คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #92 : Part 2.... ~Chapter 28~
Chapter 28
“อื้อ คิบอมเค้าเหนื่อยแล้วนะ” ไก่น้อยร้องห้ามเมื่อคนที่นอนกอดตนเองอยู่ข้างๆประทับจูบลงบนกลีบปากนุ่มช้ำ
“ไม่ได้จะทำอะไรซักหน่อย แค่จะมอร์นิ่งคิสเอง” คิบอมตอบกลับแล้วยิ้มจนตาปิด ฮยอกแจเขินจนหน้าแดงเลยเลือกที่จะซุกหน้าลงไปบนอกเปลือยเปล่าของใครอีกคน
“ก็ห้ามไว้เฉยๆ” คนน่ารักว่างุบงิบอยู่กับอกของคิบอม คิบอมยิ้มรับในความน่ารักนั้นแล้วแล้วก้มลงสูดความหอมที่พวงแก้มสวย
“ไอ้คิบอม!” เสียงกัมปนาทดังขึ้นที่หน้าประตูห้องทำให้คนในห้องทั้งสองคนสะดุ้งเฮือก ก่อนที่คิบอมจะรีบอุ้มร่างบางเข้าไปในห้องน้ำจัดการกับร่างกายเปลือยเปล่าของตัวเองก่อนจะรีบดันตู้ออกเพื่อประตูให้ออกกว้างขึ้น
“มีอะไรกันแต่เช้าฮะพี่” คิบอมถามหน้าตาย
“ไอ้บอม เมื่อคืนแกทำอะไรฮยอก” ลีทึกถามสวนขึ้นมาทันที
“ผมก็แค่เฝ้านี่ฮะ”
“แกจะแค่เฝ้าได้ยังไงกันแล้วเสียงที่พวกฉันได้ยินเล่า” ฮีชอลตวาดดังลั่น คิบอมยังคงยืนทำหน้าตาไม่รู้ไม่ชี้ต่อไป
“เสียงอะไรครับพี่”
“เสียงครางของแกไงไอ้น้องเวน” ฮันกยองเริ่มด้วยช่วยด่าอีกคน
“พี่ฟังผิดรึเปล่าครับ ผมแค่ดูหนัง” คิบอมยังคงแถต่อไป
“หนังอะไรของแก” ซองมินกอดอกถามอีกคน
“หนังบู๊ฮะ”
โป๊ก…
สิ้นคำตอบของคิบอม มะเหงกของซีวอนก็ประเคนลงไปเต็มๆหัวทุยของเพื่อนรัก
“เจ็บนะโว้ย” คิบอมบอกพลางลูบหัวตัวเองป้อยๆ
“หนังบู๊บ้านแกดัง อ๊ะๆๆ อ๊าๆๆหรือไงวะ” เรียวอุคด่าออกมาอีกคนอย่างเจ็บใจ
ให้มันไปเฝ้า ดันไปกินไก่ซะเอง
“อ่า ก็ผมต้องพาฮยอกไปอาบน้ำ” คิบอมเรียบๆเคียงๆเล่าออกมา คนอื่นๆเอาแต่กอดอกยืนหน้านิ่ง โดยไม่ทันสังเกตว่าคยูฮยอนยังไม่ตื่นออกมาจากห้องนอน
“แล้วไงต่อ” ดงเฮถามเรียบๆ
“แล้วพี่จะอดได้ยังไงกัน” จบการเล่าเพียงเท่านี้พร้อทกับกำปั้นของแต่ละคนที่บรรจงเล็งเป้าไปที่คิบอมเพียงคนเดียว
“อ่า โหดร้าย” คิบอมบอกเสียงอ่อยแต่ก็ไม่ได้ตอบโต้อะไร
“เห้ย รถมารอแล้วไปกันเถอะ” เยซองวิ่งเข้ามาตามสมาชิกคนที่มีงานให้ออกไป
