คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : Chapter 4:เปลี่ยนแผน & ฮยอกแจของทุกคน
“เอ๋ หายไปไหนกันหมดบ้านเนี่ย วันนี้คิวใครหว่า” ไก่น้อยที่เพิ่งตื่นเดินงัวเงียออกจากห้องพลางคิดไปด้วยแล้วก็นึกขึ้นได้ว่าวันนี้คิวของฮีชอลนี่นา ก่อนจะมองบ้านที่ว่างเปล่าอย่างสงสัย ถ้าเขาจำไม่ผิดวันนี้มีงานกันตอนบ่ายหมดเลยไม่ใช่เหรอไง ตื่นมาซองมินก็แค่แปะโน๊ตไว้ว่าจะออกไปซื้ออะไรกิน
“ยังไม่มีใครมาอีกเหรอเนี่ย” ร่างบางบ่นงึมงำอยู่คนเดียวก่อนจะไปเปิดตู้เย็นหยิบนมสตอร์เบอรรี่มากินหน้าโทรทัศน์
ผลัวะ….
เสียงประตูเปิดอย่างดังเรียกความสนใจของร่างบางให้หันไปมองก็พบกับกองมนุษย์ที่ล้มทับกันอยู่ตรงประตูหน้าห้อง มีซีวอนกับดงเฮอยู่ล่างสุด ถัดมาเป็นฮีชอล อีทึกและคยูฮยอน และเป็นคิบอมกับฮันกยอง มีเรียวอุค เยซองและคังอินยืนหอบอยู่ด้านหลังก่อนที่ชินดงกับซองมินจะเดินเข้ามาสมทบหัวเราะร่ากับภาพที่เห็นก่อนจะส่ายหน้าอย่างปลงๆ พอตั้งสติได้ฮยอกแจก็รีบเดินไปดึงให้แต่ละคนลุกขึ้นทันทีก่อนจะหัวเราะออกมาเสียงใส ก็ภาพที่เห็นมันตลกขนาดไหนล่ะ
“นายอ่ะ ดึงฉันทำไม” พอลุกขึ้นมาได้ เจ๊ซินคนสวยก็หันไปแว้ดๆใส่อีทึกทันที
“มันไม่ได้อยู่นอกเหนือกติกานี่” อีทึกเถียง
“แกอ่ะ มาเบียดฉันทำไม” อีกคู่ก็เริ่มขึ้น
“พี่ด็องแหละ กระชากคอเสื้อผมอยู่ได้” ซีวอนว่าหน้าง้ำก่อนจะจับเสื้อกางเกงให้เข้าที่
“ถ้าพี่ไม่ชวนผมทะเลาะนะ ผมมาถึงก่อนแน่” นี่ก็อีกคู่
“นายน่ะแหละไอ้ป่องมัวแต่เถียงฉันอยู่ได้ เลยออกตัวช้าเลย” หนุ่มจีนตอบกลับทันควัน
“พวกแกเงียบเลย ปล่อยฉันไว้แถวหลังสุดยังมีหน้ามาบอกว่ายุติธรรมอีก” คังอินตวาดขึ้นก่อนจะลงนั่งบนพื้นอย่างอ่อนแรง
“ไปทำอะไรกันมาเหรอฮะ” เสียงหวานเอ่ยถามขึ้นก่อนจะเดินไปประคองหมียักษ์ขึ้นมาไว้บนโซฟา ตากลมโตมองไปรอบๆแต่ดูท่าจะไม่มีคนไหนมีแรงตอบเขาซักคน บางคนนั่งหอบ บางคนนอนแผ่หลาไปกลางห้อง บางคนยืนถอนหายใจ สภาพแต่ละคนดูไม่ได้เลยจะมีก็แต่ซองมินกับชินดงเท่านั้นที่เอาแต่ยืนหัวเราะไม่มีท่าทีเหน็ดเหนื่อย
“มิน พวกนี้ไปทำอะไรกันมาอ่ะ” พอเห็นว่าถามเพื่อนร่วมวงคนอื่นไม่ได้เลยหันไปถามคนที่มีสภาพพร้อมเล่ามากที่สุดแทน
