[Fic] บังทันโฮสต์คลับ คลับของคนรักบังทัน - นิยาย [Fic] บังทันโฮสต์คลับ คลับของคนรักบังทัน : Dek-D.com - Writer
×

    [Fic] บังทันโฮสต์คลับ คลับของคนรักบังทัน

    เรื่องราวของชายหนุ่มทั้งเจ็ดคนที่ทำงานเป็นโฮสอยู่ใน"บังทันโฮสต์คลับ"

    ผู้เข้าชมรวม

    1,501

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    1

    ผู้เข้าชมรวม


    1.5K

    ความคิดเห็น


    3

    คนติดตาม


    6
    จำนวนตอน :  0 ตอน
    อัปเดตล่าสุด :  7 ก.ค. 56 / 00:00 น.
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ

    "กลับมาแล้วครับ"
     
    "กลับมาแล้วหรอ รีบไปอาบน้ำแต่งตัวเลยใกล้ได้เวลาหล่ะ"
     
             หวัดดีทุกคน ก่อนอื่นขอแนะนำตัวก่อน ผมชื่อ คิม ซอกจิน หรือเรียกเฉยว่า "จิน" ก็ได้ ผมเพิ่งกลับมาจากมหาลัย แล้วตอนนี้ผมก็อยู่ที่ทำงานพิเศษ คุณอยากรู้มั้ยหล่ะว่าผมทำงานพิเศษที่ไหน ฮ่าๆๆ  ผมทำงานที่ "บังทัน โฮสต์คลับ"
     
    "โฮสต์คลับ"
     
          ใช้แล้วพวกคุณฟังไม่ผิดหรอก ผมทำงานพิเศษเป็นโฮสที่ "บังทัน โฮสต์คลับ" แห่งนี้ แล้วคนที่ตอบกลับผมเมื่อกี้นี้คือ เจ๊แม็กกี้ รูปร่างของเจ๊นะหรอ.... ชายไหนเห็นเป็นต้องน้ำลายหกกันเลยทีเดียว ผู้หญิงผมเป็นลอนยาว
    ใบหน้าอวบอิ่ม ดวงตาสดใสเป็นประกาย จมูกโด่ง ริมฝีปากสวยได้รูป เรื่องหุ่นนะหรอ....ขอบอกเลย ฟิตเปรี๊ยะ ครับผม.......  ต่อไปผมจะแนะนำเพื่อนร่วมงานกับผม คนแรกเลยไอ้เด็กหนุ่มที่นั่งอยู่ตรงริมหน้าต่าง มันชื่อ        มินยูนกิส่วนชื่อในวงการโฮสมันใช้ชื่อว่า "ซูก้า" คาแลตเตอร์ของมันน่ะหรอครับ เจ๊แม็กกี้วางไว้ให้มันเป็น "หนุ่มศิลปิน" หนุ่มศิลปินหรือหนุ่มอารมณ์ติสท์ เป็นหนุ่มที่พวกเราคาดเดาไม่ได้และใช้ชีวิตอยู่กับปัจจุบันเท่านั้น
     บ่อยครั้งที่เขาใช้ความคิดสร้างสรรค์แต่งเพลงขึ้นมาเพื่อเอาใจสาวๆ ผมมักจะเห็นมันทำแบบนั้นประจำเพื่อเอาใจลูกค้าที่เข้ามาใช้บริการ
     
              คนที่ใส่แว่นตาดำ ที่นั่งอยู่บนโซฟาพร้อมกับเปิดนิตยสารอ่านอยู่นั้น ที่จริงทุกคนกำลังสงสัยใช่มั้ยว่าใส่แว่นดำแล้วอ่านหนังสือได้ยังไง.... ก็เพราะว่ามันไม่ได้อ่านแต่มันหลับอยู่นั้นเอง มันชื่อว่า คิม นัมจุน ส่วนในวงการโฮสมันใช้ชื่อว่า "แรปมอนเตอร์" หรือเรียกว่า "แรปมอน" ก็ได้ คาแลตเตอร์ของนัมจุนคือ "หนุ่มต่างชาติ" เพราะเขาดูเหมือนหนุ่มต่างชาติที่น่าตื่นเต้น เขามีสำเนียงที่น่ารักและวิธีมองโลกไม่เหมือนใคร นิสัยส่วนตัวของเขาอาจพิลึกนิดหน่อยแต่นั้นก็คือเสน่ห์เฉพาะตัวและที่สำคัญภาษาอังกฤษของมันแน่นมากขอบอก
     
