[Fic SJ Yaoi]ปฏิบัติการณ์ของคนรักไก่{?? x Hyuk}

ลำดับตอนที่ #6 : Chapter 6: เกิดอะไรขึ้นกับไก่น้อย

“ไอ้ไก่แกมาดูไลฟ์เอสเจเอมดิเร็ว” จุนซูตะโกนเรียกเพื่อนรักอยู่หน้าโทรทัศน์ ดงบังชินกิทั้งวงก็นั่งกันอยู่ก่อนแล้ว ไก่น้อยเดินออกมานั่งๆข้างๆชางมิน ตากลมจ้องจอสี่เหลี่ยมไม่กะพริบแต่แล้วคิ้วสวยก็ขมวดมุ่นเมื่อเห็นเมมเบอร์เต้นผิดๆถูกๆ ร้องเพลงเสียงก็หลง สมาธิหายไปหมด แต่ที่สำคัญไม่มีรอยยิ้ม

“พวกนั้นเป็นอะไรวะนั่น” พี่ใหญ่ของวงดงบังชินกิพูดขึ้นหน้าตาสงสัยเต็มที่

“นั่นน่ะสิ ย็อกพวกนั้นไม่สบายรึเปล่า” แจจุงคนสวยหันมาถามสมาชิกของเอสเจบ้าง

“ไม่น่าจะใช่นะฮะ เมื่อวานก่อนผมมายังดีๆกันอยู่เลย” ไก่น้อยตอบออกไปแต่ตากลมยังจ้องไปที่โทรทัศน์ไม่วางตา เพื่อนๆในวงแปลกไป คยูฮยอนที่ไม่เคยแม้จะร้องผิดคีย์แต่ตอนนี้กลับร้องท่อนสลับกันไปหมดจนคนดูเริ่มส่งเสียงอย่างสงสัย

“เอ น่าแปลกนะเนี่ยอะไรจะพลาดพร้อมกันได้หมดเลย” ยูชอนพูดขึ้นบ้าง

“ย็อก มีอะไรบอกฉันมาตามจริงดีกว่า” จุนซูหันมาคาดคั้นทันที

“พี่ฮยอกแจบอกมาเถอะครับพวกเราสนิทกันนะ” ชางมินอีกคนที่ร่วมวงด้วย ฮยอกแจมองเพื่อนร่วมค่ายก่อนจะถอนหายใจออกมาแล้วเล่าออกไปตามความเป็นจริง

“อ่า งานใหญ่ทำไมพวกเอสเจถึงได้หื่นแบบนี้นะ” ยูชอนร้องขึ้นเป็นคนแรกหลังจากฟังจบ

“ก็นั่นน่ะสิ ฉันเลยทนไม่ได้” ร่างบางพูดต่อ

“งั้นแสดงว่าที่พวกนั้นเป็นแบบนี้เพราะนายไม่อยู่เนี่ยนะ” แจจุงถามต่อ ตาโตขึ้นอย่างตกใจ

“ผมว่าไม่น่าจะถึงขนาดนั้นหรอกนะฮะพี่” ไก่น้อยพูดออกไปเสียงอ่อย คนสวยของวงดงบังเลยกดเปลี่ยนช่องมายังรายการ เลิฟเลตเตอร์ต่อ ผู้ร่วมแข่งขันมีสองสมาชิกจากซุปเปอร์จูเนียร์คืออีทึกกับฮีชอล วันนี้เจ๊ซินคนสวยใส่แค่กางเกงแสลคสีดำอย่างเรียบร้อยกับสูทเข้าชุดกันไม่มีความเป็นฮีชอลเหลือแม้แต่น้อย อีทึกที่เคยสร้างเสียงหัวเราะก็ทำแค่ยืนนิ่งๆข้างฮีชอล มาเป็นแขกรับเชิญตามหน้าที่เท่านั้น พอให้แย่งดอกไม้สองคนนั้นก็ยืนนิ่ง พอให้แข่งกันเพื่อเลือกผู้หญิง สองคนนั้นก็เลือกที่จะคู่กันเอง รายการเลิฟเลตเตอร์เลยดูไม่ค่อยสนุกเท่าที่ควร

“คงจะเป็นเพราะนายนั่นแหละย็อก” จุนซูพูดขึ้นเมื่อเห็นสภาพของสมาชิกอีกสองคนของเอสเจ

