[SJ Yaoi] Katomnam's Short Fiction{ HaeEun,KyuHyuk,BumHyuk,Wonhyuk} On Air

ลำดับตอนที่ #101 : Story 35 : Do you mind 5 (KyuHyuk)

“อีดงเฮ ไอ้เพื่อนเฮงซวย”

“...”

“นอกจากจะให้ลากกลับกับหอแล้วยังใช้ให้มาส่งงานอีก” ร่างเล็กเดินบ่นมาตามทาง ในอ้อมแขนมีรายงานเล่มหนาสองเล่มของตัวเองกับเพื่อนสนิทที่นอนตายอยู่ที่คอนโด

“เฮ้ย…” แล้วก็ร้องลั่นเมื่อชนกับใครอีกคนที่วิ่งมา แขนยาวโอบรอบเอวเล็กไว้ได้ทันก่อนที่เจ้าของผมสีสว่างจะหล่นลงไปกองกับพื้น

“ขอโทษครับ” คนชนพูดก่อนจะขยับแว่นกันแดดเล็กน้อย พร้อมรอยยิ้มมุมปากที่ฮยอกแจรู้สึกเหมือนเคยเห็นบ่อยๆ แล้วก็ต้องร้องอ๋อในใจเมื่อร่างสูงถอดแว่นกันแดดออกเพื่อมองหน้าคนในอ้อมแขนให้ชัดๆ

“นิชคุณ!!!” ตากลมเบิกโตมากกว่าเดิมเมื่อเห็นว่าอีกคนเป็นใคร

นิชคุณ ดาราลูกครึ่งไทยเกาหลีที่ดังมากๆ

ฮยอกแจรู้ว่าเรียนอยู่ที่เดียวกัน

แต่ก็ไม่คิดไม่ฝันว่าจะเจอ

ยิ่งเห็นใบหน้าน่ารักออกอาการเหวอสุดขีด ดาราหนุ่มยิ่งยิ้มกว้างมากขึ้น

“ครับ คุณเป็นอะไรรึเปล่า”

“มะ ไม่เป็นไร” เสียงใสเอ่ยติดขัดเขินๆ ก็อีกคนเล่นหล่อซะขนาดนี้ ขาเรียวก้าวถอยห่างเล็กน้อยก่อนจะยิ้มให้อีกคนที่ดูไม่หยิ่งอย่างที่คิด

“นิชคุณครับ”

“เห…” ใบหน้าน่ารักช้อนมองอย่างสงสัย ก่อนจะเห็นอีกคนเลิกคิ้วน้อยๆพร้อมกับมือกว้างที่ยื่นมาด้านหน้า

“ฮยอกแจครับ” มือบางยื่นออกไปจับก่อนจะยิ้มให้

“เรารู้จักกันแล้วนะครับ แต่ตอนนี้ผมต้องไปก่อน แล้วเจอกันนะครับฮยอกแจ” นิชคุณพูดพร้อมรอยยิ้มเช่นเคย ทำให้คนมองอดไม่ได้ที่จะยิ้มตาม ดาราหนุ่มหันมามองใบหน้าน่ารักอีกครั้งก่อนจะรีบวิ่งไป ฮยอกแจเอียงคอมองตามน้อยๆก่อนจะหายสงสัยเมื่อเดินออกมาเจอกลุ่มแฟนคลับกลุ่มใหญ่แถวหน้าคณะของตัวเอง ก่อนที่จะสะดุดกับร่างสูงของเดือนคณะวิศวะที่ยืนเคียงคู่อยู่กับซอฮยอน

ดาวคณะบริหาร

แขนเล็กกอดกระชับรายงานในอ้อมแขนแน่น จำใจต้องเดินไปทางที่สองคนตรงหน้ายืนคุยกันอยู่ด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม รอยยิ้มอบอุ่นแบบนั้นของคยูฮยอน

อีฮยอกแจไม่เคยเห็นซักครั้ง

ลูกปัดใสเสมองพื้นตอนที่ต้องเดินผ่าน หากแต่เสียงหวานที่เอ่ยรั้งทำให้ต้องหมุนตัวไปหาอย่างช่วยไม่ได้

