[SJ Yaoi] Katomnam's Short Fiction{ HaeEun,KyuHyuk,BumHyuk,Wonhyuk} On Air

ลำดับตอนที่ #117 : Story 37 My sexy reporter 7 (HaeEun)

“เอ่อ...” นักข่าวตัวขาวได้แต่อ้ำอึ้งเมื่อลงจากรถแล้วพบกับใบหน้าบึ้งตึงของเพื่อนสนิทสุดหล่อที่กอดอกยืนอยู่หน้าคอนโด ดงเฮระบายยิ้มกว้างบนหน้าตามมาโอบเอวเล็กเข้ามากอด

“ปล่อยก่อน” ปากแดงขยับบอกเสียงเบาเหมือนถูกผู้ปกครองจับได้ว่าทำผิด พระเอกหนุ่มมองเสี้ยวหน้าของคนด้านข้างแล้วได้แต่กระตุกยิ้มมุมปากก่อนจะกระชับกอดให้แน่นขึ้น

บอกตามตรงเขาไม่ชอบไอ้หล่อสองคนนั้นเลย

และทันทีที่ซีวอนกับคยูฮยอนหันมาเห็น ขายาวๆก็วิ่งเข้ามาหาคนที่กำลังรอคอย และไร้คำพูดใดๆนอกจากมือกว้างของคยูฮยอนที่ดึงคนตัวเล็กออกจากดงเฮเข้ามาในอ้อมกอดแน่น มีซีวอนคอยลูบไหล่ลูบหลังสำรวจหาสิ่งผิดปกติไปด้วย ดาราดังได้แต่กัดปากแน่นอย่างไม่ชอบใจ

“โจว...” ใบหน้าน่ารักเงยขึ้นมอง ก่อนจะได้รับเสียงถอนหายใจหนักๆจากเพื่อนสนิทสองคนกลับมา

“ไปไหนทำไมไม่บอก” เป็นซีวอนที่ถามออกมาเสียงเครียด แต่เมื่อเห็นเพื่อนตัวเล็กไม่เป็นอะไรจึงส่งสายตาตำหนิมาให้เต็มๆ

“ขอโทษ” ก้มหน้าจนคางติดอกเพราะรู้ดีว่าตัวเองมัวแต่มึนเมาไปกับรสจูบจนลืมโทรไปบอกว่าไม่ต้องมารับ และที่อีกสองคนงุ่นง่านอยู่แบบนี้ก็เพราะเป็นห่วง

“จะอะไรนักหนาครับ ผมก็มาส่งแล้วนี่ไง” ดงเฮแทรกเสียงขึ้นมา เรียกสายตาดุดันจากหนุ่มหล่ออีกสองคนได้แทบจะทันที

“คนของผม ผมดูแลเองได้ แต่ก็ขอบคุณนะครับที่สละเวลามาส่งฮยอกแจ” คยูฮยอนพูดเสียงเรียบ แถมท้ายด้วยการดึงคนน่ารักมากอดแน่นๆหนึ่งทีแล้วจับมือไว้หลวมๆ คิ้วเข้มของดาราดังกระตุกเมื่อเห็นภาพตรงหน้า ปากหยักเม้มแน่นมองคนน่ารักหนึ่งเดียวนิ่ง

“คุณนักข่าวมาหาผม” ร่างหนาเลือกที่จะปัดเสียงรบกวนของคยูฮยอนออกไปจากโสตประสาท ตาคู่สวยจับจ้องคนกลางที่ยืนทำหน้าลำบากใจนิ่ง

“ทำไมฮยอกแจต้องไปหานาย” ซีวอนถามกลับไม่พอใจ แล้วยืนขนาบเพื่อนตัวเล็กอีกข้าง มือก็จับมือเล็กขึ้นมาเล่นไปด้วย ดงเฮกัดฟันแน่นอารมณ์หึงหวงแล่นริ้วขึ้นมาจนอยากจะกระชากอีกคนมาจูบให้ตัวอ่อนแต่ติดว่านี่มันหน้าคอนโด และดงเฮยังไม่มีสิทธิ์นั้นเต็มตัว

“คุณนักข่าว มาหาผมเดี๋ยวนี้” เสียงดังจนเริ่มจะเหมือนตะคอก ฮยอกแจสะดุ้งโหยงเขยิบเข้าหาเพื่อนเป็นเกราะกำบังแบบไม่รู้ตัวแต่ยิ่งทำให้ดงเฮหงุดหงิด

“คุณดงเฮกลับไปเถอะครับ พวกผมจะได้พักผ่อน” ซีวอนออกปากไล่อย่างสุภาพ มีฮยอกแจส่งสายตาขอร้องไปให้ดาราดังอีกคนอย่างอึดอัด

