ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้
เรื่องสั้น .... - [ แสนชัง ] -

- เชิงรบ -
เขาเกลียด เกลียดขี้หน้ามัน เกลียดทุกอย่างที่เป็นมัน ท่าทางใสซื่อไร้เดียงสา
ตัวเล็กๆบางๆดูเปราะบาง เพราะมันเป็นสัญลักษณ์ของความอ่อนแอ เหมือนว่า
มันพร้อมจะเปราะแตกทุกครั้ง เพียงแค่คิด...แค่คิดว่ามันน่าทำลาย แต่ขณะเดียว
กันมันก็น่าปกป้อง ไม่เข้าใจ ไม่เข้าใจเลยว่า ทำไมเขาถึงคิดอย่างนั้น
- ริมนที -
รู้ดี เขารู้ดีว่าสายตาคู่คมนั่นมองเขาอย่างเกลียดชัง มันเป็นความเกลียดที่ยากจะอธิบาย
ทั้งๆที่เขาพยายาม พยายามเหลือเกินที่จะทำดีเพื่อจะทลายความเกลียดชังนั่น แต่ก็เท่านั้น
ทุกอย่างยังเหมือนเดิม คือ ความว่างเปล่าไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง ต้องทำแค่ไหนถึงจะส่งไป
ถึงใจของฝ่ายนั้น
KARNSAII
Twitter : Karnsaii
ข้อความที่โพสจะต้องไม่น้อยกว่า {{min_t_comment}} ตัวอักษรและไม่เกิน {{max_t_comment}} ตัวอักษร
กรอกชื่อด้วยนะ
_________
กรอกข้อมูลในช่องต่อไปนี้ไม่ครบ
หรือข้อมูลผิดพลาดครับ :
_____________________________
ช่วยกรอกอีกครั้งนะครับ
กรุณากรอกรหัสความปลอดภัย
เราเข้าใจรบนะ ถ้าเป็นเมื่อก่อนคงขัดใจเหมือนกันที่รบอ่อนแอ่เกินเอะอะร้องไห้ แต่ว่าพอมาตอนนี้อ่านแค่ตอนแรกมันสะท้อนให้เห็นตัวเราเอง ที่รักเลยยอมและเพราะความกลัวด้วยจากคนที่ไม่ยอมกลับมายอมให้เค้าและเราเองที่อ่อนแอ่เอะอะร้องแบบน้องนี่แหละ คนบ้างคนก็น่ากลัวสำหรับเรา อินค่ะ5555