“ฝากไว้ก่อนนะ” ก่อนจะเดินกันออกไปยังไม่วายหันมาคาดโทษคิบอมอีกครั้ง คิบอมหัวเราะน้อยๆก่อนจะรีบไปแต่งตัวเพื่อตามออกไปเช่นกัน
“ฮยอก ผมไปทำงานก่อนนะ เดี๋ยวจะกลับมาหา” ก่อนออกไปไม่วายตะโกนบอกคนในห้องน้ำ
“จะรอนะ” เสียงใสตะโกนกลับมา คิบอมยิ้มรับแล้วรีบออกไป
“สิบเอ็ดคน” ซองมินบ่นพึมพำออกมา
“อะไรของแก” ดงเฮหันมาถามหลังจากเห็นเพื่อนนั่งหันซ้ายหันขวาแล้วพึมพำอะไรอยู่คนเดียวนานสองนาน
“สิบเอ็ดคนน่ะด๊อง” ซองมินหันไปเขย่าแขนดงเฮจนปลาน้อยหัวแทบหลุด
“อะไรของนายน่ะซองมิน” ซีวอนหันมาถามด้วยความสงสัยอีกคน
“ทำไมบนรถเรามีสิบเอ็ดคน” ซองมินถามเสียงดังอย่างร้อนรน
“แล้วนายจะให้มีกี่คน” ฮันกยองถามต่อ
“ก็มีฮยอกคนเดียวที่ไม่มีงานวันนี้แสดงว่าต้องมีสิบสองคนที่จะออกไปพร้อมเราสิฮะ” ซองมินร่ายยาว จนคนอื่นๆเริ่มหันไปมองหน้ากันไปมา
“พี่เยซองไม่อยู่รึเปล่า” ซีวอนถามออกมา
“กูอยู่นี่ครับ” เยซองตะโกนบอกจากเบาะหน้า
“พี่คังอินล่ะ” เรียวอุคไล่ต่อ
“กูอยู่ข้างๆเยซองครับ” คังอินตะโกนตอบ
“หรือว่า…”
“อย่าบอกนะว่าพวกแกไม่เห็นฉัน” ชินดงรีบรายงานตัวเมื่อเห็นดงเฮตั้งท่าจะถามออกมาอีกคน
“แล้วใครหายไป”
“อ่า ปวดตัวจัง” ร่างบางบ่นน้อยๆหลังจากเดินมาทิ้งตัวลงบนโซฟานุ่มกลางบ้าน มือเล็กจับสะโพกตัวเองนวดไปมา
“อ๊ะ” เสียงใสอุทานออกมาหลังจากมีใครบางคนมาปิดตาเอาไว้
“ทายสิ ใครเอ่ย”
“อ่า ชางมินเหรอ” ฮยอกแจเริ่มทาย
“ไม่ใช่ครับ” คนปิดตาเอ่ยตอบเสียงนุ่ม ฮยอกแจนิ่วหน้าหน่อยๆพลางคิดไปด้วย
“พี่แจเหรอ”
“ไม่ใช่อีกนั่นแหละ” คราวนี้เสียงเริ่มติดจะห้วนไปหน่อยสำหรับคนฟัง
“พี่ยุนโฮ” ฮยอกแจทายต่อไปเรื่อยๆ พลางปากอิ่มก็ฉีกยิ้มน้อยๆ
“ไม่ใช่อีกแล้ว” คราวนี้เสียงเริ่มอ่อยลง
“คงไม่ใช่จุนซูสินะเพราะฉันจะต้องจำเสียงได้ งั้น”
“ไม่ใช่ยูชอนนะครับ” ยังไม่ทันทายคนปิดตาก็เอ่ยแย้งออกมาซะก่อน
“อ่า งั้นใครล่ะเนี่ย” คนน่ารักส่งเสียงถาม พลางแอบยิ้มไปด้วย
“จำไม่ได้จริงๆน่ะเหรอ” เสียงทุ้มเอ่ยตัดพ้อ มือเล็กยกขึ้นมาจับมือที่ปิดตาตัวเองเอาไว้นิ่ง
