คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #154 : Loveless...CHAPTER 4
Chapter 4
“ขึ้นไปนั่งได้แล้ว” เสียงของอาจารย์ประกาศออกไมโครโฟนเมื่อนักศึกษาทุกคนได้ลงทะเบียนกันเรียบร้อยแล้ว
“ไปเร็ว” มินโฮดูจะร่าเริงเป็นพิเศษเพราะตอนนี้เจ้าตัววิ่งขึ้นไปจองที่นั่งบนรถเรียบร้อยแล้ว
“ถือให้” คิบอมที่เดินเคียงคู่มากับฮยอกแจดึงกระเป๋าสะพายของร่างบางไปถือเอาไว้เองพร้อมกับมือแกร่งที่กุมมือนิ่มเดินขึ้นไปท่ามกลางสายตาอิจฉามากมายของเหล่านักศึกษา
“นั่งนี่เร็ว ยัยเตี้ย” แค่โผล่หน้าพ้นประตูรถ มินโฮก็ร้องเรียกโหวกเหวกโวยวาย ฮยอกแจยิ้มรับน้อยๆก่อนจะเดินไปนั่งอย่างว่าง่าย
“ตาแป๋ว ขนมไหม” คิมบอมถามมาจากด้านหลังพร้อมกับชูขนมมาให้ดูประกอบคำพูด
“ป้อนด้วย เดี๋ยวมือเปื้อน” เสียงใสสั่งแล้วอ้าปากรอ คิมบอมยิ้มรับก่อนจะป้อนขนมใส่ในโพรงปากเล็ก นักศึกษาคนอื่นๆทยอยขึ้นมากันจนเต็มรถ
“ซองมิน ทางนี้” ฮยอกแจตะโกนเรียกเพื่อนก่อนจะเขยิบเข้าไปด้านในจนแทบจะเกยตักของมินโฮเพื่อเว้นที่ให้ซองมินได้นั่งอีกคน
“ขอบใจนะฮยอก” ซองมินพูดขึ้นก่อนจะพยายามเก็บกระเป๋าของตัวเองไว้ที่ช่องด้านบนแต่ความสูงก็เป็นปัญหาเพราะเก็บไม่ถึง
“มาฉันช่วย” ฮยอกแจพูดขึ้นก่อนจะไปยืนคู่กับซองมินช่วยกันดันกระเป๋า โดยที่ไม่ได้ดูเลยว่าตัวเองเตี้ยกว่าซองมินซะอีก
“ฉันเก็บให้” คิมจุนลุกออกจากที่นั่งเมื่อหยุดขำการกระทำน่ารักนั้นแล้วก่อนจะเก็บกระเป๋าขึ้นไปด้านบนอย่างง่ายดาย
“ขอบใจนะคนหล่อ” ฮยอกแจหันไปบอกเสียงหวานแล้วดันให้ซองมินที่ยืนทำตัวไม่ถูกนั่งลงไปก่อน ใครๆก็รู้ว่ากลุ่มนี้เข้าถึงยากแค่ไหน
หากใครคนนั้นไม่ใช่ฮยอกแจ
“ฮยอกมานั่งนี่” ฮันกยองที่นั่งอยู่ด้านหน้าดึงร่างของฮยอกแจไปนั่งบนตักของตัวเองโดยไม่สนใจสายตาของคนอื่นแม้แต่น้อย
“ขี้โกงชะมัด” ดงเฮที่นั่งอยู่ข้างคยูฮยอนบ่นออกมา แต่ก็ไม่ว่าอะไร
“เอาล่ะนักเรียนทุกคน เรามาย้อมใจกันด้วยแอลกอฮอล์ดีกว่า” อาจารย์หนุ่มลุกขึ้นยืนพร้อมกับโชว์ขวดเหล้าในมือแกว่งไปมา นักเรียนชายต่างพากันร้องอย่างเต็มใจ
“บอกชื่อตัวเอง พร้อมกับบอกด้วยว่ามีคนที่ชอบหรือยังหลังจากกินแล้ว” อาจารย์ออกปากบอกอีกครั้งแล้วเดินไปรินเหล้าให้นักศึกษาทีละคน
“คิบอมครับ มีแล้ว” มาสั้นๆแต่ก็ได้รับเสียงกรี๊ดจากสาวๆ
