คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Jewel 2...
Chapter 2
“มารับแล้วครับ” คยูฮยอนกับคิบอมโผล่หน้าเข้ามาในห้องเรียนของฮยอกแจ โดยที่ไม่ได้ดูเลยว่าตอนนี้อาจารย์สาวแก่ยังยืนหน้าเคร่งอยู่หน้าห้องเรียน
โป๊ก…
“โอ๊ย” ปากกาในมือเหี่ยวเขวี้ยงมาลงบนหัวของคยูฮยอนพอดิบพอดี สาวๆในนั้นมองกันอย่างใจสลายและเจ็บแทน ฮยอกแจมองมาอย่างขอโทษที่ทำให้คยูฮยอนเจ็บตัว
“จีวิล กลับได้” อาจารย์หันมาบอก ทำให้ร่างบางรีบเก็บของลุกขึ้นเดินออกไป คิบอมรับหนังสือมาถือไว้ และให้คยูฮยอนเดินตามหลังมาห่างๆ
“เจ็บมากไหมฮะ” ฮยอกแจหันไปถามอย่างเป็นห่วง
“ไม่หรอก เรื่องเล็ก” คยูฮยอนตอบกลับ ฮยอกแจคลี่ยิ้มออกมาเล็กน้อยแต่ก็ไม่มีใครเห็น
“เออ ว่าแต่หอพักควีนไปทางไหนล่ะเนี่ย” คิบอมหยุดกึก ทำให้คยูฮยอนที่ก้มหน้าก้มตาเดินชนเข้ากับหลังของเพื่อนอย่างจังและล้มคว่ำไปทั้งสองคน
“เอ่อ…” ฮยอกแจมองภาพสองคนตรงหน้าก่อนจะหลุดขำออกมาอย่างห้ามไม่ได้ คยูฮยอนรีบลุกขึ้นยืนก่อนจะยกมือเสยผมตัวเองอย่างเขินจัด
“ไม่เจ็บใช่ไหม” ฮยอกแจออกปากถามอีกครั้ง
“ครับ” ทั้งสองคนรับคำ
“ไม่ถามชื่อฉันเหรอ” คนตัวเล็กถามขึ้นอย่างสงสัย
“อ๋อ ไม่หรอกเราท่องจนขึ้นใจแล้ว” คยูฮยอนออกปากตอบ คิบอมเองยิ้มรับคำพูดเพื่อนไปด้วย
“ท่องเหรอ”
“ใช่ ท่องชื่อจากสีผ้าคลุมน่ะ” คิบอมขยายความให้นิดหน่อย ร่างบางพยักหน้ารับเล็กน้อยแล้วหยุดอยู่ตรงกลางสามแยกที่ไม่รู้ว่าควรจะไปทางไหนดี
“ไปหาพี่ซีวอนก่อนดีกว่าว่ะ” คยูฮยอนเป็นคนตัดสินใจและแตะข้อศอกให้ฮยอกแจเดินไปอีกทางอย่างสุภาพ
หน้าห้องเรียนคณะวิศวกรรมศาสตร์
ที่บรรจุเหล่าไนซ์กายเอาไว้มากมายถึง สี่คน
ได้แก่ ฮันกยอง ยุนโฮ ซีวอนและทงเฮ
นักศึกษามากมายต่างพากันมองออกมาที่หน้าห้องเรียนอย่างสนอกสนใจกับคนที่อยู่ภายใต้ผ้าคลุมสีส้มอ่อนนั้น คยูฮยอนก็ทำหน้าที่แข็งขันด้วยการบังร่างของฮยอกแจเอาไว้เบื้องหลัง คิบอมได้แต่ยิ้มขำกับอาการหมาหวงก้างของเพื่อนรัก
“พวกแกมาทำอะไรวะ” ทงเฮเดินออกมาจากห้องเรียนเป็นคนแรกและเอ่ยถามออกมา
“ก็ต้องพาฮยอกไปส่งที่หอควีน แต่ว่าพวกเราไปหอควีนไม่ถูก” คยูฮยอนออกปากตอบก่อนที่ซีวอนจะแจกมะเหงกลงไปอีกลูกที่เดิมที่โดนปากกาเขวี้ยงใส่
“อะไรล่ะพี่”
“แกไม่ได้มองเลยใช่ไหมว่า หอควีนน่ะอยู่ตรงข้ามกับหอเรา” ซีวอนเอ่ยตอบ ทำให้รุ่นน้องสองคนยิ้มแหยๆกลับมาให้เท่านั้น
“ทำไมต้องโหดร้ายขนาดนั้นด้วยฮะ” ฮยอกแจเอ่ยขัดออกมาก่อนที่คยูฮยอนจะโดนมะเหงกไปอีกลูก ตาหวานมองแป๋วมาที่มือของซีวอนจนทำให้ร่างสูงต้องเก็บไม้เก็บมือลงมา อย่างไม่เข้าใจตัวเองเช่นกันว่าจะเชื่อฟังถ้อยประโยคหวานๆนั้นทำไม
