คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #14 : Story 4 Drama Love {HanHyuk} Part END!!!
P.4
“ขอบคุณนะฮันกยอง วันนี้ฉันสนุกมากเลย” เสียงใสเอ่ยบอกพร้อมรอยยิ้มที่ออกมาทั้งปากและตา ฮันกยองขยับยิ้มรับ แล้วก้มลงเขียนอะไรยุกยิกกับเชคที่ติดอยู่ในรถของตัวเอง ตอนนี้ฮันกยองขับรถมาส่งฮยอกแจที่คอนโดของซองมิน
“วันนี้นายยิ้มให้ฉัน เก้าครั้ง ฉันแถมให้แล้วกันจะได้เป็นสิบครั้งพอดีคิดง่ายหน่อยอ่ะนี่” ร่างสูงพูดไปยิ้มไปแล้วเซ็นต์เช็คยื่นมาคนที่นั่งมองอยู่ด้านข้าง ใบหน้าหวานส่ายไปมาก่อนที่มือเล็กจะดันกระดาษที่มีค่าใบนั้นคืนกลับไป
“ไม่เอาหรอก นายเอาคืนไปเถอะ”
“ไม่ได้ เราตกลงกันแล้ว” ฮันกยองเองก็ยังดื้อ
“แต่มันมากเกินไป” ตากลมมองจำนวนเงินที่ปรากฏอยู่ แล้วยัดคืนเข้าไปในมือแกร่ง ฮันกยองจิ๊ปากขัดใจก่อนจะรั้งท้ายทอยเล็กเข้าหาประกบจูบดูดดื่ม จนร่างบางอ่อนระทวย แขนแกร่งโอบรัดเอวบางเข้ามาจนแนบชิดกับอกแกร่งของตัวเอง มืออีกข้างยัดเช็คเข้าไปในกระเป๋าเสื้อของฮยอกแจโดยที่เจ้าตัวไม่รู้ตัว ก่อนจะผละออก
“คนบ้า” ฮยอกแจว่าหน้าแดงจัด ก่อนจะรีบก้าวลงจากรถไป ฮันกยองอมยิ้มมองตามไปอย่างสุขใจ ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าผู้ชายตัวเล็กๆอย่างฮยอกแจมีอะไรดีถึงทำให้เขาสนใจนักหนา
อาจจะเป็นรักแรกพบก็ได้
“ฮยอกแจฉันดีใจมากเลยที่แกจะไปลาออก” ซองมินดูกระดี๊กระด๊าเป็นพิเศษ ตอนนี้คนทั้งคู่นั่งรอพบกับประธานบริษัทอยู่ด้านนอก
“อืม ฉันไม่อยากผิดสัญญากับฮันกยองน่ะ” เสียงหวานตอบกลับแล้วยิ้มออกมาอย่างมีความสุขเช่นกัน
“ฉันดีใจนะที่แกจะมีคนรักเป็นของตัวเองซักที ฮันกยองเขาก็เป็นคนดีนะตลอดหลายวันที่ผ่านมาเขาสม่ำเสมอกับนายมาก” ซองมินยิ้มรับแล้วดึงเพื่อนเข้ามากอดไว้ หากแต่ฮยอกแจกลับเฉยชา
คนรักเหรอ
“ไม่ใช่คนรักหรอกซองมิน เราไม่ได้เป็นแฟนกัน”
“เอ๋ แต่พวกแกตัวติดกันมากเลยนะ” ซองมินร้องขึ้นอย่างไม่เข้าใจ
