พรหมเรขา

 

ลายเส้นตวัดร้อยเรียงขีดเขียนโชคชะตาชีวิตมนุษย์

‘พรหมเรขา’ แปลว่า ‘ลายมือของพระพรหม’ คือลายอักษรเขียนเส้นทางแห่งสันนิวาส

คนคนหนึ่งอยู่ไกลกันสักกี่ร้อยกี่ล้านลี้ ความยิ่งใหญ่แห่งพรหมลิขิตจะขีดวาดนำทาง

หุบผาสูงใหญ่ตระการตั้งตระหง่าน ไฉนเลยจะกล้าบดบังรอยวาดเขียนแห่งพระพรหม

ท้องฟ้ากว้างใหญ่ไพจิตรตา ก็ไม่อาจหาญมาขัดขวาง พรหมลิขิตผู้นำทางได้

‘พรหมเรขา’ รอยลิขิตวาดเขียนแห่งพระพรหม ที่พาให้ได้พานพบเจอ..



 

คัคนานต์สีรัตติกาล..ความมืดมิดที่ส่งให้รัศมีโทษากรส่องประกาย

คัคนานต์แปลว่าท้องฟ้า..ความสวยงามกระจ่างที่กว้างไกลสุดลูกหูลูกตา

แม้ยามรัตติกาลไร้ซึ่งหมู่ดาว คัคนานต์จะกลายกลับเป็นสีดำมืดมิด

หากแต่สีเหลืองอ่อนเป็นประกายที่ปลายฟ้านั้นคือโทษากร..

ดวงจันทร์นวลอร่ามที่ส่องแสงระย้าเป็นเพื่อนเคียงท้องฟ้าอันไร้ดารกา

ยามที่พระจันทร์ทอแสงสว่างกระจ่างตา เย้าให้ใจของท้องฟ้าต้องหวั่นไหว

เจ้าจันทร์สวยงามเพียงไร ท้องฟ้าขอเพียงอิงแอบชิดใกล้ทุกราตรีกาลก็เป็นพอ..

   เสียงเพรียกหาท้องฟ้าในยามฝัน              เสียงเพรียกร้องรำพันใจหวั่นไหว

                     เสียงร่ำร้องหาพระจันทร์เจ้าดวงใจ           เสียงเรียกร่ำอาลัยหวนกลับมา

                     แม้พระจันทร์ดวงโตอันสวยเด่น               แม้ท้องฟ้าเป็นเช่นที่ใฝ่หา

                    แม้จำพรากจากไกลสุดสายตา                    พระพรหมท่านนำพาให้ผูกพัน


 

     

 “พรหมเรขา”

“ทำไมคุณพี่จันทร์ถึงได้หล่อจังเจ้าคะ”

            คนถามมองเขาตาแป๋ว คุณพระโทษากรนิ่งงัน บุรุษชาติชายอาชาไนยขยับกายถอยห่าง ใบหน้าคมคายร้อนวูบและปรากฏรอยแดงจาง

น่าแปลก..ใช่ว่าจะไม่มีผู้ใดในอโยธยาเอ่ยเช่นนี้เพื่อชมเขา..

แต่เหตุใดเมื่อมันออกมาจากเจ้าหล่อน..ถึงได้ขวยเขินพิกล

“กลิ่นตัวคุณพี่ก็ห้อมหอม” คัคนานต์ทำจมูกฟุดฟิด..และยิ้มขัดตาทัพ

            คุณพระนายหนุ่มตีหน้าขรึม..ใบหน้าหล่อเหลาเริ่มร้อนวาบมากขึ้นทุกที แสร้งกระแอมไอก่อนเอ่ยด้วยน้ำเสียงทุ้มตามวิสัยเงียบเฉยของเจ้าตัว

“เจ้าเป็นหญิง..มิบังควรพูดถึงตัวผู้ชาย”

“ก็พูดแบบนี้กับคุณพี่จันทร์สุดหล่อเท่านั้นแหละเจ้าค่ะ..คนอื่นน่ะ..จ้างให้ก็ไม่พูด”

            หญิงสาวยิ้มมุมปาก ดวงตาคมสวยเป็นประกายเมื่อเห็นใบหน้าที่ฉายแววพึงพอใจออกมาชั่วขณะของชายหนุ่มหน้าเย็นที่นั่งไม่ห่างกาย

            ..คำพูดคำจาเจ้าหล่อนยังชวนให้ลงโทษเช่นเดิม..

            แต่เหตุใดเมื่อฟังเสียงใสๆ ของเจ้าคนที่ลอยหน้าลอยตาพูดอย่างไม่สะเทิ้นอาย เขากลับถึงพอใจที่เจ้าหล่อนสารภาพออกมาเยี่ยงนั้น..

บางที..คนที่วิปลาสผีเข้าผีออก..อาจจะเป็นเขากระมัง..

ผู้เขียนขอยืนยันว่านิยายเรื่องนี้ไม่ปรากฏอยู่ในประวัติศาสตร์ เป็นเพียงเรื่องราวที่เกิดจากจินตนาการของผู้เขียนเท่านั้น โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน  

พระเอกขรึม + หัวโบราณตัวพ่อ

นางเอกแสบ + เจ้าเล่ห์เกินสตรีใดในแผ่นดิน

นิยายเรื่องนี้จึงเป็นพีเรียดที่มีนางเอกแปลกค่ะ ฮะฮะฮะ

ความแปลกที่เปลี่ยนแปลงโลกของคุณพระหนุ่มรูปงามคนขรึมนั่นแหละ

ออกตัวก่อนว่าเค้าแต่งตามอินเนอร์นะเออ แต่ก็พยายามรวบรวมข้อมูลสุดขีด

พีเรียดไทยเรื่องนี้..มีนางเอกที่สวยแต่วิปลาสในสายตาคนยุคนั้นค่ะ

แต่ถึงนางจะบ้า..แต่นางก็น่ารักของนางนะเออ

ความหวั่นไหวที่เจอกันทุกวัน เห็นกันเช้าสายบ่ายค่ำ

ดูสิ..ว่าคุณพระเขาจะทนเสน่ห์ของสาวแปลกอย่างแม่นางเอกได้ได้สักกี่ครั้ง !