คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #116 : Story 37 My sexy reporter 6 (HaeEun)
ตอนนี้ฮยอกแจนั่งอยู่ตรงกลางโซฟา
ขนาบข้างด้วยยุนอาที่ยกยิ้มหวาน กับดาราดังที่เอาแต่มองใบหน้าน่ารักอย่างจาบจ้วง
จนคนถูกมองต้องหันไปถลึงตาดุๆใส่หลายที
แต่ดงเฮก็ยิ้มทะเล้นส่งกลับมาแทนที่จะหันไปมองนักศึกษามากมายที่มารอฟัง
“ไม่ทราบว่าตอนที่เรียนคุณฮยอกแจเรียนสาขาอะไรคะ
ถึงได้มาเป็นนักข่าว” อาจารย์สาวสวยเปิดคำถามขึ้นมาเมื่อเห็นนักศึกษาเริ่มอยู่ในความสงบแล้วหลังจากกรี๊ดเรียกชื่อดาราหนุ่มอยู่นาน
“ผมเรียนนิเทศครับ”
“แล้วคุณดงเฮละคะ”
“ตอนนี้ผมเรียนอยู่บริหารครับ
ไม่ยักรู้ว่ารุ่นพี่ฝั่งนิเทศมีคนน่ารักๆแบบนี้ ไม่งั้นผมจะเดินไปบ่อยๆ”
คำตอบของดงเฮเรียกเสียงกรี๊ดขึ้นมาดังกระหึ่ม มือขาวของคนข้างตัวยกขึ้นทุบไปหนักๆที่ท่อนขาแข็งแรง
“เอ่อ
ทั้งสองคนเรียนมหาลัยเดียวกันเหรอคะ” อาจารย์สาวออกปากถามงงๆ
มียุนอานั่งเป็นไม้ประดับอยู่อีกด้าน
“ใช่ครับ แต่พอผมเข้าเรียน
รุ่นฮยอกแจก็คงปีสี่แล้ว ไม่ได้มาเข้าเรียนเท่าไหร่มั้งครับ” ยังไม่ทันที่คุณนักข่าวจะตอบ
ดงเฮก็แย่งตอบอีกครั้ง
แต่ครั้งนี้เรียกให้ใบหน้าน่ารักหันมองพร้อมส่งความสงสัยผ่านทางสายตาอย่างปิดไม่มิด
“เดี๋ยวนะ นี่นายเป็นรุ่นน้อง”
สรรพนามที่เรียกก็เปลี่ยนไปเมื่อรับรู้ว่าคนที่คอยเอาเปรียบตลอดอายุห่างกันถึงสามปี
“ครับ” ตอบกลับยิ้มตาหยี
“แล้วทำไมไม่เรียกผมว่าพี่!!!”
คนตัวขาวเอาไมค์ออกจากปากก่อนจะถามเสียงเขียว
ดงเฮเองก็ละไมค์ออกจากปากบ้างเหมือนกันก่อนจะตอบ
“ผมอยากได้ฮยอกแจเป็นอย่างอื่นนี่นา”
“ไอ้บ้า!!!!”
และแล้วสงครามก็จบลงตรงที่ฮยอกแจพยายามจะทุบตีอีกคน
แต่ดงเฮไวกว่าด้วยการรวบร่างเล็กเข้ามาในอ้อมกอด
อาจารย์สาวได้แต่กระพริบตาปริบๆแล้วพูดออกมา
“ทั้งสองคนดีใจจ้ะที่รู้ว่าเป็นศิษย์ที่เดียวกัน”
ความสนใจทั้งหมดพุ่งตรงไปยังสองคนที่กอดรัดกันบนเวที จนยุนอาได้แต่นั่งทำหน้าเซ็ง
นางเอกแถวหน้าอย่างเธอ
กลายเป็นตัวประกอบเพียงเพราะแพ้นักข่าวตัวเล็กๆคนเดียว
“ผมไปส่งไหม”
พระเอกหนุ่มถามอย่างมีไมตรี ตาหวานตวัดมองขุ่นเคือง ปากแดงเม้มแน่นด้วยอารมณ์หงุดหงิด
การเจอกับอีดงเฮจะต้องทำให้เขาได้อายทุกครั้ง
“เดี๋ยวมีคนมารับ”
“ใคร” หันมองคนตอบคาดคั้น