“มันก็แค่นายจ้างกับลูกจ้าง” เสียงใสสลดวูบ แม้จะไม่อยากได้เงินของฮันกยองแม้แต่น้อย แต่เหมือนถูกบังคับให้รับมาทุกครั้ง วันไหนที่ฮยอกแจต้องไปทำงานกลับถูกฮันกยองไปยกเลิกกงานกะทันหัน ฮันกยองต้องจ่ายทั้งค่าเสียหายและจ่ายเงินค่าจ้างให้เขา หากเขาไม่รับเงินจากฮันกยองก็จะไม่มีเงินไปปลดหนี้เพราะเงินที่จะได้จากกงานชิ้นนั้นก็ไม่ได้รับแล้ว
“คุณฮยอกแจเชิญค่ะ” เลขาสาวหน้าห้องหันมาบอกทำให้การสนทนาชะงักไป ซองมินลุกขึ้นยืนเตรียมเดินเข้าไปพร้อมกับเพื่อนรักหากแต่เลขาสาวคนนั้นกลับขวางเอาไว้
“ท่านเชิญคุณฮยอกแจคนเดียวค่ะ” ประโยคนั่นทำให้ซองมินขมวดคิ้วมุ่น แต่ก็ยอมนั่งรอแต่โดยดี ทว่าลางสังหรณ์บางอย่างกลับทำให้ซองมินเลือกที่จะโทรไปหาฮันกยอง
“ยอบอเซโย” เสียงทุ้มดังรับ ทำให้ซองมินยิ้มกว้าง
“ฮันกยอง ฉันซองมินเพื่อนของฮยอกแจ นายช่วยมาที่บริษัทของเราได้ไหม ฉันสังหรณ์ไม่ดีเลย” ซองมิน ร้อนรนบอกออกไป ฮันกยองที่กำลังขับรถอยู่มุ่งหน้าไปมหาวิทยาลัยกลับรถ 360 องศาทันทีที่ได้ฟัง
“เดี๋ยวเจอกัน” ฮันกยองบอกออกมาแค่นั้นแล้วกดวางสายไป
ซองมินได้แต่เดินวนไปวนมาหน้าประตูห้องที่ปิดไปได้ครู่หนึ่งอย่างเป็นห่วง
“ซองมิน ช่วยฮยอกด้วย” เสียงที่ดังเล็ดลอดออกมาทำให้ซองมินถลาเข้าไปหน้าประตูห้องแต่ก็ถูกขวางเอาไว้ด้วยการ์ดสองคน
“ถอยไปนะโว้ย” ซองมินร้องลั่นพยายามจะผลักเข้าไปด้านในให้ได้แต่ก็ถูกผลักออกมา
“ฮยอกแจ โถ่เว้ย!” ซองมินเข่นเคี้ยวอยู่ด้านนอก ประคองตัวเองลุกขึ้นจากพื้น พอดีกับที่ฮันกยองพุ่งพรวดออกมาจากตัวลิฟต์
“ฮันกยอง ช่วยด้วย” ซองมินร้องลั่นก่อนจะหันซ้ายขวาแล้วหยิบหนังสือเล่มใหญ่เขวี้ยงใส่การ์ดที่หน้าประตู เลขาสาวกรีดร้องอย่างตกใจก่อนจะวิ่งหนีลงไปชั้นล่าง ฮันกยองจัดการการ์ดกระจอกด้วยเวลาเพียงชั่ววินาที
“ฮยอกแจ” ซองมินร้องลั่นถลาเข้ามาประคองร่างบางของเพื่อนขึ้นจากโต๊ะทำงานใหญ่ ในขณะที่ฮันกยองเตะคนที่ได้ชื่อว่าท่านประธานออกจากตัวของฮยอกแจอย่างไม่ปรานี ปืนดำขลับถูกจ่อไปที่ขมับของคนที่กองอยู่กับพื้น
“ฮยอกไหวไหม” ซองมินประคองร่างของฮยอกแจลงมายืนบนพื้นหากแต่ร่างบอบบางกลับทรุดลงไป มุมปากเล็กมีเลือดสีเข้มไหลซึมออกมา ตาเล็กบวมแดงอย่างน่าสงสาร
“มันทำอะไรแกฮยอก มันทำอะไรแก” ซองมินถามขึ้นมาเสียงดังลั่น ตาเล็กของฮยอกแจแทบจะปิดลง