“ฮยอกแจ มาส่งรายงานเหรอ” ซอฮยอนเอ่ยปากถามอย่างเป็นมิตร พร้อมรอยยิ้มหวานที่ส่งมาให้เพื่อนตัวเล็กตรงหน้า ตากลมมองไปที่หน้าของหญิงสาวก่อนจะตอบรับสั้นๆ

“อืม”

“แล้วดงเฮล่ะ” หญิงสาวคนเดียวยังคงออกปากถาม มือบางเกี่ยวแขนชายหนุ่มข้างกายเอาไว้บ่งบอกถึงความเป็นเจ้าของ ในขณะที่ฮยอกแจยิ่งกอดกระชับรายงานในอ้อมแขนแน่นขึ้นและไม่หันมองคยูฮยอนแม้แต่น้อย ดวงตาคมจดจ้องใบหน้าขาวด้วยความหงุดหงิด

อีฮยอกแจกล้าดียังไง

ถึงได้มาทำเหมือนเขาเป็นอากาศแบบนี้

“เมาน่ะอยู่ที่ห้อง” ปากแดงขยับยิ้มเล็กน้อย ซอฮยอนหัวเราะเสียงใส

“เป็นเดือนคณะที่ไม่ได้เรื่องเลยนะ ดงเฮเนี่ย” เอ่ยแซวไปถึงอีกคนที่นอนเมาไม่รู้เรื่องอยู่กับห้อง

“งั้นเราไปก่อนนะ” ฮยอกแจเอ่ยบอกเมื่อรู้สึกอึดอัดมากขึ้น

“อื้ม ไว้เจอกันนะฮยอกแจ” ดาวคณะคนสวยตอบกลับร่าเริงแล้วยกมือข้างที่ว่างขึ้นโบก ขาเรียวเตรียมหมุนไปอีกด้านก่อนจะต้องผงะไปด้านหลัง

“กรี๊ด!!!!”

“พี่นิชคุณ กรี๊ดดดด” เหล่าแฟนคลับของดาราหนุ่มต่างกรูกันเข้ามาทางที่ทั้งสามคนยืนอยู่ ตากลมเบิกค้างมองอย่างตกใจ ก่อนจะรู้สึกถึงอ้อมกอดอบอุ่นที่โอบล้อมพร้อมกับที่ตนเองโดนพลิกมาอีกทางกับอกกว้างของใครบางคน แขนแกร่งสอดเข้ามาที่เอวบางข้างหนึ่ง อีกข้างกดหัวกลมๆให้แนบอก พร้อมกับกลุ่มคลื่นมหาชนที่วิ่งฝ่าไปอีกด้าน

ตาใสกระพริบถี่จับต้นชนปลายไม่ถูกได้แต่ยืนนิ่งในอ้อมกอดที่มอบความปลอดภัยให้

“โอ๊ย เจ็บชะมัดพวกบ้านี่” เสียงร้องของซอฮยอนดังขึ้นทำให้ คนที่ตกอยู่ในอ้อมกอดได้สติแล้วผละตัวออกมองเจ้าของแผ่นอกกว้างอย่างงุนงง

“คยูฮยอน” คนน่ารักครางเรียกเมื่อเห็นว่าเป็นใคร ในขณะที่ร่างสูงละแขนออกจากกายเล็กก่อนจะเดินเข้าไปช่วยหญิงสาวขึ้นจากพื้น

“แฟนคลับนิชคุณแรงเยอะเป็นบ้าเลย” ซอฮยอนไม่วายบ่นต่อก่อนจะปัดเศษฝุ่นออกจากตัวเองไปด้วย ตากลมใสทอดมองไปยังคยูฮยอนนิ่งอย่างสับสน

ทำไมคนที่คยูฮยอนเลือกที่จะปกป้องถึงเป็นเขา

ไม่ใช่ซอฮยอน

“ฮยอกแจครับ เป็นอะไรไหม” ยังไม่ทันที่ใครจะพูดอะไร ดาราหนุ่มตัวต้นเรื่องก็วิ่งเข้ามาหาคนตัวบางหน้าตาตื่น มือขาวไล่จับไปทั่วตัวบอบบาง ในขณะที่คยูฮยอนมองภาพตรงหน้าก่อนจะกัดฟันจนกรามขึ้นนูนอย่างไม่พอใจ