“โอ๊ะ นี่ๆตามติดเบื้องหลังคิบอมถ่ายละคร” ยุนโฮพูดขึ้นเมื่อเปลี่ยนช่องมาเจอพอดี เรียกให้สายตาทุกคู่จับจ้องไปที่เดิม

“อ่า คิบอมพลาดตลอดเลย” ยูชอนพูดขึ้นเมื่อเห็นผู้กำกับสั่งคัทตลอดเวลาที่คิบอมแสดงด้วยใบหน้าไร้ความรู้สึก ดูเหมือนเจ้าชายน้ำแข็งก็จะไม่ค่อยพอใจเหมือนกันเพราะภาพสุดท้ายที่เห็นคือคิบอมเขวี้ยงบททิ้งก่อนจะเดินออกจากกองถ่ายไป ฮยอกแจยกมือขึ้นมาปิดปากเมื่อเห็นการกระทำของรุ่นน้อง

“ฮยอกแจพี่ว่านายกลับไปคอนโดเอสเจเถอะ” หัวหน้าวงดงบังพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง

“ผมกลัวพวกนั้นนี่นา” ร่างบางก้มหน้าตอบเสียงอ่อย รู้ตัวว่าเป็นคนทำให้เอสเจปั่นป่วน แต่ก็ยังไม่พร้อมที่จะกลับไปอยู่ดี

“งั้นเอางี้ไหม” คนสวยของดงบังพูดขึ้นก่อนจะยิ้มหวานดึงตัวรุ่นน้องข้ามวงเข้าไปกระซิบกระซาบเป็นนานสองนาน

“จะดีเหรอฮะพี่” พอฟังเสร็จร่างบางก็หน้าซีดเผือดกับวิธีการของแจจุงแต่คนสวยก็พยักหน้ารับอย่างเร็ว

“งั้นผมจะพยายามนะฮะ จุนซูไปส่งหน่อยจะกลับบ้าน” พอรับปากเสร็จก็เรียกเพื่อนรักให้ไปส่งกลับบ้านทันที จุนซูส่ายหน้าขำๆแบกของยังกะจะมาอยู่เป็นเดือนเอาเข้าจริงอยู่ได้ไม่ถึงสองวันด้วยซ้ำ สมาชิกวงดงบังชินกิถึงกับอมยิ้มกับความน่ารักนั้น

“ยังไม่มีใครกลับมาเลยเหรอเนี่ย” พอถึงบ้านปุ๊บตากลมก็สอดส่ายไปรอบบ้านแต่ก็ไม่พบใครซักคน เลยเดินเข้าห้องนอนของตัวเองไป ก็พบซองมินกำลังนั่งเล่นคอมอยู่ กระต่ายน้อยหันมามองทันทีก่อนจะโผเข้ากอดเพื่อนรักอย่างดีใจ

“แกกลับมาแล้ว ดีใจที่สุดเลย” กระต่ายน้อยพูดไปกระโดดไป จนฮยอกแจมองไปงงๆ

“ทำไมแกต้องดีใจขนาดนั้นนะ” ไก่น้อยถามออกไป

“ถ้าแกเห็นพวกเอสเจทำงานวันนี้นะ แกจะเศร้าเลยแหละ” กระต่ายน้อยตอบออกไป

“ เห็นแล้วเลยกลับมานี่ไง พวกนั้นไปไหนล่ะยังไม่กลับมาอีกเหรอ” ไก่น้อยตอบออกไปก่อนจะถามถึงคนอื่นๆ

“ยังเลยสงสัยจะไปเมากันแน่ๆ เห็นพี่อีทึกโทรมาบอกว่าให้หาอะไรกินไปเลยเพราะพวกนั้นจะไปผับ” กระต่ายน้อยตอบออกไปทำให้ไก่น้อยนิ่วหน้าทันที

“ไปกันแต่หัววันเนี่ยนะ ไปตามดีกว่าเหลวไหลใหญ่แล้ว” ฮยอกแจพูดขึ้นแล้วลากซองมินออกไปทันที

