คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : Special Project: Part 1
Chapter 1:
ในบ้านพักหลังใหญ่ที่รวมนักแสดง และนักร้องชื่อดังไว้มากมายทั้งหมด 17 คน แต่ละคนล้วนแต่มีชื่อเสียงทั้งนั้นและที่สำคัญพวกเขาสนิทกันมากอย่างไม่น่าจะเป็นไปได้ เพราะว่าพวกเขากำลังเป็นเด็กนักเรียนนี่สิทำให้สนิทกันเร็วกว่าเดิมและโรงเรียนก็มีกิจกรรมให้ทำร่วมกันอยู่บ่อยๆ ในบ้านพักมีอุปกรณ์อำนวยความสะดวกครบครันมีห้องนอนเพียงพอแก่ทุกคนแถมยังมีมากเกินจำนวนคนด้วยซ้ำไป
ชองยุนโฮ คิมแจจุง ชเวกังชางมิน ปาร์คยูชอน เซียจุนซู เป็นศิลปินกลุ่มชื่อดังในนามวงดงบังชินกิ
ลีดงเฮ ฮันกยอง ชเวซีวอน คิมเรียออุค โจวคยูฮยอน เป็นศิลปินชื่อดังเช่นกันเป็นที่รู้จักในชื่อ SJM
อีทึกกับคังอิน เป็นพิธีกรวัยรุ่นชื่อดัง
คิมคิบอมและคิมฮีชอล เป็นนักแสดงที่กำลังมีผลงานฉายอยู่มากมายขณะนั้น
ชินดง เป็นนักเต้นที่มีความสามารถมากจนใครๆก็ต้องการตัว
คิมเยซองและลีซองมิน นักร้องคู่น้ำเสียงคุณภาพที่จับพลัดจับผลูเข้ามาอยู่ในบ้านนี้ด้วยเพราะต้นสังกัดสั่งลงมา
ตอนนี้หนุ่มๆทั้งสิบเจ็ดคนกำลังตาค้างเมื่อได้รับฟังว่า จะมีผู้ชายคนนึงมาอยู่ด้วยวันนี้เนื่องจากเขาเป็นนักเรียนแลกเปลี่ยนในโครงการของเอสเอม
“อะไรนะพี่ มาอยู่กับเราเหรอ” อีทึกถามซึงฮวานทันที
“ใช่”
“ทำไม ไม่ให้เขาไปอยู่กับพวกศิลปินอื่นล่ะ” ฮีชอลแย้งบ้าง
“มันเป็นความต้องการของท่านประธาน” ยังคงตอบหน้านิ่งๆ
“ความต้องการของหมอนั่นรึเปล่า” ดงเฮพูดขึ้นก่อนจะเบ้ปากไม่พอใจเพราะพวกเขาก็เป็นที่ชื่นชอบอย่างมากในหมู่ผู้ชายเช่นเดียวกันโดยเฉพาะพวกเคะ!!!