              ชายหนุ่มที่กำลังยืนจัดช่อดอกไม้อยู่ที่โต๊ะฝั่งขวานั้นนะหรอ ก่อนอื่นผมขอบอกเลยนะครับ ว่าคนนี้เขาตัวลื่นมาก ไหลไปได้ทั่วไม่ว่าจะกรณีไหนเขาก็เอาตัวลอดได้ตลอด ขอแนะนำเขาเลยหล่ะกัน ชื่อว่า จาง โฮซอก 
    ชื่อในวงการโฮส "เจโฮป" คาแลตเตอร์ของเจโฮปคือ "หนุ่มสมองเพชร" เขาเป็นผู้ชายประเภทที่มักมีบทสนทนาที่ชาญฉลาดและจะคอยฟังคำตอบของผู้หญิง เขามักทำให้ผู้หญิงหัวเราะกับความฉลาดและอารมณ์ขันของเขา จากที่ผมดูๆแล้วแขกของเจโฮปจะเป็นผู้หญิงที่อายุเยอะมากกว่าเป็นส่วนใหญ่
     
            เออ...ส่วนคนที่กำลังเดินมาหาแรปมอนนั้นมันชื่อ ปาร์ค จีมิน ชื่อในวงการโฮส มันใช่ชื่อว่า" จีมิน" เด็กคนนี้น่ารักมากๆถ้าผมเป็นผู้หญิงผมต้องตกหลุมรักมันแน่ๆ คาแลตเตอร์ของมันนะหรอ "หนุ่มรักอิสระ" 
    จีมินมันเป็นหนุ่มรักอิสระมักปล่อยตัวไปตามความคิดของตัวเอง แถมมันยังไม่เคยกังวลถึงผลที่จะตามมาภายหลังด้วย เขาแค่ปล่อยให้อารมณ์พาไป จีมินมักจะทำให้แขกของเขาเหมือนลูกไก่ในกำมือ จีมินนายมันแบดบอยตัวจริง
     
              ส่วนหนุ่มที่เพิ่งเดินลงจากบันได คนนี้เรียกว่าขั้นเทพได้เลย แขกที่ร้านติดนายนี้กันงอมแง่ม เขาชื่อ คิมแทฮยอง ชื่อในวงการโฮสของมันคือ "วี" คาแลตเตอร์ของมันคือ "หนุ่มมั่นใจในตัวเอง" แทฮยองเป็นเด็กหนุ่มที่มั่นใจในตัวเองแบบสุดๆ ยืนยันได้จากการที่เขาเปล่งประกายรังสีของความมีอำนาจเวลาอยู่ในคลับ เขาไม่เคยรู้สึกหวั่นเกรงเพื่อนร่วมงานคนอื่นจะมาแย่งตำแหน่งหนุ่มหล่อทรงอิทธิพล  เพราะอย่างว่าคนที่ทำงานเป็นโฮสในย่านนี้ต่างก็รู้ดีว่า
    แทฮยองเป็นหนุ่มหล่ออันดับหนึ่งของย่าน เขามักจะดึงดูดผู้หญิงด้วยความมั่นใจว่าเขาเจ๋ง ผู้หญิงก็จะรู้สึกคล้อยตามไปด้วย หนุ่มผู้มั่นใจในตัวเองไม่ต้องรอคำอนุมัติจากผู้หญิง นี่ละที่ทำให้เขาเป็นที่หมายปองยิ่งกว่าเดิม ชิ....
     
           แล้วก็คนสุดท้ายเพื่อนร่วมงานที่อายุน้อยที่สุดในบังทันโฮสต์คลับ คือ จอน จองกุก ชื่อในวงการโฮสมันก็ใช้ชื่อมันเองนั้นแหละ "จองกุก" แต่พวกเราชอบเรียกมันว่า "กุกกี๊" เพราะอะไรน่ะหรอ? ก็เพราะว่าจองกกุกมันเป็นน้องเล็กยังไงหล่ะคาแลตเตอร์ของมันคือ "หนุ่มช่างเอาใจ" กุกกี๊ของเราเป็นเด็กหนุ่มช่างเอาอกเอาใจเทคแคร์ดูแลสารพัด คอยเปิดปิดประตูรถให้  ดึงเก้าอี้ให้ ผมยังคิดเลยว่า สมัยนี้ยังมีอีกหรอ หรือว่าที่มันทำไปก็เพราะงาน แต่ก็ไม่เห็นมีคำสั่งให้เปิดปิดประตูหรือดึงเก้าอี้ให้จากเจ๊แม็กกี๊นีหว่า.....
     
            เอ๋อ...เกือบลืมไป ส่วนผมที่แนะนำตัวไปแต่แรกแล้วว่าผมชื่อ "จิน" คาแลตเตอร์ของผม "หนุ่มโรแมนติก" กรี๊ดกันไหมหล่ะครับ ผมเชื่อในความโรแมนติกแบบคลาสสิค ผมมักจะทำให้แขกประทับใจโดยการซื้อดอกไม้หรือช็อกโกแลตให้เธอและเวลานั่งคุยกันผมมักจะมองตาเธออย่างลึกซึ่ง ผู้หญิงจะรู้สึกอิสระที่จะยื่นหมูยื่นแมว และแสดงความอ่อนโยนโรแมนติกในแบบของเธอ ออกมาให้ผมเห็น ผมชอบแบบนั้นที่สุด
     