“ไม่เป็นไรครับ” เสียงใสเอ่ยตอบ ซอฮยอนมองคนทั้งคู่อย่างงุนงง

“ฮยอกแจรู้จักนิชคุณด้วยเหรอ” หญิงสาวออกปากถาม ก่อนจะเหลือบมองไปด้านหลังที่ตอนนี้มีการ์ดเข้ามากันแฟนคลับเอาไว้หมดแล้ว นิชคุณยิ้มกว้างในขณะที่คนถูกถามประมวลผลอยู่ในหัว

เจอกันเมื่อห้านาทีที่แล้ว

เรียกว่ารู้จักไหมนะ

“ครับ รู้จักกัน” ดาราหนุ่มออกปากตอบซะเอง ก่อนจะแย่งเอารายงานเล่มหนาในอ้อมแขนของอีกฝ่ายมาถือไว้ ก่อนจะโอบแขนอีกข้างไปรอบเอวบาง พร้อมๆที่เสียงกรีดร้องของแฟนคลับที่ดังสนั่นหวั่นไหว นิชคุณหันไปขยิบตาให้เล็กน้อยแล้วหันมาสนใจคนน่ารักด้านข้างต่อ

“หูยฮยอกแจ เป็นแฟนกับนิชคุณก็ไม่บอกเรา” ซอฮยอนร้องออกมาอย่างตื่นเต้น แต่คำพูดนั้นทำให้ตาคมตวัดมองไปที่ใบหน้าของอีกคนอย่างไม่พอใจแทบจะทันที

“ไม่ใช่นะ” ละล่ำละลักบอก ตากลมใสมองไปยังใบหน้าหล่อเหลาของคนข้างกายหญิงสาวแล้วต้องหลบสายตาไปเมื่อเจอสายตาไม่พอใจของคยูฮยอน

“ผมมีเรียน ไปก่อนล่ะ” คยูฮยอนพูดออกมาเสียงเรียบ ดวงตาคมจดจ้องไปยังเจ้าของผมสีสว่าง ไม่มองหน้าซอฮยอนแม้แต่น้อย

“อืม บ๊ายบายค่ะคยูฮยอน” ซอฮยอนหันมาบอกลา ก็พบเพียงแต่แผ่นหลังกว้างที่ก้าวทิ้งห่างออกไป ตาสวยหันมองเพื่อนร่วมคณะอีกครั้งอย่างล้อเลียน

“เราจะไปบอกหนุ่มๆในมหาลัยว่าฮยอกแจคนน่ารักมีแฟนแล้ว”

“บ้าน่าซอฮยอน”

“ดีครับ” ตอบรับออกมาพร้อมกัน ตาหวานตวัดมองดาราหนุ่มอย่างงุนงง แต่กลับโดนรอยยิ้มหล่อทำให้ตัวเองเขินมากขึ้นไปอีก หญิงสาวคนเดียวยกนิ้วขึ้นมาจิ้มๆกันก่อนจะหัวเราะเสียงใสแล้วเดินแยกไปอีกทาง

“นิชคุณปล่อยได้แล้ว เดี๋ยวผมต้องเอารายงานไปส่ง” คนตัวเล็กกว่าเอ่ยบอกอย่างมีมารยาท ก่อนจะพยายามเขยิบตัวออกห่าง หากแต่แขนแข็งแรงกลับรั้งเอวเอาไว้แน่นหนา จนใบหน้าน่ารักต้องเงยขึ้นมองด้วยความไม่เข้าใจ

“อ๊ะ!!!” คนน่ารักอุทานออกมาเมื่ออยู่ๆดีๆแขนอีกข้างก็ถูกกระชากให้ออกห่างจากนิชคุณอย่างแรง

“คุณ…” ใบหน้าหล่อขมวดคิ้วมุ่น เมื่อมองเห็นคนที่บอกว่ามีเรียนเมื่อครู่กลับมายืนอยู่ตรงนี้อีกครั้ง และคนที่งงมากที่สุดเห็นจะเป็นคนตัวเล็กสุดตรงนั้น

“ฮยอกแจจะไปกับฉัน”