“หึหึ ไอ้ม้าสิ้นลาย” ทงเฮหัวเราะเยาะออกมา พร้อมกับมองหน้าของเพื่อนสนิทอย่างรู้ทัน
“ชื่อฮยอกแจใช่ไหมเอ่ย” ทงเฮหันมาถามคนตัวเล็กที่ดูจะเป็นจุดสนใจตรงนั้นอย่างเจ้าชู้
“ฮะ” เสียงใสรับคำ ตากลมฉายแววร่าเริงกลับมาจนทงเฮต้องจับหัวใจตัวเองที่เต้นไม่เป็นจังหวะ
“งั้นเรากลับกันเถอะครับ” คิบอมพูดขึ้นแล้วแตะศอกของฮยอกแจให้เดินนำออกไปแต่ทว่ารุ่นพี่จากคณะวิศวกรรมศาตร์มากมายต่างพากันมายืนล้อมรอบเอาไว้
“ขอดูหน้าหน่อยสิ จีวิลคนใหม่” คนหนึ่งในนั้นก้าวออกมาขวางหน้าเอาไว้พร้อมกับพยายามจะเปิดผ้าคลุมสีส้มของฮยอกแจออก หากแต่คิบอมกลับก้าวออกมาขวางเอาไว้ได้ทัน
“เฮ้ อะไรกันขอดูหน่อยไม่ได้เหรอไง”
“ไม่ได้!” ซีวอนตะคอกออกมาพร้อมกับดึงฮยอกแจเอาไว้ด้านหลังตัวเอง คนตัวเล็กได้แต่กระพริบตาปริบๆมองเหตุการณ์ตรงหน้าอย่างไม่คุ้นเคย
“อะไรกัน ไนซ์กายปกป้องอะไรนักหนาอย่าลืมนะว่านี่ศัตรูของนาย”
“ฮยอกแจยังไม่รู้เรื่อง” ร่างสูงตะคอกกลับ ก่อนที่เอวแกร่งจะถูกวางทับด้วยมือนิ่มของคนด้านหลัง พร้อมกับใบหน้าหวานที่แนบลงไปกับแผ่นหลังกว้าง เพื่อรั้งคนที่กำลังจะก่อการทะเลาะวิวาทให้สงบและซีวอนก็หยุดนิ่งได้โดยง่าย
“ซีวอนถอยไปหน่อยน่า ขอดูนิดหน่อยคงไม่เสียหายมั้ง”
“นี่ฟังภาษาคนไม่รู้เรื่องเหรอไง” ซีวอนง้างหมัดขึ้นอีกครั้ง คราวนี้ฮยอกแจต้องกอดเอวหนาเอาไว้
“อย่ามีเรื่องกันเลยนะฮะ ไปเถอะ” เสียงหวานรั้งเอาไว้อีกครั้ง พร้อมกับออกแรงดึงชายเสื้อของซีวอนให้หันกลับมามองตัวเอง
“งั้นฮยอกขอตัวก่อนนะฮะ” คนตัวเล็กหันกลับไปบอกกับคนที่ยืนอึ้งกับความเปลี่ยนไปของซีวอนได้แต่มองตาหวานๆนิ่งค้าง ปล่อยให้ซีวอนพาฮยอกแจเดินออกไป
“นึกว่าจะได้วางมวย” ทงเฮพูดขึ้นอย่างคันไม้คันมือแต่ก็ยอมเดินตามไป จะอยู่ไปทำไมในเมื่อคนของตัวเดินหนีไปนู่นแล้ว
“มาช้าจริงๆเลย” ฮีชอลตวาดแหวออกมาทันทีที่เห็นฮยอกแจเดินเข้ามา
“อ๊าก ใครให้แกจับมือน้องฉันมาส่ง ห๊า!!!” และเสียงที่ดังเกินกว่าร้อยเดซิเบลของแจจุงก็ดังขึ้นพร้อมกับเดินมาทุบลงไปบนมือของซีวอนและดึงตัวของฮยอกแจกลับเข้ามาในวงล้อมของตัวเอง
“โอ๊ย ตีมาได้แรงช้างเหรอไง” ซีวอนเถียงกลับหน้ายู่ ใบหน้าหล่อแสดงออกอย่างชัดเจนว่าแสนเสียดายที่จะไม่ได้สัมผัสมือนิ่มๆนั้น ฮยอกแจหันมาโค้งให้อย่างขอบคุณแล้วถูกดันหายเข้าไปในห้องพัก
“พวกรุ่นพี่ของนายเมื่อไหร่จะมา” จุนซูออกปากถามพลางมองเลยไปด้านหลัง
“มาแล้วครับ คุณนาย” ยูชอนตะโกนตอบออกมาก่อนที่ตัวจะมาถึง
