คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #179 : Loveless...CHAPTER 29
Chapter 29
ปึง…
“ผมไม่ยอม” ฮันกยองลุกขึ้นตบโต๊ะกลางห้องประชุมเสียงดังสนั่น เมื่อได้รับรู้ว่าที่ผู้อำนวยการเรียกมาเข้าพบวันนี้เพื่ออะไร
“ผมก็ไม่ยอม” เป็นซีวอนอีกคนที่ลุกขึ้นยืนประท้วงด้วยความไม่พอใจ
“ใจเย็นๆสิ” ฮยอกแจต้องเอ่ยปากรั้งเอาไว้เมื่อเห็นว่าอีกหลายคนจะยืนประท้วงตามเช่นกัน
“อะไรกันล่ะชิคกี้ ฉันไม่ยอมหรอกนะ” ดงเฮแย้งหน้าง้ำ
“ใจเย็นๆน่านีโม่ มันอาจจะไม่ร้ายแรงอย่างที่คิดก็ได้” คนตัวเล็กพยายามเกลี้ยกล่อม
“มันจะไม่ร้ายแรงได้ยังไง ต้องไปเข้าค่ายเพื่อเข้าประกวดบ้าๆบอๆเนี่ยน่ะเหรอตาแป๋ว” คิมบอมอีกคนที่ลุกขึ้นยืนหลังจากดงเฮลงนั่งได้ไม่นานนัก
“ใช่แล้วมันจะไม่ร้ายแรงขนาดนี้เลยนะยัยเตี้ย ถ้าคนที่นายต้องไปคู่กับเขาน่ะไม่ใช่ฮีชอล” มินโฮแย้งเสียงหลงตามมาติดๆ
ปึง…
เสียงประตูถูกกระชากออก พร้อมกับร่างของฮีชอลที่ก้าวเข้ามาด้านใน ทำให้คนในห้องเงียบเสียงลงอีกครั้ง พร้อมกับส่งสายตาที่ไม่เป็นมิตรกลับไปให้
“ทำไม คู่กับฉันมันไม่ดียังไง” ฮีชอลเอ่ยถามเสียงเรียบ ก่อนจะนั่งลงไปฝั่งตรงข้ามกับฮยอกแจ ข้างกายมีฮยอนจุงลงนั่งตามไปด้วย ตาคมหลุบต่ำไม่มองหน้าหวานที่อยู่ฝั่งตรงข้ามแม้แต่น้อย
“ยังจะมีหน้ามาถามอีกเหรอ” คยูฮยอนตะคอกดังลั่น จนผู้ใหญ่ในห้องประชุมต่างพากันสะดุ้ง
“แล้วยังไง ก็ฉันไม่เข้าใจ นายก็ตอบสิ” ฮีชอลยังคงลอยหน้าลอยตาตอบได้อย่างไม่เกรงกลัว
“เพราะนายมองฮยอกแจเป็นศัตรู” ซองมินสวนกลับมาทันที
“พวกนายมีปัญหาอะไรกันรึเปล่า” เสียงแหบทุ้มของผู้อำนวยการที่นั่งฟังอยู่นานดังขึ้น
“ไม่มีอะไรฮะ อาจารย์อย่าฟังเลย” เสียงหวานรีบตอบ พร้อมกับตาสวยที่ตวัดมองเป็นการห้ามปรามการแย้งของอีกหลายๆคน
“ตกลงนายจะว่ายังไงฮยอกแจ”
“ผมไม่มีปัญหาฮะ อย่าไปฟังพวกนั้นเลย” ร่างเล็กรีบตอบ ก่อนจะลุกเดินออกไปด้านนอก ฮีชอลเองก็ยกยิ้มที่มุมปากอย่างพึงพอใจ หากแต่ฮยอนจุงกลับมองอย่างไม่ไว้ใจ
“นายคิดจะทำอะไร”
“อย่ามายุ่งกับฉัน”
“…”