“แข่ง” กระต่ายน้อยตอบสั้นๆก่อนจะกุมท้องหัวเราะร่าอยู่กับชินดง
“แข่งอะไรอ่ะ”
“คืองี้จะเล่าให้ฟัง” ชินดงเป็นคนเล่าเองเพราะซองมินเอาแต่ขำจนลงไปกองกับพื้น
ย้อนไปเมื่อเช้า
“ไม่ไหวแล้ว ฉลากของพวกแกมันไม่ยุติธรรมเลย” คังอินโวยลั่นเพราะวันไหนที่ได้เป็นคิวของตัวเองก็จะมีพวกเอสเจเฮชไปด้วยพอไปถึงคนอื่นๆก็รุมล้อมฮยอกแจหมด
“ใช่ครับ พอคิวผมไอ้ยาคู้ก็แย่งซีนหมดเลย” ซีวอนโวยบ้าง
“วันนั้นก็คิวผมแต่ฮยอกแจติดงาน ผมก็ไปถ่ายละครเลยไม่ได้ใช้สิทธิ์เลย” คิบอมเสริมทันที
“แล้วเราจะเอาไงดี” ฮีชอลเอ่ยขึ้นอย่างใช้ความคิดก่อนที่ซองมินจะเดินออกมาจากห้องมองเพื่อนร่วมวงที่วันนี้ตื่นนอนเร็วเป็นพิเศษอย่างสงสัย แต่เหตุผลที่ทุกคนตื่นเร็วก็เพราะเจ๊ซินลงทุนตื่นมาลากเมะๆแต่ละคนออกมาจากห้องแต่เช้า
“งั้นเราก็แข่งกันเฉพาะวันที่ไก่น้อยมีคิวว่างดีมะ ได้ชัวร์ไปเลย”อีทึกเสนอ แต่ละคนหันมามองอย่างสนใจทันที
“ซองมิน ไก่น้อยตื่นยัง” เยซองหันมาถามกระต่ายน้อยที่ยืนเอ๋ออยู่ข้างๆ
“ยังฮะ”
“งั้นเราทดสอบสมรรถภาพกัน” ฮีชอลพูดขึ้นดีดนิ้วเปาะ
“ยังไงครับ” คยูฮยอนถามอย่างกระตือรือร้นทันที ดงเฮที่ตอนแรกนั่งเฉยๆก็หันมาฟังอย่างสนใจเหมือนกัน ฮีชอลให้ทุกคนวิ่งเป็นระยะทางสามกิโลเมตรซึ่งก็คือจากมินิมาร์ทมาคอนโดนั่นเอง แล้วให้ซองมินกับชินดงขับรถไปส่งเพราะทั้งสองคนไม่มีส่วนได้ส่วนเสีย พอไปถึงก็เกิดปัญหาอีก เพราะคิบอมมัวแต่ทะเลาะกับฮันกยอง อีทึกกับฮีชอลก็เอาแต่ดึงกันไปดึงกันมา มีซีวอนกับดงเฮที่ออกสตาร์ทมาพร้อมกัน พอมาถึงก่อนเข้าห้องก็ยืนเถียงกันอีกจนคนอื่นตามทันแล้วล้มทับลงมากองบนพื้นอย่างที่ฮยอกแจเห็น ซองมินกับชินดงมีหน้าที่ขับรถกลับเลยไม่เหนื่อย
“ห๊า!! พี่คิดได้ไงน่ะ” พอฟังจบไก่น้อยก็ร้องลั่นแล้วถามออกไปยิ้มๆ
“จริงๆผมต้องชนะสิ” ซีวอนกับดงเฮพูดขึ้นมาพร้อมกันก่อนจะจ้องหน้ากันอย่างเอาเป็นเอาตาย
“ได้ไง พวกฉันก็เข้าห้องพร้อมพวกนายนั่นแหละ” อีทึกเถียงลั่น
“อย่าบอกนะฮะ ว่าที่พวกเราอุตส่าห์ตื่นไปแข่งกันแต่เช้าไม่มีผลน่ะ” เรียวอุคเงยหน้าขึ้นมาถามเพราะตัวเองนั่งหอบอยู่ที่พื้น
“สงสัยจะเป็นอย่างงั้น” ซองมินพูดยิ้มๆ คิบอมถึงกับถอนหายใจทรุดลงบนพื้นอีกคน ส่วนคยูฮยอนตอนนี้ไม่มีแรงแม้แต่จะลุกขึ้นมาเถียงเพราะนอนแผ่หลาอยู่บนพื้นตั้งแต่เข้ามา