“คิมบอมครับ ผมมีคนที่ชอบแล้วครับ เขาน่ารักมากๆเลย อ่า ตาเค้าแป๋วแหววด้วย” น้องชายแท้ๆพูดต่อ แต่ดูเหมือนเสียงกรี๊ดจะออกแนวไปทางสาวๆหัวใจสลายมากกว่าไม่ต่างกับคิบอมแม้แต่น้อย
“โจวคยูฮยอนครับ ผมมีคนที่ผมรักแล้ว”
“ลีดงเฮ ถึงผมจะมีคนที่ผมชอบแล้วแต่ผมก็ยังไม่ลืมพวกคุณนะ”
“คิมจุนครับ ผมมีคนที่ผมจะจริงจังด้วยแล้ว”
“เชวซีวอนครับ ผมมีเจ้าหญิงของผมแล้ว”
“ลีมินโฮครับ ผมชอบเขาไปเต็มๆเลย”
“ลีซองมินฮะ ผมไม่มีคนที่ชอบ” พูดพลางเหลือบมองหน้าคยูฮยอนเล็กน้อยแต่คยูฮยอนก็ไม่ได้สนใจจะหันมามองเท่าไหร่นัก
“ฮันกยอง ผมรักของผมมากนะครับ”
“ลีฮยอกแจฮะ เอ่อ…” เสียงหวานหายไปพร้อมกับสายตาหลายคู่ที่จ้องมองมาอย่างรอคอบคำตอบ
“ว่าไงฮยอกแจ มีรึยัง” อาจารย์ยังคงถามซ้ำก่อนจะมองเห็นว่าเหล้าในมือของฮยอกแจยังไม่ถูกดื่ม
“ดื่มก่อนๆ จะได้กล้าตอบ” อาจารย์หนุ่พูดขึ้น ทำให้ใบหน้าหวานมองแก้วในมือพร้อมกับกลั้นใจดื่มจนหมด
“ผมมีคนที่ชอบแล้วฮะ แต่ว่า อ่า มันเป็นความลับฮะ” ฮยอกแจตอบพร้อมรอยยิ้มทะเล้น อาจารย์ยิ้มอย่างพอใจก่อนจะเดินเลยไปยังคนอื่นๆ
“นายรักใครอ่ะฮยอก” ซีวอนตะโกนถามมาจากด้านหลัง
“อ่า ก็พูดไปงั้นแหละเห็นพวกนายบอกว่ามีคนที่ชอบแล้วกันหมดเลย ฉันเลยไม่อยากตกเทรนด์อยากมีบ้าง อิอิ” ตอบกลับด้วยน้ำเสียงสดใสอย่างคนขี้เล่น จนหนุ่มๆแอบใจหายไปตามๆกัน
“ว่าแต่ พวกนายชอบใครอ่ะ” คนน่ารักลุกขึ้นยืนถาม ไล่จากด้านหลังที่เป็นคิมบอมกับคิบอมก่อนเป็นคู่แรก
“ไม่บอกหรอก” แทนที่พี่น้องจะเป็นคนตอบกลับกลายเป็นทุกคนตรงนั้นตอบออกมา
“ชิส์ แล้วอย่ามาขอให้ช่วยตอนไปจีบและกัน” แก้มใสอมลมจนกลมก่อนจะพูดออกมาอย่างน้อยใจจนฮันกยองต้องรั้งเอวบางลงมานั่งตามเดิมแล้วลูบผมนิ่มเบาๆ
“ตบหัวแล้วลูบหลังนะ” เสียงใสว่าอย่างไม่จริงจังนัก ไม่นานก็ผล็อยหลับไปท่ามกลางสายตาอาฆาตแค้นของใครอีกคนที่มองมา
“ถ้าฉันไม่ได้ แกก็ต้องไม่ได้ ลีฮยอกแจ”
“อ๊า! ต้องเดินอีกเหรอฮะ” ฮยอกแจบ่นออกมาทันทีที่อาจารย์บอกว่ากว่าจะถึงที่พักนั้นต้องเดินเท้าเข้าไปอีกประมาณสามกิโลเมตรเพราะไม่สามารถเอารถใหญ่เข้าไปได้
“เดินไปเพลินๆชมวิวทิวทัศน์ที่สวยงาม” อาจารย์บอกกลับแล้วตบบ่าเล็กสองสามทีก่อนจะเดินนำออกไป