“ไม่ใช่หรอกน่า” ผู้จัดการตอบ
“ผมว่าหมอนั่นต้องการจะมาอ่อยเราแน่ๆเลย” ยุนโฮที่ฟังอยู่นานแล้วเอ่ยขึ้นเรียบๆ พร้อมกับแรงสนับสนุนจากลูกทีม ไม่นานนักการสนทนาก็ยุติลงเพราะประธานบริษัทเอสเอมเดินเข้ามา ทุกคนยืนต้อนรับก่อนจะมองร่างบางที่ยืนอยู่ด้านหลังประธานบริษัทอย่างอยากรู้อยากเห็น
“นี่นักเรียนแลกเปลี่ยน ฝากทุกคนด้วยนะ” เสียงมีอำนาจเอื้อนเอ่ยขึ้นก่อนที่จะดึงคนตัวเล็กด้านหลังออกมา ใบหน้าเรียว ตากลมโตสวย รับกับริมฝีปากอิ่ม หนุ่มๆตะลึงในความน่ารักแบบใสๆนั้นก่อนจะเปลี่ยนกิริยาเป็นหยิ่งและเย็นชา เหมือนเดิม
“ลีฮยอกแจ ครับฝากตัวด้วยนะครับ” เสียงหวานเอ่ยออกมา ก่อนจะก้มหัวน้อยๆ
“ยุนโฮ พาน้องไปที่ห้อง” ท่านประธานสั่งขึ้น ทำให้ร่างสูงเดินนำไปอย่างช่วยไม่ได้ แม่บ้านจางทำท่าจะยกกระเป๋าให้แต่ว่าร่างบางห้ามไว้ก่อนจะถือมันไปเอง
“นี่ห้องนาย”เสียงแสนเฉยชาถูกส่งมาให้ คนฟังยิ้มรับก่อนจะก้มหัวขอบคุณแล้วเดินเข้าห้องไป ชั้นบนนี้มีห้องนอนทั้งหมด 18 ห้องห้องของฮยอกแจออกจะอยู่ตรงกลางด้วยซ้ำ
“พ่อนะพ่อ” ร่างบางบ่นพลางมองรอบๆห้องอย่างเหนื่อยใจ จะใครซะอีกล่ะก็ประธานบริษัทนั่นแหละพ่อของเขา อยากให้เขาเข้ามาดูนิสัยของซุปเปอร์สตาร์ในค่ายเลยต้องส่งมาเพราะมั่นใจว่าจะไม่มีปัญหาด้านความรักแน่นอน
“ป้าครับทำไมมันมี 18 จานล่ะพวกเรามี 17 คนนะ” เยซองถามขึ้นก่อนจะทำหน้าหงุดหงิดอยู่ที่โต๊ะอาหารตอนเช้า
“เอ่อ ของคุณฮยอกแจไงคะ” ป้าจางตอบ
“ทำไมให้เขามาร่วมโต๊ะกับพวกเราล่ะครับ” คิบอมที่เพิ่มแต่งตัวเสร็จถามด้วยความเย็นชาทันที ซึ่งทุกคนในวงรู้กันดีว่าคิบอมไม่พอใจ
“เอ่อ” ป้าจางอึกอักเมื่อคุณชายของเธอออกอาการหัวเสียแต่เช้า
“เอาไปเก็บเถอะฮะป้า เดี๋ยวผมไปกินในครัว” ร่างบางที่ออกจากห้องมาได้ยินทุกการสนทนาเอ่ยขัดขึ้นก่อนจะเดินหายเข้าไปในครัว
“หึ ก็แค่นั้น” ฮันกยองพูดก่อนจะลงนั่งเป็นคนแรก ซองมินและชางมินหันมามองสบตากันก่อนจะมองตามร่างเล็กๆนั่นไป
“อย่าให้ฉันเดือดมากกว่านี้นะ แมร่งจะจับปลดออกจากค่ายให้หมดเลย โมโหโว้ยยยยยยยยย” ฮยอกแจโวยวายลั่นเมื่อพ้นอาณาบริเวณนั้นมาแล้ว
“คุณหนูต้องอดทนนะคะ” ป้าจางซึ่งความจริงแล้วก่อนฮยอกแจไปเรียนต่อเมืองนอกเธอมีหน้าที่เป็นพี่เลี้ยงเอ่ยปลอบใจก่อนจะลูบหัวคนตัวเล็กอย่างอ่อนโยน
