คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #180 : Loveless...CHAPTER 30 100%
Chapter 30
“เอาล่ะ นั่งที่ให้เรียบร้อย โรงเรียนอะไรก็นั่งข้างกันไปนะ” เสียงของอาจารย์ที่เป็นผู้ดูแลดังออกจากลำโพง ทำให้ฮยอกแจต้องเดินเข้าไปนั่งด้านในริมหน้าต่างที่เป็นเบาะที่เขียนชื่อมหาวิทยาลัยของตัวเอง ตามด้วยฮีชอลที่นั่งปิดด้านนอก
“กล้ามากนะที่ยังมา” ทันทีที่ลงนั่งเสียงค่อนขอดก็ดังตามมา ตาสวยหันมามองคนด้านข้างแล้วเลือกที่จะปิดปากเงียบ สิ่งที่ฮยอนจุงเอ่ยบอกพร้อมสายตาห่วงใยนั้นทำให้ฮยอกแจต้องระวังตัวมากขึ้นกว่าเดิมอีกหลายเท่านัก
“ฉันถาม ไม่ได้ยินเหรอไง”
“ฮีชอล ฉันจะนอน” แทนที่จะตอบคำถามกลับตัดบทออกมาดื้อๆ ร่างโปร่งหันขวับมามองคนข้างกายก่อนจะบีบแขนเล็กแน่น
“ตอบฉัน” ถามเสียงเหี้ยมลอดไรฟัน
“นายไม่มีสิทธิ์มาสั่งฉันนะ” คนตัวเล็กเองก็ไม่ยอมแพ้ ตอบกลับไป ก่อนจะจ้องหน้าของอีกคนอย่างไม่เกรงกลัว
“เอ่อ ขอโทษนะ” เสียงใสที่ดังขึ้นด้านหลังทำให้ฮีชอลยอมปล่อยแขนเล็กออกจากมือของตัวเอง รอยนิ้วแดงเป็นปื้นยืนยันได้ดีว่าแรงที่บีบลงไปนั้นมากมายแค่ไหน ฮีชอลมองคนด้านข้างอย่างไม่เข้าใจว่าทำไมไม่ร้องซักแอะ
“หวัดดีฮะ พวกเรามาจากโรงเรียนนองนัม” เสียงใสเอ่ยบอก ก่อนโผล่ใบหน้าน่ารักขึ้นมาเหนือขอบเบาะ
“หวัดดีฮะ เรามาจากคยองลี” ฮยอกแจเอ่ยยิ้มแย้มก่อนจะตอบ มือเล็กยื่นออกไปจับมือของคนที่ส่งมารอก่อนแล้ว
“นายชื่ออะไรน่ะ น่ารักจัง” อีกคนที่นั่งข้างกันโผล่หน้าขึ้นมาถามอย่างเป็นมิตร
“ฮยอกแจ ลีฮยอกแจ”
“ฉันชื่อแจจุง และนี่ก็จุนซูเราเป็ยเพื่อนสนิทกัน” คนที่ชื่อแจจุงเอ่ยแนะนำตัวไม่ลืมเผื่อแผ่ไปถึงเพื่อนอีกคนที่เป็นคนเปิดความสัมพันธ์นั้นด้วย
“อ่า คนนี้ชื่อคิมฮีชอล เราเป็นเพื่อนร่วมห้องกันน่ะ” สีหน้าของฮีชอลส่อแววไม่สบอารมณ์แม้แต่น้อย
“ยินดีที่ได้รู้จัก” จุนซูยื่นมือออกมารอ หากแต่ฮีชอลกลับปัดทิ้งจนจุนซูหน้าเสีย
“เอ่อ ขอโทษแทนเขาด้วยนะ พอดีว่าฮีชอลไม่ค่อยสบายน่ะ” ฮยอกแจรีบบอกเมื่อเห็นสองคนด้านหลังหน้าเสีย
“อ่อ ไม่เป็นไรหรอก” แจจุงเอ่ยบอก
“นี่จริงๆอ่ะเราไม่อยากมาหรอกนะ” จุนซูเปิดบทสนทนาออกมาอีกครั้ง
“เอ๋ ทำไมเหรอ”
“ก็เราน่ะเบื่อการเข้าค่ายแบบนี้น่ะสิ ฮยอกแจนายรู้ไหมว่าตานายใสมากเลยอ่ะ” ตอบอยู่ดีๆ จุนซูก็ออกปากชมอีกครั้ง จับใบหน้าน่ารักให้หันมามองตัวเองตรงๆ