              ร่ายยาวมาตั้งนานนี้ยังไม่จบนะครับขอบอก....ผมจะขอบอกกฏขอบังคับของ "บังทัน โฮสต์คลับ" แห่งนี้ในระหว่างที่ผมอาบน้ำอยู่หล่ะกัน  อิอิอิ   อย่างแรกเลยพวกเราห้ามมีสัมพันธ์ทางกายกับเจ้าหญิง สงสัยกันอีกหล่ะสิว่า"เจ้าหญิง"คือใครเจ้าหญิงที่ผมว่าก็คือลูกค้าผู้หญิงที่เข้ามาใช้บริการ พวกเราทุกคนต้องใช้คำว่า "เจ้าหญิง" แทนผู้หญิงที่มาเป็นแขกของเราครับ มาต่อกันเลยดีกว่า ห้ามหลงรักหรือแอบคบกับเจ้าหญิงเป็นอันขาด ข้อนี้ร้ายแรงมาก ถึงขั้นไล่ออกแล้วเสียเงินค่าปรับอีกต่างหากและจำนวนค่าปรับก็ไม่ใช่น้อยๆเลย และก็ห้ามปล่อยให้เจ้าหญิงรอนานเป็นอันขาด  โฮสจะต้องแต่งตัวดูดีอยู่เสมอไม่ว่าจะอยุ่ในคลับหรือนอกคลับก็ตาม โฮสทุกคนที่อยู่ในคลับต้องทำให้เจ้าหญิงเปิดแชมเปญให้ได้มากที่สุดเพราะโฮสจะได้เปอร์เซ็นต์ จากการที่เจ้าหญิงเปิดแชมเปญ แต่ถ้าโฮสคนไหนโชคดีอาจเจอเจ้าหญิงที่สั่งแชมเปญทาวเวอร์(แชมเปญ 7 ชั้น) เลยก็ว่าได้  บังทัน โฮสต์คลับ มีกฏที่ไม่ค่อยเคร่งครัดเหมือนโฮสต์คลับอื่นๆเท่าไหร่ พวกเราอาศัยอยู่ด้วยกันที่คลับแห่งนี้ หมายถึงแค่พวกเราเจ็ดคนนะครับ เจ๊แม็กกี๊ก็ดูแลพวกเราอย่างดี ข้างบนร้านเป็นที่ ที่ของพวกเราเลยก็ว่าได้ มีฟิตเนต ห้องครัว และห้องเล่นเกมอยู่ที่ชั้นสอง ชั้นสามเป็นห้องนั่งเล่นเครื่องเสียงอุปกรณ์ไฮเทคทั้งนั้น  ส่วนชั้นสี่เป็นห้องนอนของพวกเรา ตั้งแต่ชั้นสองบุคคลภายนอกห้ามเข้านะครับหลังจากที่ทำงานเสร็จพวกเราจะขึ้นไปอยู่กันข้างบน ของทุกอย่างที่อยู่ที่นั้นล้วนแต่ทันสมัย เทคโนโลยีชั้นสูงเลยก็ว่าได้ อย่างที่ผมบอกเจ๊แม็กกี๊ดูแลพวกเราเป็นอย่างดี ที่พัก ค่าอาหารเราก็ไม่ต้องจ่าย แต่อย่างที่สุภาษิตเขาว่ากันเอาไว้ ในโลกนี้ไม่มีอะไรได้มาฟรีๆ  บังทัน โฮสต์คลับ จะเปิดบริการตั้งแต่ 6 โมงเย็นจนถึง ตี 2 ตามกฏแล้วเจ้าหญิงสามารถเรียกใช้บริการพวกเราได้แค่คนล่ะสองชั่วโมงเท่านั้น คือสรุปง่ายๆวันหนึ่งพวกเราแต่ล่ะคนต้องบริการเจ้าหญิงได้เพียง 4 คนเท่านั้นต่อวัน วันๆร้านเราจะรับเจ้าหญิงเพียง 28 คนเท่านั้น โฮสที่ร้านต้องหาเงินให้ได้มากกว่า 5 แสนวอนสำหรับการดูแลเจ้าหญิงหนึ่งคน ภายในเวลา 2 ชั่วโมงนั้น และการเป็นโฮสที่สำคัญต้องคอแข็งด้วยนะครับ พวกคุณก็คิดเอาหล่ะกันนะครับว่าวันหนึ่งพวกผมต้องหาเงินเข้าร้านเท่าไหร่บอกเลยว่าเจ๊แม็กกี๊ได้กำไรอย่างมหาศาล ดังนั้นเธอเลยเลี้ยงพวกเราให้กินดีอยู่ดี แต่ผมก็คิดว่ามันก็คุ้มอยู่นะครับ เอาหล่ะ....ตอนนี้ผมกำลังจะสายแล้วขอไปแต่งตัวก่อนนะครับทุกคนนนนนนน..... อันยองครับผม


     
    To Be Con.....
     ขอบคุณที่คอมเม้น
    แค่คอมเม้นแสดงความคิดเห็น ติชม ให้กำลังใจ
    เท่านี้ที่นักแต่งนักเขียนต้องการ ^ ^
     
     
     

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น