“ร้านนี้เหรอมิน” พอไปถึงหน้าร้านก็ถามอย่างกล้าๆกลัวๆ ซองมินพยักหน้ารับน้อยๆ ฮยอกแจมองไปรอบๆที่มีคนพลุกพล่านส่วนใหญ่ล้วนแล้วแต่เป็นแฟนคลับที่รู้ว่าหนุ่มๆจะมาเลยแห่กันมายืนออเต็มร้าน ซองมินพาเพื่อนลัดเลาะไปเข้าทางหลังร้านอย่างชำนาญ  รอบๆตัวมีแฟนคลับจำนวนมากยิ่งทำให้ทั้งสองคนต้องวิ่งฝ่าเข้าไปเพื่อให้ไปถึงห้องวีไอพีอย่างเร็วที่สุดก่อนที่จะมีคนจับได้

“เข้าไม่ได้นะครับ” การ์ดที่ยืนคุมอยู่ห้ามไว้ก่อนที่ทั้งสองคนจะได้ก้าวเข้าไป ซองมินเลยจำใจต้องดึงหมวกไหมพรมกับแว่นกันแดดออก ทำให้เสียงกรี๊ดดังขึ้นกระหึ่ม การ์ดเลยรีบเปิดประตูให้ซองมินกับฮยอกแจเข้าไปก่อนที่จะโดนรุมทึ้งอยู่ด้านนอก

“ซองมินนายพาคนอื่นเข้ามาด้วยทำไมน่ะ” ฮันกยองถามขึ้นเมื่อเห็นอีกคนที่เดินตามหลังซองมินเข้ามา เพราะฮยอกแจเอาหมวกปิดหน้าไว้อย่างมิดชิดพร้อมแว่นกันแดดอันใหญ่

“นั่นน่ะสิมิน นายก็รู้ว่าพวกเราไม่อยากเจอใครนอกจากฮยอกแจ” อีทึกพูดขึ้นบ้างซองมินเลยดึงตัวเพื่อนมาแอบไว้ด้านหลังอยากจะแกล้งซะให้เข็ด ฮยอกแจก็ว่าง่ายก้มหน้าลงเพื่อไม่ให้เพื่อนร่วมวงเห็นแล้วแอบยิ้มออกมากับประโยดสุดท้ายของอีทึก

“มินบอกให้แฟนคลับคนนั้นเค้ากลับไปเถอะพวกเราไม่พร้อมที่จะมีตติ้งตอนนี้หรอกนะ” ฮีชอลคนสวยที่เริ่มกรึ่มแล้วออกปากไล่

“พี่มินผมคิดถึงพี่ฮยอกแจ ไปเอาพี่ฮยอกแจมาหาผมหน่อย” เรียวอุคน้อยที่เมาไปแล้วเงยหน้าขึ้นมาพูดก่อนจะร้องไห้ออกมามีคังอินกับเยซองคอยปลอบ

“คยู คิบอมพวกนายเพลาๆหน่อยก็ได้” คังอินหันมาห้ามหนุ่มรุ้นน้องอีกสองคนที่เอาแต่ดื่มๆๆๆ ไม่หยุดมือ ฮยอกแจแอบมองลอดผ่านไหล่ของเพื่อนไปถึงกับส่ายหน้าขำๆ

“อย่ามายุ่ง” สองคนตวาดออกมาพร้อมกันก่อนจะกรอกเหล้าเข้าปากเหมือนเป็นน้ำเปล่า

“พี่มินเจอไก่น้อยของผมบ้างไหม ผมไม่รู้ว่าทำอะไรให้เค้าโกรธ” คุณชายชเวก็หันมาถามอีกคน ฮยอกแจถึงกับยิ้มแก้มปริที่คนในวงให้ความสำคัญกับตัวเองขนาดนั้น

“มิน ย็อกไปไหนอ่ะคิดถึงย็อกมากๆเลย ด็องคิดถึงย็อก นีโม่คิดถึงชิคเก้นลิตเติ้ล” ดงเฮที่ฟุบไปแล้วลุกขึ้นมาโวยลั่นก่อนจะหันไปกอดกับฮีชอลร้องไห้ ฮยอกแจทนไม่ได้เลยดึงแว่นกันแดดออกแล้วก้าวออกไปยืนข้างหน้า

“ฉันต้องตาฝาดแน่ๆเลยเห็นแฟนคลับเป็นไก่น้อย” อีทึกพูดขึ้น คังอินได้แต่ส่ายหน้าไปมา ก่อนจะหัวเราะออกมากับความเพี้ยนของลีดเดอร์