“เฮ้อ วันนี้สงสัยซองมินคงต้องลงมือทำอาหารเองสิฮะ ท่าทางพ่อครัวจะหมดแรง” ฮยอกแจพูดยิ้มๆขำไปกับความคิดของฮีชอล ไม่รู้ว่าคิดได้ยังไง ตาสวยเหลือบมองหนุ่มจีนที่เกาะขอบโซฟาเพื่อทรงตัวอย่างปลงๆ เล่นอะไรไม่ดูสังขารเลยแต่ละคน
“ไปเหอะมิน ไปทำกับข้าวกัน” ร่างบางหันไปเรียกเพื่อนก่อนจะเดินหายไปด้วยกัน
“ผมรีบไปอาบน้ำดีกว่าจะไปช่วยฮยอกแจทำอาหาร” เยซองพูดขึ้นก่อนจะวิ่งหายเข้าห้องไป พอคนอื่นๆตั้งสติได้ก็แย่งกันเข้าห้องน้ำทันที ชินดงมองก่อนจะหัวเราะร่าแล้วนั่งกินขนมไม่ใส่ใจ รอกินอย่างเดียวมันมีความสุขอะไรเช่นนี้
หมับ…
เยซองที่อาบน้ำเสร็จด้วยความรวดเร็วเข้ามากอดเอวบางของฮยอกแจทางด้านหลัง ไก่น้อยเลยตีลงไปแรงๆก่อนจะเอี้ยวตัวหลบไปหั่นผักให้ซองมิน
“พี่เย จะมาช่วยหรือจะมาฉุดฮะ” ร่างบางหันไปดุเบาๆ ก่อนที่เยซองจะยิ้มแหะๆแล้วเดินมาช่วยเอาผักไปล้างอีกแรง
“พี่ฮยอกแจผมมาแล้ว” ไม่ทันที่ตัวจะโผล่ เสียงก็มาถึงซะแล้วก่อนที่คยูฮยอนจะวิ่งเข้ามา มองไปมองมาไม่มีอะไรทำเลยเดินไปเกาะแกะฮยอกแจแทน
“นี่คยู นายไม่มีอะไรทำก็ไปหั่นหมูไป” ไก่น้อยหันมาไล่ไปอีกคน ทำไมเดี๋ยวนี้วุ่นวายกันจริงๆ
“พี่ฮยอกแจมีอะไรให้ผมทำมั่ง” และแล้วเรียวอุคก็โผล่มาอีกคนก่อนจะเดินมาโอบเอวบางของฮยอกแจไว้นิ่งๆ เนื่องจากเรียวอุคไม่ได้วุ่นวายจนทำงานไม่ได้ฮยอกแจเลยปล่อยให้เรียวอุคโอบอยู่อย่างงั้น จนคยูฮยอนกับเยซองแทบจะปาของที่อยู่ในมือมาใส่ แต่ก็จำใจก้มหน้าทำต่อเนื่องจากเห็นสายตาดุๆของฮยอกแจ
“มาเดี๋ยวพี่ผัดข้าวให้” ฮันกยองเดินออกมาผมเปียกลู่อย่างเร่งรีบ แล้วเดินเลยไปหยิบกะทะมาอีกใบแต่ก่อนจะเดินเลยไปยังหน้าเตาก็ไม่วายหอมแก้มใสของฮยอกแจไปฟอดใหญ่
“เอ๊ะ! พี่ฮันนี่” ร่างบางว่าไม่จริงจังนัก หน้าใสแดงเรื่อจนเห็นได้ชัด เยซองกับคยูฮยอนแอบหมั่นไส้เลยปาผักกับหมูในมือไปวางแหมะลงบนหัวของหนุ่มชาวจีนโดยพร้อมเพรียงกันเรียกเสียงหัวเราะจากทุกคนในห้องครัวได้เป็นอย่างดี
“อีทึกฉันมาก่อนนะ”
“ฉันมาก่อนนายต่างหากล่ะ” อีทึกกับฮีชอลยืนคากันอยู่ตรงประตูห้องครัวไม่มีใครยอมใครพออีทึกโผล่หัวเข้ามา ฮีชอลก็จะกระชากกลับไป จนคนในห้องครัวพากันขำหยุดงานของตัวเองแล้วมองไปที่คู่กัดปากประตูด้วยความอยากรู้