“ดูสิฮะ ย็อกเป็นนักเรียนแลกเปลี่ยนนะฮะ มาทำเหมือนย็อกมาเกาะพวกนั้นกิน” ร่างบางกระเง้ากระงอดก่อนจะกินข้าวลวกๆ แล้วลุกเตรียมตัวออกไปเรียน
“คุณชายคะ คุณฮยอกแจต้องไปมินิบัสกับพวกคุณชายนะคะท่านสั่งมา” ป้าจางที่เดินตามออกมาบอกพวกซุปเปอสตาร์ทั้งสิบเจ็ดคน ทำให้ทุกคนหันมามองอย่างไม่ค่อยพอใจ
“ถ้าให้ผู้ชายคนนี้ไปรถเรา แล้วแฟนคลับคนอื่นๆล่ะครับ” ยุนโฮถามขึ้น ฮยอกแจเพียงแต่ก้มหน้าไว้ มือนิ่มกำแน่นอย่างพยายามจะระงับอารมณ์เต็มที่ ในใจก็ก็แอบเคืองคนเป็นพ่อไป
“แต่ท่านสั่งไว้” ป้าจางเริ่มเสียงแข็ง
“ผมไม่ชอบเดินทางร่วมกับคนอื่นนี่ครับ” คยูฮยอนพูดขึ้นปรายตามองร่างบางเป็นครั้งแรกของวัน ทำให้สังเกตเห็นว่ายูนิฟอร์มหน้าร้อนที่ใส่นี่มันช่างเหมาะกับคนตรงหน้าเสียจริงๆ ถึงแม้จะเป็นผู้ชายแต่ใบหน้าหวานนั้นก็ไม่ได้ทำให้เจ้าตัวเหมือนผู้ชายมากขึ้นเท่าไหร่
“ใช่ครับ ไปแค่สิบเจ็ดคนก็แน่นจะแย่แล้ว” ดงเฮเสริม
“แต่คุณฮยอกแจเรียนห้องเดียวกับคุณคยูฮยอนนี่คะ” ป้าจางพูดขึ้นคยูฮยอนทำท่านึกได้
“อ่อ แล้วไงครับ” คยูฮยอนตอบกลับมา ร่างบางน้ำตาเริ่มคลอ นี่เห็นเขาเป็นตัวอะไร ทำไมคนที่ภายนอกดูสดใสน่ารักถึงหลายเป็นแบบนี้ไปหมด
“นั่นน่ะดิครับ งั้นเจ้าคยูไม่ต้องให้เพื่อนร่วมชั้นไปเรียนพร้อมกันหมดเลยเหรอ” ฮีชอลออกโรงปกป้องน้อง ฮยอกแจกำมือแน่นแต่น้ำตาเจ้ากรรมก็เอ่อท้นขอบตาสวยซะแล้ว
“ไม่เป็นไรฮะ ผมไปรถเมล์เองได้” ร่างบางพูดขึ้นก่อนจะเดินก้มหน้าออกไปจากตรงนั้นทันที ยังไม่ทันพ้นเขตประตูบ้านน้ำตาหยดใสก็ไหลอาบแก้มซะแล้ว ซองมินเป็นคนเห็นถึงกับหน้าชา นี่พวกเราทำกันถูกแล้วเหรอ
“มินมิน” ซองมินเรียกเพื่อนสนิทที่ตอนนี้นั่งเงียบผิดปกติก่อนจะลงนั่งข้างๆบนมินิบัส แม้จะไม่ได้ทำงานด้วยกันบ่อยนักแต่ด้วยความที่เรียนห้องเดียวกันตลอดทำให้สนิทกันอย่างรวดเร็ว
“เห็นใช่ไหมมินนี่” ชางมินถามกลับภาพที่คนตัวเล็กพยายามก้มหน้าซ่อนน้ำตาเดินออกจากบ้าน ทำไมเขาจะไม่เห็นล่ะ และก็มั่นใจว่าซองมินต้องเห็นเหมือนกัน
“อืม” ซองมินตอบ
“ฉันสงสารเค้า” ชางมินพูดออกมาเสียงเบาหลังจากคิดทบทวนถี่ถ้วน