“คราวนี้ฉันไม่ได้ขอความช่วยเหลือจากนาย เพราะฉะนั้นอย่าห้ามให้ยากเลย” ฮีชอลเอ่ยบอกเสียงลอดไรฟัน ก่อนจะหันไปสนใจในสิ่งที่อาจารย์กำลังบอก
“ไก่น้อย คิดใหม่ดีกว่าไหม” คยูฮยอนเดินเข้ามาหาพร้อมกับดึงพี่ชายหน้าหวานให้ลงนั่งมาบนตักกว้างของตัวเอง
“นั่นสิ เจ้าหญิง คิดใหม่ได้นะ” คิบอมอีกคนที่ออกอาการเป็นห่วงอย่างชัดเจน
“คนสวย อย่าไปเลย อย่าทำให้เราเป็นห่วงขนาดนี้สิ” คิมจุนพูดออกมาเสียงอ่อย มือเล็กเอื้อมไปจับมือของคนพูดเอาไว้ แล้วยิ้มให้เพื่อยืนยันการตัดสินใจของตัวเองอีกครั้ง
“ตัวเล็ก พี่เป็นห่วงนะ”
“ฮยอกรู้”
“…”
“รู้ว่าทุกคนเป็นห่วง แต่ไม่มีอะไรหรอก เชื่อสิ” คนน่ารักเอ่ยออกมาตามที่คิด
“ไม่นะลูกเจี๊ยบ ฉันไม่คิดแบบนั้นเลย” ซองมินแย้งกลับ ก่อนจะลงนั่งหน้ากลุ้ม
“อ่า กระต่ายอวบอย่าคิดมากสิ”
“เราจะไม่คิดมากเลยถ้าคนที่ไปกับนายไม่ใช่ฮีชอล” มินโฮพูดขึ้นมาอีกคน
“เอาเป็นว่าฮยอกจะดูแลตัวเองดีๆนะ”
“เราก็ไม่ไว้ใจอยู่ดี” คยูฮยอนแย้ง
“ไม่มีใครทำอะไรได้หรอก นักศึกษาโรงเรียนอื่นอีกเยอะแยะนะ” คนตัวเล็กพยายามหว่านล้อม แต่ยิ่งหว่านล้อมหน้าของคนฟังก็ค่อยๆบึ้งตึงเพิ่มขึ้น
“ยิ่งน่าห่วง” ฮันกยองบ่นออกมา
“มีอะไรก็จะมีคนช่วยไง”
“เขาจะช่วยนายหรือช่วยฮีชอลกันแน่” ซีวอน
“อ่า เขาต้องช่วยฮยอกสิ”
“ไม่ได้ ยังไงก็ไม่ได้” ตะโกนออกมาพร้อมกัน จนคนตัวเล็กตกใจ
“ไม่ได้เหมือนกัน ยังไงฮยอกก็จะไป”
“…”
“ทุกคนอย่าขัด ถ้าอยากเห็นฮยอกปลอดภัย ต้องแข่งกีฬาให้ได้เหรียญทอง เพราะฉะนั้นตั้งใจซ้อมนะ” สรุปออกมาเองเสียงดัง
“..”
“ฮยอกไปเก็บของล่ะ” พูดจบก็ลุกขึ้นยืนเดินหายขึ้นไปด้านบน ปล่อยอีกเก้าคนนั่งกุมขมับอยู่ด้านล่าง
“อยู่นี่ตั้งใจซ้อมนะ” ร่างเล็กเอ่ยบอก กวาดสายตามองไปที่ทุกคนจนครบ
“ไก่น้อย จะไปจริงๆเหรอ” คยูฮยอนถามเสียงแผ่ว
“ไม่เอาน่า เดี๋ยวก็กลับแล้วนะ แค่สองอาทิตย์เอง” ยิ้มให้จนตาหยี ทำให้คยูฮยอนเลือกที่จะไม่พูดไปเอง
“ตัวเล็กดูแลตัวเองดีๆนะ”
“ฮะ”
“เจ้าหญิง อย่าลืมโทรหานะ”
“ชิคกี้ นายต้องกินข้าวให้ครบสามมื้อนะรู้ไหม”
“คนสวย ตอนนอนห่มผ้าด้วยล่ะ”
“ยัยเตี้ย ถ้าไม่จำเป็นอย่าอยู่ใกล้ฮีชอลนะ”
