[Fiction:Bleach]Stay with you(GrimjowXUlquiora)Yaoi

เนื้อเรื่อง

[Fiction:Bleach]Stay with you(GrimjowXUlkiora)Yaoi

 

Y/เรท กริมอุล คู่วายคนตาย-_-//(วิญญาณมันก็คนตายเหมือนกันนั่นแหละเนอะ)

 

“...นั่นสินะ งั้นก็ไม่รังเกียจ เชิญเจ้าทำไปตามใจได้เลย อุลคิโอร่า”ไอเซ็นผู้เป็นหัวหน้าของเหล่าอารันคาร์ เห็นชอบกับความคิดของอุลคิโอร่า ที่จะปล่อยคุโรซากิ อิจิโกะ ศัตรูตัวฉกาจไว้

“...ขอบคุณครับ”อุลคิโอร่ากล่าวขอบคุณอย่างนอบน้อม แต่มีเพียงกริมจอว์ เอสปาด้าหมายเลข 6 กลับแสดงสีหน้าไม่พอใจอย่างเห็นได้ชัด หลังจากนั้นไม่นานทุกคนก็แยกย้ายออกจากห้องประชุม

 

ชายร่างสูง เรือนผมสีฟ้า นัยน์ตาดุดัน ค่อยๆเดินตามอุลคิโอร่าอย่างเงียบๆจนถึงที่ลับตา ราวกับร่างบางจงใจจะเดินมาทางนี้ยังไงอย่างงั้น

“เจ้าตามข้ามาทำไม?”ผู้ถูกตามตั้งคำถาม ด้วยใบหน้านิ่งสุขุม

“รู้ตัวด้วยเหรอ”ร่างสูงเดินเกาหัว(อย่างเต๊ะท่า= =)ออกมาจากที่ซ่อนตัว เพราะซ่อนต่อไปก็ไร้ประโยชน์

“แน่นอน”ชายร่างบาง เรือนผมสีดำ แววตาเศร้าสร้อยกล่าวสั้นๆ

“เชอะ เจ้าปล่อยหมอนั่นไปทำไม”ร่างสูงเดินเข้ามาประชิดตัวอีกฝ่าย

“ก็บอกแล้วไง ถ้าเราปล่อยคุโรซากิ อิจิโกะเอาไว้ ในภายภาคหน้าอาจจะเป็นประโยนช์แก่ท่านไอเซ็นก็เป็นได้”อุลคิโอร่ากล่าวเสียงเรียบ “หรือว่าเจ้า.....หึงงั้นเหรอ?”เจ้าของเรือนผมสีดำ มองร่างสูงอย่างทะลุปุโปร่ง

“ชิ ปิดเจ้าไม่อยู่สินะ”กริมจอว์เกาหัว พร้อมก้มต่ำ เพราะมิอาจหาข้อแก้ตัวได้ ก็มันหวงนี่นา ให้ทำไงได้ล่ะ

“.....”อุลคิโอร่าจ้องใบหน้าที่ขาวซีดอย่างไม่ละสายตา ราวกับมีมนต์สะกดที่ตราตรึงหัวใจเขาไว้ พลางใช้มือลูบไล้ไปตามดวงใบหน้าของร่างสูง กริมจอว์สบตากับร่างบางสักพัก ก่อนที่จะดึงอุลคิโอร่าเข้ามากอด แขนทั้งสองข้างกระชับร่างบางในอ้อมกอดแน่น

“อย่าจ้องกันแบบนั้นสิ ข้าก็เขินเป็นนะ”ว่าจบกริมจอว์ก็โน้มตัวลงจุมพิตร่างบางอย่างเร้าร้อน และส่งลิ้นเข้าไปไล่วนในปากร่างบาง อีกฝ่ายก็ตอบรับโดยการใช้ลิ้นของเขาหยอกเย้ากับผู้บุกรุก ส่วนมือของกริมจอว์ก็ปลดกางเกงของร่างบางออกอย่างรีบร้อน

“ไม่ต้องรีบก็ได้ ไม่มีคนเห็นหรอกนะ”ที่จริงร่างบางก็ไม่อยากที่จะให้ช่วงเวลานี้มันผ่านไปเร็วนัก

“ก็ร่างเจ้ามันหอมหวานเย้ายวนจนแทบจะอดใจไม่ไหวอยู่แล้วนี่นา”อาภรณ์ท่อนล่างก็โดนปลดเสียแล้ว ร่างสูงเม้มริมฝีปากไปตามร่างกายของร่างบาง จนเกิดรอยแดงไปทั่งร่าง แล้วนั่งคุกเข่าลงพร้อมกับลากลิ้นลงมาจนถึงจุดสำคัญ กริมจอว์เล้าเลียแท่งปรารถนาของอีกฝ่ายอย่างกระหาย จนเสียงครางเล็ดรอดออกจากลำคอของร่างบาง พร้อมกับการปลดเปรื่องอารมณ์