มือหนาหยิบมือถือใส่กระเป๋าแล้วคว้าแขนคนตัวเล็กที่ทำท่าจะเดินหนีเอาไว้ได้ทัน
“ผัวไง”
“คุณนักข่าว ก็รู้ว่าผมไม่ชอบ”
กดเสียงเข้ม จ้องหน้าหวานนิ่งจนคนถูกมองเริ่มหวั่นๆ ก็ตอนนี้ไม่ได้มีแค่ดงเฮกับเขา
แต่ยังมียุนอาและช่างแต่งหน้า ทำผม เต็มไปหมดและฮยอกแจก็รู้ว่าอีกคนบ้าพอที่จะทำอะไรมากกว่าจับแขน
“ชเว กับโจวจะมารับ” ตอบหน้าคว่ำ
แต่ก็ดีกว่าถูกจูบกลางคนเยอะแยะแบบนี้
“ทำไมไม่เรียกชื่อ”
ร่างหนาขยับอีกคนเข้าหาให้ใกล้กว่าเดิมก่อนจะถาม
“ก็คนพิเศษ” ปากแดงงุบงิบตอบ
และนั่นทำให้ดงเฮหมดความอดทน มันจะอะไรกันนักหนาวะ เดี๋ยวผัว เดี๋ยวคนพิเศษ
คนอยากเป็นคนสำคัญอีกคนเลยหงุดหงิดมากเป็นพิเศษเหมือนกัน มือหนาลากให้ร่างเล็กปลิวติดตามออกไปนอกห้อง
มุ่งหน้าพาอีกคนที่ไม่ยินยอมยัดเข้าไปในรถหรู
ก่อนจะตามเข้าไปที่เบาะหลังที่เพิ่งยัดอีกคนไปเมื่อครู่ ร่างหนาเอี้ยวตัวไปกดล็อครถที่ติดฟิล์มดำสนิท
ก่อนจะโน้มตัวไปกดสตาร์ทรถทิ้งไว้
เห็นทีเรื่องนี้ต้องคุยกันยาว
“ถอยออกไป” คนตัวเล็กกว่าพูดขึ้นหวาดๆเมื่อเห็นท่าทีคุกคามของอีกฝ่าย
ร่างหนาคร่อมทับกักอีกคนไว้ใต้ร่างมองดวงหน้าน่ารักด้วยความโมโห
“บอกมาว่าถ้าอยากเป็นคนพิเศษของคุณนักข่าวต้องทำยังไง”
ถามกึ่งตะคอก ตาใสสบดวงตาจริงจังอย่างสับสน ก็พอรู้มาบ้างว่าดงเฮเล่นสนุก
แต่สายตาแบบนี้มันเกินคำว่าเล่นสนุกไปไกลอยู่นะ
“เห..”
“ถ้าผมอยากเป็นคนพิเศษแบบไอ้บ้าสองคนนั่นผมต้องทำยังไง”
อธิบายอีกครั้งเมื่อเห็นใบหน้างุนงงของคนถูกถาม
ลูกปัดใสกระพริบถี่ก่อนที่แก้มขาวจะเจือสีแดงจางๆเมื่อจับใจความในคำถามนั้นได้
“แบบโจวกับชเวน่ะเหรอ”
ถามเสียงเบาราวไม่แน่ใจ
แต่คนฟังยิ่งหงุดหงิดหนักขึ้นเมื่อปากแดงๆเอ่ยเรียกชื่อคนที่ดงเฮกำลังอิจฉามากที่สุดในตอนนี้
“อย่าเรียกชื่อมันแบบนั้นได้ไหม
ผมไม่ชอบ”
“ผมก็ไม่ชอบเหมือนกัน
อย่ามาเรียกคนของผมไม่สุภาพแบบนี้” คนเสียเปรียบเองก็ไม่พอใจมากเช่นกัน คำก็มัน
สองคำก็มัน
นั่น โจว กับ ชเว ของฮยอกแจเชียวนะ
“คุณนักข่าว”
ดาราดังเริ่มโมโหขึ้นมาจริงๆ
เมื่อเห็นคนตัวเล็กปกป้องหนุ่มหล่อสองคนที่ถูกพูดขึ้นขนาดนั้น
ตาหวานจ้องตอบแบบไม่เกรงกลัว
“อย่างน้อยพวกเราก็อายุมากกว่า
ให้ความเคารพกันหน่อยไม่ได้เหรอไง” ลูกปัดใสเริ่มขุ่นเคือง ดงเฮถอนหายใจหนักหน่วง
“ผมบอกแล้วไงว่าผมไม่ได้อยากให้ฮยอกแจเป็นพี่”
“...”