“ตาแป๋ว ถ้ามีอะไรเกิดขึ้นโทรหาเรานะ”
“ห้ามลืมทาครีมกันแดดเด็ดขาดนะ ยัยลิงเผือก”
“ลูกเจี๊ยบ คิดถึงเราด้วยนะ”
“อื้ม” คนตัวเล็กพยักหน้ารับทุกคำสั่ง ไล่จูบแก้มของแต่ละคนจนครบแล้วยืนยิ้มรอรถมารับ
“หึหึ แค่ไปเข้าค่ายสองอาทิตย์สั่งเสียยังกับจะไปตาย” เสียงฮีชอลดังแทรกเข้ามาทำให้คนทั้งหมดหันไปมอง
“พูดอะไรของนาย” ฮันกยองถามเสียงเครียด ทั้งแววตาและสีหน้าของฮีชอลไม่ได้บ่งบอกแม้แต่น้อยว่ากำลังพูดเล่น
คราวนี้คิมฮีชอลทำจริง
“ก็แค่พูดไปตามที่เห็น เห็นพวกนายสั่งกันเหมือนยังกับฮยอกแจจะไปออกรบ” ฮีชอลยักไหล่ตอบกลับ ในขณะที่ฮยอนจุงจับแขนของฮีชอลเอาไว้เป็นการห้ามปราม
“หุบปากไปซะ ถ้าไม่อยากเจ็บตัว” ซีวอนชี้หน้าคาดโทษ ก่อนจะดึงร่างเล็กมาไว้ข้างหลังตัวเอง ฮยอกแจได้แต่ยืนนิ่งมองดูสายตาของฮยอนจุงอย่างเจ็บปวด
ทำไมนายถึงเข้าข้างเขานะฮยอนจุง
ฉันดีกับนายไม่พออีกเหรอ
“ตาแป๋ว ถ้าไม่อยากให้เราเจ็บอย่ามองคนอื่นด้วยสายตาแบบนั้นนะ” คิมบอมเดินเข้ามากระซิบบอก ใบหน้าหวานเงยขึ้นมองก่อนจะกอดร่างสูงเอาไว้เต็มอ้อมแขนแทนคำขอโทษ
“ไม่เป็นไรหรอก ฉันรู้ว่ามันต้องใช้เวลา”
“…”
“แค่เรารักนายมันไม่พอเหรอ”
“คิมบอม…”
“ไม่เป็นไร ขอโทษด้วยฉันคงพูดอะไรให้นายไม่สบายใจ” พูดจบก็ทำท่าจะผละออก หากแต่มือเล็กจับแขนเอาไว้ได้ทัน
“แค่พวกนาย มันมากเกินพอ”
“…”
“ขอโทษนะ ฉันจะไม่คิดมากอีกแล้ว” เสียงหวานเอ่ยบอก คนอื่นๆเพียงแค่ยิ้มรับ มีซองมินหิ้วกระเป๋าเดินทางไปส่งขึ้นรถ ฮีชอลยิ้มเยาะก้าวขึ้นไปก่อน ฮยอกแจหันมารับกระเป๋าจากซองมินแต่ร่างอวบกลับยื้อเอาไว้
“ซองมิน ปล่อยได้แล้ว”
“สัญญากับฉันนะฮยอกแจ”
“สัญญาอะไร”
“ไม่ว่ายังไง นายต้องกลับมาให้ฉันกอดนะ” ซองมินเอ่ยบอกจริงจัง คนฟังขยับยิ้มกว้างรับ
“สัญญา” มือเล็กดึงกระเป๋ามาได้สำเร็จหมุนตัวเตรียมขึ้นไปบนรถบัส หากแต่คนที่ยืนอยู่ตรงประตูกลับทำให้ขาเล็กหยุดชะงัก มือแกร่งของฮยอนจุงจับมือเล็กเอาไว้ก่อนจะบีบแน่น สายตาห่วงใยทอดมองมา
“ดูแลตัวเองดีๆนะคุณหนู”
Katomnam Talk:
มาแล้วค่า
เอาแล้วไปกับฮีชอลลี่ จะเกิดอะไรขึ้นเนี่ย
คิกๆๆๆ
ความคิดเห็น