“นายว่า ฮยอกแจจะมาอ่อยพวกเราจริงเหรอ ไม่เห็นมีท่าทีแบบนั้นเลยนะ” ซองมินพูดขึ้น ก่อนจะมองออกไปนอกหน้าต่างรถที่ตอนนี้ร่างบางของใครบางคนกำลังยืนรอรถเมล์อยู่ ฮยอกแจเพียงชายตามองว่าเป็นมินิบัสของคนร่วมชายคาบ้านเท่านั้นแล้วก็ไม่ได้สนใจอีก
“นั่นน่ะสิ คนพวกนั้นคงต้องมองตามรถเราไม่วางตาแล้วหล่ะ” ชางมินพูดขึ้น แต่คำพูดนั้นทำให้คยูฮยอนที่นั่งอยู่ด้านหลังได้ยินเข้าไปเต็มๆก่อนจะมองออกไปนอกหน้าต่างบ้าง ที่ที่รถวิ่งเลยมาไกลพอสมควรก็ทำให้เห็นได้ว่าร่างบางยังไม่ได้ไปไหน ทั้งๆที่รถเมล์ที่ไปโรงเรียนก็วิ่งผ่านหน้าไปแล้ว
“ฮยอกแจต้องไม่รู้สายรถเมล์แน่ๆเลย” ซองมินเอ่ยอย่างเป็นกังวล
“อื้อ” อีกคนตอบเท่านั้นก่อนจะเงียบไป ในหัวมีแต่เรื่องของคนตัวเล็กเต็มไปหมด ซองมินเมื่อเห็นเพื่อนเงียบไปก็เลยนั่งนิ่งๆ คิดถึงเรื่องของคนที่มาอยู่ใหม่ไปตามประสาก่อนที่รถจะหยุดลงหน้าโรงเรียน เสียงกรี๊ดดังขึ้นทั่วบริเวณก่อนจะมีการ์ดมาคอยกันให้เป็นปกติ ไม่ว่าจะเป็นคนในโรงเรียนหรือต่างโรงเรียนต่างมารุมล้อมเป็นปกติทุกเช้า แต่วันนี้ชางมินและซองมินกลับเดินเงียบๆไม่ยิ้มแย้มทักทายแฟนคลับเช่นทุกที จนเพื่อนร่วมชายคาอดสงสัยไม่ได้
“เป็นอะไรอ่ะชางมิน” คังอินถามขึ้นก่อนจะโอบบ่ารุ่นน้องอย่างสนิทสนม คำถามของคังอินทำให้แจจุงหันมามองด้วยความสนใจทันที
“ป่าวครับ” ชางมินตอบก่อนจะเดินเลี่ยงไปเพื่อขึ้นห้องเรียนของตัวเอง อยากจะช่วยแต่ก็ขัดคนอื่นๆไม่ได้
“ซองมินแล้วนายเป็นอะไรอ่ะ” ดงเฮเข้ามาถามเพื่อนอย่างเป็นห่วงบ้างก็เจ้าสองคนนี้เล่นเงียบตั้งแต่กินข้าวน่ะสิ ปกติที่ไหน
“แพ้น้ำตา” ซองมินตอบก่อนจะยิ้มให้ดงเฮแล้วเดินตามชางมินไปห้องเรียน
“พวกมันแปลกๆนะพี่” ดงเฮหันมาถามความเห็นรุ่นพี่
“นั่นน่ะดิ” แจจุงบอกออกมา
“แล้วนี่อีกคน ไม่มีปากกะเค้าด้วยเหรอไง” ชินดงแซวเล็กก่อนที่คนอื่นๆจะหันมามองอย่างสนใจ
“มีครับพี่ ผมไปเรียนก่อนนะ” คยูฮยอนตอบแววตาสลดลงเล็กน้อยก่อนจะเดินไปอีกคน ที่เหลือหันมามองหน้ากันก่อนจะยักไหล่แล้วแยกย้ายไปเรียน
“โอ๊ย ถึงซักที” ฮยอกแจบ่นกระปอดกระแปดก่อนจะก้าวเข้าโรงเรียนมาก่อนประตูปิดนิดเดียวเท่านั้น เข้ามาได้ก็เอามือปิดปากวิ่งไปหาห้องน้ำทันที ร่างบางนั่งรถเมล์ไม่ค่อยได้เพราะเมารถมากน่ะสิ ไปถึงห้องน้ำอาหารเช้าก็ออกจากท้องไปจนหมด มือเล็กเกาะอ่างล้างหน้าอย่างอ่อนแรงก่อนจะมีใครบางคนเดินเข้ามา