“ผมอยากได้ฮยอกแจเป็นแฟน”
“หืม...” ตากลมเบิกกว้างขึ้น
สมองน้อยๆเริ่มมึนงง ก่อนที่จะได้คิดอะไรต่อ
ดงเฮก็ปิดกั้นความคิดทุกทางของคนใต้ร่างด้วยปากร้อนๆของตัวเอง
ปากอิ่มเม้มแน่นพยายามไม่เปิดปากให้คนด้านบนได้รุกตามใจ
แต่ความเชี่ยวชาญของคนดังก็ทำให้ร่างเล็กเผลอไผลจนในที่สุดปากแดงก็เผยอออกให้อีกคนได้ชิมบ่อน้ำหวานภายใน
แขนแกร่งรัดร่างบอบบางเข้าหาตัวแนบแน่น ตาหวานปรือลงจนปิดสนิทในที่สุด
เรียวลิ้นร้อนเกี่ยวชักนำคนไม่ประสาจนเสียงครางดังแผ่ว
มือกว้างอีกข้างเลื่อนลูบไปเบาๆตามเอวคอด
“อ๊ะ...”
คนตัวเล็กอุทานด้วยความตกใจเมื่อมือหนาสอดเข้าไปในสาปเสื้อยืดตัวเก่ง
และดงเฮก็ไม่ให้อีกคนร้องท้วง ปากหยักเบียดจูบร้อนแรง จนอีกคนตัวอ่อน
แผ่นหลังบางแนบไปเบาะรถ แขนเล็กยกขึ้นวางนิ่งที่ไหล่กว้างของคนด้านบน
น้ำใสๆไหลลงมาตามมุมปากเล็ก แต่ดงเฮก็คอยปาดออกให้อย่างอ่อนโยน
“อึก อื้อ”
เสียงหายใจขาดห้วงทำให้คนด้านบนยอมละริมฝีปากออก คนตัวขาวนอนหอบหายใจถี่
เสื้อยืดตัวเก่งถูกถลกขึ้นจนเห็นหน้าท้องขาวเนียน ใบหน้าน่ารักแดงก่ำและดาราดังก็รู้เดี๋ยวนั้นว่าพลาดมากที่ให้อีกคนมานอนยั่วแบบนี้
มือกว้างกำแน่นเพื่อระงับอารมณ์คุกรุ่นที่พร้อมจะปะทุของตัวเอง
“ผมจะไปส่ง”
เสียงทุ้มพูดออกมาแค่นั้น
ตาหวานมองคนที่ผละออกอย่างรวดเร็วเพราะตามอารมณ์อีกคนไม่ทัน
คนตัวเล็กหยัดตัวขึ้นนั่งมองเสี้ยวหน้าหล่อ
“แต่เดี๋ยว โจวกับชเวมารับ อื้อ..”
ดงเฮกดจูบหนักๆปิดปากที่เอ่ยเรียกชื่อศัตรูหัวใจที่ดงเฮตั้งขึ้นมาเองอย่างเอาแต่ใจ
“คุณนักข่าวจะดื้อมากไปแล้วนะครับ”
“...”
“ผมทำขนาดนี้ยังคิดว่าผมจะปล่อยให้ไอ้หล่อสองคนนั้นมารับอีกเหรอไง”
“...”
“คุณนักข่าวอายุมากกว่าผม 3 ปีเรื่องแค่นี้คิดเองได้นะครับ”
ตาดุดันจ้องหน้าหวานนิ่ง คนฟังได้แต่เม้มปากแน่น
ก่อนจะสะดุ้งสุดตัวเมื่อถูกหอมแก้มแรงๆหนึ่งที
ร่างหนาพาตัวเองลงไปประจำที่คนขับปล่อยคนสับสนนั่งอยู่ที่เบาะหลังสบตาผ่านกระจก
“ดีแต่จูบฉัน จะให้ฉันคิดอะไร”
คนน่ารักบ่นงุบงิบอยู่คนเดียว แต่ก็ไม่พ้นหูของคนขับไปได้
ดงเฮระบายยิ้มเต็มหน้าก่อนจะตอบ
“จะคิดถึงผมก็ได้นะ ผมไม่ว่าหรอก”
ส่งรอยยิ้มทะเล้นเรียกสีแดงบนแก้มขาวๆไปอีกที
นักข่าวตัวน้อยได้แต่ส่งค้อนกลับมาให้และเลือกที่จะนั่งเงียบๆไปตลอดทาง
ถ้าดงเฮ อยากได้เขาเป็นของเล่นจริงๆ
อีฮยอกแจก็คงถอนไม่ขึ้นแล้วเหมือนกัน
--------------------------
Katomnam Talk:
ฮยจ กินเด็กนะจ้ะ
พทฮ น่ารักมากกกกก
เอาคนแก่ไปเลย ยกให้
ความคิดเห็น