คืนเหงา ๆ ใจเศร้า ๆ เขาไม่กลับมา

เนื้อเรื่อง

เมื่อเขาจากไป…ทั้งที่ชั้นนั่งอยู่บนรถเมลที่เต็มไปด้วยผู้คนมากมาย....แต่รู้สึกเหมือนไม่มีใคร..มันทั้งเหงาทั้งเศร้า
รู้สึกเหมือนร้องไห้แต่ก็แปลกที่ไม่มีน้ำตานใบหน้า...เมื่อชั้นลงนถเมล ก็รู้สึกว่าหูอื้ออึง ตัวบางเบา
ชั้นเดินไปเรื่อย ๆ โดยไม่รู้ตัวว่ากำลังจะไปไหน แต่สุดท้ายก็ยืนอยู่ ณ จุดที่ต้องการ ชั้นกลับบ้าน กินข้าวอาบน้ำ
ทำทุกอย่างเหมือนที่เคย แต่คงเป็นเพียงความเคยชินหรือสัญชาติญาณเท่านั้นที่ทำให้มันเป็นไป หากเป็นความรู้สึก
คงไม่ใช่สิ่งที่ทำอะไรกับมันได้แล้วในตอนนี้ นอกจากไปให้มันล่องลอยตามหัวใจที่จากไปในวันนี้ ชั้นไม่ร้องไห้
มีเพียงความเศร้าที่อัดอั้นในหัวใจกลับมากมายจนชั้นแปลกใจที่ไม่มีน้ำตาเพียงหยดเดียว ได้แต่หวังว่าพรุ่งนี้คงมีน้ำตา
ถึงไม่หายเจ็บปวดไม่หายทรมาน แต่อย่างน้อยชั้นต้องการเพียงรู้สึกถึงรสชาตอาหารเท่านั้น ชั้นไม่ต้องการให้เขากลับมา แต่ต้องการเพียงน้ำตาแห่งความปวดร้าวเท่านั้น มันคงดีกว่าถ้าเราจะรู้สึกเจ็บปวด คงดีกว่านาทีนี้ที่ฉันไม่รู้สึกอะไรเลย