คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #13 : [SF] HBD Hangeng HunHyukWon Top Secret.....1
Short Fiction -Top Secret
Triple - Hangeng x Hyukjae x Siwon
Author - Katomnam
Feat. - KyuMin
“ซีวอน ย็อกอยากกินติมอ่ะ” ร่างบางบอกเสียงอ่อนหวานก่อนจะเกาะแขนแกร่งของคนรักไว้แน่น ซีวอนหันมามองอมยิ้มน้อยๆ โดยที่ไม่รู้เลยว่าที่ฮยอกแจอ้อนแบบนั้นเพราะกำลังรู้สึกผิด!
“ไปสิ ไม่เห็นต้องอ้อนขนาดนี้เลย” ร่างสูงตอบกลับก่อนจะจับมือนิ่มที่เกาะแขนมากุมไว้แทน รถยนต์คันหรูขับออกจากที่จอดรถวีไอพีของมหาวิทยาลัยอย่างรวดเร็ว คลาดกับใครบางคนแบบเส้นยาแดงผ่าแปด
“วอน วอนรักย็อกมากรึเปล่า” อยู่ดีๆคนสวยที่นั่งข้างๆก็ถามขึ้นมา
“หืม ทำไมถามแบบนั้นล่ะ” คนขับหันมาถามด้วยความสงสัย
“ย็อกแค่อยากรู้” ร่างบางบอกเสียงอ่อย พยายามปกปิดบางสิ่งที่ซ่อนอยู่ในดวงตาคู่สวย
“สิ่งที่ฉันทำ มันไม่ได้แสดงออกเลยเหรอว่าฉันรักนายขนาดไหน” ร่างสูงตอบกลับเสียงนิ่ม แต่คำตอบนั้นทำให้คนตัวเล็กที่นั่งอยู่ข้างๆร้องไห้ออกมาอย่างห้ามไม่ได้ ทำไมฉันจะไม่รู้ว่านายรักฉันขนาดไหน แต่ทำไมคนนิสัยเสียๆอย่างฉันถึงได้ต้องมาทำให้คนดีๆอย่างนายต้องแปดเปื้อน…
“ย็อก ร้องไห้ทำไม” ซีวอนหักรถเข้าจอดอย่างรวดเร็วก่อนจะหันไปดึงคนรักมากอดปลอบหัวกลมๆของฮยอกแจซบลงกับอกกว้างปล่อยน้ำตาให้ไหลริน
“ป่าว ย็อกแค่ดีใจที่วอนรักย็อก” คนตัวเล็กส่ายหัวไปมาแล้วเอามือเช็ดน้ำตาป้อยๆก่อนจะยิ้มให้ซีวอนจนตาหยี ปกปิดแววตาวูบไหวที่อยู่ในดวงตากลม
“แน่ใจนะ” ซีวอนถามขึ้นมาก่อนจะมองคนรักอย่างเป็นห่วง
“อื้ม” ใบหน้าสวยขยับขึ้นลงอย่างเร็ว แล้วมือเล็กก็จับมือใหญ่มากุมไว้แน่นก่อนที่ซีวอนจะออกรถไป
เมื่อสามเดือนที่แล้ว…
“ฮยอกแจ ฉันจะเลิกกับพี่ซิน พี่ทึกแล้วนะ” ซองมินเพื่อนสนิทที่สุดของฮยอกแจพูดขึ้นหลังจากที่นั่งนิ่งมาเป็นเวลานาน ขณะนั้นซองมินกำลังคบกับฮีชอล ลีทึกและคยูฮยอน ตอนแรกก็ไม่ได้ใส่ใจอะไรมากมายเท่าไหร่เพราะเขาสองคนทำตัวแบบนี้มานานเหลือเกิน หลอกให้รักแล้วก็ทิ้งเพื่อความสะใจ จากอดีตที่เพื่อนรักของพวกเขา ลีดงเฮ ถูกคนรักทิ้งอย่างไม่ใยดี ตั้งแต่นั้นมาซองมินกับฮยอกแจก็ตั้งหน้าตั้งตาแก้แค้นกับเมะทุกคนที่ไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้องกับเหตุการณ์นั้นแม้แต่น้อย และผลลัพธ์ที่ได้ก็มีแค่เพียงความสะใจ!