“นายให้ฉันเข้าก่อนเซ่” เจ๊ซินตวาดลั่น
“ม่าย นายน่ะแหละออกไปรอข้างนอกเลยไปร้อยวันพันปีไม่เคยเข้าครัว วันนี้จะมาเข้า” ลีดเดอร์เถียงกลับในขณะที่ยังยื้อยุดกันไปมา ซีวอนที่เดินมาทีหลังมองสองคนตรงหน้าเซงๆก่อนจะแทรกตัวเข้ามาอย่างง่ายดาย
“ไอ้ซีวอน!!” สองเจ๊แผดเสียงลั่นแต่ก็ยังไม่ยอมปล่อยมือออกจากกัน
“มีอะไรให้ผมช่วยไหม” ซีวอนถามฮยอกแจเสียงนุ่ม
“ไปถามซองมินเถอะตรงนี้ไม่มีอะไร” ไก่น้อยยิ้มแย้มตอบกลับไป
“อ๊าก อีทึกแกปล่อยฉันเซ่” คนสวยแหวลั่นก่อนจะดันหน้าอีทึกออกห่าง แต่อีกคนก็ไม่ยอมจะเข้าก่อนให้ได้ ไก่น้อยมองพี่สองคนแล้วเดินเข้าไปหาทำให้สงครามย่อยๆสงบลงทันที(ไก่น้อยจะไปเป็นลีดเดอร์แทน)
“พี่ซิน พี่ทึกฮะ” เสียงหวานเอ่ยเรียกพร้อมตาแป๋วๆส่งไป
“จ๋า” สองคนตอบพร้อมกันแล้วหันไปมองหน้ากันเองอย่างไม่พอใจ
“ไปรอข้างนอกก็ได้ฮะ ในนี้ไม่มีอะไรแล้ว” พอเห็นพี่สองคนหันมาฟังก็บอกต่อทันที
“จ้ะ” สองคนรับคำอย่างว่าง่ายก่อนจะหอมแก้มใสไปคนละฟอดแล้วเดินกัดกันออกไปรอที่ห้องนั่งเล่นที่มีคังอิน ชินดง นั่งอยู่ก่อนแล้ว
“หวังว่าคงไม่มีใครมาอีกนะ”
“ไก่น้อย มีอะไรจะให้นีโม่ทำรึป่าว” ซองมินพูดยังไม่ทันขาดคำ ดงเฮก็โผล่พรวดเข้ามาอีกคน
“ไม่มีแล้วจะเสร็จแล้ว” ฮยอกแจตอบยิ้มๆก่อนส่งผักในมือไปให้เรียวอุค ปลาน้อยเลยเดินเข้ามาดูกับข้าวฝีมือซองมินที่หน้าเตา
“อ๊า ทำไมผักช่างน่ากิน”
“เพราะฮยอกแจเป็นคนหั่นล่ะสิ” กระต่ายน้อยแซวยิ้มๆจนดงเฮอดเขินไม่ได้ เลยเดินเลี่ยงไปหาร่างบาง
“หอมจังเลย” ดงเฮทำจมูกฟุตฟิตอยู่ตรงจานข้าวผัดของฮันกยอง
“รอแปปนึงเดี๋ยวได้กินแล้ว” ไก่น้อยหันมาบอกก่อนจะเดินไปหยิบจานมาตามจำนวนคน แต่พอเดินกลับมาดงเฮก็ฉวยโอกาสหอมแก้มใสๆไปฟอดใหญ่
“ที่หอมน่ะ นายต่างหากล่ะ” ปลาน้อยบอกก่อนจะวิ่งหนีออกไปปล่อยให้อีกคนยืนอาย และเหล่าเมะในครัวแผ่รังสีอำมหิตตามไป
“ผมช่วย” ซีวอนเดินเข้ามาช่วยยกของในมือของฮยอกแจออกไปที่โต๊ะ ประชากรพ่อครัวค่อยๆทยอยเดินตามออกไปทีละคน
