ปรัชญาคนโง่ : เป็นตัวของตัวเอง - ปรัชญาคนโง่ : เป็นตัวของตัวเอง นิยาย ปรัชญาคนโง่ : เป็นตัวของตัวเอง : Dek-D.com - Writer

    ปรัชญาคนโง่ : เป็นตัวของตัวเอง

    สิ่งที่มองไม่เห็น จึงเป็นที่เกรงกลัวของใครต่อใคร และสิ่งที่น่ากลัวที่สุด คงไม่พ้น"จิตใจของมนุษย์"

    ผู้เข้าชมรวม

    1,248

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    2

    ผู้เข้าชมรวม


    1.24K

    ความคิดเห็น


    4

    คนติดตาม


    0
    เรื่องสั้น
    อัปเดตล่าสุด :  8 มิ.ย. 59 / 00:32 น.


    ข้อมูลเบื้องต้น
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ


      ปรัชญาคนโง่ : เป็นตัวของตัวเอง

           "เป็นตัวของตัวเอง" คำๆนี้ฟังดูอาจไม่มีความหมายลึกซึ้งอะไร แต่ลองมองลึกลงไปสิครับ ว่าการเป็นตัวของตัวเองมันหมายความว่าอย่างไรบ้าง? อย่างแรกเลยนะ ถ้าคุณเป็นตัวของตัวเองนั่นหมายความว่าคุณแสดงออกในสิ่งที่คุณเป็นในสิ่งที่คุณต้องการ แล้วถ้าสิ่งเหล่านั้นมันไม่เป็นที่ยอมรับของสังคมล่ะ? คุณจะยังคงเป็นตัวของตัวเองได้อีกมั้ย คนเราต้องเรียนรู้ชีวิตความเป็นอยู่ในสังคม ในคนหมู่มาก ต้องทำในสิ่งที่คนส่วนใหญ่ยอมรับ สิ่งเดียวที่เราทำได้น่ะ ก็มีเพียงแค่ไม่ทำอะไรที่มันขัดกับสังคมก็พอ ทำตามกฎระเบียบแบบแผน ทำในสิ่งที่คิดว่าดีที่สุด แล้วต้องไม่ทำให้คนอื่นเดือดร้อน นี่แหละ การเป็นตัวของตัวเองอย่างแท้จริง...ล่ะมั้ง

           สำหรับตัวผม ยอมรับนะครับว่าผมคนหนึ่งแหล่ะที่ไม่ยอมรับในส่วนเลวๆในสังคมได้ แต่ผมก็ทำตัวดีในสายตาคนอื่นไม่ได้เช่นกัน สิ่งเดียวที่ต้องการคืออยากจะทำตัวเงียบที่สุด และก่อเรื่องให้น้อยที่สุด ทำไมน่ะหรือ? งั้นผมจะเล่าให้ฟัง คุณเคยได้ยินสินะว่า"คนเราเลือกเกิดไม่ได้ แต่เลือกที่จะเป็นได้" ผมว่ามันไม่จริงเสมอไปหรอก เพราะบางครั้งมันก็ขึ้นอยู่กับโอกาส เวลา สถานที่ มันยากนะครับกับการที่จะเป็นในสิ่งที่ต้องการน่ะ บ่อยครั้งที่ผมมักเหม่อ ใจลอย และทำอะไรลงไปนอกเหนือจากจิตใต้สำนึก ผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่ามันเกิดขึ้นได้อย่างไร เพราะงั้น สิ่งเดียวที่ต้องทำคือต้องอยู่เฉยที่สุดเท่าที่จะทำได้ครับ พยายามไม่สุงสิงกับใครมาก และนี่คงเป็นสาเหตุหนึ่งที่ทำให้เมื่อตอนม.3 ผมใช้เวลาอยู่กับเพื่อนเกือบครึ่งเทอมถึงจะจำชื่อเพื่อนได้หมดทุกคน- - ข้อเสียคือมันทำให้ผมมีมนุษยสัมพันธ์แย่น่ะครับ แต่ก็จำต้องยอมรับข้อเสียนี้ครับ แล้วไม่คิดจะแก้ไข เพราะมันไม่จำเป็นที่จะต้องรู้จักคนเยอะหรอกครับ แค่คนกลุ่มเล็กๆก็พอ มันจะได้ไม่เกิดความวุ่นวาย ข้อเสียอีกอย่างคือ...มันจะทำให้คนอื่นมองผมว่าหยิ่ง เก็บตัวอะไรทำนองเนี้ย แต่ถ้าเรามีเพื่อนสนิทสักคนหรือสองคนที่รู้นิสัยเราจริงๆก็พอแล้วครับ แล้วเขาคนนั้นจะช่วยพูดแทนเราเอง แต่ว่าไม่เป็นเพื่อนกับใครเลยก็ดีเหมือนกัน ไม่ต้องมีใครมีรู้ตัวตนของเรา แต่เราก็จะไม่รู้ตัวตนของคนอื่นเช่นกัน ถ้าทุกคนต่างคนต่างอยู่ได้ก็ดีสิ พึ่งแต่ตัวเอง แล้วเราก็จะเป็นตัวของตัวเองอย่างที่สุด 

      การมีเพื่อนที่ดีเป็นศรีแก่ตัว แต่การมีเพื่อนชั่วๆให้ขุ่นมัวจิตใจ ไม่มีเพื่อนเลยก็ช่างปะไร จงจำไว้ตนเป็นที่พึ่งแห่งตน

      พล่ามไร้สาระอีกแล้วเรา- -a คนหลงมาอ่านก็ช่วยเม้นติชมกันด้วยนะครับ

      ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

      loading
      กำลังโหลด...

      ความคิดเห็น

      ×