“ทำไมล่ะ” ร่างบางถามเพื่อนด้วยความสงสัย ก็ทุกทีต้องบอกเลิกพร้อมกันนี่นาแล้วเปลี่ยนชุดใหม่เข้ามาแทน
“เพราะฉันมีหัวใจแล้วย็อก ลีซองมินมีหัวใจที่รักโจว คยูฮยอน” ซองมินตอบเสียงเรียบ นั่นทำให้เพื่อนรักรู้ว่าสิ่งที่ซองมินกำลังพูดออกมาจากหัวใจไม่ใช่การโกหกแต่อย่างใด
“แล้วนายไม่รักพี่ซินกับพี่ทึกเหรอ”
“ย็อก ทุกครั้งที่ฉันเห็นพี่ซินกับพี่ทึก ฉันไม่รู้สึกอะไรเลยนอกจากต้องการหลอกใช้ไปวันๆ พอนานวันเข้ามันก็เบื่อจนวันนั้น วันที่คยูฮยอนเขารู้ว่าฉันคบกับใครอีกหลายคน เขาร้องไห้แต่ที่ฉันแปลกใจคือฉันกำลังเจ็บย็อก ฉันเจ็บตรงนี้” พูดจบมือเล็กก็กำแน่นอยู่ตรงหน้าอกด้านซ้าย ฮยอกแจไม่ว่าอะไรกลับยิ้มให้เพื่อนเสียอีก
“ดีใจด้วยนะซองมิน หัวใจของแกกำลังทำหน้าที่ของมัน”
“ย็อก นายก็มีหัวใจที่รักใครซักคน” กระต่ายน้อยพูดขึ้นก่อนจะยิ้มให้เพื่อนรัก
“ไม่มีหรอกซองมิน”
“ย็อก นายคบกับซีวอนและก็ฮันกยองนายไม่รู้สึกอะไรเลยเหรอ”
“ไม่นี่ ก็แค่รอให้ครบกำหนดเดือนนึง ฉันก็จะทิ้งพวกเขาแล้ว” คนตอบแสยะยิ้มอย่างเย็นชาพร้อมกับตอบไปด้วย ซองมินได้แต่กอดเพื่อนรักเอาไว้เพราะว่ายังไงซองมินก็เชื่อว่า เพื่อนของเขามีหัวใจแค่มันยังไม่ทำงานนอกเหนือจากทำให้มีชีวิตอยู่แค่นั้นเอง…
ย้อนไปเมื่อหนึ่งชั่วโมงก่อนที่ฮยอกแจจะมาเจอกับซีวอน
“ย็อก นี่นายไม่เปลี่ยนคู่ควงมาสามเดือนแล้วนะ” กระต่ายน้อยทักเพื่อนด้วยความสงสัยที่เห็นคนที่เดินมาส่งฮยอกแจยังคงเป็นฮันกยองและคนมารับก็ยังเป็นซีวอนตามเดิม
“หื้อ แปลกตรงไหน” คนสวยเลิกคิ้วด้วยความสงสัย ซองมินบีบมือคยูฮยอนแน่นเพื่อต้องการเรียกความมั่นใจก่อนจะพูดออกไป
“แปลกสิ ทุกทีนายควงแค่ชุดละเดือนแต่นี่มันสามเดือนกว่าแล้วนะ” คำพูดของซองมินทำให้ฮยอกแจนิ่วหน้าเล็กน้อย
“ก็สองคนนั้นรวยดี เอาใจเก่งด้วย”
“ย็อกนายไม่ได้เป็นคนเห็นแก่เงินนะ เงินที่แกมีแกใช้ให้หมดยังไม่ได้เลย”
“แต่มันก็ไม่เหมือนกับใช้เงินของคนอื่นนี่” ฮยอกแจเถียง
“ย็อก แกกำลังหลอกตัวเอง” ซองมินสวนขึ้นมาทันที
“มินนี่ ฉันต้องรู้จักตัวเองดีที่สุดสิ” ตอบเสร็จก็คิดทบทวนกับสิ่งที่เพื่อนพูดไปด้วย นายรู้จักตัวเองจริงๆน่ะเหรอ ลีฮยอกแจ
“ย็อก ถ้าเป็นวันนั้นฉันเชื่อว่านายไม่รู้สึกจริงๆ แต่วันนี้นายเปลี่ยนไปแล้ว” ซองมินบอกต่อ เพราะสิ่งที่ซองมินเห็นในแววตาของฮยอกแจเวลาที่มองซีวอนหรือฮันกยองมันดูอ่อนโยน อบอุ่น ไม่ใช่แววตาของคนที่กำลังจะหลอกใช้
