คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #148 : Part 2.... ~Chapter 54~
กิ๊งก่อง….
“ใครมาแต่เช้าอ่ะเนี่ย” ฮยอกแจที่เข้าไปขลุกอยู่ในครัวกับฮันกยองตั้งแต่เช้าโผล่หน้าออกมามอง มีฮันกยองมายืนซ้อนมองอยู่ทางด้านหลังด้วยเช่นกัน
“นั่นสิ” หนุ่มจีนรับคำแต่ก็ไม่สามารถออกจากห้องครัวไปได้เพราะมือของทั้งสองคนยังคงเปื้อนไปด้วยเนื้อสดและผัก
“พวกแกตื่นไปดูหน่อย” ฮันกยองตะโกนเรียกคนอื่นๆที่ยังนอนหลับกันอยู่ในห้อง
“อ่า ทำไมไม่มีใครออกมาเลย” คนน่ารักเอียงหน้าหันไปถามคนรักแล้วก็ได้แต่บ่นงุบงิบ
“ทุกคนฮะ ไปเปิดประตูให้ฮยอกหน่อยสิ” เสียงหวานลองตะโกนบ้าง
พรึ่บ…
ทุกคนแย่งกันวิ่งออกจากห้องตรงไปยังประตูใหญ่ทันที
“โอ้โห ว่าง่ายแฮะแต่ละคน” ฮันกยองชมเปาะ แล้วขำออกมาน้อยๆ
“ไปทำอาหารกันต่อเถอะครับ” ร่างบางหันมาพูดแล้วผลุบหน้าเข้าไปด้านใน
“พี่มาทำอะไรแต่เช้าครับเนี่ย นี่มันวันหยุดของเรานะ” อีทึกพูดไปหาวไปก่อนจะนั่งแปะลงไปบนโซฟา น้องคนอื่นๆก็ลงนั่งตามทั้งๆที่ตายังไม่ลืมด้วยซ้ำ
“พวกดงบังไปไหนล่ะ” ซึงฮวานไม่ตอบแต่ถามกลับ
“ยังไม่ตื่นครับ” ฮีชอลตอบ
“ฉันมีเรื่องจะมาบอก” ซึงฮวานบอกด้วยน้ำเสียงเคร่งเครียด
“อะไรเหรอครับ” ซองมินถามกลับทันที ยกมือขึ้นมาขยี้ตาของตัวเองไปด้วย
“เราต้องให้ดงบังชินกิย้ายออกแล้วแหละเพราะโปรเจคนั้นถูกยุบไปแล้ว” ซึงฮวานพูดออกมา นั่นทำให้ซุปเปอร์จูเนียร์ยิ้มกันหน้าบานแต่ก็หุบยิ้มลงได้เช่นกันเมื่อต้องรู้ว่าเพื่อนร่วมชายคาบ้านที่อยู่กันมานานจนเคยชินกำลังจะถูกย้ายออกไป
“ไม่ย้ายไม่ได้เหรอครับ” คังอินเอ่ยถาม
“แล้วพวกนายจะมาอัดกันอยู่ที่นี่ทำไม” ซึงฮวานถามกลับอย่างไม่เข้าใจ
“พี่ไม่เข้าใจความผูกพันเหรอครับ” เยซองย้อนกลับเริ่มเคืองขึ้นมา อยากจะให้มาก็ยัดเข้ามา พอจะให้ออกก็สั่งย้ายทันที
“ฉันเข้าใจ แต่นายไม่คิดว่าที่นี่มันเล็กเกินไปเหรอไง”
“พวกเราอยู่กันมาตั้งนาน ทำไมพี่เพิ่งมาพูดถึงเรื่องขนาดของห้องพักเอาตอนนี้ล่ะครับ” ชินดงถามกลับไปทันทีอย่างไม่พอใจเท่าไหร่นัก
“นายต้องเข้าใจว่าทางผู้ใหญ่เขาสั่งลงมา” ซึงฮวานยังคงพูดต่ออย่างใจเย็น
“อะไรๆก็ผู้ใหญ่ๆ พวกเราเป็นคนนะครับ ไม่ใช่เครื่องจักร” คยูฮยอนเองที่เคยถูกกดดันตะโกนขึ้นมาอย่างเหลืออด มือแกร่งกำเข้าหากันแน่นเพื่อระงับอารมณ์โกรธ ซองมินกับซีวอนที่นั่งอยู่ข้างๆน้องได้แต่บีบไหล่ปลอบใจ เสียงที่ดังเอะอะนั้นทำให้สมาชิกอีกวงหนึ่งเดินออกมาด้านนอกและอีกสองคนที่อยู่ในครัวต้องรีบวางมือแล้วเดินออกไปสมทบเช่นกัน