“อ้าว นายใช่นักเรียนใหม่รึเปล่า” เสียงทุ้มเอ่ยถาม ฮยอกแจเงยหน้าขึ้นมองคนหล่อตรงหน้าก่อนจะยิ้มให้อย่างเป็นมิตร
“ใช่ ฉันฮยอกแจยินดีที่ได้รู้จักนะ” กล่าวแนะนำตัว
“อ่า เราชื่อฮยอนจุงนะ ยินดีที่ได้รู้จักนายอยู่ห้องเดียวกับเราด้วยรอเราเข้าห้องน้ำแปปนึงนะเดี๋ยวไปด้วยกัน” ฮยอนจุงแนะนำตัวก่อนจะผลุบหายเข้าห้องน้ำไป เอาน่ายังไงวันนี้ก็คงมีเรื่องดีๆบ้างแหละ
“อาจารย์จะแจกชีสต์ให้นะเก็บไว้ให้เพื่อนที่ไม่มาด้วยล่ะ เออใช่วันนี้เรามีนักเรียนใหม่นี่นายังไม่มาอีกเหรอ” อาจารย์สาวสวยถามพลางมองไปรอบๆห้อง
“สงสัยคงจะยังไม่ชิน ใครก็ได้เก็บไว้ให้เพื่อนทีนะ” เธอสรุปเองเสร็จสรรพก่อนจะเอาชีสต์ไปวางไว้ที่นักเรียนคนนึงแล้วเดินออกจากห้องไป เพื่อนๆในห้องคุยกันอย่างออกรสออกชาติก็วันนี้มันวันเปิดเทอมวันแรกน่ะสิ คยูฮยอนนั่งเซนต์แผ่นซีดีของเพื่อนๆไป ก่อนจะมองเก้าอี้ด้านข้างที่ยังคงว่างเปล่าไปด้วย ไปอยู่ไหนของเค้ากันนะ
“มาแล้วๆๆๆ เราพาเพื่อนใหม่มาแนะนำ” ฮยอนจุงพูดขึ้นทำให้ทุกคนหยุดกิจกรรมของตัวเองก่อนจะมองร่างบางที่ฮยอนจุงจูงมือเข้ามา พอเห็นหน้าชัดๆเจ้าพวกผู้ชายในห้องก็เป่าปากกันอย่างสนุกสนาน ส่วนพวกผู้หญิงก็ได้แต่หันไปนินทากันเองด้วยความอิจฉากับความน่ารักนั้นที่มากเกินผู้หญิงด้วยซ้ำ
“น่ารักจังเลย”
“มีแฟนยังครับ”
“นั่งกับผมไหมครับ”
“ขอเบอร์หน่อยครับ”
“พักที่ไหนครับเนี่ย” แต่ละคนถามอย่างออกนอกหน้าจนจองอา หัวหน้าห้องคนสวยต้องเตือน
“แนะนำตัวสิ” จองอาพูดแล้วยิ้มให้เพื่อนใหม่อย่างเป็นมิตร
“ฮยอกแจฮะ มาจากอังกฤษ ยินดีที่ได้รู้จักนะ” เสียงหวานพูดขึ้นก่อนจะโค้งหัวและยิ้มน้อยๆ ใบหน้าใสเมื่อเช้าตอนนี้กลับซีดเซียวจนคยูฮยอนอดสงสัยไม่ได้
“ฮยอกแจไปนั่งข้าง คยูฮยอนไปที่มันว่างตรงนั้นน่ะ” จองอาจัดการเองเสร็จสรรพก่อนจะพาร่างบางมานั่ง ฮยอกแจมองคยูฮยอนเหมือนจะขออนุญาตก็เพราะรู้ดีว่าพวกซุปเปอร์สตาร์แอนตี้กันขนาดไหน เมื่อเห็นฮยอกแจไม่นั่งซักที จองอาเลยจับให้นั่งลงไปแทน
“ไม่ต้องกลัวมันกัดหรอกน่า” เสียงคนอื่นๆแอบแซว
