จอมขมังเวทย์อโยธยา

จอมขมังเวทย์อโยธยา

อิงคนางค์เป็นคนเห็นผี ที่คิดว่าการเห็นผีก็เหมือนเห็นต้นไม้ ใบหญ้า แต่ความคิดนี้ก็เปลี่ยนไปเมื่อเจอกับคุณพรต พ่อหนุ่มอโยธยาจอมคร่ำครวญที่ร่างจริงนอนเป็นผัก โดนสาวคนรักทำของใส่จนล้มป่วย เรื่องนี้คงไม่กระไร หากเธอไม่ได้ย้อนเวลามาในร่างคู่หมั้นของเขา แม่หญิงเทียนไพลิน สตรีอับโชคที่ทำให้แม่ตาย พ่อออกศึก ย่าติดไข้จากเธอจนตาย 

---

ตึ่ก…ตึ่ก… เสียงฝีเท้าสั่นประสาท ไร้ที่มา ดังมาจากทุกทิศ อิงคนางค์พยักเพยิดให้คุณพรตไสหัวไปดู เขาทำหน้ายู่ เอ่ยพึมพำน่าสงสาร

“แม่หญิง ข้ากลัวผีที่สุด”

“แต่ท่านเป็นผี!” เธอแยกเขี้ยวแล้ว

“แต่ข้า…” เขายกมือปิดตา น้ำตาร่วงลงมาแล้ว “เป็นผีน่ารัก”สิ้นคำก็เหมือนสิ้นใจ เสียงเปรตประสานเสียงโซปราโนอยู่นอกเรือน ลมพัดเหมือนพายุ หมาหอนบรรเลงเหมือนมีวาทยากรกำกับ 

อิงคนางค์ถึงกับเหม่อลอย คุณหลวงจริงๆหรือนี่…ผู้ชายคนนี้คือหมื่นศรีสรลักษณ์ที่มีไพร่ใต้กำกับเป็นร้อยนั่นจริงเหรอ!

---