“เกิดอะไรขึ้นน่ะด๊อง” ฮยอกแจที่ลงนั่งข้างดงเฮกระซิบถาม หลังจากเห็นสีหน้าของแต่ละคนดูซีเรียสมากกว่าปกติ
“ผู้ใหญ่จะให้พวกดงบังย้ายออกน่ะ” ดงเฮหันไปตอบแล้วจับหัวกลมๆของอีกฝ่ายมาพิงไว้กับไหล่ของตัวเอง
“ทำไมต้องย้ายด้วยล่ะฮะ” ฮยอกแจออกปากถามพลางเอื้อมมือไปบีบไว้กับมือของดงเฮนิ่ง
“ทางบริษัทเรามีโปรเจคใหม่ออกมา ที่จะจับคู่กับดงบังชินกิกับโซยอชีแด” ซึงฮวานบอกเหตุผลออกมา
“จับคู่อีกแล้วเหรอฮะ” ฮยอกแจแค่นเสียงถามอย่างไม่พอใจ
“อ่า ทำนองนั้นแหละ” ซึงฮวานเองก็จนคำพูดไปเหมือนกัน
“ผมไม่ทำโปรเจคนี้ไม่ได้เหรอครับ” ยุนโฮออกปากถามหน้าเครียดเช่นเดียวกัน ข้างกายมีคนรักนั่งมองหน้าอยู่
“คงจะไม่ได้หรอกเพราะเราเลือกตัวผู้หญิงมาแล้วห้าคน” ซึงฮวานตอบกลับทันที
“ไม่ทำเด็ดขาด” ยูชอนตะโกนลั่นอย่างไม่พอใจ
“ใจเย็นสิ” จุนซูต้องออกเสียงปราม
“พวกนายต้องทำ” ซึงฮวานบอกเอาไว้แค่นั้นแล้วลุกขึ้นยืน
“…”
“อ่อ แล้วพวกนายต้องย้ายไปอยู่บ้านหลังเดียวกับพวกเธอด้วยนะ” พูดออกมาอีกประโยคแล้วเดินออกจากห้องพักไปทันที
“อะไรกันอีกวะเนี่ย” แจจุงสบถออกมา
“พวกเราจะทำไงดีล่ะครับ” ชางมินออกปากถาม
“พวกนายลืมพวกฉันไปแล้วเหรอไง” อีทึกส่งเสียงแย้งแล้วทำหน้าน้อยใจสุดฤทธิ์
“นั่นสิ พวกนายลืมฉันไปแล้วสินะ” ฮีชอลอีกคน
“พวกนายอย่าลืมสิ ว่าเราเป็นเพื่อนกันนะ ยังไงพวกเราก็จะช่วยเอง” ฮยอกแจเอ่ยออกไปแล้วยิ้มให้อย่างให้กำลังใจ
“แล้วตัวเล็กจะทำอะไรล่ะ” คิบอมถามแล้วมองหน้าคนรักนิ่ง
“ตัวอ้วนไปอยู่ไหนมา ไม่รู้เหรอไงว่าโซยอชีแดน่ะมีคู่ยูริอยู่แล้ว” ร่างบางตอบกลับแล้วยิ้มออกมาอย่างมั่นใจ
“แทนคำขอบคุณของเรา เราจะช่วยพวกนายเอง” ซีวอนเอ่ยออกมาอีกคน
“แล้วไม่ต้องย้ายออกไปไหนทั้งนั้นนะ ฮยอกชินซะแล้วที่จะมีทุกคนอยู่ด้วย เอาเป็นว่าเรากินข้าวกันก่อนเถอะ” ฮยอกแจว่าอย่างสดใสก่อนจะเดินเข้าครัวไปกับซองมินเพื่อตักอาหารออกมาให้ทุกคนกินกัน อีกห้าคนที่ได้ฟังได้แต่นั่งน้ำตาซึมอย่างซึ้งใจ
“ขอบใจมาก”
“ด๊อง เราบุกมาเลยแบบนี้จะดีเหรอ” ฮยอกแจกระตุกชายเสื้อของคนด้านหน้าเอาไว้อย่างไม่มั่นใจ
“ที่บอกว่าไม่ดีนี่เริ่มหึงฉันรึเปล่าเนี่ย” ร่างสูงหันมาถามอย่างหยอกล้อ แต่ก็ทำให้ใบหน้าหวานแดงเรื่อกับคำหยอกนั้น
“จะบ้าเหรอ” เสียงใสสวนกลับแล้วดันหลังกว้างให้ออกเดินนำไปใหม่
ออด….