“ไม่เอาผมจะนั่งตรงนี้” ดงเฮโวยลั่นก่อนจะช่วยอีทึกดึงฮีชอลออกจากเก้าอี้เพราะตัวข้างๆเป็นเก้าอี้ที่ฮยอกแจจะนั่งเป็นประจำ แต่ดูท่าทุกคนจะลืมไปว่าวันนี้สมาชิกอยู่กันครบ ไม่มีทางที่เก้าอี้จะพออย่างแน่นอน คิบอมที่เพิ่งเดินออกมามองสงครามที่เกิดขึ้นแล้วเดินเลยไปนั่งตัวที่ว่างอยู่อย่างไม่สนใจ
“เอ่อ เถียงอะไรกันอีกแล้วฮะ” ฮยอกแจถามเสียงเบา
“อย่ามายุ่ง!!!” ทั้งสามคนตวาดลั่นทั้งๆที่ไม่ได้มองคนพูดซักนิด จนร่างบางสะดุ้งหันไปเกาะแขนซองมินแน่น
“พี่ๆตวาดพี่ฮยอกแจทำไมอ่ะ” คยูฮยอนพูดพร้อมกับดึงคนตัวเล็กมาโอบไว้แน่น สามคนที่กำลังเถียงกันหันมามองตาค้าง
“อ๊าก!! ฉันไม่รู้ว่าเป็นไก่น้อย” ฮีชอลโวยออกมาคนแรกแล้วถลาเข้ามากอดร่างบางไว้แน่นพร้อมทั้งใช้สายตากัดจิกไม่ให้คนอื่นเข้าใกล้
“แล้วทำไมแกเพิ่งบอกฮะไอ้ยาคู้” ดงเฮหันมาโวยต่อ
“ฮยอกแจพี่ขอโทษ” อีทึกเอ่ยเสียงเบา หยุดทะเลาะกันทันทีก่อนจะแยกย้ายกันไปนั่งเก้าอี้ตัวที่ว่างตัวอื่นอย่างเรียบร้อย
“ที่เต็ม” ซองมินพูดเบาๆ หันไปมองเพื่อนรักที่ยืนมองเฉยๆ ชินดงย้ายตัวเองไปนั่งกินหน้าโทรทัศน์กับคังอินเรียบร้อยแล้วแต่ที่นั่งก็ยังไม่พอกับจำนวนเมมเบอร์ที่เหลืออยู่ดี
“รอกินทีหลังก็ได้น่ากระต่ายอ้วน” ไก่น้อยหันไปบอกเพื่อน
“กินพร้อมกันนี่แหละ” ฮันกยองเอ่ยขึ้นแล้ววิ่งไปยกเก้าอี้ในห้องนอนตัวเองออกมาตัวนึง ฮยอกแจเลยดันซองมินให้นั่งลง หนุ่มจีนกำลังจะเดินไปเอามาอีกตัวแต่ว่าคิบอมจับข้อมือเล็กของฮยอกแจแล้วออกแรงดึงเพียงนิดทำให้ร่างบางเซลงมานั่งบนตักกว้างทันที
“ไม่ต้องแล้วฮะ พี่ฮัน” เสียงทุ้มเอ่ยบอก
“คิบอมแกขี้โกง” อีทึกกับฮีชอลแหวลั่น แต่รุ่นน้องก็ทำเพียงยิ้มน้อยๆส่งไปให้ ฮยอกแจพยายามลุกขึ้นแต่ติดที่ว่าแขนแกร่งของอีกคนรัดไว้แน่น
“คิบอมทำไมนายขี้โกงแบบนี้” เรียวอุคหันมาว่าเพื่อนอีกคน
“ฉันโกงยังไงนี่ฉันไม่ได้เข้าไปแย่งซีนพวกนายในครัวเลยนะ” คิบอมหันไปตอบ แล้วก็เป็นไปตามคาดเพราะแต่ละคนพยักหน้าเห็นด้วย
“เออ งั้นปล่อยๆไอ้หยีไปและกันวันนึง” เยซองบอกก่อนจะก้มหน้าก้มตากินด้วยความหิว คิบอมยิ้มร่าไอคิวเกือบร้อยสี่สิบไม่ทำให้เจ้าตัวผิดหวังจริงๆ
“ไม่เอาผมไม่ยอม” คยูฮยอนโวยขึ้นมา จนคิบอมนิ่วหน้าไม่พอใจ
“ใช่ๆยังไงผมก็ไม่ยอมด้วย” ปลาน้อยโวยตาม ซองมินเริ่มรำคาญเลยจับขนมปังยัดใส่ปากของดงเฮกับคยูฮยอนไปคนละอัน