“คิดถึงกันมากเหรอไงครับ เรียกหาแต่เย็นเชียว” เยซองถามขึ้นมาอีกคน
“ใครเขาจะไปคิดถึงพวกนายกัน” เรียวอุคแหวกลับทันทีที่ได้ยินประโยคเข้าข้างตัวเองนั้น
“ก็พวกเธอไง เห็นตะโกนเรียกตั้งแต่ยังเดินมาไม่ถึง” คังอินอีกคนที่สวนกลับมาพร้อมกับมองตาสวยของคนที่อยู่ภายใต้ผ้าคลุมสีขาวอย่างสื่อความหมาย
“เออ คิดถึงแน่ล่ะ” อีทึกพูดออกมาพร้อมกับชี้ไปที่ตะกร้าผ้าหลากสีที่วางอยู่บ่งบอกจากสีว่าใบไหนเป็นของใคร
“นั่น เห็นใช่ไหมไอ้หมี” อีทึกถามขึ้น
“แล้วไงอ่ะ” คังอินถามกลับงงๆ
“ซักผ้าให้พวกเราด้วยมือ” จีวิลตอบออกมาแบบพร้อมเพรียงกัน
“เอ่อ ผมต้องทำด้วยเหรอครับ” คยูฮยอนชี้หน้าตัวเองงงๆ
“ก็ใช่น่ะสิ นายอยากเข้ามาเป็นรุ่นน้องพวกนี้เองทำไม” ซองมินเป็นคนตอบแล้วยัดตะกร้าของตัวเองใส่อ้อมกอดของอีกฝ่ายที่ยังยืนเอ๋ออยู่
“ไปได้แล้ว” ขาอวบยกขึ้นถีบก้นของอีกฝ่ายไปที่ลานกว้างเต็มแรง คยูฮยอนถลาพุ่งไปด้านหน้าเอาหน้าทิ่มพื้นหญ้าและได้แต่ลุกขึ้นมายอมรับชะตากรรมอย่างไม่อาจเลี่ยงได้
“เฮ้อ ชะตากรรมของน้องเรา” ยุนโฮบ่นขึ้นมาหลังจากมองเห็นสภาพของน้องชายหลายคนที่นั่งจมอยู่กับกองเสื้อผ้ามากมาย
“ของแกด้วย” แจจุงแหวลั่นแล้วกระแทกตะกร้าผ้าสีฟ้าอ่อนของตัวเองไปใส่ ยุนโฮรับไปถือไว้ด้วยความไม่เข้าใจ
“ไปซักเซ่” เสียงใสแหวอีกรอบ ทำให้ยุนโฮเดินคอตกออกไปตามระเบียบ
“ไอ้กะเหรี่ยงของแกด้วย เดี๋ยวนี้” เสียงแหลมของฮีชอลดึงหน้าเอ๋อๆของฮันกยองกลับมาที่เดิมและทำใจยอมรับชะตากรรมต่อไป
“ใส่ไปเรียนหรือเดินแบบวะ ถึงได้เยอะแบบนี้” ไม่วายบ่นงุบงิบก่อนจะเดินจากไปพร้อมจะกร้าผ้าใบใหญ่สีแดง เหล่าไนซ์กายต่างก้มหน้าก้มตาซักผ้ากันอย่างขะมักเขม้น
“ฮยอกหายไปไหนแล้ว” พอหันกลับมามองน้องของตัวเองก็ไม่เจอน้องเล็กของกลุ่ม
“นั่นดิพี่หายไปไหนแล้ว” เรียวอุคเองก็ร้องลั่นหันซ้ายหันขวา
“นั่นไง” จุนซูร้องลั่นแล้วชี้ไปที่กลุ่มของไนซ์กายที่มีฮยอกแจคอยเดินพัดให้อย่างน่ารัก
เฮ้อ อ่อนต่อโลกจริงๆเลยน้องใครวะเนี่ย
“ปล่อยให้คลาดสายตาไม่ได้เล๊ย” แต่ละคนร้องออกมาเสียงดังและรีบเข้าไปดึงน้องเล็กของตัวเองกลับมา ท่ามกลางสายตาแสนเสียดายของซีวอนอีกรอบ
Katomnam Talk
ใครที่สั่งจอง Slave กับ Money ไว้ ต้มปิดโอนเงิน 5 มกรา 2553 นะคะ
ใครโอนเงินแล้ว แจ้งต้มด้วยนะคะ มิเช่นนั้นจะโทรไปทวง โฮะๆๆ
เพราะทุกคนสัญญาเอาไว้แล้วว่าจะไม่เบี้ยว
เนื่องจากมีน้องคนนึง โทรมาทวงต้ม ฮือๆๆๆๆๆ
บังอาจมาก!!!!
เรื่องนี้ต้มดูเม้นนะคะ จุ๊บๆๆๆ
ปลา ลิง. เรื่องนี้ด๊อง "เมะ" นะคะ
ความคิดเห็น