พรหมลิขิตข้ามภพฟาโรห์ที่รัก

นิยายเรื่องนี้เขียนขึ้นจากจินตนาการของผู้แต่งไม่อิงประวิติศาสตร์ อาจจะมีที่เกี่ยวข้องแค่เพียงบางส่วนเพื่อนำมาประกอบเนื้อเรื่อง
เพิ่มความสนุก ลึกลับ และสาระความรู้เล็กน้อยฯ

______________________________________________________________

กาลเวลาที่เดินไม่มีวันหยุุด...  อดีต ปัจจุบัน อนาคต เวลาก็ยังเดินต่อไป เพียงแค่เธอแค่เธอคนเดียว ที่สามารถย้อนกลับไปในช่วงเวลานั้นได้  การรอคอยที่สิ้นสุดของคนสองคน แม้เวลาก็ไม่อาจขวางกั้นทั้งสองดวงใจ

   ข้า..ฟาโรห์ราเซต หัวใจดวงนี้จะมอบให้นางเพียงผู้เดียว 

เธอ..ไอยวริญ เพียงเห็นเขาหน้าที่ที่ต้องทำก็เริ่มขึ้นพร้อมหัวใจ  

 
   บทนำ

    
        ‘ที่นี้ที่ไหนกันเนี่ย ทำไมหมอกหนาแน่นขนาดนี้’ ‘มองไม่เห็นทางเลย’ เสียงคิดในใจของหญิงสาวที่เดินไปมาเพื่อหาทางออก ‘เราจำได้ว่าพึ่งกลับมาจากที่เรียนมหาลัยแล้วก็เข้านอนเลยทำไมถึงมาโผล่ที่นี้หรือเรากำลังฝันอยู่ แน่เลยเราต้องฝันแน่ๆ’

          อีกปลายด้านหนึ่งของสายหมอก ปรากฏร่างชายผู้หนึ่งรูปร่างสูงใหญ่ ผมดำยาว เนื้อหนังตึงแน่นไปด้วยมัดกล้าม พระเนตรคม ผิวคล้ำเข้ม ใบหน้าคมสันงดงาม รูปหล่อ ปากหนาหยักได้รูป เดินตรงมาท่ามกลางสายหมอก “ข้าอยู่ที่ใดกัน ทำไมว่างเปล่าเยี่ยงนี้” พระเนตรคมกวาดมองทางข้างหน้าอย่างหาที่สิ้นสุดไม่ได้ พระบาทก้าวต่อไปอย่างไม่มีจุดหมายปลายทางที่ใดเลย




_________________________________________________________________________________________
_________________________________________________________________________________________

PS. การใช้รูป จินตนาการความสวยและหล่อตามความต้องการเลยค่ะ 55+ (เหมือนผู้แต่งเอง)