“ฉันยังไม่เปลี่ยน ฉันยังเหมือนเดิม” ฮยอกแจเถียงกลับทันที
“ย็อก ฉันเป็นเพื่อนแกไม่มีครั้งไหนหรอกนะที่ฉันจะดูแกผิด” กระต่ายน้อยบอกเสียงเรียบจ้องตากลมของเพื่อนตรงๆจนฮยอกแจต้องเป็นฝ่ายหลบสายตาไปก่อน มือเล็กของซองมินเอื้อมไปจับมือนิ่มของเพื่อนเอาไว้ก่อนจะพูดประโยคที่ทำให้เพื่อนรักคิดได้ออกมา
“ย็อก การรักใครซักคนมันไม่ใช่เรื่องผิด แต่การที่นายกำลังหลอกหัวใจตัวเองว่าไม่ได้รักเขาน่ะมันผิดนะ” ซองมินบอกเสียงอ่อนโยน ก่อนจะลุกเดินหายไปกับคนรักเพื่อปล่อยให้ใครอีกคนคิดอะไรไปคนเดียว
“แล้วถ้าฉันเลือกไม่ได้ล่ะมิน” เสียงหวานบ่นออกมากับตัวเอง ปล่อยให้ล่องลอยไปกับสายลมไม่ได้คิดจะให้เพื่อนรักได้ยินแต่อย่างใด
“ไก่น้อย” ฮันกยองเรียกร่างบางที่กำลังจะเดินผ่านหน้าไปเสียงดัง จนคนถูกเรียกหันมาค้อนขวับให้หนึ่งทีแล้วเดินตรงเข้ามาหา
“อะไรฮัน มาดักรอแต่เช้า” ไก่น้อยถามเสียงใสกับคนรักที่เอาแต่ยืนยิ้มเผล่
“หันหลัง” ฮันกยองไม่ตอบแต่หมุนตัวคนรักไปอีกทางทันที ร่างบางขมวดคิ้วน้อยๆก่อนจะรู้ว่าฮันกยองจะทำอะไรเมื่อโลหะเย็นสัมผัสกับผิวขาวเนียน แล้วสร้อยที่มีจี้รูปมังกรก็ทิ้งตัวลงอยู่บนลำคอระหง ตาสวยวาววับด้วยน้ำตาที่พร้อมจะไหลรินทันทีแต่ก็ต้องเชิดหน้าขึ้นเพื่อให้ไหลกลับเข้าไป
“เนื่องในโอกาสอะไร” พอตั้งสติได้ก็ยิ้มหวานแล้วหันกลับไปถาม
“ครบรอบสามเดือนสิบหกวันที่เราคบกันไง” หนุ่มจีนตอบยกยิ้มมาให้น้อยๆ แต่ยิ่งทำให้น้ำตาหยดใสที่เพิ่งไหลคืนไหลย้อนกลับออกมาจนล้นมาทางหางตาเรียว
“ย็อก ร้องไห้ทำไม” ฮันกยองร้อนรนขึ้นมาทันทีที่เห็นคนรักร้องไห้ ก่อนจะยกนิ้วเรียวปาดน้ำตาให้อย่างแผ่วเบา ฮยอกแจไม่ตอบกลับซุกเข้าหาอกกว้างแล้วกอดอีกคนไว้แน่น
“ขอบคุณฮัน ฮันดีกับย็อกมากจริงๆ” ประโยคที่พูดออกมาสั่นเครือ
“จะขอบคุณทำไม ก็ฮันรักย็อกนี่” ฮันกยองตอบกลับไปแต่คำตอบที่ได้รับกลับกรีดแผลในใจของฮยอกแจอย่างรุนแรงจนร่างบางสะอื้นจนตัวโยน โดยมีฮันกยองคอยปลอบ
“ย็อก…” เสียงหวานพูดขึ้นมาก่อนจะเงียบไปเพื่อทบทวนในสิ่งที่จะพูดอีกครั้ง ย็อกก็รักฮันเหรอ แล้วซีวอนล่ะ ฮยอกแจ
“หืม” ร่างสูงส่งเสียงถามในลำคอก่อนจะหอมแก้มใสของคนในอ้อมกอดไปด้วย
“ย็อกหิว” แล้วก็ตัดสินใจไม่พูดออกไป ฮันกยองหัวเราะน้อยๆกับความเป็นเด็กที่แสดงออกมาก่อนจะจับมือนิ่มพาออกไปทันที นายกำลังทำอะไรอยู่ลีฮยอกแจ คนเลว…