“กินๆๆไป เรื่องนี้ค่อยเคลียร์กันหลังกินข้าว” อีทึกสรุปออกมา ฮยอกแจเลยนั่งจำใจกินข้าวเช้าอยู่บนตักของคิบอม แถมยังโดนลวนลามตลอดเวลาด้วยการหอมแก้ม พอเป็นอิสระก็วิ่งหนีไปนั่งรอเพื่อนร่วมวงที่ห้องนั่งเล่นทันที
“อ้าว อิ่มกันแล้วเหรอ” คังอินหันมาถาม
“อืม นี่แกถอนตัวแล้วเหรอ” ฮีชอลถามกลับ แปลกใจที่คังอินไม่มาตอแยฮยอกแจแล้ว หมียักษ์พยักหน้ารับทันที
“ขี้เกียจแข่งกะพวกนาย ฉันอยากเป็นพี่ชายที่น่ารักของไอ้ไก่มากกว่าเป็นแฟนน่ะ หวังว่าพวกนายจะหาเหตุผลที่ตอแยไก่น้อยให้เจอเร็วๆแล้วกัน” แล้วก็บอกเหตุผลออกมา ฮีชอลไม่ว่าอะไรกลับยิ้มแย้มซะอีก หมดคู่แข่งไปอีกหนึ่ง
“ฉันก็ขอถอนตัวด้วย แม้ไอ้ไก่มันจะน่ารักขนาดนั้นอ่ะนะ แต่ฉันอยากเป็นพี่มากกว่า” คำพูดของคังอินทำให้เยซองคิดได้เลยพูดออกมา ฮีชอลถึงกับยิ้มกว้างเข้าไปอีก หมดคู่แข่งไปสองแล้ว
“เรื่องนี้เราต้องจริงจังแล้วล่ะ แบบนี้มันจะวุ่นวายทุกวัน” ลีดเดอร์พูดขึ้นทันทีที่ทุกคนเข้ามารับฟัง
“เราจะทำยังไงได้ฮะ มีแต่พี่คังอินกับพี่เยซองที่คิดได้” ซองมินพูดออกมาก่อนจะดึงตัวฮยอกแจมานั่งบนตักหลังจากที่ทนมองคยูฮยอนกับฮันกยองลากเพื่อนรักไปๆมาๆนานพอดู ฮยอกแจเลยยิ้มร่ายอมนั่งนิ่งๆบนตักของซองมิน
“ก็มีนายกับชินดงอีกไงที่ไม่ใช่พวกเมะหื่นตอนนี้” อีทึกพูด ก่อนจะมองไปยังเมะหื่น พวกเมะๆดูจะไม่สนใจคำว่าของลีดเดอร์เท่าไหร่
“แล้วจะเอายังไงดีฮะ ผมคิดไม่ออก” ซีวอนพูดขึ้น แต่ละคนเงียบไปเพราะคิดไม่ออกจริงๆว่าวิธีไหนจะดีที่สุดสำหรับทุกคน
“ไม่เห็นต้องทำอะไรเลยฮะ พวกเราเป็นอย่างงี้ก็ดีแล้ว” ไก่น้อยบอกออกมาก่อนจะมองไปยังสมาชิกคนอื่นๆที่ใช้สมองกันใหญ่ในเรื่องไม่เป็นเรื่อง พอฮยอกแจพูดจบทุกคนก็หันมาฟังอย่างตั้งใจ(น่าจะให้ไก่น้อยเป็นลีดเดอร์แทนจริงๆแล้วมั้ง)
“ผมว่าเราเป็นอย่างงี้ก็ดีแล้วไม่เห็นต้องแข่งกันเลย ยังไงผมก็เป็นฮยอกแจของทุกคนอยู่ดี” ร่างบางกล่าวต่อหมายความอย่างที่พูดจริงๆ ถึงแต่ละคนจะหื่นแต่ก็ไม่ได้เรียกร้องอะไรที่มากเกินไปนี่นา
“ไปทำงานเถอะฮะ ผมต้องเฝ้าบ้านกับซองมิน”
“อ่า เอางั้นก็ได้” อีทึกพูดขึ้นก่อนจะเดินมาจุ๊บหน้าผากของฮยอกแจแล้วเดินเลยไปลากคังอินกับชินดงให้ออกไปทำงานพร้อมกัน