“.....เข้ามาสิ”อุลคิโอร่ามองร่างสูงอย่างเย้ายวน นัยน์ตาสีฟ้ามองร่างบางอย่างเต็มไปด้วยปรารถนา เขารอให้อุลคิโอร่าเอ่ยคำนี้มานานแล้ว เมื่อเจ้าตัวเชิญชวนอย่างนี้แล้ว ก็คงต้องตอบสนองอย่างเดียวแล้วล่ะ กริมจอว์จับขาทั้งสองข้างของร่างบางแยกออก

“ได้อยู่แล้ว”ร่างสูงทำการรุกล้ำเข้าไปในกายอุลคิโอร่าอย่างชำนาญ และปล่อยให้ความต้องการครอบงำจิตใจ ทำตามปรารถนาของตน ร่างบางเองก็ตอบรับด้วยแรงปรารถนาเช่นเดียวกัน อุณหภูมิรักเพิ่มสูง จนร่างของทั้งคู่แทบหลอมละลายเป็นหนึ่งเดียว เสียงครางหวานที่เต็มไปด้วยความสุขสม เล็ดลอดออกมาตามไรฟันร่างบาง ดวงใบหน้าแดงฉาน เจ้าของนัยน์ตาดำแทบทรงตัวไม่อยู่ กริมจอว์จึงช่วยพยุงร่างบางเอาไว้ แล้วค่อยๆประสานบทรักกับอีกฝ่ายอย่างนุ่มนวล จนเสร็จกิจ

“ยืนไหวมั้ย”กริมจอว์ถามด้วยความเป็นห่วง

“วะ.....ไหว.....”อุลคิโอร่ากัดฟันพูด ทั้งๆที่แข้งขาอ่อนจนแทบยืนไม่อยู่แล้วก็ตาม

“แน่ใจเรอะ?”กริมจอว์รีบพยุงร่างบางเอาไว้ แล้วช้อนร่างบางขึ้นอุ้ม แต่อุลคิโอร่าปฏิเสธ

“ข้าไม่เป็นไรหรอก”

“ยังจะปากแข็งอีกนะ”กริมจอว์ยิ้มในความน่ารักของร่างบาง ร่างบางเขิน “ข้าจะไปส่งถึงห้องเอง แล้วก็นอนพักด้วยล่ะ เดี๋ยวกลับมาจะต่ออีกยาว”กริมจอว์กระซิบ เล่นเอาอุลคิโอร่าหน้าแดงขึ้นทันตา

“บะ......บ้า.......เจ้าอย่าพูดเช่นนี้สิ”อุลคิโรล่าพูดอย่างเขินอาย “แล้วเจ้าจะไปไหนเหรอ”อุลคิโอร่าถามต่อ

“กลับมาจะบอกเอง เอาเป็นว่านอนพักเอาแรงไว้แล้วกัน บางทีพรุ่งนี้เจ้าอาจลุกไม่ไหวก็เป็นได้”กริมจอว์ยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์

“กริมจอว์! เจ้าพูดเรื่องเช่นนี้ได้ไงเนี่ย ข้าเขินจะแย่แล้วนะ!”ชายหนุ่มผู้เงียบสุขุมกลายเป็นจอมโวยวายไปเสียแล้ว

 

ชายหนุ่มนัยน์ตาสีฟ้าทำตามสัญญาที่ว่าจะส่งเจ้าสาวของเขาให้ถึงห้อง(หอ?) เขาวางร่างบางลงบนเตียงที่แสนอ่อนนุ่ม(มีด้วยเหรอ?)

“กริมจอว์....เจ้าต้องกลับมานะ.....”ชายหนุ่มร่างบางพูดด้วยความเป็นห่วง

“พูดเหมือนข้าจะต้องไปตายเลยนะ ช่างเถอะ ตราบใดที่เจ้ายังอยู่ตรงนี้ ข้าก็จะกลับมาหาเจ้าเสมอไป”ร่างสูงยิ้ม ใช่แล้ว ไม่วายังไงเขาต้องกลับมาหาคนที่เขารักแน่นอน “ข้าไปนะ”กริมจอว์ประทับริมฝีปากลงบนหน้าผากของอุลคิโอร่าเพื่อเป็นการอำลา ก่อนที่เขาจะเดินออกจากห้องไป

 

Fin.

งืมๆ เอามีรีใหม่น่ะครับ ยาวกว่าเดิมนิดหน่อย-*-