คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #91 : Special Part2....~Darkness 5~
Chapter 5
“พี่ฮยอกแจ ไม่ค่อยทานเลยนะฮะ” นิชคุณส่งเสียงถามอย่างห่วงใยหลังจากเห็นคนตัวเล็กเอาแต่ใช้ตะเกียบเขี่ยอาหารในจานไปมา ตาสวยเหม่อลอยออกไปนอกร้านจนซึงรีกับนิชคุณต้องหันมามองหน้ากันอย่างไม่เข้าใจ และไม่อยากเห็นใบหน้าสวยที่เคยมีแต่รอยยิ้มเศร้าสร้อยแบบนี้
“อ่า พี่ไม่ค่อยหิวน่ะ” ร่างบางตอบกลับแบบไม่เต็มเสียงนัก
“พี่น่ะผอมเกินไปแล้วรู้ไหม กินอะไรบ้างสิฮะ” ซึงรีบอกด้วยความเป็นห่วงก่อนจะย้ายฝั่งไปนั่งข้างๆอีกคนแล้วใช้มือของตัวเองสองข้างกำรอบเอวเล็กของอีกฝ่ายเอาไว้
“เห็นไหมผอมจริงๆด้วย” นิชคุณรีบเสริม ฮยอกแจหัวเราะออกมาน้อยๆก่อนจะหันไปเอามือเล็กกำรอบเอวของซึงรีบ้างแต่ก็ต้องนิ่วหน้าเมื่อมันหนาเกินคาด
“ฉันเห็นนายผอมๆ แต่นายเฟิร์มจังเลยนะ” เสียงใสเอ่ยออกมาก่อนจะค่อยๆปล่อยมือออกมาจับเอวของตัวเองเพื่อเปรียบเทียบกับของรุ่นน้องไปด้วย ท่าทางน่ารักนั้นเรียกรอยยิ้มจากสองหนุ่มได้เป็นอย่างดี
“ตกลงพี่ผอมไปใช่ไหมล่ะ” ซึงรีเอ่ยถามพร้อมรอยยิ้ม
“สงสัยนายนั่นแหละอ้วนเกินไป” เสียงใสตอบกลับแล้วหัวเราะออกมาน้อยๆ จนรุ่นน้องอีกสองคนอดหัวเราะตามไม่ได้
“ผมอ้วนไปที่ไหนกันมีแต่คนบอกว่าผมหุ่นดี” ซึงรีแย้งหน้างอนๆ ฮยอกแจเอื้อมมือมาหยิกแก้มรุ่นน้องบิดไปมาซ้ายขวาอย่างหมั่นไส้
“ทำอย่างกับผมเป็นส่วนเกินแหน่ะ” นิชคุณส่งเสียงท้วง ทำให้อีกสองคนหันมามอง
“ทำไมนายคิดแบบนั้นล่ะ” ฮยอกแจออกปากถาม
ส่วนเกินเหรอ มันเจ็บนะที่เป็นแบบนั้น
แล้วทำให้คนอื่นเป็นแบบนั้น มันแย่ไปไหม ลีฮยอกแจ
“ขอโทษนะ” เสียงหวานเอ่ยบอกอย่างรู้สึกผิด
“พี่ฮะ ไม่เป็นไรฮะผมแค่แววเล่นเฉยๆพี่อย่าซีเรียสสิ” นิชคุณรีบบอกแล้วเอื้อมมือไปจับมือนิ่มของอีกฝ่ายบีบเอาไว้เบาๆ
ถ้าสมาชิกในวง ใส่ใจแบบนี้บ้างก็คงดีสินะ
“พี่ไม่เป็นไร” ฮยอกแจตอบกลับแล้วระบายยิ้มอ่อนๆส่งกลับไป
“พี่อย่าทำหน้าแบบนี้ได้ไหม” ซึงรีพูดขึ้นมาเมื่อเห็นรอยยิ้มเศร้าๆบนใบหน้าหวานนั้น
“แบบไหนเหรอ” ฮยอกแจถามอย่างไม่เข้าใจ
“ยิ้มทั้งๆที่หัวใจของพี่ไม่มีความสุข”
“ทำไมพี่ถึงปล่อยให้ฮยอกออกไปกับคนอื่น” ชินดงถามเสียงกร้าวอย่างไม่พอใจเมื่อเห็นสมาชิกทุกคนเดินกลับเข้ามาในบ้าน เว้นแต่เพียงฮยอกแจ
“ก้เค้าอยากไปเองนี่” ลีทึกตอบอย่างไม่ใส่ใจ
“พี่ก็ปล่อยให้ไปเนี่ยนะ พี่ยังเป็นพี่อยู่รึเปล่า” ชินดงถามต่อมองหน้าลีดเดอร์ของวงอย่างผิดหวัง
