปว่าคนอื่น” เสียงหวานใสดังขึ้น จนผมต้องหันกลับไปทำหน้าใกล้จะตายให้เขาเหมือนเดิม
“คึคึ สมน้ำหน้าจริงๆ” ไอ้พี่เรียวอุคอีกคน ถ้าไม่ติดว่าสุดที่รักผมนั่งทำหน้าตูมอยู่ตรงนี้ผมจะเหวี่ยงพี่ชายตัวเตี้ยสองคนออกไปจากห้องพักซะเลย
“ไปไกลๆเลยไป” ผมแอบโวยเบาๆ พี่เรียวอุคทำหน้าตาน่ารักในสายตาคนอื่นมาให้
ผมจะฟ้องพี่เยซอง
“ตัวเล็กอ่า…”
“….” เงียบ
“ตัวเล็กครับ”
“…” ก็ยังคงเงียบ
“ที่รักอ่า”
“…” เงียบครับแต่ดีหน่อยมีตาหวานๆค้อนขวับมาให้หนึ่งที แสดงว่าเขาฟังผมอยู่
“อย่าโกรธเลยนะ”
“สำคัญขนาดนั้น” เสียงใสเอ่ยถามห้วนๆ กอดอกหันหนีไปอีกทาง
แล้วแบบนี้ไม่เรียกว่าโกรธเหรอครับยาหยี
“ฮยอกแจอ่า แบบว่า…”
“ไม่อยากจะฟัง”
“ฟังผมหน่อยเถอะครับคนดี ผมเพิ่งหายเจ็บแผลนะ”
“เหรอ…” ทำไมทำเสียงสูงขนาดนั้นครับคนดี
ผมกลัวนะ
“ฮยอกแจ ผมไม่ได้เห็นกางเกงในมีค่ามากกว่าฮยอกแจนะ”
“…” เหลือบตามามองเล็กน้อย
“ผมก็แค่แหย่เล่น”
“แล้วถ้าฉันไม่ถามล่าม?”
ฮยอกแจก็ไม่รู้ไงครับ
แต่ผมไม่กล้าบอกออกไปแบบนั้นหรอก ผมกลัวถูกทิ้ง พี่ดงเฮก็ติ่งพี่ฮยอกแจมากๆ เดี๋ยวโดนพี่ปลาหน้าจืดคาบไป โจวคยูฮยอนคนนี้คงลงไปดิ้นตาย
“ก็ผมล้อเล่น ถ้าเขาจะเอาไปจริงๆผมก็ไม่ให้หรอก” ผมตอบเสียงหงอย
“หึ…” ที่รักส่งเสียงขึ้นจมูกบ่งบอกว่าไม่เชื่อจริงๆ ผมเดินไปหยิบกางเกงในสีเขียวที่เขาซื้อมาก่อนจะนั่งมองด้วยความเสียใจ
ไอ้กางเกงในบ้าๆพวกนี้จะดีกว่าแฟนผมได้ยังไง
“ฮยอกแจผมรักฮยอกแจมากกว่ากางเกงในพวกนี้จริงๆนะ”
“ไม่ใช่รักเงินมากกว่าฉันเหรอ…”
“ฮยอกแจครับ” ผมเขยิบเข้าหา ก่อนจะรั้งร่างเล็กเข้ามากอดเอาไว้แนบกาย แม่เสือน้อยของผมต่างจากตอนที่ผมเจ็บแผลอยู่โดยสิ้นเชิง
“อะไร”
“อย่าโกรธผมเลย ผมแค่แกล้งแหย่ฮยอกแจเองนะ”
“เพราะนายรักเงิน”
“ผมเปล่า”
“ไม่จริง!” ตะโกนใส่หูผมอีก
“ถ้าผมรักเงิน แล้วของที่กองอยู่ฮยอกแจได้หยิบเงินจ่ายรึเปล่าครับ” ผมรั้งร่างเล็กให้หันไปมองอีกมุมของห้อง ไม่ว่าเขาอยากได้อะไรผมก็ควักจ่ายให้อย่างไม่เกี่ยงงอน คนอื่นจะมีสมุดจดคนละเล่มเอาไว้จดว่าซื้ออะไรมาเท่าไหร่
แต่มือของที่รักผมว่างเปล่า
เพราะมันลงอยู่ในบัญชีของผม
“จะทวงบุญคุณ”
เวนกำ!