“พี่มินผมเห็นพี่ฮยอกแจด้วย ผมคงหลับอยู่” เรียวอุคก็เป็นไปด้วย

“ฮยอกแจ/พี่ฮยอกแจ” หนุ่มไอคิวสูงสองคนหยุดดวลเหล้ากันวิ่งเข้ามากอดร่างบางทันที ทำให้คนอื่นๆเริ่มสร่างเมากระพริบตาปริบๆ แล้วถลาเข้ามาหาพร้อมกัน

“ไก่น้อยกลับมาแล้ว” ฮันกยองพูดขึ้นก่อนจะกอดร่างบางด้วยความคิดถึง

“ฮะ ผมกลับมาแล้วให้ผมหายใจหน่อยได้มั้ย” พอพูดจบทุกคนก็ถอยออกไปคนละก้าวแต่ก็ยังยืนล้อมไว้อยู่ดี จนซองมินต้องลากเพื่อนรักออกมาจากวงแล้วพาไปนั่งบนโซฟาที่อยู่ใกล้ๆ

“ขอโทษ ไม่รู้ว่าทำอะไรผิดเหมือนกันแต่ก็ขอโทษ” ซีวอนพูดขึ้นก่อนจะก้มหัวลง ตามด้วยคนอื่นๆ

“ไม่มีใครทำอะไรผิดหรอก อย่ามาทำแบบนี้สิเดี๋ยวก็หายไปอีกหรอก” ฮยอกแจรีบห้ามแล้วทำท่าจะลุกออกไปจริงๆทุกคนเลยรีบฉีกยิ้มกลับมาทำตัวเป็นปกติเหมือนเดิม

“ฉันขอนั่งข้างๆฮยอกแจได้ไหม” ฮีชอลเอ่ยถามขึ้นทำให้ไก่น้อยมองรุ่นพี่อย่างไม่เชื่อหูตัวเองเท่าไหร่ที่ขออนุญาตก่อนทำ เป็นไปได้ยังไง พอโดนขอซองมินก็ลุกออกไปนั่งฝั่งตรงข้ามแล้วยิ้มให้กำลังใจเพื่อนรักไปด้วย อีกข้างของฮยอกแจถูกจับจองโดยอีทึกทันที พอลงนั่งปุ๊บสองคนก็กอดหมับเข้าที่เอวบาง ความหื่นเริ่มกลับมาเป็นปกติ เรียวอุคที่ยังร้องไห้อยู่ก็โผเข้ามากอดตรงกลางฮยอกแจได้แต่ลูบหลังปลอบใจก่อนจะหอมแก้มน้องเล็กไปฟอดใหญ่ทำให้เมะๆตาโตขึ้น พอเห็นฮีชอลกับอีทึกมองมาด้วยความสงสัยก็เลยหอมแก้มอีกสองคนไปด้วยทำเอาแต่ละคนตาค้าง รวมถึงซองมินด้วยที่มองมาด้วยความงงว่าเพื่อนเค้าไปเอาความหื่นมาจากไหน(เอามาจากแจจุงคนสวยของดงบังชินกิจ้ะซองมิน)

“ไก่น้อย นี่ใช่ไก่น้อยของเราจริงๆเหรอ” ฮีชอลหลุดปากถามออกมา

“พี่ซินไม่ชอบเหรอฮะ” ถามกลับมาพร้อมสายตาบ๊องแบ๊ว ก็พี่แจจุงบอกให้ทำแบบนี้นี่นา เจ๊ซินคนสวยส่ายหน้าดิก พอเห็นดังนั้นร่างบางเลยลุกออกจากวงล้อมของอดีตเคะเดินไปหาฮันกยองที่ยังนั่งตาค้างอยู่ข้างๆซีวอนกับดงเฮ เนื่องจากที่เต็มร่างบางเลยเลือกให้หนุ่มจีนเป็นเก้าอี้จำเป็นอย่างน่ารัก ฮันกยองมองคนที่ลงนั่งบนตักตัวเองตาค้าง