“อ๊ะ! ซีวอน” ร่างบางร้องอย่างตกใจเมื่อมีใครบางคนกอดจากด้านหลัง แล้วก็เรียกชื่อของคนขี้แกล้งออกมา แก้มใสอมลมจนกลมอย่างน่ารักจนซีวอนอดไม่ได้ที่จะหอมไปทั้งซ้ายขวา
“คิดถึงจัง” ตอบพร้อมยิ้มจนแก้มบุ๋ม
“บ้า เพิ่งเจอกันเมื่อเช้า” เสียงหวานตอบกลับหน้าแดงแจ๋กับคำพูดหวานๆนั้น
“แต่มันก็ห่างกันตั้งหลายวินาทีนะ” ซีวอนเถียงทันทีอย่างเด็กเอาแต่ใจ ใครๆก็รู้ว่าซีวอนคนนี้คือคุณชายที่เอาแต่ใจอยากได้อะไรก็ได้
“วอนก็คิดให้มันเป็นชั่วโมงสิ” คนสวยแย้งกลับก่อนจะเขย่งเท้าเพื่อจุ๊บปากคนรักอย่างน่ารัก ร่างสูงเลยหยุดการทำตัวเป็นเด็กไปได้
“ย็อก มะรืนนี้วันเกิดวอนแหละ” ร่างสูงบอกอย่างอารมณ์ดีแต่คนสวยกลับนิ่วหน้า ถ้ามะรืนนี้วันเกิดวอน พรุ่งนี้ก็วันเกิดฮันน่ะสิ เพราะฮยอกแจจำได้ว่ามันอยู่ติดกันและฮันกยองมาก่อน
“เงียบไปนี่อย่าบอกนะว่าลืม” แล้วเด็กโข่งก็เริ่มงอนอีกครั้ง จนคนที่อยู่ข้างๆสะดุ้งเฮือกแล้วตอบกลับมาอย่างอัตโนมัติอย่างเคยชินเวลาหลบหนีความผิด
“ไม่ใช่ซะหน่อย วอนจะบอกเค้าทำไมอ่ะว่าจะเซอไพรส์อดเลย” คนสวยหน้าง้ำจนซีวอนรีบเดินเข้ามาโอ๋เป็นการใหญ่
“โธ่ ก็วอนนึกว่าย็อกจะลืมนี่นา”
“ไม่ลืมหรอกน่า วันเกิดแฟนใครจะลืมได้” ตอบกลับทันทีแล้วยิ้มให้อย่างน่ารัก แล้วแฟนอีกคนล่ะฮยอกแจ นายจะทำยังไง
“แฟนใครเนี่ยน่ารักที่สุดเลย” พูดก่อนจะจับมือคนรักเดินออกไป
09/02
“ฮัน สุขสันต์วันเกิดมีความสุขมากๆนะ” เสียงสาวๆรายรอบตัวไปหมด แต่ก็ไม่ได้ทำให้ฮันกยองมีความรู้สึกอยากจะพูดคุยกับเจ้าหล่อนขึ้นมาเท่าไหร่นักเพราะชายหนุ่มกำลังใจจดใจจ่อกับการมาถึงของใครอีกคน คนที่ฮันกยองยอมรอแม้ว่าจะนานแค่ไหน
“ฮัน ย็อกขอโทษรถติดน่ะ” พอมาถึงร่างบางก็ขอโทษเสียยกใหญ่
“แค่ย็อกมาก็พอแล้ว” ตอบรับคนรักเสียงนุ่มก่อนจะลุกออกจากวงของสาวๆไปโอบเอวบางเข้ามาในงานเลี้ยงวันเกิดที่มันยิ่งใหญ่เหมือนงานเปิดตัวสินค้ายังไงยังงั้น
“คนเยอะจังเลยเนอะ” คนสวยพูดขึ้นมาลอยๆหลังจากมองบรรยากาศรอบตัวไปได้ซักพัก
“ย็อก อึดอัดรึเปล่า” ร่างสูงหันมาถามด้วยความเป็นห่วงทันที ฮยอกแจส่ายหน้าแทนคำตอบก็ฮันยกองเดินโอบเขาไปทั่วงานแถมยังคอยเป็นเกราะกำบังเวลาเดินผ่านในที่ที่คนเยอะๆอีก แบบนี้จะเรียกว่าอึดอัดได้ยังไง