“อยากให้ฮยอกแจคนสวยมานั่งด้วยอ่ะ” อีกคนโวยวายไม่จริงจังนัก พอนั่งไปซักพักห้องเรียนที่ไม่มีการเรียนการสอนทำไมมันถึงได้รู้สึกอึดอัดแบบนี้นะ อาจจะเป็นเพราะคนข้างๆก็เป็นได้
“อ่ะ” อยู่ดีๆร่างสูงก็ยื่นกระดาษมาให้แผ่นนึง ทำให้ร่างบางสะดุ้งทันทีก่อนจะรับมาดูงงๆ
“อาจารย์แจกน่ะ พอดีฉันหยิบติดมาสองแผ่น” คยูฮยอนตอบก่อนจะฟังเพลงต่อ แต่ก็แอบมองคนด้านข้างไปด้วย
“ขอบใจนะ” เอ่ยเสียงเบาคิดว่าอีกคนคงไม่ได้ยิน แต่เปล่าเลยคยูฮยอนได้ยินมันเต็มๆ ร่างสูงยิ้มน้อยๆที่มุมปาก ใครว่าเค้าหยิบติดมือล่ะ เค้าตั้งใจหยิบมาสองแผ่นเลยตะหาก ไม่นานนักก็มีเพื่อนคนๆอื่นเดินเข้ามาคุย ลากไปนู่นบ้างนี่บ้าง ร่างบางก็ยอมแต่โดยดี หัวเราะไปกับเพื่อนใหม่อย่างไม่ขัดเขิน ไม่ว่าจะเป็นผู้ชายหรือผู้หญิง คยูฮยอนมองภาพนั้นจนเพลินตา ไปถึงตอนโรงเรียนเลิก ร่างบางเก็บของลงกระเป๋าก่อนจะลุกขึ้นยืน เอ่ยลาเพื่อนๆในห้อง
“จะไปไหนน่ะ” คยูฮยอนที่ไม่รู้ว่าตัวเองตามออกมาเมื่อไหร่ รู้สึกตัวอีกทีก็ถามคนตรงหน้าไปแล้ว
“กลับบ้าน” ตอบก่อนจะเอียงคอมองอย่างสงสัย คยูฮยอนมองคนตรงหน้านิ่งๆยังไม่ทันได้เอ่ยอะไรออกมาคิบอมกับดงเฮที่เรียนห้องติดๆกันก็เดินออกมาซะก่อน
“ไปกลับบ้านกัน” คิบอมตบบ่ารุ่นน้องก่อนจะมองฮยอกแจอย่างไม่พอใจ มาอ้อนอะไรน้องชายฉันอีก
“ครับ” คยูฮยอนตอบก่อนจะเดินเลยร่างบางไป
“อย่าคิดว่าจะอ้อนน้องฉันสำเร็จล่ะ” ดงเฮที่ปล่อยให้คิบอมลากคยูฮยอนออกไปก้มมากระซิบร่างบาง
“ฉันไม่ได้อ้อน” เสียงใสเถียง
“หึหึ ก็เห็นๆกันอยู่” ดงเฮยิ้มเหยียด
“เห็นเหรอ เห็นเพราะว่านายมองให้เป็นแบบนั้นยังไงล่ะ” ตอบก่อนจะเดินจากมา ดงเฮอึ้งไปกับคำตอบนั้น ก่อนจะมองตามแผ่นหลังบางไป
“นี่ไอ้กี้ หมอนั่นมาอ่อยแกเหรอไง” คิบอมถามรุ่นน้องทันทีที่ขึ้นมาอยู่บนรถ คำว่าหมอนั่นของคิบอมทำให้ทุกคนหันมาสนใจทันที
“ป่าวครับ” คยูฮยอนตอบ
“เล่าความจริงมาเถอะน่า” ฮีชอลพูดก่อนจะตบบ่าน้องชาย
“ผมเข้าไปทักเขาเองครับ ผมก็ไม่รู้ตัวเหมือนกันรู้สึกตัวอีกทีผมก็ถามไปแล้วว่าจะไปไหน” คยูฮยอนตอบตามความจริง ทำเอาเพื่อนร่วมวงงงเป็นไก่ตาแตก
“แกใจอ่อนเหรอ” อีทึกถามบ้าง
“ผมไม่แน่ใจ ว่าที่ผมทนทำมันถูกรึเปล่า” น้องเล็กของวงตอบ