“มันบอกให้ฉันชดใช้ค่าเสียหาย ฮึก ด้วยร่างกาย” เสียงหวานกระท่อนกระแท่นตอบ ซองมินร้องไห้โฮออกมาร่างอวบโผเข้ากอดร่างเล็กเอาไว้แน่น ฮันกยองกำปืนในมือแน่น เหนี่ยวไกปืนเตรียมลั่นไกอย่างแค้นใจ
“ฮันอย่า” เสียงหวานร้องห้าม มือแกร่งชะงักค้างอยู่กับที่แล้วตัดสินใจเก็บปืนกลับเข้าที่เดิม ก่อนจะรีบวิ่งเข้ามาอุ้มร่างบางออกไปด้านนอก
“บอกให้พวกลูกน้องของมันเตรียมหางานใหม่ได้เลย พรุ่งนี้บริษัทนี้จะปิดตัว” ออกมาด้านนอกก็ประกาศกร้าวกับพนักงานหลายคนที่ดาหน้าเข้ามาดูอย่างอยากรู้ หน้าหลายๆคนซีดเผือด ขายาวรีบก้าวลงไปเบื้องล่างมีซองมินก้าวตามไปติดๆอย่างเป็นห่วง
“ฮยอกแกเป็นไงบ้าง” ดงเฮวิ่งเข้ามาเกาะขอบเตียงทันทีที่เพื่อนรู้สึกตัว เรียวอุคที่ได้ยินดงเฮพูดรีบตื่นขึ้นมาดูแทบไม่ทัน
“เจ็บอ่ะด๊อง” ฮยอกแจบอกหน้าง้ำ สายน้ำเกลือห้อยโยงขึ้นไปด้านบน
“ไม่เป็นไรแล้วนะ ทุกอย่างมันจบแล้ว” ดงเฮโน้มตัวลงไปกอดร่างเล็กเอาไว้ ฮยอกแจยิ้มรับทั้งน้ำตา
“แต่ว่าหนี้ของฉัน”
“ฮันกยองจัดการให้แกแล้ว แกเป็นอิสระแล้วฮยอก” เรียวอุครีบบอกก่อนจะเดินถอยออกไปจากขอบเตียงพร้อมกับดงเฮ ตอนนี้ซองมินเดินยิ้มเข้ามาจับมือเล็กเอาไว้แน่น
“กลับมาเป็นฮยอกแจคนเดิมของเราเถอะนะ” ซองมินพูดขึ้น ฮยอกแจพยักหน้ารับก่อนจะคลี่ยิ้มสวยออกมา ยิ้มที่ห่างหายไปนานเกือบปี
“ได้เวลาของพระเอกแล้ว” ดงเฮพูดเสียงสดใส พร้อมแหวกทางให้ฮันกยองที่วันนี้แต่งหล่อมาเต็มที่ มือแกร่งโอบช่อดอกไม้ช่อใหญ่เอาไว้เต็มอ้อมแขนเพื่อนทั้งสามคนแอบย่องออกไปรอด้านนอก
“ฮัน ขอบคุณมาก ถ้าไม่มีนายชีวิตฉันต้องป่นปี้ไปนานแล้ว” ฮยอกแจขยับลุกขึ้นนั่งแล้วเอ่ยขึ้น มือเล็กเอื้อมไปรับช่อดอกไม้เอามาวางบนตัก
“เรื่องเงิน ฉันจะยืมซองมินมาคืนให้นะ” ร่างบางพูดต่อพร้อมขยับยิ้มสวย
“ไม่ฉันไม่ต้องการ” ฮันกยองรีบตอบออกมาอย่างรวดเร็ว
“ฮันกยอง” ฮยอกแจเรียกคนตรงหน้าอย่างไม่เข้าใจ
“เงินก้อนนั้นแลกได้ไหม กับหัวใจของนาย” เสียงทุ้มถามขึ้น ฮยอกแจชะงักไปเล็กน้อยตากลมช้อนมองคนพูดก่อนที่น้ำตาหยดใสจะไหลออกมา
“นายต้องการหัวใจของฉันที่แลกมาด้วยเงินเหรอ”