“ฮยอกแจ” เสียงทุ้มเอ่ยขึ้นเหมือนเพ้อๆ แต่ร่างบางก็แค่ยิ้มให้แล้วดึงซีวอนที่นั่งอยู่อีกข้างของฮันกยองมาหอมแก้มอย่างรวดเร็วอย่างที่คุณชายชเวยังไม่ทันตั้งตัวแต่ก็ยิ้มดีใจกับการกระทำของอีกคน ไม่พ้นซองมินที่ตาโตขึ้นอีกสองเท่า มันไปเอาความหื่นมาจากไหนเนี่ย

“ไก่น้อยเป็นอะไรรึเปล่าน่ะ” ฮันกยองเอ่ยถามคนบนตัก

“อ้าว พี่ฮันไม่ชอบหรอกเหรอฮะ” ร่างบางเอียงคอถามด้วยความสงสัยตามแบบที่แจจุงคนสวยสอนมาเป๊ะๆ

“ไม่ใช่ ชอบสิชอบ” มังกรหนุ่มตอบออกมาทันที ฮยอกแจเลยยิ้มให้อย่างน่ารักก่อนจะโน้มคอของฮันกยองลงมาจูบเบาๆแต่แค่นั้นก็ทำให้มังกรน้อยแข็งผึงขึ้นมาทันที ร่างบางสะดุ้งเล็กน้อยกับสิ่งที่ดันตัวเองอยู่ด้านล่างแต่ก็พยายามทำเป็นไม่ใส่ใจก่อนจะรีบย้ายตัวเองออกไปนั่งตักดงเฮอย่างแนบเนียน

“พี่ฮันฮะ ไปจัดการน้องชายพี่หน่อยนะฮะ” พอย้ายไปจนมั่นใจว่าตัวเองปลอดภัย นิ้วเรียวก็แกล้งสะกิดน้อยๆที่มังกรน้อยผ่านกางเกงยีนส์ของฮันกยองอย่างยั่วยวนแล้วก็หันมาสนใจดงเฮแทน ปล่อยให้ฮันกยองนั่งชอคคาที่ก่อนที่คังอินกับเยซองจะมาลากหนุ่มจีนให้ไปเข้าห้องน้ำ คราวนี้ซองมินถึงกับอ้าปากค้าง

“ด็อง คิดถึงย็อกรึเปล่า” ถามอีกคนเสียงหวาน ก่อนจะช้อนตามองอย่างไร้เดียงสาแต่ก็ทำให้ดงเฮถึงกับกลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่ อย่ากด...อย่ากด…อยากกด อ๊ากไม่ไหวแล้ว

“คะ คิดถึงสิ” ในขณะที่กำลังต่อสู้กับจิตใต้สำนึกก็ต้องตอบคำถามไปด้วยเลยทำให้เสียงสั่นๆ ฮยอกแจยิ้มรับก่อนจะวางหัวกลมๆไปซุกบนซอกคอของอีกคนลมหายใจอุ่นๆเป่ารดซอกคอของดงเฮอย่างตั้งใจ ก่อนจะลอบยิ้มออกมาน้อยๆที่เห็นปลาน้อยหน้าแดง ลิ้นเล็กๆเลยทำหน้าที่ไล้เลียไปรอบซอกคอของอีกคนจนดงเฮสะดุ้งเฮือก ทำให้ไก่น้อยมองอย่างไม่เข้าใจ ก็ทำตามที่เจ๊แจบอกทุกอย่างแล้วนี่หว่า

“ด็องไม่ชอบเหรอ” คำถามที่สามกับคนอีกคนทำให้เหล่าเมะต่างกลืนน้ำลายกันเป็นแถวๆ มองการกระทำของฮยอกแจด้วยสายตาหื่นจัด

“เอ่อ..” ดงเฮตอบไม่ถูกเลยทีเดียวเพราะยังเสียวๆอยู่ แถมน้องปลาน้อยก็ดันแข็งขึ้นมาแล้วนี่สิ หดลงไปลูกพ่อ

“ไม่ชอบจริงๆด้วย” ไก่น้อยสรุปเองเสร็จสรรพก่อนจะลุกจากตักของดงเฮไปยืนคิ้วขมวดมุ่นอยู่คนเดียว เมื่อเห็นดังนั้นคังอินเลยรีบดันให้ดงเฮหายเข้าห้องน้ำไปอีกคนหลังจากที่ฮันกยองจัดการตัวเองเสร็จเรียบร้อยแล้ว ซองมินหันไปมองหน้ากับชินดงก่อนจะหันไปมองเหตุการณ์ตรงหน้าตาค้าง

