คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : บทที่1-1 ซูน่าอิงปรากฎกายในรอบสามพันปี
บทที่หนึ่
ูน่าอิปราายในรอบสามพันปี
พึทราบว่าสุสานบรรพเทพนี้ มิใ่ผู้ใ็เ้าออไ้ หาไม่เย้าวเท้าเหยียบประูยมโล พบยมทูหัววัวหัวม้า…ที่ถอหน้าาราใ สรีล้วนเป็นลมายเพราะวามามอพวเา อะแฮ่ม เปิ่นวินหมายถึ…หาีวินี้มิเยไ้รับอายมราแม้ระผี ย่อมไม่สามารถเหยียบย่ามาสู่สุสานบรรพเทพไ้ เยมีเียนสรีท่านหนึ่ ฝัใฝ่มั่นรัในเทพมาราหรมาถึหมื่นปี ทำทุวิถีทาให้เ้ามาที่นี่ไ้ นาถึนาฝ่า่ายลโลันร์รนหาที่ายทั้ที่ยัไม่ถึเวลาฝ่า่านเราะห์
ทว่าบุพเพย่อมมาอนวาสนาบรรบ เียนหนุ่มรูปามเ้าไป่วยนาถึใลา่ายล บัเิเป็นเรื่อเล่าวสัน์ันทราที่มีเ้าาลาเปา้อนาวๆอีสาม้อนถือำเนิ
ันั้น…ึไม่มาเฝ้าสุสานบรรพเทพเป็นเพื่อนนาแล้ว
ันั้น…ึเลิรัเออนาแล้ว
น่าอิถอนหายใ ลิ่นาวเลือาโถะวันอออวลับลิ่นบัว ลิ่นวามายใล้เ้ามา
“หาอยา่วยนริๆ ไยึเย” โม่หวาถลแนเสื้อเปื้อนเลือ ู็รู้ว่าเหนื่อยหนั ว่าะยื้อวิานผู้นั้นาประูยมโล
“้า…เพราะสามพันปีมานี้ล้วนรอมรม ในใหหู่นไม่ยินีหรือยินร้าย ระทั่เพิเย่อีวิผู้อื่น”
“มะรืนมีานประวเรื่อหอม สี่สิบเ้ารารี เ้า็าม้าออไปเที่ยวเล่นเสียหน่อย” โม่หวาแนะ ล้ามือับลิ่นโลหิ
“ในใไม่อาปล่อยวา”
“ูน่าอิ…เอเอท่านอยาเห็นท่านระโโลเ้นเหมือนระ่ายลั่ มาว่ามเ่าในสุสาน”
นาอเห็น้วยมิไ้
“เ่นนั้น็ี”
หาล่าวว่าเทพมาราหรเป็นที่สัาระ วรล่าวว่าูน่าอิที่เป็นเม่ยเม่ยอันบิาเารับเลี้ยนั้น ลับเป็นั้วร้ามอันยาให้อภัย
าหรปราบปีศา
นาปลุระมเรียร้อสิทธิ์ปีศา
าหรบำเพ็เพียร
นาเที่ยวเล่น
าหรให้นาูัว
นาับูู่ัวให้าหรเ่นัน
ล่าวไ้ว่าเป็นอันธพาลน้อยบนสวรร์ที่หาไม่เพราะบารมีาหรปรหัว าว่าูน่าอิ็ถูสาปให้เป็นเรัานที่ไหนสัแห่
ันั้นยามที่ปวเียนเห็นนาหายลับไปยัสุสานบรรพเทพ แปในสิบส่วนล้วนเลิมลอ
ันั้นยามที่เห็นนาปราายบนเมเียน ระโหมุนัวลมาอย่าส่าามนเือบะเหยียบศีรษะือเหยาาน ธิานโในอ๋อหย่าือแห่แนบูรพา ใรหลายน็รู้สึราววัหนี สามิเ็วิาแ่านระเอะระเิ ไม่พัเอ่ยถึือเหยาานที่เยเือบะไ้นั่เี้ยวแ่เ้าระูลูแห่แนประิม
“อ่า…ออภัย” นาเอ่ยพร้อมหน้าาเหรอหรา “มิไ้ออมาสูอาาศนอสุสานบรรพเทพบ่อยนั ฝีเท้าึลไปบ้า อย่าไร็ออภัยือเหยาาน”
“น่าอิเสินหนี่ไม่ทราบธรรมเนียมแ่ไหนแ่ไร ้าย่อมะไม่ถือสา” อบลับไ้สุภาพ ทว่าีแสบาลผู้อื่นนแหลละเอีย สมเป็นือเหยาานนั
วาานา ไม่มีผู้ใเอานะไ้
ความคิดเห็น