คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : บทที่2-1
บทที่สอ
ูน่าอิำระแ้น
บุุวามแ้นระหว่าูน่าอิและือเหยาานนั้นพัวพันยาแยแยะ
ยามนี้นาเป็นายาผู้อื่นไปแล้ว
ูน่าอิสะบัปราาบในมือ ่อนะสลายมันทันวันเมื่อโม่หวาระิบเสียเรีย
“ให้ท่านประลอปรุเรื่อหอม มิใ่สะบัาบหั่นผั!”
นาสะุ้ ปราเียนมหาศาลอเทพบรรพาลเ่นนา ลายเป็นมีหั่นผัในสายาโม่หลินหรือนี่
“โม่หลิน วาาเ้าทำร้ายใ้านั”
“โม่หวา! ้าื่อโม่หวา!”
“เสี่ยวโม่โม่!” นาเรียเสียอ่อน โม่หวาพลันรู้สึสิ้นหวัและรันทในราเียวัน เาไม่น่าปล่อยาวหายนะวนี้ออมาเพ่นพ่าน ทาที่ีับัไว้ในสุสานบรรพเทพ่อไปึี่อัวเาที่สุ
“เฮ้อ…ไป ท่านไปประลอรอบแร ปรุเรื่อหอมามเรื่อหอมที่ำหน”
“ผู้ใือนัสิน”
“ย่อมเป็นาวเทพอาลัษ์ เทียนวินและไท่่าเหล่าวิน”
“ี” นาึมำเบาๆ เินลไปประลอบนปะรำพิธี รานี้ทุสายาไม่สนารประลอ หันมาับ้อารปราัวในรอบสามพันปีอูน่าอิผู้เฝ้าสุสานบรรพเทพ
“อ้อ น่าอิ” เทียนวินรัสทั้พยัหน้าทัทาย
“วิน่า…ผู้น้อยอเล่น้วยไ้หรือไม่” วาาน่าฟั ในใผู้นลับประหวั่น นเป็นถึเทพบรรพาลรุ่นสอ ลับเอ่ย่มนเอเบื้อหน้าเทียนวินผู้เป็นเทพบรรพาลรุ่นหลาน
เทียนวินเียบ ไม่อบรับ ลับเป็นมหาเทพเหอ าวเทพอาลัษ์ผู้โเ่นที่สุในบรราเทพเียนเป็นฝ่ายออปา
ความคิดเห็น