โจวกับชเว ไม่ได้เป็นแบบนี้มานานแล้ว

ครั้งสุดท้ายก็ตอนที่เขาโดนแทคฮยอน นายแบบลูกครึ่งตัวใหญ่นั่นตามจีบ

อาการหวงเพื่อนที่มากกว่าปกตินิดหน่อย

“ฮยอกแจ ออกมาหาผมไม่งั้นผมจะไปลากออกมา” และดาราดังก็ไม่เข้าใจสายตาสื่อสารของคนกลาง ร่างเล็กเงยหน้ามองเพื่อนสนิทหงอยๆก่อนจะค่อยๆปลดมือออก ดึงตัวคนจอมหวงลงมาหอมแก้มคนละทีพร้อมรอยยิ้มแหย

“เดี๋ยวมา”

“ฮยอกแจ!” สองคนเรียกเสียงดัง ปากแดงยู่เข้าหากันทำหน้าอ้อน

“นะ เดี๋ยวมาคนเริ่มมุงแล้ว”

“...”

“ไม่อยากเป็นเป้าสายตา” ส่งสายตาอ้อนไปอีกทีก่อนจะปลีกตัวมาหาคนที่ยืนรอหน้าบึ้งไม่แพ้สองคนข้างหลัง

“คุณดาราขอบคุณมากที่มาส่ง แต่ตอนนี้ช่วยกลับไปก่อนได้ไหม” เมื่อยืนประจันหน้าคนตัวเล็กก็พูดออกไปราวอ้อนวอน คนดังไม่ตอบรับกลับดึงตัวบางๆเข้ามากอดเอาไว้จนแน่นแทบจมไปกับอกกว้าง คนที่เดินผ่านไปมาเริ่มให้ความสนใจแต่โชคดีที่คอนโดนี้หรูหรามากพอที่จะมีแต่ระดับไฮโซจึงไม่มีใครสนใจใครมากมายนัก

“ผมจะบ้าอยู่แล้วนะ”

“เห...”

“ผมเข้าใจว่าสองคนนั้นเป็นเพื่อนสนิทคุณนักข่าว”

“...”

“แต่ในนี้ของผมมันเจ็บจริงๆ” มือกว้างทุบไปเบาๆที่อกข้างซ้ายของตัวเอง นักข่าวตัวเล็กได้แต่ยืนมองงงๆ มันเหมือนว่าดงเฮจะสารภาพรัก

แต่ก็ไม่ชัดเจนซะทีเดียว

“โจว กับ ชเวเป็นมากกว่าเพื่อนสนิทของผม”

“คุณนักข่าว...”

“แต่ถ้าคุณดาราอยากเป็นมากกว่าสองคนนั้น ก็ช่วยจีบผมให้ติดเร็วๆแล้วกัน” พูดจบก็ขยิบตาให้หนึ่งที ใบหน้าขาวแดงก่ำจนเจ้าของรีบหมุนตัวเดินกลับไปด้านใน มีซีวอนกับคยูฮยอนรีบเดินตามหลังไปแทบไม่ทัน ส่วนคนดังได้แต่ยืนประมวลผลก่อนจะยิ้มออกมาเต็มใบหน้า

คุณนักข่าวจะน่ารักเกินไปแล้วนะ

“ฉันว่าแล้วว่ามันต้องมีอะไรระหว่างแก กับ ไอ้ดารานั่น” คยูฮยอนออกปากพูดทันทีที่เข้ามาถึงห้องพัก มีซีวอนพยักหน้าสนับสนุนอยู่ข้างๆ ใบหน้าขาวก้มต่ำอย่างรู้สึกผิดที่ปิดบังเพื่อนสนิท

“แล้วไอ้อาการจะเป็นจะตายของมันคืออะไรฮยอกแจ” ซีวอนถามออกมาบ้าง ทำไมเขาจะดูไม่ออกว่าดารานั่นมันหวงมันหึงเพื่อนตัวเล็กขนาดไหน

“อ่า...”

“ไปจีบกันตอนไหนทำไมพวกฉันถึงไม่รู้” ไม่รอให้คนโดนสอบสวนตอบกลับแม้แต่น้อย

“ใจเย็นก่อนสิโจว ชเว” ปากแดงเอ่ยอ้อนแต่ไม่ทำให้เพื่อนหน้าหล่อใจเย็นลงได้เลย

“งั้นแกก็เล่ามา”

“...”