“ใช่ๆตานายแบ๊วมากๆเลยล่ะ” แจจุงสนับสนุนคำพูดของเพื่อนทันทีเช่นกัน
“อ่า นายน่ารักจังเดี๋ยวฉันจะช่วยให้นายได้ที่หนึ่งนะ” จุนซูพูดออกมาอย่างร่าเริง
“ใช่ๆ นายนี่เหมาะสมจริงๆเลย”
“หุบปาก!!!” ฮีชอลตวาดลั่น จนคนในรถต่างสะดุ้งและหันมามอง ฮยอกแจเองก็ต้องลุกขึ้นยืนโค้งไปรอบเพื่อรับความผิดนั้นเอาไว้แทน ส่วนจุนซูกับแจจุงมองตากันเองอย่างไม่พอใจ
“ต่างกันจริงๆเลยนะนายสองคน”
“เอ่อ จุนซูไม่มีอะไรหรอก” ฮยอกแจรีบห้ามทันทีเมื่อรู้ว่าคนพูดต้องการจะบอกอะไร
“ชิส์ เห็นแก่นายก็ได้” แจจุงสะบัดเสียงบอก ทำปากขมุบขมิบใส่ฮีชอลก่อนจะหดตัวกลับไปด้านหลังตามเดิม
“หึหึ ไม่ทันไรก็หว่านเสน่ห์ไปทั่ว” ฮีชอลบอกเสียงเย็น
“พูดอะไรน่ะ”
“ก็ที่นายทำไง มันเรียกว่าหว่านเสน่ห์ไม่ใช่เหรอไง”
“ฉันไม่ได้ทำ”
“ถ้าพวกคนรักของนายรู้ มันจะเกิดอะไรขึ้นนะ”
“อ่า ฮีชอลเราคบกันเพราะเราไว้ใจกัน นายสร้างความร้าวฉานไม่ได้หรอก” ฮยอกแจเอ่ยตอบเสียงเบา ตากลมก้มลงมองรูปพักหน้าจอที่เป็นสไลด์เลื่อนรูปหน้าของแต่ละคนที่ถ่ายคู่กับตัวเองพร้อมกัยอมยิ้มน้อยๆ รอยยิ้มเล็กๆนั่นทำให้คนมองหัวใจกระตุกวูบ มือเรียวยกขึ้นทาบทับที่ตำแหน่งหัวใจของตัวเอง
อย่านะไอ้หัวใจบ้า
อย่าหวั่นไหวเด็ดขาด
-----------------------------------------
“ฮยอกแจ เราได้นอนห้องเดียวกันด้วยแหละ” จุนซูวิ่งกระโดดโลดเต้นเข้ามาหาคนตัวเล็กที่ยืนรับกุญแจอยู่
“อ่าดีงจัง”
“ดีน่ะสิ ฉันชอบนายมากเลยรู้ไหม” แจจุงเอ่ยบอกพร้อมรอยยิ้มอย่างดีใจ
“ใช่ๆ แต่ฉันไม่ชอบเพื่อนนายเลย” จุนซูพูดต่อ
“แล้วใครอยากให้พวกนายชอบฉัน” ฮีชอลสวนกลับทันทีเช่นกัน ก่อนจะมองหน้าอีกฝ่ายอย่างไม่เป็นมิตร
“ไปห้องกันเถอะ” ร่างเล็กขัดสงครามย่อยๆขึ้น จับมือจุนซูข้าง ฮีชอลอีกข้างแล้วดึงออกมา ฮีชอลมัวแต่มองหน้าหาเรื่องกับจุนซูจึงปล่อยให้ฮยอกแจลากมากอย่างง่ายดาย
“นี่ถ้าไม่มีฮยอกแจนะ ฉันต่อยหน้านายจริง” จุนซูว่าขึ้นอีกครั้งเมื่อมาหยุดอยู่หน้าห้องพักของตัวเอง
“ถึงมีมัน ฉันก็จะต่อยหน้าแก”
ผลัก…
ทันทีทที่จบประโยคฮีชอลก็ปล่อยหมัดออกไปอย่างแรง จุนซูที่ไม่ทันตั้งตัวเซถอยไปด้านหลัง แจจุงเบิกตากว้างอย่างโกรธจัดถลาเข้ามาหา พร้อมกับง้างหมัดปล่อยออกไปเต็มๆเช่นกัน
