คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #153 : Loveless...CHAPTER 3
Chapter 3
“ชิคกี้ นายจะไปเข้าค่ายของทางมหาลัยรึเปล่า” ดงเฮเดินเข้ามาถามพร้อมกับลงนั่งข้างๆร่างบางที่นั่งอ่านรายละเอียดของค่ายอยู่ก่อนแล้ว
“ทำไมถึงต้องบังคับไปด้วยอ่ะ” ฮยอกแจเงยหน้าขึ้นมาถาม แต่ดงเฮก็ทำได้เพียงแค่ส่ายหน้ากลับมาให้อย่างไม่รู้เช่นกัน
“ไก่น้อยจะไปไหม” คยูฮยอนอีกคนที่เดินลัลล้าถือกระดาษในมือพร้อมกับผิวปากไปด้วยอย่างอารมณ์ดี เข้าค่ายเพื่อเจริญสัมพันธไมตรีระหว่างนักศึกษาทุกชั้นปี
“ตาแป๋ว ไปใช่ไหม” คิมบอมอีกคนที่วิ่งเข้ามาพร้อมกับคยูฮยอนก่อนจะลงนั่งบนเก้าตัวเดียวกับฮยอกแจที่นั่งอยู่ก่อนแล้ว
“มันเบียดนะตาตี่” เสียงหวานไม่วายบ่นออกมาอีกครั้ง พยายามจะดันตัวคนข้างๆให้ออกห่างแต่คิมบอมกลับไม่กระดิกไปไหนแม้แต่น้อยจนมือเล็กทิ้งลงข้างลำตัวอย่างทำใจ
“อ่าโอเคๆ ไม่แกล้งแล้ว” เสียงของคิมบอมดังขึ้นก่อนที่แขนแกร่งจะรั้งเอวบางให้ขึ้นมานั่งบนตักกว้างของตัวเอง วางใบหน้าหล่อเกยไหล่เล็ก พร้อมกับไล่สายตาอ่านรายละเอียดต่อไปเรื่อยๆ มีคนบนตักชี้บางอย่างที่ดูไม่น่าจะจำเป็นไปด้วย
“เอาขันไปทำไมอ่ะ” ฮยอกแจพูดขึ้น
“นั่นสิ ไปค่ายอะไรกันแน่เนี่ย” มินโฮเริ่มพูดออกมาอย่างขยาดๆ
“ฉันไปแล้วกันเผื่อมีอะไรสนุกๆ” หนสุดท้ายไก่น้อยของทุกคนก็พูดขึ้นมาด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม อย่างคิดตกแล้ว
“งั้นฉันไป” ฮันกยองรีบบอกออกมาคนแรก
“ฉันก็จะไป” ที่เหลือพูดออกมาพร้อมกัน แต่ละคนหันไปมองหน้ากันเองแต่ก็ไม่พูดอะไรออกมา
ขอแค่ได้รัก…
ก็พอแล้วไม่ใช่เหรอ?
“ไก่น้อย เก็บกระเป๋าเสร็จรึยัง” คยูฮยอนชะโงกหน้าเข้ามาถามพี่ชายของตัวเองในห้อง ที่ตอนนี้นั่งอยู่ท่ามกลางกองเสื้อผ้ามากมายบนเตียง
“อ่า คยู” เสียงหวานเอ่ยเรียกพร้อมพองลมในแก้มสวย
“เกิดอะไรขึ้นเนี่ย” ร่างสูงออกปากถามพลางกลั้นหัวเราะ ดูก็รู้ว่าคนไม่เคยทำอะไรอย่างฮยอกแจกำลังเครียดเรื่องเสื้อผ้าที่จะต้องขนไปค่ายในวันรุ่งขึ้น
“ฉันไม่รู้ว่าจะเอาตัวไหนไปดี พอจะหยิบตัวนั้น ตัวนี้ก็อยากเอาไปเลยรื้อกระเป๋าออกมาจัดใหม่” คนน่ารักบอกเหตุผล โดยใช้ตากลมกวาดมองไปรอบๆเสื้อผ้าของตนเอง คยูฮยอนแหวกเสื้อผ้าออกแล้วก้าวขึ้นไปบนเตียงก่อนจะยกร่างบางของฮยอกแจขึ้นมานั่งบนตักของตัวเองแทน