“เฮ้อ แกมันเด็ก” คิบอมบอกก่อนจะตบหัวน้องชายไปทีนึง
“แต่” ซองมินจะพูดบ้าง แต่ชางมินขัดไว้ก่อนจะส่ายหน้าเป็นการห้าม พูดไปตอนนี้ก็ไม่มีประโยชน์
Writer Talk:
เอามาลงให้แล้วค่าาาาาาาาา
ทำไมบอมมี่ไม่ยอมมาคอนอ่ะ
ฮือๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
อัพประชด บอม
เป็นยังไงกันบ้างคะ ไม่รู้ว่าจะชอบกันรึเปล่า
รักทุกคนเช่นเคยค่า ถ้าคุณบีและคุณนู๋อากิระจังเข้ามาอ่านก็ไปอัพฟิคด้วยค่า
กาต้มรออ่านอยู่น๊า
ขอบคุณคุณ beau มากนะคะ ไรเตอร์มีกำลังใจเลย
คุณ HyukHyuk มีรูปมาฝากไรเตอร์ป่าวอ่ะ
คุณมิว ขอบคุณค่ะ ไรเตอร์เลยอยากแต่งเรื่อยๆๆๆๆๆเลย
คุณรักไก่ อยากให้มี NC กันป่าวอ่ะคะ แต่ย็อกโดนกดคนเดียวนะ
คุณ w-n ภายหน้าอาจเศร้ากว่านี้ก็ได้นะคะ อุ๊บส์!!! ช้านพูดอะไรออกไป
คุณ E.L.F 8 ยังไม่ได้เข้ามาแน่เลยเพราะไม่เห็นคอมเม้นท์แต่ตอบอันนี้แล้วกันค่ะ ขอบคุณนะคะที่ติดตาม
คุณปลาจีน คือว่าที่บอกว่าเจ๊อ่ะค่ะ ให้อารมณ์แบบว่าคนอื่นยังมองว่าสองคนนี้เป็นเจ๊ใหญ่อ่ะค่ะ แต่เจ๊สองคนจะเมะมากเวลา
อยู่กับฮยอกกี้
คุณต้นน้ำ อ่านถูกป่าวหว่า ขอบคุณนะคะ หวังว่าจะได้เข้ามาอ่านเรื่องนี้
คุณ love_kihae_hunhyuk ยังไงวอนกับฮันก็อยู่หนึ่งในตัวเลือกพระเอกอยู่แล้วค่า
คุณ tei_shi บอมกับป๋า จะกล้านอกใจฮยอกที่น่ารักเลยเหรอคะ
คุณ mee,คุณเด็กโตตัวเล็ก ,คุณสวัสดีค่ะ,คุณ Matarn,คุณ Noo*Pim,คุณ Best,คุณ haruzen,คุณ +*rb*+,คุณ met, คุณ biggybite,คุณตอง,คุณ $O$ *satan-lusifer* $O$,คุณ nooparnkiss,คุณหนูน้อยหมวกแดง,คุณ pieapple,คุณ soso,คุณ fwooper , คุณ Park Sung-Min ,คุณ gift of rainbow, คุณ _DeviLKunG_, คุณดาวในท้องฟ้า,คุณกูไม่รู้...กูเมา, คุณ Omma K , คุณ In The Darkness ,คุณ sal_l!... ,คุณ มนุษย์หิมะ, คุณ RinkiiZ_LoVe_KeniiZ ไม่รู้ว่าได้เข้ามาอ่านตอนที่ 10 กับ 11 กับตอนอื่นๆกันรึยัง อย่าลืมมาอ่านนะคะคิดถึงหายไปเลย
โอ๊ะโอ เยอะจริงๆเลย ถ้าไม่ตอบเม้นท์จะไม่รู้เลยนะคะเนี่ย ขอบคุณทุกคนมากนะคะ
คิดถึงคนอ่านทุกคนเลยนะคะ คนที่เคยเม้นท์อยู่แล้วหายไปถ้าเข้ามาอ่านก็ดีใจค่ะ ไม่เป็นไม่เป็นไรกลัวไม่ได้อ่านค่ะ
รักทุกคนมากๆเลยค่ะ เรื่องนี้เป็นยังไงมั่งคะ
ความคิดเห็น