...Far Away...

เนื้อเรื่อง

อ่านดีๆสิ มันมีอะไรซ่อนอยู่....หรือเปล่า?
----------
Far Away

 

ยามที่พระอาทิตย์ลับตา ความมืดเข้ามาย่ำกร่าย ผู้คนที่พรุกพล่านในตอนกลางวัน ค่อยๆจางหายไปอย่างช้าๆ โลกกำลังสงบลง....

 

มันคือความสุขเล็กๆที่ได้เอนตัวลงนอนกลางผืนหญ้า นอนมองพิจารณาดวงดาวนับพันที่ส่องแสงระยิบระยับอยู่บนฟ้าไกล แล้ว...อดไม่ได้ที่จะเอื้อมมือไขว่คว้ามัน

ค่อยๆเอื้อมมือขึ้นไป...จนสุดแขน ทว่าดวงดาวเหล่านั้นมันช่างห่างไกลเหลือเกิน

ไม่อาจจะเอื้อมมือไปถึง

ไม่อาจจะคว้าจับมันไว้ได้

 

แล้วคำปรารถนาถูกเรียงร้อยเป็นคำภาวนา

….ข้าอยากได้ปีก ปีกที่จะพาข้าบินออกไปไกลแสนไกล….

 

สำฤทธิ์ผล...สายลมโอบล้อมร่างกาย ให้ลอยขึ้นสูงราวกับมีปีก

เขาลอยขึ้นไป ขณะที่มือยังคงเอื้อมมือออกไปเพื่อคว้าดวงดาว...

สูง...สูงอีก...

ทว่าเขากลับไปไม่ถึงดวงดาว

 

ตัดใจดีกว่า

พอแล้ว....

แล้วตัวเขาก็ล่วงหล่นลงมาบนพื้นหญ้าอีกครั้ง

 

ฉับพลับ มโนภาพเหล่านั้นได้หายไป เขาสะดุ้งตื่นจากภวังค์

เขาจ้องมองมือที่เขาได้เอื้อมออกไปในมโนภาพเมื่อกี้ พร้อมกับรอยยิ้มจางๆ

 

ชั่วขณะที่สายลมพัดผ่าน ได้หอบเอาไอเย็นของน้ำค้างผ่านเขาไป

ทว่า เขากลับไม่รู้สึกถึงความหนาวสักนิด เพราะเขาได้มองเห็น.....

ภาพของทะเลสาบที่สะท้อนหมู่ดาวมากมายในท้องฟ้า

 

สวย....

 

เขาจ้องมองมันด้วยความตะลึง

ขาทั้งสองข้างค่อยค่อยๆพยุงร่างของเขาขึ้น พร้อมกับเดินไปนั่งอยู่ริมน้ำไม่รู้ตัว

มือข้างเดิมได้เอื้อมลงไปสัมผัสผิวน้ำ

ทว่า ทันที่เขาสัมผัส ผิวน้ำนั้นได้กลายเป็นวงแผ่ออกไปราวกับคลื่นเสียง

ทำให้ดวงดวงที่เขาเฝ้ามองหายไป

เขารีบดึงมือกลับทันที...................

..........................

.....................

..............

........

.....

...

..

.

 

 

มนุษย์ไม่อาจจะไขว่คว้าสิ่งที่ต้องการได้หรอก ยิ่งวิ่งตาม มันก็ยิ่งไกลออกไป...ไกลออกไป...

 

 

 

 

 

 

 

ข้าเกลียดที่ตัวเองเป็นมนุษย์ เหตุใดข้าจึ่งเป็นมนุษย์?

 

 

 ----------

ออกแนวเพ้ออีกแล้วครับ= = ช่วยเม้นหน่อยน้า~