“คิบอม คยูฮยอน” พอเห็นน้องอีกสองคนยังคงกอดอกทำหน้าไม่ใส่ใจก็เลยตัดสินใจเดินเข้าไปง้อ ใบหน้าหวานงอง้ำทันทีที่เห็นหนุ่มเมะสองคนยังคงแสดงอาการงอนแบบเด็กๆ

“อ่า งอนอะไรอ่ะ” เสียงหวานเอ่ยถามแล้วลงนั่งบนตักของคิบอมข้างนึง คยูฮยอนข้างนึงก่อนจะหันซ้ายหันขวามอง คิบอมกับคยูฮยอนก็แค่มองด้วยหางตาแต่ก็ยังไม่ยอมพูดอะไร

“นี่ง้อแล้วนะ” พอไม่ได้ดั่งใจก็สะบัดเสียงงอนๆ ทำท่าจะลุกออกไปแต่มือแกร่งของสองคนก็จับแขนเล็กเอาไว้ได้ทัน

“งั้นขอจู.. อุ๊บ” ยังไม่ทันที่คยูฮยอนจะพูดจบก็ถูกประกบปากจูบอย่างรวดเร็ว ลิ้นเล็กถูกส่งเข้าไปหยอกล้อกับอีกคนก่อนจะผละออกด้วยความเขินอาย(ยังเหลืออีกเหรอลูก) แต่แค่นั้นหมาป่าน้อยก็เด้งขึ้นมาจนฮยอกแจแอบตกใจ แต่ก็ยังยิ้มยั่วยวนไปด้วยก่อนจะกดจมูกของตัวเองลงแก้มใสของคยูฮยอนแล้วย้ายตักอย่างถาวรไปที่คิบอม ใบหน้าคมมองอีกคนด้วยความสงสัยแต่ก็ยังไม่ปริปากพูด แล้วคยูฮยอนก็ไม่พ้นต้องหายเข้าห้องน้ำไปอีกคนด้วยอารมณ์หื่นคุกรุ่น ชินดงถึงกับอ้าปากค้างตามซองมินไปด้วย ที่เจ๊แจสอนได้ผลจริงด้วย

“นี่อย่าทำหน้าแบบนั้นสิ รู้ไหมว่าปาบทละครลงพื้นออกสื่อมันไม่ดีนะ” ร่างบางกล่าวขึ้นด้วยความเป็นห่วงก่อนจะเอนหัวกลมๆไปพิงไว้กับอกกว้างแอบยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ออกมา ก่อนจะเลื่อนใบหน้าหวานไปกระซิบกับหูของคิบอมอย่างน่ารัก

“คิดถึงฉันรึเปล่า” เสียงหวานเอ่ยถามอย่างออดอ้อน คิบอมกำมือแน่นก่อนจะสูดหายใจเข้าปอดลึกๆ พยายามบังคับไม่ให้หยีน้อยตื่น อย่าเพิ่งตื่นนะลูก ใจเย็น  คิบอมพยักหน้าถี่ๆแต่ก็ยังไม่กล้าหันไปสบตาของคนตัวเล็กอยู่ดี ฮยอกแจนิ่วหน้าเล็กน้อยก่อนจะไล้จมูกโด่งจากใบหูมายังแก้มป่องๆของอีกคนตามที่แจจุงสอน ทำเอาคิบอมแทบจะกระชากอีกคนลงมากดให้รู้แล้วรู้รอดไป ในที่สุดหยีน้อยก็ตื่นจากนิทราขึ้นมา

“คิบอมนายจะไม่พูดกับฉันจริงๆน่ะเหรอ” แล้วก็ยังไม่หมดความพยายามถามต่อ แกล้งเอามือเล็กลูบไปทั่วๆบริเวณท้องแบนราบของคิบอมก่อนจะแกล้งเหนี่ยวขอบกางเกงไว้

“คิดถึงสิ ฉันคิดถึงนาย” คิบอมตอบออกมาก่อนจะวางตัวของฮยอกแจลงบนเบาะอย่างเบามือแล้ววิ่งหายเข้าไปในห้องน้ำอีกคนหลังจากที่อดทนรอให้คยูฮยอนออกมาก่อน ฮยอกแจเอียงคอมองตามกระพริบตาปริบๆอย่างไร้เดียงสา ก่อนจะนึกถึงคำพูดของพี่ชายต่างวง