“อย่าให้รู้ว่าบิดเบือนความจริง ถ้ารู้ทีหลังพวกฉันจะโกรธมาก” เป็นซีวอนที่ออกปากขู่ จนคนตัวเล็กได้แต่ทำหน้างอกลับไปให้

ก็นานๆทีซีวอนจะโมโหระเบิดลงแบบนี้

ปกติเป็นคยูฮยอนมากกว่า

“ก็ได้ๆ แต่ต้องรับปากก่อนว่าจะไม่โกรธฉัน” ตากลมจับจ้องหน้าหล่อสลับไปมา จนเมื่อได้รับการพยักหน้ารับจากทั้งสองคน คนตัวเล็กถึงเริ่มเล่าอย่างกล้าๆกลัวๆ แต่ก็เล่าทุกอย่างตามความจริง มีบ้างที่เพื่อนสนิทตัวสูงทำหน้าโมโหแต่ก็ยอมนั่งฟังนิ่งๆจนจบ

“แกชอบมันรึเปล่า”

“ไม่รู้สิโจว ตอนแรกไม่ แต่ตอนนี้ก็รู้สึกดีมั้ง” เพื่อนถามตรงๆก็ตอบตรงๆ ไม่มีอะไรต้องปิดบังอยู่แล้ว จริงๆกับซีวอนและคยูฮยอนแค่มองตาก็รู้ใจแล้ว แต่ที่คยูฮยอนถามคงเพราะอยากได้ยินจากปากจริงๆ

“ใจง่ายไปรึเปล่าฮยอกแจ มันจริงจังแค่ไหนก็ไม่รู้” ซีวอนว่าออกมาบ้าง ใบหน้าน่ารักหงอยลงไปถนัดตา

“ขอโทษ”

“ทำไมมีอะไรไม่บอก เห็นพวกฉันเป็นตัวอะไร ถ้าถลำลึกไปมากกว่านี้จะทำยังไง” คยูฮยอนพูดออกมาอีกครั้ง ตาคมมองเพื่อนตัวเล็กด้วยความห่วงใยจนคนที่จะอ้าปากเถียงได้แต่เงียบเสียงลง ร่างบางลากเท้าเข้าหาคนที่นั่งกอดอกนิ่งที่โซฟาแล้วทิ้งตัวลงนั่งไปบนตักแข็งแรงอย่างอ่อนล้า แขนเล็กเลื่อนขึ้นโอบไปรอบคออย่างหาที่พึ่ง คยูฮยอนได้แต่ถอนหายใจหนักๆก่อนจะลูบผมนิ่มไปมาปลอบใจ ซีวอนได้แต่กอดอกมองจากอีกฝั่งด้วยความกังวลใจไม่แพ้กัน

ก็ข่าวคาวของอีดงเฮมันน้อยซะที่ไหนล่ะ

ไอ้เพื่อนตัวเล็กของเขาก็ไม่รู้ไปอยู่ไหนมา ถึงได้ตามคนไม่ทันแบบนี้

“แล้วจะเอายังไง ชอบมันมากขนาดบอกให้มันจีบแล้วเนี่ย” ซีวอนว่าออกมาบ้าง คนตัวเล็กผงกหัวขึ้นจากซอกคอเพื่อนหันมองอีกคนที่มีสายตากังวลด้วยความรู้สึกหนักใจไม่แพ้กัน

“ชเว อย่าโกรธสิ”

“พวกฉันไม่ได้โกรธ แต่เป็นห่วง”

“...”

“มันดังขนาดนั้น จะจริงจังกับแกแค่ไหนก็ไม่รู้” ทันทีที่ซีวอนตอบ คนตัวเล็กก็ทำตาเศร้าแล้วหันไปกอดอ้อนคยูฮยอนเหมือนหาที่พึ่งเหมือนเดิม จนคนหล่อสองคนได้แต่หันไปมองหน้ากันเองหนักใจ

แบบนี้มันถอนตัวไม่ขึ้นแล้วแน่ๆ

“รู้ได้ยังไงว่าชอบมัน” คยูฮยอนถามออกมา แต่มือก็คอยลูบหัวลูบหลังคนบนตักไปด้วย

“ฉันก็ไม่ได้โง่ขนาดนั้นนี่”

“หึ...” สองหนุ่มพ่นเสียงขึ้นจมูก

“ตอนแรกก็ไม่ชอบหรอก คนอะไรเอาเปรียบอยู่ได้ แต่มันอดใจเต้นไม่ได้เวลาเขาสัมผัส”

“...”

“โจว ชเว ใจมันเต้นจนแทบจะทะลุจากอก”

“...”

“ตอนเขาจูบ อื้อ!!!” ตากลมโตเบิกกว้าง มือเล็กจับไหล่ของคนที่ทำหน้าเป็นเบาะแน่นเมื่อถูกรั้งใบหน้าเข้าไปจูบอย่างรุนแรง

“เฮ้ย ไอ้คยูฮยอน” หัวสมองของฮยอกแจไม่รับรู้อะไร แม้กระทั่งเสียงตะโกนของซีวอน

-----------------------------

Katomnam Talk:

อัยยะ กินดราม่ามาแต่ไกล

ปล. โจว กับ พทฮ นี่ยังไงๆ