“ไม่ แลกกับหัวใจของฉันด้วย” ฮันกยองตอบกลับก่อนจะทรุดตัวลงนั่งบนเตียงขาวสะอาดนิ้วเรียวไล้ไปบนใบหน้าหวานอย่างอ่อนโยนก่อนที่ฮยอกแจจะโผเข้ามากอดฮันกยองเอาไว้แน่น
“ฉันรักนายนะ” ฮันกยองพูดออกมาอีกครั้ง ฮยอกแจยิ่งร้องไห้หนักเข้าไปอีก
“ระ รักฮึก ฉันก็รักนาย” เสียงหวานที่หวานหูคนฟังเอ่ยขึ้น ริมฝีปากอ่อนนุ่มจรดกันอย่างอ่อนหวาน เมื่อผละออกห้องทั้งห้องก็อบอวลไปด้วยรอยยิ้มแห่งความสุข
“ฮันนี่” เสียงสดใสของฮยอกแจดังขึ้นก่อนที่ใบหน้าหวานจะโผล่พ้นขอบประตูเข้าไปในห้องเรียนของคนรักที่ตอนนี้หมดเวลาเรียนพอดี ซีวอนกับคิบอมหันมาตบบ่าเพื่อนสองทีอย่างอิจฉา
“ว่าไงคะ” ฮันกยองขานรับอย่างน่ารักจนสาวๆหลายๆคนอิจฉา ขายาวรีบพาเจ้าของร่างลงมาหาคนน่ารักที่ยิ้มแย้มรออยู่ มือเล็กเกาะแขนแกร่งทันทีที่มาถึง ใบหน้าหวานเอนซบลงไปบนบ่ากว้างอย่างออดอ้อน เสื้อสูทสีเทาของฮันกยองดูเหมือนจะเป็นส่วนหนึ่งของชุดนักศึกษาของฮยอกแจไปแล้ว
“ฮันนี่ ฮยอกไม่ใส่สูทของฮันนี่แล้วได้ไหม”
“หืม” เสียงแห่งความสงสัยดังขึ้นพร้อมกับตาคมที่มองมายังร่างบางอย่างไม่เข้าใจ
“ก็ตัวมันใหญ่อ่ะ ใครๆก็รู้ว่าฮยอกเป็นแฟนฮันนี่อยู่แล้ว” เสียงเล็กออดอ้อนต่อไปตามแบบฉบับของตัวเอง ความน่ารักสดใสกลับมาด้วยความรวดเร็ว นิ้วนางข้างซ้ายบนมือขาวมีแหวนเพชรเม็ดเล็กประดับอยู่ตอกย้ำความสัมพันธ์อันแน่นแฟ้นของคนทั้งคู่
“งั้นฮันนี่เอาสูทไปตัดใหม่ให้นะ” ฮันกยองส่งเสียงบอกแล้วระบายยิ้มหวานมาให้
“ทำไมอ่ะ” เสียงเล็กงอนน้อยๆ
“ก็ฮันนี่หึงนี่คะ รุ่นน้องรุ่นใหม่ๆเข้ามาจะไม่รู้ เดี๋ยวมีคนมาจีบตัวเล็กของฮันนี่ไปจะทำยังไง” เหตุผลน่ารักๆที่ไม่เข้ากับนิสัยของฮันกยองเท่าไหร่ดังขึ้นทำให้ใบหน้าหวานซับสีเรื่อแล้วพยักหน้ารับอย่างจำยอม ซีวอนกับคิบอมต่างมองมาแล้วก็อดไม่ได้ที่จะพูดออกไป
“ไปสวีทกันไกลๆโว้ย อิจฉา!”
The End!!!
-------------------------------------------------------------
Katomnam Talk:
จบแล้วค่าาาาาาาาาาาาาาาาา
ฮันฮยอกๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
คู่ต่อไป
เตรียมพบกับ
บอมฮยอก วี๊ดวิ้ว กิ๊วๆๆๆ
ความคิดเห็น