…

หนามยอกก็ต้องเอาหนามบ่งสิ ถ้าพวกนั้นมันหื่นนักเราก็หื่นก่อนมันไปเลยทีนี้พวกนั้นก็จะได้ตั้งตัวไม่ติด ถ้านายนั่งตักใครซักคนนายก็แกล้งหายใจรดต้นคอ แล้วก็เอาลิ้นออกมาเลียๆแค่นั้นแหละง่ายจะตายไป  ถ้าใครมันจะพูดอะไรนายก็จูบปิดปากไปก่อน ถ้าน้องของพวกนั้นตื่นนายก็แกล้งแหย่แถวๆน้องชายพวกนั้นแหละ บลาๆๆๆ

…

ฮยอกแจแอบยิ้มเมื่อสิ่งที่แจจุงคนสวยสอนมาช่วยได้ ซองมินรีบเข้ามาถามเพื่อนรักทันที

“แกทำอะไรลงไปรู้ตัวบ้างไหมเนี่ย”

“รู้สิ พี่แจสอนมา” อีกคนตอบตาแป๋ว กระต่ายน้อยถึงกับตีหน้าผากตัวเองป้าบใหญ่กับความไร้เดียงสาของเพื่อน

“ก็พี่แจบอกว่าถ้าทำแบบนั้นแล้วพวกนั้นจะไม่มายุ่งกับฉัน นายเห็นไหมล่ะมินพวกนั้นวิ่งหายไปเลย” อีกคนก็พูดต่อเจื้อยแจ้วไม่ได้รู้เลยว่าพวกนั้นวิ่งหายไปทำอะไรกัน ฮีชอลคนสวยถึงกับนั่งอึ้งกับสิ่งที่ได้ยิน

“ไอ้แจมันสอนให้ทำอะไรบ้าง” แล้วก็ถามออกมา ไก่น้อยเลยลุกเดินไปนั่งข้างๆก่อนจะดึงฮีชอลลงมาจูบใช้ลิ้นเล็กหยอกล้อก่อนจะเลื่อนใบหน้าหวานไปขบเม้มที่ริมใบหูของเจ๊ซินแทนคำตอบ

“สอนแบบนี้ฮะ” บอกตาแป๋ว แต่ซินน้อยกำลังผงาดขึ้นมาจากการกระทำของอีกคน ไม่พ้นอีทึกที่นั่งอยู่ข้างๆเห็นฉากเลิฟซีนไปเต็มๆเลยทำให้ทึกกี้น้อยอยากออกมาดูบ้าง เนื่องจากคิบอมยังไม่ออกมาฮีชอลกับอีทึกเลยวิ่งหายไปเข้าห้องน้ำด้านนอกห้อง ปล่อยให้ฮยอกแจมองตามไปด้วยความงงเช่นเดิม

“แล้วพวกนั้นไปไหนหมดแล้วฮะ” พอมองไปมองมาในห้องเหลือเพียงแค่ตัวเอง ซองมิน คังอิน ชินดง เยซอง ก็เลยถามขึ้น  

“ไปจัดการตัวเองน่ะสิ ดันมาเห็นนายเล่นฉากเลิฟซีนกับเจ๊ซินพอดีหายไปหมดเลย” เยซองตอบออกมาก่อนจะหัวเราะขำ

“ย็อกนายไม่ต้องทำแบบนั้นอีกนะ พี่แจนี่สอนอะไรเนี่ย” ซองมินพูดขึ้นมา ฮยอกแจเลยพยักหน้ารับก่อนจะยิ้มออกมาที่แผนของแจจุงได้ผล คนอื่นๆได้แต่ส่ายหน้าไปมากับความไร้เดียงสาของฮยอกแจ

----------------------------------------------------------------------------

Writer Talk:

คราวนี้มาลงให้ยาวเลยนะคะ

หวังว่าคงจะชอบกันน๊า

รักทุกคนที่สุด

ไรเตอร์ก็อยากลงให้ทุกวันนะคะ

แต่เห็นใจไรเตอร์หน่อยเถอะค่ะ

อัพหลายเรื่องเหลือเกิน

ไหนจะ NC เรื่อง AGAIN อีก

ไว้จะรีบมาอัพนะค๊า