ราพณ์อมฤต

เพราะศึกอมฤตพันปีก่อน ยักษาตนหนึ่งจึงต้องสาป เงื่อนไขพ้นสาปนั้นคือต้องฆ่านางอันเป็นที่รัก ทว่าสำหรับครึ่งยักษาหยาบเถื่อนเช่นเขา...ไม่มีวันสนใจสตรีนางใด!

แนะนำตัวละคร

กันตธรรณ

ชายหนุ่มลึกลับที่เข้ามาพักใจยังหมู่บ้านดาราฉาย

ทิวาพันแสง

ครูดอยที่หลีกหนีความวุ่นวายจากเมืองมาอาศัยในหมู่บ้านดาราฉาย

ตัวอย่าง

แสงยามเช้าอาบไล้ร่างกำยำที่หลับสนิทบนเตียง ดวงหน้าราวสลักนั้นดูอ่อนโยน ปากสีชมพูระเรื่อตามธรรมชาติ อกเปลือยสัดส่วนงดงามมีผ้าคลุมปกปิดไว้ กันตธรรณปรือตางัวเงีย ผมเผ้ายุ่งเหยิงยิ่งขับให้เขาชวนฝัน 

เมื่อคืนเขาเมาหนักมาก จำไม่ได้ด้วยซ้ำว่ามาที่นี่ได้ยังไง กวาดตามองเพดานไม้ไม่คุ้นตา นอกหน้าต่างเป็นบ้านใหญ่ที่อยู่ไกลๆที่นี่คงเป็นเรือนรับรองหลังเล็กล่ะมั้ง ชายหนุ่มสะบัดศีรษะ ควานหาเสื้อผ้ามาสวมเพื่อกลับบ้าน

เสื้อผ้า…

เสื้อผ้า!!!

ดวงตาคมเบิกกว้าง มองไปรอบกายก็พบเสื้อผ้าโยนไว้กระจัดกระจาย ข้างกายยังมี!

“ผู้ชาย!”

กันตธรรณคำรามลึกในลำคอ เขม้นตามองแผ่นหลังบอบบางที่นอนอยู่ข้างๆ ใบหน้าอ่อนจนถึงขั้นหวานราวกับสาวน้อย เขาใจหายวาบ เปิดผ้าห่มก้มมองตัวเอง!