“ไปเหอะ” ซีวอนหันมาเรียกแล้วจับมือฮยอกแจลากเดินนำไป พร้อมกับเป้สะพายหลังสองใบ
“ตาแป๋ว ขนมไหม” คิมบอมยื่นขนมมาให้อีกครั้ง ซึ่งครั้งนี้จ่อที่ริมฝีปากอิ่ม ฮยอกแจอ้าปากรับไปเคี้ยวตุ้ยๆเพื่อเพิ่มพลัง ซองมินเดินรั้งมาด้านท้ายพร้อมเป้ของตัวเอง
“ซองมิน มาเดินกับฉันเหอะ” ฮยอกแจหันไปเรียกแล้วหยุดรอร่างอวบของเพื่อนรักให้เดินมาทันกัน
“คยูฮยอนฝากกระเป๋าของซองมินหน่อยสิ” ร่างบางหันไปถามน้องชายของตัวเอง คยูฮยอนชักสีหน้าไม่พอใจเล็กน้อยแต่พอเจอสายตาอ้อนวอนของคนตรงหน้าก็รับมาถืออย่างเสียไม่ได้ ซองมินลอบยิ้มเล็กน้อยแต่ก็ไม่ได้แสดงออกอะไรมาก ฮยอกแจเห็นดังนั้นเลยหอมแก้มของคยูฮยอนให้รางวัลไปหนึ่งทีและเดินไปคล้องแขนคิมบอมกับคิบอมไว้คนละข้างก่อนจะเดินทำหน้าตาร่าเริงต่อไป ไม่สนใจคยูฮยอนที่บ่นงุบงิบตามหลังไปแม้แต่น้อย
“อ่า ไกลชะมัดเลย” ฮันกยองบ่นออกมาเมื่อมองเห็นทุกคนยังคงตั้งหน้าตั้งตาเดินต่อไป
“นั่นสิ นี่มันกี่กิโลกันแน่เนี่ย” ดงเฮบ่นออกมาอีกคนหอบๆ ตอนนี้กระเป๋าของฮยอกแจอยู่บนหลังของดงเฮซะแล้วเพราะเปลี่ยนกันแบกไปตลอดทาง
“อ๊ะ” ฮยอกแจร้องลั่นเมื่อเกือบก้าวพลาดจนจะตกไปด้านข้างที่เป็นเหวลึก หากแต่โชคดีที่คิมจุนรั้งเอวบางไว้ได้ทัน
“ฮยอก ระวังหน่อยสิ” คิมจุนเตือนออกมาอย่างใจหาย แต่คนต้นเรื่องกลับยิ้มแฉ่งกลับมาให้เท่านั้น
“ยังไงพวกนายก็ต้องช่วยฉันอยู่ดีนี่นา” เสียงหวานเอ่ยบอกแล้วยิ้มให้อีกครั้ง
“มาเดินข้างในเลยไป” มินโฮว่าแล้วดันร่างบางเข้ามาอยู่ตรงกลางวง ก่อนที่ฮยอกแจจะหันไปดึงซองมินเข้ามาด้วยเช่นกัน
“อ่านักศึกษาทั้งหลายเราจะแวะตรงนี้เพื่อโดด บันจี้จัมพ์กันก่อนนะ” ยังไม่ทันที่จะได้พูดอะไรต่อ เสียงของอาจารย์ก็ดังขึ้นพร้อมกับวิวเบื้องหน้าที่เป็นที่สูงจากพื้นดินเบื้องล่างเป็นสายน้ำใสที่ไหลเอื่อย หากแต่คงลึกน่าดู
“อะไรของเขาวะ” เหล่าเมะต่างบ่นกันออกมา แต่ฮยอกแจยิ้มแย้มสุดๆเมื่อจะได้เล่นอะไรท้าทาย
“ไปกันเหอะ” บอกร่าเริงโดยที่ไม่รู้เลยว่ามีคนปองร้ายอยู่ตรงนั้น
-------------------------------------------------------------
Katomnam Talk
ขอบคุณทุกคอมเม้นต์มากๆเลยนะคะ
จุ๊บๆๆๆๆๆๆๆๆ
รักคนอ่านมากๆเลย
เม้นกันต่อไปนะคะ เจ๊จะได้มีกำลังใจพิมพ์ไง
จริงมะจ้ะ คิคิ
ความคิดเห็น