“ฮัน สุขสันต์วันเกิดนะ” ร่างบางหยุดเดินอยู่ริมสระน้ำก่อนจะหันไปบอกคนรักหน้าตายิ้มแย้ม แล้วหยิบของขวัญกล่องเล็กออกจากกระเป๋ากางเกงมายื่นให้
“อะไรเนี่ย” ฮันกยองรับไปยิ้มแก้มแทบปริ มือแกร่งแกะของขวัญอย่างทะนุถนอม ไก่น้อยยืนจ้องตาแป๋วลุ้นไปด้วยว่าคนรักจะชอบของที่ให้ไหม ไม่นานนักกล่องของขวัญกล่องเล็กก็ถูกเปิดออกเผยให้เห็นแหวนทองคำขาววงเกลี้ยงปรากฏแก่สายตา ฮันกยองหยิบออกมาส่งให้คนรักทันที
“ไม่ชอบเหรอ” ไก่น้อยเอียงคอถามอย่างสงสัย
“ใส่ให้หน่อย” เสียงทุ้มตอบออกมา ร่างบางอมยิ้มน้อยๆกับการอ้อนแบบเด็กๆนั้น มือเรียวเอื้อมออกไปหยิบแหวนทองคำขาวมาถือไว้แล้วบรรจงใส่ลงนิ้วนางข้างซ้ายของฮันกยอง ใส่เสร็จก็ก้มลงไปจุ๊บที่นิ้วแกร่งเบาๆ ทำให้ฮันกยองเขินไปทันที แล้วก็แก้เขินด้วยการดึงร่างบางเข้ามาประกบจูบอย่างอ่อนหวาน ริมฝีปากบางกดย้ำอยู่ตรงปากอิ่มเป็นเวลานานก่อนจะสอดใส่ลิ้นร้อนเข้าไปควานหาความหอมหวานในโพรงปากเล็กอย่างอ้อยอิ่ง แขนเรียวโอบรอบคอของอีกคนไว้เพื่อประคองให้ตัวเองยืนอยู่ได้ ฮันกยองถอนริมฝีปากออกก่อนจะยิ้มใส่ตาคนรักที่กำลังเขินหน้าแดง
“เราจูบกันมาหลายครั้งแล้วนะ แต่นายก็ยังเขิน”
“ใครเค้าจะหน้าหนาเหมือนฮันล่ะ” ร่างบางเถียงกลับก่อนจะเลือกที่จะซุกหน้าเข้ากับอกกว้างเพื่อปกปิดใบหน้าแดงจัด
“ย็อก วันนี้ย็อกอยู่กับฮันจนกว่าจะถึงเที่ยงคืนนะ วันเกิดฮัน ฮันอยากอยู่กับย็อกทั้งวัน” ฮันกยองพูดขึ้นมาเสียงเรียบ ฮยอกแจยกข้อมือขึ้นมาดูเวลาที่บ่งบอกเวลา ห้าทุ่มครึ่ง แล้วก็ยิ้มน้อยๆ
“มันก็ต้องเป็นอย่างงั้นอยู่แล้ว” ไก่น้อยตอบรับ ซีวอน อย่าเพิ่งงอนย็อกนะ ก็วันนี้วันเกิดคนสำคัญอีกคนของย็อกเหมือนกัน เสียงเพลงแฮปปี้เบิร์ดเดย์ดังขึ้นเมื่อใกล้ถึงเวลาเที่ยงคืนก่อนจะหมดวัน ฮันกยองยืนยิ้มแย้มทักทายเพื่อนๆรอบๆตัว
“ไอ้ฮัน สุขสันต์วันเกิดนะเว้ย” เสียงที่คุ้นหูทำให้ฮยอกแจกับฮันกยองที่ยืนโอบกันหัวเราะอยู่หันไปทันทีก่อนจะพบร่างสูงคุ้นตาของใครบางคน
“ซีวอน!!!”
-------------------------------------------------------------------------------------
Writer Talk:
อิอิ
มาอัพฉลองวันเกิดให้ป๋าค่า ขอให้ป๋ามีความสุขมากๆๆๆ
เดี๋ยวนี้กาต้มอัพบ่อยไปป่ะคะ เบื่อกันรึยัง
รักคนอ่านเช่นเคย
ปล. เหมือนโปรเจคพิเศษจะมาแรงกว่าเรื่องเก่าเนอะ เอิ๊กๆๆๆๆ
ปล.2 ค้างกันรึป่าว part 2 ลงวันเกิดวอนค่า
ความคิดเห็น