“นี่ชินดงแค่ฮยอกแจ ไปกินข้าวกับคนอื่นอย่ามาทำตัวเดือดร้อนไปหน่อยเลย” ซีวอนพูดออกมาแล้วดึงลีทึกให้เดินไปอีกทางหลีกเลี่ยงการเผชิญหน้าที่รังแต่จะก่อให้เกิดปัญหา
“แล้วพวกนายมีใครรั้งฮยอกแจไว้บ้างรึเปล่า” คังอินถามออกไปเสียงเครียด คิดไปต่างๆนาๆว่าฮยอกแจอาจจะไปร้องไห้อยู่ที่ไหนซักแห่ง หรืออาจจะยิ้มอยู่ต่อหน้าใครโดยที่ตัวเองกำลังเจ็บปวดอย่างสุดจะทน
“ไม่ได้ถามด้วยซ้ำว่าไปไหน” เรียวอุคตอบก่อนจะอ้าปากหาวหวอดๆแล้วลากเยซองกลับห้องไป ท่ามกลางการตกใจของชินดงและคังอิน
ไม่ได้ถาม ก้แปลว่าไม่ใส่ใจเลยสินะ…
พวกนายเป็นอะไรกันไปหมดนะ ซุปเปอร์จูเนียร์ที่รักกันหายไปไหน
“ผมไปนอนก่อนนะพี่ อย่าถามคำถามไร้สาระกับผมล่ะ” คยูฮยอนพูดออกมาแล้วเดินเลี่ยงไปอีกคน
“อ่อ ผมตามคยูไปนอนก่อนนะ” ซองมินหันมาพูดแล้วรีบวิ่งตามร่างสูงเขาไปในห้อง
“มันรักกันดีเนอะ” ฮันกยองเปรยออกมา
“อืม รักกันมาก” ฮีชอลเน้นเสียงหนัก่อนจะกระแทกเท้าเข้าห้องของตัวเองไปบ้าง
“ฮีชอลนายเป็นอะไรอีกแล้วน่ะ” ฮันกยองตะโกนถามพลางสาวเท้าเดินตามไป
“หมั่นไส้คนมีความรัก” เสียงใสตะโกนกลับมาอย่างกราดเกี้ยวแล้วปิดประตูดังปัง
“อย่ามองหน้าผมแบบนั้น” ดงเฮรีบห้ามทันทีที่เห็นชินดงกับคังอินหันมามองหน้าตัวเองพร้อมกัน
“ทำไมนายไม่ถามฮยอกซักคำว่าไปไหน” คังอินกดเสียงต่ำอย่างไม่พอใจ
“ถึงผมจะสนิทกับฮยอกแจ แต่นั่นก็แค่เคยนี่ฮะ” ดงเฮตอบกลับแล้วยักไหล่อย่างไม่ใส่ใจ
“พวกนายนี่มัน” ชินดงไร้ซึ่งคำด่าใดๆเหลือเพียงแต่รอยแห่งความกังวลใจบนใบหน้า
“ผมไปนอนนะครับ ง่วงพี่ก็รอไปสองคนแล้วกัน” คิบอมว่าแล้วก้าวเท้าเดินนำไป
“เห้ย รอด้วยดิ” ดงเฮตะโกนแล้ววิ่งตามไปทิ้งไว้เพียงร่างท้วมสองร่างที่หันมามองหน้ากันอย่างลำบากใจ โดยที่ไม่รู้เลยว่าฮยอกแจแทบจะล้มทั้งยืนอยู่ตรงหน้าประตูนั้น
“พี่ไม่เป็นไรนะ” นิชคุณเอ่ยถามอย่างห่วงใยกระชับมือนิ่มไปด้วย
“พี่ไหวแน่นะ” ซึงรีถามต่อก่อนจะโอบเอวบางเอาไว้ ฮยอกแจยืนอึ้งซักพัก
“พาฉันไปจากที่นี่ที”
-------------------------------------------------------------------------
Katomnam Talk:
เอ่อ เรื่องเมลล์นะคะ
ต้มจะทยอยส่งให้นะคะ คนที่ไม่ได้
คุณ Gift2kim สงสัยเมลผิดค่า เพราะต้มส่งไปเมลที่ให้ไว้แล้วมันเด้งกลับอ่ะค่ะ
ทุกคนหลงรักเรื่องนี้แล้วใช่ไหมล่า
กร๊ากๆๆๆๆๆ
เอากี่ตอนจบดีคะ
รักทุกคนนะคะ
จุ๊บๆๆ
ความคิดเห็น