“…”

“ส่วนนาย ก็เอารายงานไปส่งให้ด้วยแล้วกัน”  

ตากลมได้แต่มองไปยังมือของตัวเองที่ถูกกอบกุมเอาไว้แน่นสลับกับแผ่นหลังกว้างของคนที่กึ่งลากกึ่งจูงอยู่ด้านหน้า คิ้วเรียวขมวดมุ่นด้วยความไม่เข้าใจ

คยูฮยอนเป็นบ้าอะไรอีก

“มันน่าโมโหไหม” อยู่ดีๆคนที่เดินนำอยู่ด้านหน้าก็หันมาพูดเสียงเสีย ปากแดงๆเม้มแน่นอย่างจับต้นชนปลายไม่ถูก

โมโห

โมโหอะไร

คนที่ควรจะโมโหควรเป็นอีฮยอกแจคนนี้มากกว่า

“...”

“ไปรู้จักกันตั้งแต่เมื่อไหร่”

“...”

“ไอ้ซีวอนล่ะ เอาไปทิ้งไว้ไหน” ร่างสูงยังคงตะคอกถามไม่หยุด คนตัวเล็กได้แต่มองนิ่งๆ สมองพยายามปะติดปะต่อเรื่องราว

“ซีวอนเกี่ยวอะไร” เสียงใสย้อนถาม

“นายแอบไปคบกับไอ้ดารานั่น แล้วสวมเขาให้เพื่อนฉัน” คยูฮยอนตอบกลับเสียงขุ่น พร้อมกับดึงร่างของคนตรงหน้าเข้าใกล้ ฮยอกแจทำแค่เพียงระบายยิ้มอ่อนๆอย่างทำใจ

คยูฮยอนก็ยังเป็นคนที่ห่วงซีวอนมากที่สุด

ไม่ได้มีความรู้สึกพิเศษอะไรกับฮยอกแจทั้งนั้น

“ฉันยังไม่ได้คบกับซีวอน จะเรียกว่าสวมเขาได้ยังไง” ตอบกลับราบเรียบ ก่อนจะดึงมือออกจากการเกาะกุม แต่คยูฮยอนกลับจับไว้แน่น

“แต่มันจีบนายอยู่ไม่ใช่เหรอไง” ยิ่งพูด ฮยอกแจยิ่งไม่เข้าใจว่าคยูฮยอนต้องการอะไรกันแน่

“นายเป็นบ้าอะไรของนาย ไม่อยากให้ฉันยุ่งกับซีวอนไม่ใช่เหรอไง” ใบหน้าน่ารักเงยขึ้นสบตาคมเข้มนิ่ง คยูฮยอนถอนหายใจหนักหน่วง

เขาเองก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกัน

และไม่คิดจะทำความเข้าใจด้วย

ว่าทำไมต้องหงุดหงิดทุกครั้งที่เห็นฮยอกแจอยู่กับคนอื่น

“แต่ฉันไม่อยากเห็นซีวอนเป็นคนโง่ที่ถูกนายหลอก” คำตอบข้างๆคูๆ

“นายต้องการอะไรกันแน่คยูฮยอน”

“...”

“ฉันทำให้นายทุกอย่างแล้วนะ”

“...”

“แต่ขอร้อง เลิกทำให้ฉันสับสนซักที” เสียงใสวอนขอ พร้อมกับพยายามถอยออกห่าง ใบหน้าหล่อเรียบนิ่ง มองคนที่อยู่ตรงหน้าด้วยความสับสนเช่นกัน ก่อนที่มือแกร่งจะยอมละออกจากมือนิ่มของอีกคน

“แล้วนายคิดว่าฉันไม่สับสนเหรอไง” เจ้าของตำแหน่งเดือนคณะพูดออกมาอย่างหัวเสีย ก่อนจะหุนหันเดินออกไปอีกทาง ปล่อยไว้เพียงแค่ร่างขาวบางที่มองตามไปนิ่งๆ 

----------------------

Katomnam Talk:

คิยูอบอุ่นขึ้นมาเลยเชียว ฮ่าๆๆๆๆ

เป็นฟิคสั้นที่ไม่สั้นนะคะทุกคน