“คยูฮยอนของพี่ต่างหากเนอะ วันนี้ดงบังมีงานใครจะไม่รู้ล่ะ” คนน่ารักตอบออกมาเรียกรอยยิ้มกว้างจากหมาป่าหนุ่มได้เป็นอย่างดี
“พี่แกล้งผมเหรอ” เพียงแค่เปิดตาออกเจอตากลมใสเจ้าเล่ห์นั่น ก็ทำให้รุ่นน้องหนุ่มถึงบางอ้อทันที
“ก็นายแกล้งพี่ก่อน” คนน่ารักว่าพลางดึงมือของคยูฮยอนให้นั่งลงข้างๆ
“ผมนะอุตส่าห์หลบอยู่ใต้เตียงตั้งนาน คนอื่นจะได้ไม่เห็นพี่ทำผมหมดกำลังใจเลย” ร่างสูงเอ่ยอย่างน้อยใจ ฮยอกแจยิ้มน้อยๆก่อนจะโน้มคอรุ่นน้องลงมาปิดปากช่างตัดพ้อนั้นซะเอง
“กำลังใจกลับมาไหม” เสียงหวานเอ่ยถาม แล้วยิ้มใส่ตาอีกคนอย่างน่ารัก คยูฮยอนแย้มยิ้มเจ้าเล่ห์ก่อนจะกระชับเอวบางเข้ามาในอ้อมกอดอุ่น
“จะกลับมามากกว่านี้ ถ้า…”เสียงทุ้มทิ้งท้ายไว้ด้วยน้ำเสียงเจ้าเล่ห์ คนในอ้อมกอดเขินจนหน้าแดงแล้วพยักหน้ารับน้อยๆ
“ครั้งเดียวนะ เหนื่อยแล้ว”
“เห้ย เรียงตามเลขสมาชิกแล้วกัน” ลีทึกสรุปออกมาหลังจากเถียงกันไปมาหาคนไม่เจอเนื่องจากคนเยอะจัด แล้วแต่ละคนแข่งกันพูดจนไม่รู้ใครเป็นใคร
“พี่ก่อนเลย” ซีวอนตะโกนบอก
“ลีทึก 18”
“ห๊า!!!” ลูกลิงร้องออกมาพร้อมกัน
“ทึกฮยอกไงฟระ พวกแกนี่” หัวหน้าวงบอกเลยได้รับเสียงโห่กลับมาแทน
“ซินฮยอก”
“ฮันฮยอก”
“เยซอง” เยซองบอกออกมาทำให้เพื่อนร่วมวงหัวเราะน้อยๆ
“คังอิน”
“ชินดง”
“มินฮยอก”
“เฮอึน”
“วอนฮยอก”
“บอมฮยอก”
“เรียวฮยอก”
“…”
“คยูฮยอกไปไหนวะ” ฮีชอลถามออกมาแล้วก็ถึงบางอ้อกันทุกคนว่าคนที่หายไปคือคยูฮยอนน้องเล็ก
“แม่งเอ๊ย! พลาดอีกแล้ว”
-------------------------------------------------------------------------------------
Katomnam Talk:
อ่า ต้มจะทำยังไงดีคะ ต้มไม่มีเวลาส่งเมลล์เลยค่ะ
นี่ก็เพิ่งกลับมาถึงหอ งอแงๆๆๆๆ
แล้วอีกอย่าง เอนซีก็อยู่อีกเครื่องนึงด้วย
ถ้าต้มไม่ส่งให้จะโกรธไหมคะ
เอาของตอนหน้าไปเลยได้ไหมคะ แง๊ๆๆๆๆ
ขอโทษค่า ต้มจะพยายามส่งไปให้นะคะแต่ไม่สัญญา
อ่าทุกคนคะ มันมาอีกแล้วค่ะ
รู้ใช่ไหมคะว่าต้องทำยังไง
ตามธรรมเนียมเลยค่า เมนท์ถึงตอนนี้แล้วทิ้งเมลล์ไว้โล้ด
รักทุกคนนะคะ
ความคิดเห็น