“รับทราบครับที่รักของป๋า” ฮันกยองยกยิ้มแล้วก้มลงหอมแก้มใสของฮยอกแจ ซีวอนที่นั่งอยู่อีกฝั่งไม่ยอมน้อยหน้าหอมแก้มอีกข้างไปพร้อมกัน คยูฮยอนเลยถลามาตรงกลางแล้วจุ๊บปากอิ่มของไก่น้อยทันที ซองมิน
มองเหตุการณ์ตรงหน้าอย่างตกใจก่อนจะดันแต่ละคนออก แล้วดึงฮยอกแจให้ซบลงกับอกของตัวเอง ไก่น้อยหน้าแดงแจ๋ไม่พูดอะไรออกมาซักคำ ดงเฮกับเรียวอุคถึงกับพูดไม่ออก
“ไอ้ลัคกี้!!!” พอตั้งสติได้เอสเจเอมก็วิ่งไล่เตะน้องเล็กของวงออกไปทำงาน
“ซองมินเอาหน้าฮยอกแจออกมา” เจ๊ซินคนสวยสั่งเสียงโหด ทำให้กระต่ายน้อยดันหน้าเพื่อนออกไปที่เดิมไม่ทัน ฮยอกแจหันมาส่งสายตาต่อว่าแต่ก็ยอมนั่งนิ่งๆ ให้ฮีชอลกับคิบอมหอมแก้มคนละข้าง
“ไปทำงานนะครับ” สองคนพูดออกมาพร้อมกันก่อนจะเดินไป เยซองที่ต้องไปจัดรายการวิทยุเพียงแต่เดินมาขยี้ผมนุ่มของรุ่นน้องแล้วเดินออกไปเป็นคนสุดท้าย
“อ๊าก!!! เหมือนฉันจะคิดผิด” พอคนออกไปจนหมดร่างบางก็ร้องลั่นเหนื่อยใจกับความหื่นของแต่ละคน ถ้าวันไหนมาขอจุ๊บปากเขากันทุกคนไม่ปากเปื่อยเหรอไงเนี่ย มีซองมินหัวเราะเอิ๊กอ๊าก ตลกในความใสซื่อของเพื่อนไปด้วย
Writer Talk:
กูไม่รู้...กูเมา :: ไรเตอร์จะไม่แต่งให้ด็องน่าสงสารแล้วค่า
SnowMan :: มาถึงขึ้นนี้ไรเตอร์ไม่กล้าให้จบแบบพีเดียวแน่นอน
Park Sung-Min :: ยังไงด็องก็เป้นหนึ่งในพระเอกอยู่แล้วค่า
ดาวในท้องฟ้า :: ไรเตอร์ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าจะจับยังไงดี หรือจะทำเป็นซองฮยอกดีคะ
ฮันนี่ :: ตอนนี้ทึกออกโรงแล้วค่า
Noo*Pim :: คิดเหมือนไรเตอร์เลยค่า
_DeviLKunG_ :: จะทำให้มันเป็นแบบนั้นแต่ก็แอบสงสารไก่น้อยนะคะ
ปลาจีน :: ไรเตอร์อยากดูเหมือนกันอ่ะ ดูจากไหนได้บ้างคะ
มิว :: ไรเตอร์ก็ว่าด็องน่าสงสารเหมือนกัน ต่อไปนี้ด็องจะรั่วแล้วค่า
fwooper :: จบเยอะกว่านั้นได้ไหมคะ แบบมี ฮีฮยอก ทึกฮยอก วอนฮยอกด้วยไรแบบนี้
gift of rainbow :: ไรเตอร์ก็อิจฉาไก่เหมือนกันค่ะ
~~HyukHyuK~~ :: อยากจบแบบหลายพีจังเลยค่ะ
MaTarn :: ไรเตอร์ไม่ทำให้ด็องเสียใจแน่นอนค่ะ
ขอบคุณทุกๆคนนะคะ จะมาอัพให้อีกทีวันอังคารเลยน๊า ถ้าคืนวันจันทร์ไรเตอร์อัพไหวก็จะอัพเลยนะคะ
ร้ากทุกคนสุดๆ
ความคิดเห็น