“ค่า มาแล้ว” เสียงแหลมของใครบอกคนตะโกนตอบกลับมาก่อนที่ประตูห้องจะถูกเปิดออก
“อ้าว พี่ดงเฮ พี่อึนฮยอก” ซอฮยอนที่เป็นคนมาเปิดประตูเอ่ยทักยิ้มแย้มแจ่มใสแม้จะตกใจอยู่ไม่น้อยที่เห็นผู้มาเยือน
“หวัดดีจ้ะ ซอฮยอน” ทั้งสองคนเอ่ยทักกลับไป
“เข้ามาข้างในก่อนสิคะ” น้องสาวคนสวยบอกพลางเบี่ยงตัวหลบให้แขกสองคนก้าวเข้าไปก่อน
“ใครมาน่ะซอฮยอน” แทยอนร้องถามก่อนจะโผล่หน้าออกมา
“อ้าวหวัดดีค่ะ” พอเห็นก็ทักทายสดใสก่อนจะมาลงนั่งคุยด้วย
“พี่มาถึงนี่มีอะไรรึเปล่า” เจสสิก้าเอ่ยถามพลางมองหน้าอดีตคนรักนิ่ง ตาสวยมองเลยไปยังมือของอีกสองคนที่กุมกันเอาไว้แน่นพร้อมระบายยิ้มอ่อนๆ
“พวกเธอรู้เรื่องโปรเจคใหม่กับดงบังแล้วใช่ไหม” ดงเฮเป็นคนเริ่ม สาวๆได้แต่พยักหน้ารับใบหน้ายิ้มแย้มแทนที่ด้วยความกังวลใจจนเห็นชัดเจน
“พวกเราไม่อยากทำเลยโปรเจคนี้ ที่สำคัญเราไม่อยากย้ายไปอยู่บ้านเดียวกับพี่ๆดงบังเท่าไหร่” แทยอนบอกออกมาตามความเป็นจริง
“พี่เข้าใจว่าพวกเธอต้องแยกกับคนรัก และพวกดงบังก็ไม่ต่างกัน” ฮยอกแจพูดต่อแล้วยิ้มให้อย่างใจดี
“แล้วเราจะทำยังไงดีล่ะคะ” ซูยองเอ่ยถาม
“พี่ต้องขอให้พวกเธอช่วย พวกเธอต้องบอกกับท่านประธานว่าพวกเธอเป็นผู้หญิงการที่จะย้ายไปอยู่กับผู้ชายนั้นดูไม่ดี แต่จะทำโปรเจคนี้ต่อไปก็จะทำให้แค่ไม่ย้ายก็พอ” ดงเฮร่ายยาว รุ่นน้องสาวๆพยักหน้าตามแล้วค่อยๆยิ้มออกมา
“แค่นี้พวกเธอก็ไม่ต้องแยกกันนอนกับคนรักแล้ว” ฮยอกแจสรุปออกมา
“ขอบคุณค่ะพี่ แล้วเราจะทำ” แทยอนเป็นตัวแทนกล่าวออกมา
“ว่าแต่ทำไมพวกพี่ถึงวางแผนเก่งกันอย่างงี้ล่ะคะ” และคำถามของซันนี่ก็ทำให้พี่ชายทั้งสองหันมาหัวเราะให้กันเล็กน้อย
“ความลับจ้ะ”
----------------------------------
Katomnam Talk:
ตอนหน้าจบแล้วค่า
THE END of รักไก่ อ่าาาาาาาาาาาาาาาาาา
ความคิดเห็น