“อาจารย์บอกให้เอาเสื้อยืดสีทึบๆไปสามตัวใช่ไหม” เอ่ยถามชิดริมใบหู โดยที่คนตัวเล็กพยักหน้ารับหงึกหงัก
“ไก่น้อยมีเสื้อยืดสีดำสามตัวใช่ไหม”
“อื้อ” รับคำแล้วหยิบขึ้นมาให้น้องชายดูด้วย
“งั้นก็เอาสามตัวนี้แหละ”
“คยูอ่ะ เสื้อสีน้ำเงินเข้มตัวนั้นที่คิมบอมซื้อมาให้ก็สวยนะ” เสียงหวานแย้งทันทีและหยิบเสื้อที่พูดถึงอีกตัวขึ้นมาพิจารณา
“แต่อาจารย์บอกว่าห้ามเอากระเป๋าไปหนักเกินสามกิโลนะ” คยูฮยอนแย้งทันทีที่เห็นมือเล็กจะหยิบเสื้อยัดลงไปอีกตัว
“ก็เค้าจะเอาไปหมดนี่เลยอ่ะ” พูดจบก็ดิ้นดุ๊กดิ๊กเหมือนเด็กเอาแต่ใจจนคยูฮยอนปวดหัวไปอีกคน
แล้วจะเอาไปหมดได้ยังไงล่ะเนี่ย ไก่น้อยจอมปัญหา
“งั้น ไก่น้อยรอแปปนะ” พอคิดออกก็วางร่างบางลงไปบนเตียงอีกครั้งก่อนจะเดินออกไปด้านนอกเพื่อคุยโทรศัพท์และเดินกลับเข้ามาใหม่
“คยู มันเกินอ่ะ” เสียงหวานบ่นออกมาแล้วดึงกระเป๋าออกจากเครื่องชั่งมาจัดการจัดของใหม่
“อ่ะ นี่ของฉันนายยัดมาเลยให้เต็มสามกิโลฉันเอาไปแค่นี้พอ” มือเรียวหยิบกระเป๋าเป้ของตัวเองส่งไปให้คนตรงหน้าที่ยิ้มแย้มรับ
“คยูน่ารักที่สุดเลย” ตอบรับแล้วหอมแก้มน้องชายไปฟอดใหญ่
“มีอะไรวะ เรียกมาดึกๆดื่น” เสียงเอะอะโวยวายด้านล่างทำให้ฮยอกแจชะงักมือที่กำลังจะเก็บของวิ่งไปเกาะขอบระเบียงด้านบนมองลงไป
“มินโฮ ซีวอน” เสียงหวานเอ่ยเรียกพร้อมกับกวักมือเรียกขึ้นมา สองหนุ่มเองก็ไม่รอช้าวิ่งแข่งกันขึ้นมาทันที
“เอากระเป๋าพวกแกมาป่ะ” คยูฮยอนออกปากถาม
“เอามาดิ ว่าแต่เอามาทำไม” กระเป๋าเป้ยี่ห้อหรูสองใบยื่นมาตรงหน้าเพื่อนแล้วมองเพื่อนงงๆ
“ฝากของไก่น้อยใส่ไปด้วยนะ” คยูฮยอนพูดออกมาแล้วดึงอีกสองใบส่งไปให้คนที่ยืนยิ้มรออยู่แล้ว
“จะไปอยู่เป็นเดือนเลยเหรอไงฮะ ยัยเตี้ย” มินโฮร้องถามเมื่อมองกองเสื้อผ้าที่รอที่เก็บอยู่บนเตียง
“ก็คนมันตัดสินใจไม่ได้นี่” เสียงหวานแย้งออกมาพร้อมมุ่ยหน้าลง จนซีวอนยิ้มขำแล้วเดินไปดึงกระเป๋าเป้ของตัวเองเปิดออกแล้วช่วยฮยอกแจเก็บอีกแรงจนพอดีสามกิโลอย่างที่ต้องการ
“งั้นฉันเอาพวกครีมบำรุงผิวของนายใส่กระเป๋าฉันแล้วกัน” มินโฮพูดขึ้นก่อนจะยิ้มมาให้ ฮยอกแจพยักหน้ารับก่อนจะหันมาสนใจของที่เหลือต่อ
“เต็มเอี๊ยดสี่ใบแล้วยังไม่พออีกเหรอ ยัยลิงเผือก” ซีวอนที่มองกระเป๋าเป้ใบกลมทั้งสี่ใบอย่างระอาแต่ก็ไม่ว่าอะไร เพราะคนตรงหน้าคือลีฮยอกแจ
“มีอะไรวะคยู คนจะนอนพรุ่งนี้ต้องตื่นแต่เช้าอีก” สำเนียงแปร่งๆที่บ่นมาแต่ไกลก่อนจะเผยหน้าของฮันกยองดังขึ้นแล้วหนุ่มจีนก็ต้องตกใจที่พบว่ามีคนอื่นมาก่อนตัวเองแล้ว