“ไม่ใช่ครับ”
“ฉันคืนเงินให้ก็ได้นะ” เสียงใสเอ่ยตัดรอน ปากแดงๆนั่นน่าจับมาจูบให้เข็ด
“ไม่ใช่ครับ ไม่เอาอะไรคืนซักอย่างนอกจาก…”
“นอกจากอะไร”
“ขอแฟนที่น่ารักแสนดีของผมคืนมาเถอะนะครับ”
“ถ้าฉันเป็นแบบนี้ก็จะไม่รักใช่ไหม” ตายล่ะหว่า ผมลืมไปว่าคนน่ารักของผมช่างคิด แล้วก็คิดไปได้ไกลเสียด้วย
“รักครับ เป็นแบบไหนก็รักหมด”
“…”
“ขอแค่เป็นฮยอกแจ จะยังไงผมก็รัก”
“ทำให้ได้อย่างที่พูด”
“ผมก็ทำมาตลอด ขนาดพี่ซองมินกับพี่เรียวอุคพยายามแยกเราผมยังเนียนมาอยู่กับฮยอกแจบ่อยๆเลย เห็นรูปที่แฟนคลับถ่ายไหมล่ะครับ” แอบยืดอกภูมิใจหน่อยๆ
ก็แหม ผมมันเนียนนี่นา
“…”
“ไม่เอาน่า ผมรักฮยอกแจของผมมากขนาดนี้ ผมจะทิ้งฮยอกแจไว้ได้ยังไง” ผมบอกเขาเสียงนุ่มลูบผมนิ่มไปมาแผ่วเบา กดจูบเบาๆที่ข้างแก้มเนียนอีกฟอด
แก้มแฟนใครนะหอมจัง
“ฉันก็รักคยูฮยอน” เสียงหวานๆเอ่ยบอกผม ผมกระพริบตาปริบๆ หมุนร่างเล็กให้หันหน้าเข้ามาหาผม
“พูดอีกทีสิครับ”
“ฉันรักคยูฮยอน อื้อ…” ผมกดทับเรียวปากอิ่มหวานฉ่ำด้วยปากของผม บดขยี้หนักหน่วงให้สมกับความน่ารักของร่างเล็ก
ฮยอกแจของผมน่ารักมากจริงๆ
“หายโกรธกันแล้วเหรอ” พี่ซองมินเงยหน้าขึ้นมาถามเราในวันต่อมา มือของผมเกี่ยวกับมือของคนน่ารักเอาไว้ไม่ห่าง
ไม่ได้หรอกเดี๋ยวเขาจะหาว่าผมรักอย่างอื่นมากกว่า
“จะให้โกรธกันนานๆทำไมฮะพี่”
“เปล๊า” พี่ซองมินขึ้นเสียงสูงกลับมา ยักคิ้วกวนประสาทมาให้ผมอีกที
“พี่คิดจะทำอะไร”
ให้ตายเหอะ พี่ซองมินไม่น่าไว้ใจเลย
“ไม่ทำอะไรแกหรอก เดี๋ยวนี้กระแสคยูมินฉันก็ไม่สร้างแล้วเห็นไหมล่ะ เปิดทางให้ขนาดนี้ยังหาเรื่องฉันอีก” ร่างอวบทำหน้ายื่นใส่ผม มือน้อยๆของคนข้างกายกระตุกมือผมเบาๆ
“ครับ”
“ซองมินแค่แหย่คยูฮยอนเล่นเอง” ดวงตาใสแป๋วมองมาที่ผมนิ่ง
“ผมรู้”
“ห้ามทะเลาะกับซองมินนะคยูฮยอน”
“ฮยอกแจรักพี่ซองมินมากกว่าผมเหรอ” ผมถามไปด้วยอารามน้อยใจ
“ไม่ใช่…”
“…”
“คยูฮยอนอ่า ฮยอกแจรักคยูฮยอนมากที่สุดนะ”
“…” แกล้งเงียบ รู้สึกดีชะมัดได้ยินน้ำเสียงน่ารักๆบอกรักผมแต่เช้า
“คยูฮยอน…” เสียงของคนน่ารักเริ่มเบาลง
เอาอีกแล้ว คยูฮยอนจะงานเข้าแล้วถ้ายังไม่หายงอน
หมับ
ผมหมุนตัวไปโอบกอดร่างเล็กเข้ามาแนบอกอุ่นทันที จูบซับเบาๆที่ปากแดงอิ่ม
“รักๆๆ คยูฮยอนก็รักฮยอกแจคนเดียว อย่าร้องไห้นะครับตัวเล็ก”
จะมีใครมีความสุขเหมือนผมอีกไหมเนี่ย
ไม่ว่าตัวเล็กของผมจะทำอะไรก็น่ารักน่าหยิกไปหมดเลย
รอบนี้ก็ไม่มีอะไรหรอกครับ
ผมแค่จะมาบอกว่า
แฟนผมน่ะน่ารักสุดๆไปเลย
THE END!!!
--------------------------------------------
Katomnam Talk;
ได้ตามดูรูปดูคลิปกันไหมคะ
ไม่ไหวแล้ว
อ๊ายยยยยยยยยยย
จะห่างกันหน่อยได้ไหม เห็นหัวซองมินกับเรียวอุคบ้างสิ
ความคิดเห็น