คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #114 : Part 2.... ~Chapter 39~
Chapter 39
“แกเป็นอะไร ของแกวะซีวอน” อีทึกทิ้งตัวลงนั่งข้างๆรุ่นน้องหนุ่ม แต่ซีวอนก็ทำเพียงแค่เสียงฟึดฟัดกลับมาเท่านั้น
“มันเป็นอะไรวะ” เมื่อไม่ได้คำตอบจากรุ่นน้องก็หันไปขอความเห็นจากเพื่อนร่วมวงคนอื่นแทน
“ไม่รู้มัน เห็นมันเดินหน้าบึ้งเข้ามาแล้วก็เป็นแบบนี้แหละ” ฮีชอลตอบก่อนจะยักไหล่กลับมา
“แล้วฮยอกแจล่ะ ไอ้วอนกลับมาแล้วฮยอกก็ต้องมาแล้วสิ” อีทึกถามพร้อมรอยยิ้ม
“หึ คงจะจู๋จี๋อยู่กับชางมินนั่นแหละ” คราวนี้รุ่นน้องยอมอ้าปากตอบแต่คำตอบที่ได้รับทำเอาพี่ใหญ่สองคนอ้าปากค้างอึ้งไปตามๆกัน
“หมายความว่าไงวะไอ้วอน” ฮีชอลถามเสียงดังลั่น
“ตามที่พูด”
“เห้ย พูดแบบนี้ไม่ดีนะ ฮยอกจะไปสวีทกับคนอื่นที่ไม่ใช่เราได้ยังไง” อีทึกแย้งขึ้นมาอีกคน
“พี่ก็คอยดูเอาเองเถอะ”
กริ๊ก…
เสียงเปิดประตูดังขัดการสนทนานั้นพอดิบพอดีพร้อมๆกับที่บุคคลที่สามที่เพิ่งถูกพูดถึงก้าวเข้ามาในห้องพัก ใบหน้าหวานยิ้มน่ารักทักทายคนที่นั่งอยู่ก่อนแล้วแต่ทว่าคนทั้งสามกลับไม่มีรอยยิ้มเมื่อเห็นชางมิน สะพายกระเป๋าให้ฮยอกแจ
“งอนอะไรฮยอกรึเปล่าฮะ” คนน่ารักถามขึ้น
“เปล่า” ตอบกลับพร้อมกัน
“อ่า ฮยอกทำอะไรผิดเนี่ย” แล้วก็หันไปถามคนที่กลับมาพร้อมกันซึ่งพร้อมใจกันส่ายหน้าให้อย่างไม่รู้เช่นกัน
“ซีวอนพี่เข้าใจนายแล้ว” ฮีชอลลุกพรวดขึ้นมาก้าวตรงไปยังห้องของตัวเองทันที ฮยอกแจที่ตอนแรกยังอึ้งอยู่พอตั้งสติได้ก็รีบวิ่งเข้าไปกอดเอวของฮีชอลจากด้านหลังทันที
“พี่ซินโกรธอะไรฮยอกฮะ” ฮยอกแจออกปากถาม
“ไม่นี่ นายไม่ได้ทำอะไรผิดร้อนตัวทำไม” ฮีชอลตอบกลับอย่างเย็นชา แต่ฮยอกแจถึงกับนิ่วหน้าเพราะไม่เข้าใจว่าฮีชอลกำลังประชดตัวเองเพื่ออะไร
“พี่ซินมีอะไรก็บอกกันตรงๆสิฮะ”
“ไม่มี” ตวาดกลับจนฮยอกแจสะดุ้งปล่อยแขนเล็กออกจากเอวของอีกฝ่าย
“ขอโทษครับ” แม้จะไม่รู้ว่าตัวเองทำอะไรผิดแต่คำพูดที่ดีที่สุดตอนนั้นคือคำขอโทษ ฮยอกแจก็ไม่รีรอที่จะพูดออกไป
คำแค่สองคำหยุดอารมณ์โกรธเกรี้ยวของฮีชอลได้เป็นอย่างดี ร่างสูงหันกลับมามองคนรักด้านหลังแล้วเดินเข้าไปใกล้ก่อนจะดึงร่างบางเข้ามากอด
“ไม่โกรธฮยอกแล้วเหรอฮะ” เงยหน้าขึ้นถามเพราะตามอารมณ์ของอีกฝ่ายไม่ทัน อีทึกกับซีวอนก็ได้แต่นั่งมองเหตุการณ์ตรงหน้านิ่งเฉย
“ไม่หรอก ก็นายส่งคำพูดทั้งหมดของนายผ่านการกระทำมาแล้วนี่” ร่างสูงพูดแล้วยิ้มให้จนคนมองอดไม่ได้ที่จะยิ้มตาม
“รักพี่ซินที่สุดเลย” เสียงหวานเอ่ยบอกแล้วเขย่งตัวขึ้นสัมผัสริมฝีปากของอีกฝ่ายอย่างแผ่วเบาจนคนถูกกระทำหน้าแดงไปหลายตลบ แต่พอหันกลับไปเจออีทึกเอานิ้วชี้แก้มตัวเองจึกๆ ฮยอกแจก็ยิ้มร่าเดินเข้าไปหอมแก้มของลีดเดอร์คนสวยทันที