“เออนั่นดิ ฉันขับรถแข่งมากับพี่ฮันกลัวหลับ” คิมจุนอีกคนที่ขยี้หัวตัวเองจนฟูแล้วสะพายเป้เข้ามา
“มิน่าล่ะ ขับตามแทบไม่ทัน” เสียงของใครอีกคนดังขึ้นพร้อมกับปรากฏร่างของดงเฮที่ยังคงอยู่ในชุดนอนลายทางสีฟ้าดูก็รู้ว่ารีบมาแค่ไหน
“ว่าแต่มีอะไรล่ะ” ฮันกยองถามอีกครั้งพร้อมกับปิดปากหาวหวอดๆ
“ผมก็แค่อยากจะหาที่มาใส่ของให้ฮยอกให้เต็มน่ะ” คยูฮยอนออกปากตอบแล้วชี้ไปยังเสื้อผ้าที่เหลือกองอยู่บนเตียง
“จะเอาไปทำไมเยอะแยะอ่ะชิคกี้” ดงเฮร้องถามออกมาพร้อมกับมองเลยไปยังก้อนกลมๆอีกสี่ใบ
“นั่นสิคนสวย เราไปกันแค่สามวันเองนะ” คิมจุนอีกคนที่ตอนนี้ตื่นจนเต็มตาไม่เข้าใจความคิดของอีกฝ่ายเท่าไหร่นัก
“ฝากหน่อยไม่ได้เหรอ” คนน่ารักถามเสียงอ้อน
“ไม่ต้องอ้อนเลย เดี๋ยวเก็บให้แล้วกัน” ดงเฮกับคิมจุนห้ามออกมาพร้อมกันแล้วรีบลงมือเก็บกระเป๋าทันที จนกระเป๋าเป้ใบแฟบๆสองใบกลายเป็นก้อนกลมไปโดยปริยายแต่ดูเหมือนฮยอกแจจะไม่รู้สึกอะไรกลับยิ้มร่าอีกต่างหาก
“ปาร์ตี้เหรอคืนนี้” เสียงร่าเริงของคิมบอมดังขึ้นพร้อมกับร่างสูงสองร่างที่เดินเคียงคู่แข่งกันหล่อขึ้นมา
“ปาร์ตี้กระเป๋าน่ะ” ซีวอนหันไปตอบแล้วส่ายหน้าปลงๆ
“พวกนายแบกบ้าอะไรไปเนี่ย กลมดิ๊กเลย” คิมบอมเดินเข้าไปหยิบกระเป๋าใบแรกขึ้นมาดูก่อนจะหัวเราะเสียงดัง
“นั่นสิ” คิบอมรับคำแล้วทำหน้าเฉยชาเช่นเคย
“ถามคนนู้นเอาเองเหอะ” ฮันกยองพยักเพยิดไปยังฮยอกแจที่ช่วยกับคิมจุนยัดเสื้อตัวสุดท้ายลงกระเป๋าแต่ก็ยังเหลือเสื้ออีกจำนวนหนึ่งที่ยังไม่ได้เอาไปอยู่ดี
“พอแล้วมั้งตาแป๋ว” คิมบอมเอ่ยออกมาแล้วเดินเข้ามากอดเอวบางๆเอาไว้อย่างออดอ้อนท่ามกลางสายตาไม่พอใจของใครหลายๆคน
“อ๊า คิมบอม คิบอม เอากระเป๋ามาเลย” ร่างบางหันมาพูดอย่างดีใจแล้วยื่นมือรอกระเป๋าเป้อีกสองใบของคนมาใหม่ที่จำใจส่งให้อย่างไม่อาจหลีกเลี่ยง
คิดดูสิผู้ชายหน้าตาดี 8 คนต้องแบกกระเป๋าที่เป็นก้อนกลม 9 ใบ
โอ้! โลกไม่ยุติธรรมซะเลย…
--------------------------------------------------------
Katomnam ประกาศค่ะ
ตอนนี้ต้มใกล้จะเปิดจองเรื่อง SLave กับ Money แล้วนะคะ
ราคาเล่มละ 250 บาทไม่ขาดไม่เกิน
หน้าปกจะตามมาอาทิตย์หน้าค่าาาาาาาาาาา
ใครสนใจเก็บเงินได้เลยค่ะ
ส่วนรักไก่ ถ้าใครสนใจยังมีอยู่นะคะ จุ๊บๆๆๆ
ความคิดเห็น