“โอ๊ย…” ฮยอกแจที่ปราดเข้ามาขวางโดนไปเต็มแก้ม คนตัวเล็กล้มลงไปกองกับพื้นทันที ฮีชอลเองก็เบิกตามองอย่างตกใจเพราะไม่คิดว่าฮยอกแจจะยอมเอาตัวเองมารับ
“ฮยอกแจ ขอโทษ” แจจุงร้องลั่นถลาเข้ามาประคองคนที่นั่งอยู่บนพื้น”
“ไม่เป็นไรหรอก อย่าทะเลาะกันเลยนะ” เลือดสีเข้มไหลซึมออกมาบนมุมปากเล็ก
“ไม่แล้วๆ ขอโทษนะ” จุนซูรีบเดินเข้ามาหาเช่นกัน แม้จะแค้นฮีชอลที่ไม่ถูกต่อยแต่ก็ไม่อยากให้เพื่อนใหม่ตัวเล็กเจ็บเหมือนกัน จึงยอมยุติไปโดยง่าย ฮีชอลก้มลงหยิบกระเป๋าเดินทางของตัวเอง แล้วเลยเข้าห้องไปด้านใน แจจุงรีบหยิบของตัวเองกับของฮยอกแจแล้วประคองร่างเล็กตามเข้าไปทำแผลเช่นกัน
“แจจุงหมัดหนักจัง” คนตัวเล็กเอ่ยบอกยิ้มๆ หากแต่คนทำกลับหน้าซีดลงเรื่อยๆอย่างรู้สึกผิด
“ฮยอกแจไม่น่ามาขวางเลยรู้ไหม” แจจุงตอบกลับ ใบหน้าสวยฉายแววเครียดออกมา
“ไม่เป็นไรหรอก ฉันเจ็บแค่นิดเดียวเอง ดีกว่าพวกนายทะเลาะกันนะ” เสียงหวานเอ่ยบอก
“ฉันก็เจ็บนะ แจจุงแกมาดูฉันบ้างดิ” จุนซูร้องประท้วงเมื่อแจจุงเอาแต่ทำแผลให้เพื่อนตัวเล็ก มือเรียวยังคงประคองผ้าหุ้มน้ำแข็งเอาไว้ประคบปากตัวเอง
“นายมาดูฮยอกแจหน่อยสิ” แจจุงหันไปเรียกบุคคลที่สี่ที่นั่งเงียบอยู่มุมห้อง
“เกี่ยวอะไรกับฉัน” ฮีชอลเงยหน้าขึ้นมาจากหนังสือในมือถามอย่างไม่ใส่ใจ
“นิสัยไม่ดีเลยนะนายน่ะ” แจจุงว่าออกมาตรงๆ
“แจจุงไม่เอาน่า ฉันไม่เป็นไร” มือเล็กยื้อมือของอีกคนเอาไว้เมื่อเห็นท่าไม่ดี
“นายน่ะมันดีเกินไปรู้ไหม” จุนซูอดไม่ได้ที่จะพูดอีกคน
“ถอยไป ฉันจะทำเอง” ฮีชอลกระชากจุนซูถอยออกห่าง ก่อนจะรับยาจากแจจุงมาถือเอาไว้ ดันให้ฮยอกแจลงนั่งไปบนเตียงตามเดิม ตาคมมองมุมปากเล็กด้วยสีหน้าเรียบเฉย นิ้วเรียวแตะยาลงไปแผ่วเบา
“อ๊ะ…” เสียงหวานอุทาน แต่ปากอิ่มก็เม้มแน่นอีกครั้ง
“เจ็บมากเหรอ”
“…”
“นายเจ็บกว่านี้แน่” ฮีชอลโน้มตัวลงกระซิบชิดใบหูเล็ก
เป็นคำพูดที่ไม่มีใครได้ยินแม้แต่คนเดียว
นอกจากตัวฮยอกแจเอง
ตาหวานเบิกค้าง ก่อนจะนั่งเงียบเพื่อไม่ให้อีกสองคนผิดสังเกต
เขาต้องทำให้ฮีชอลหายแค้นให้ได้
ต้องทำให้ได้
Katomnam Talk:
เนื่องจากคอมเม้นท์หายจนน่าตกใจ
ต้มเลยงอแงไม่ยอมอัพจนครบ
งอน!!!
---------------------
อัพค่า
ใครที่สั่งจอง โอนเงินก่อนวันที่ 22 สิงหานะคะ
ถ้าใครไม่โอนมา ต้มเอาไปขายหมดเลยนะคะ
จุ๊บๆๆๆ
ความคิดเห็น