“ว่าแต่ซิมบ้ายังงอนไก่ตัวเล็กๆอยู่อีกเหรอ” แล้วก็หันไปอ้อนสิงโตที่นั่งหน้านิ่งอยู่ที่เดิม ใช่ว่าจะไม่รู้ว่าซีวอนงอนตัวเองเรื่องอะไรแต่ส่วนมากไม่เคยเป็นคนง้อเลยทำให้การง้อครั้งนี้ยากลำบากน่าดู
“…” เงียบไม่มีการตอบรับจากคนขี้งอนด้านข้าง จนฮยอกแจต้องเอนหัวกลมๆไปซบลงที่อกกว้างของซีวอนอย่างงอนง้อ สมาชิกดงบังชินกิได้แต่มองก่อนจะพากันส่ายหน้าขำแล้วแยกย้ายกลับห้องของตัวเองไป
“ซีวอน ฮยอกขอโทษแต่นั่นมันงานนะ สิงโตตัวโตไม่โกรธไก่น้อยง๊องแง๊งหรอกน่าเนอะ” พูดเองเออเองเสร็จสัพจนซีวอนอดไม่ได้ที่จะอมยิ้มกับคำเรียกแทนตัวเองของคนรัก
ไก่น้อยง๊องแง๊ง
“ไอ้ซีวอน แกเก๊กขรึมไม่รอดแล้วว่ะ ฮ่าๆๆ” อีทึกกับฮีชอลล้อออกมาทำเอาวิมบ้ายิ้มเขินได้ไม่ยาก ฮยอกแจกอดเอวหนาแน่นซุกหน้าราวกับลูกแมวตัวน้อยซีวอนเองก็โอบเอวบางเข้าหาตัวเช่นกัน
“ไอ้ฮัน แกจำที่ฉันบอกได้ใช่ไหม” ฮีชอลย้ำเพื่อนอีกรอบ
“ได้ดิ” หนุ่มจีนตอบรับแข็งขัน
“พี่ฮัน อย่างอนกลับมาแบบไอ้วอนนะ” ดงเฮพูดขึ้น
“ได้เลย สบายมาก”
“พี่ฮัน อย่าทำให้พวกเราผิดหวังแบบไอ้วอนนะ” ซองมินทับถามซีวอนมาอีกคนเล่นเอาซิมบ้ามองค้อนไปทีละคน
“ครับ”
“พี่ฮัน ทำให้ผู้บริหารหน้าหงายไปเลยยิ่งดี” เรียวอุคพูดพร้อมรอยยิ้ม
“พี่ฮัน ทำยังไงก็ได้ให้กองถ่ายแตกไปเลย” คยูฮยอน
“เอ่อ…” ฮันกยองถึงกับอึ้งไปเพราะไม่สามารถรับปากน้องๆในวงได้เพราะคำขอที่มากเกินไป
“พี่ฮัน อย่าลืมที่พวกเราสอนนะ” แล้วทุกเสียงก็สำทับลงมาพร้อมกันในขณะที่ฮันกยองชูสองนิ้วสู้ตายกลับมาให้ก่อนจะเดินออกไปจากห้องของอีทึกห้องประชุมลับอย่างเช่นทุกที คนอื่นๆได้แต่แง้มประตูแอบมองออกไปยังเหตุการณ์ข้างนอก
“ไปเถอะฮยอก” แจจุงหันมาเรียกฮยอกแจที่เดินรั้งท้ายอยู่คู่กับฮันกยอง ขาเล็กเตรียมก้าวไปข้างหน้าเพื่อจับมือของแจจุงที่ยื่นมารอไว้
ปึก…
“โอ๊ย” ฮันกยองร้องเสียงดังลั่นเมื่อเผลอเดินเตะเข้ากับขาเก้าอี้ จนต้องลงไปนั่งกุมหน้าแข้งด้วยความเจ็บ ฮยอกแจรีบถลาเข้ามาดูด้วยความเป็นห่วงแทบจะทันที
“พี่ฮัน” เสียงหวานร้องขึ้นอย่างเป็นห่วงมือเล็กเอื้อมมาจับขาของฮันกยองบีบเบาๆเพื่อให้ผ่อนคลาย ฮันกยองนิ่วหน้าเล็กน้อยก็ก็อดยิ้มออกมาไม่ได้ที่เห็นความใส่ใจนั้น
“ไม่เป็นไรหรอกฮยอก” ฮันกยองตอบเสียงนุ่มแล้วค่อยๆลุกขึ้นยืนมีร่างบางคอยประคองไปด้วยอย่างเป็นห่วง พวกดงบังชินกิส่ายหน้าขำๆกับความเจ้าเล่ห์นั้นก่อนจะเดินเลยไป
ก็วันนี้ฮันกยองถูกสอนมาว่า
กฎการหึงที่ดีข้อที่สอง ต้องหมั่นเรียกร้องความสนใจเข้าไว้ และตอนนี้ฮันกยองก็กำลังหาทางอยู่ทุกวิธี
-------------------------------------------
Katomnam Talk:
ลงแว้วค่า
จุ๊บๆๆ
คนที่สนใจในการรีปริ้นรอบสองของต้มอีเมลล์มายืนยันกับต้มด้วยนะคะ ส่วนรายละเอียดต้มจะแจ้งให้ทราบในอีเมลล์ตอบกลับค่า
ขอคนที่จะไม่เบี้ยวจริงๆนะคะ
รักทุกคนค่ะ ต้มเอง
ความคิดเห็น