[Fic Reborn]หยุดสงคราม แล้วเธอกับฉันมารักกัน G27,ASa

ลำดับตอนที่ #14 : ตอนที่ 11 G27 : รวมพล

Giotto : Say

เมื่อผมตื่นมาเช้าของอีกวันผมก็ไม่เห็นหวานใจของผมแล้ว แต่มีเพียงโน้ตเล็กๆที่แปะไว้ว่า

วันนี้ฉันกลับคฤหาสน์สักระยะนะคะ ฉะนั้นช่วงที่ไม่อยู่กรุณาระวังตัวด้วยนะคะ ^^

จากสึนะ

ดูสิเธอกลับไปที่คฤหาสน์ และนั้นทำให้กังวลแต่ผมก็ยังรอคอย

.

.

.

.

ที่ห้องนั่งเล่นห้องหนึ่งในคฤหาสน์วองโกเล่

ตอนนี้ผมพอมีแรงพอที่จะลุกไปไหนมาไหนได้บ้างแล้วจึงมานั่งเล่นที่ห้องพักผ่อน อยู่ๆจีก็เข้ามาแถมไม่ได้มาคนเดียวทุกคนเลยด้วย

" ไหงมากันหมดเลยเนี้ย เอลิน่าก็ด้วย...เอ่อแล้วนั้นร้องไห้..ทำไม "

" ฮึก! เมื่อเช้าสึนะจังบอกว่าที่คฤหาสน์คาร์สโรสโดนพวกเวสิเนส...โจมตีค่ะ "

เมื่อเอลิน่าพูดจบตัวผมก็อึ้งจนพูดไม่ออก ' ถ้างั้นที่สึนะกลับไปนั่น...ก็กลับไปเจอพวกนั้นสิ ' เมื่อคิดแบบนั้นผมจึงรีบลุกขึ้นและเตรียมออกไปจากห้อง แต่กลับถูกเดม่อนขัดหน้าประตูก่อน

" มาขว้างฉันทำไมเดม่อน "

" ขอโทษครับท่านพรีโม่ กรุณารออยู่ที่นี่เถอะครับ "

" ทำไมล่ะ "

" สึนะโยชิ...สั่งเอาไว้ เธอบอกว่าช่วงนี้พวกอเล็กซ์เล็งไปที่คฤหาสน์คาร์สโรสมากกว่า "

" .....เข้าใจแล้ว "

ผมพูดไปก่อนจะกลับไปนั่งที่เดิม แล้วแบบนี้ทางสึนะจะเป็นยังไงนะ

Giotto : End

อีกด้านที่คฤหาสน์คาร์สโรส

Tsuna : Say

(เสียงปืน+ระเบิด #ไรต์ไม่รู้จะบรรยายอย่างไร T^T)

ตอนนี้ฉันกำลังไล่พวกของอเล็กซ์ที่โจมตีคนของพวกคุณซาเซีย ท่านอา...ฉันหวังว่าท่านจะปลอดภัย

" เฮ้! เธอคนนั้นน่ะช้าๆและค่อยๆ...หันมา อ้า!~ท่านสึนะ "

" งะ...ไง ^^;; ฮายาโตะคูง "

เมื่อผมหันไปก็พบเพื่อนของผมที่อยู่ในหน่วยเดียวกัน ' โกคุเดระ ฮายาโตะ ' ชายที่มีเรือนผมสีแดงเข้มกับดวงตาสีเขียวมรกต มาพร้อมกับ ' ยามาโมโตะ ทาเคชิ ' ชายหนุ่มเรือนผมสีน้ำเงินเข้มและดวงตาสีดำขลับ และส่วนสูงที่เป็นเอกลักษณ์ ฮึ่ม! อย่าให้ฉันสูงบ้างนะ...แต่เราเป็นผู้หญิงนี่นา T^T

" อ้าว! สึนะ...มาตั้งแต่เมื่อไรเนี้ย "

" เมื่อกี้น่ะ เหตุการณ์ข้างในเป็นยังไงบ้าง ทาเคชิคูง "

" อืม! ตอนนี้คนตายและคนเจ็บเยอะ รีบอร์นได้ถอนกำลังส่วนหนึ่งไปแล้วและพาหนีได้แต่...ท่านคาซาโต้น่ะ... "

" ทำไม...หรอ "

อยู่ๆฮายาโตะคูงก็จับมือผมไว้เช่นเดียวกับทาเคชิคูง นี่มัน...หรือว่า?!

" ขอโทษครับท่านสึนะ ฮึก!พวกผมขอโทษ "

" ขอโทษนะสึนะ พวกฉันปกป้องท่านไม่ได้ "

" ก็...หมายความว่าคฤหาสน์ กับชื่อเสียงของท่าน.... "

" ใช่แล้ว....มันต้องหายไปยังไงล่ะ "

อยู่ๆก็มีเสียงของอเล็กซ์แทรกขึ้นก่อนที่จะหมอนั่นจะเล็งปืนมาทางฉัน นั้นจึงทำให้เปิดช่องว่างแก่มัน...อเล็กซ์ไกปืนแต่ลูกกระสุนกลับไม่โดนฉัน แต่โดนทาเคชิคูงแทน

" ยามาโมโตะ!!/ทาเคชิคูง!! "

" โอ้~ ยังมีแรงช่วยคนอื่นหรอครับคุณทาเคชิ "

" คนอย่างแกนั้นล่ะ "

ฮายาโตะรีบยกปืนคู่ใจของเขาขึ้นแต่ก็ไม่ทันเมื่อมีมือปืนอีกคนยิงเข้าที่ฝามือของฮายาโตะ

" ฮายาโตะคูง!! "

" หึ! พวกคาร์สโรสเนี้ยไร้น้ำยานะ "

" ไม่เอาน่า ' คาร่า ' พวกเขาออกจะน่ารัก "

หญิงสาวผมสีเลือดหมูดวงตาสีแดงที่จ้องมองมาทางฉันด้วยสายที่คมกริบก่อนจะค่อยๆเดินไปคู่กับอเล็กซ์ ตอนนี้ดูเหมือนจะเหลือเพียงคนเดียว ไม่นะ...

" เอายังไงดีครับเจ้าหญิงสึนะ จะไปกับเราดีไหม "

" ......ไม่!! "

" เถียงเก่งจังนะ ถ้างั้นก็ตายซะเถอะยัยเด็กโง่ "

หญิงคนนั้นเล็งปืนคู่ใจมาทางฉัน ฉันจึงทำอะไรไม่ได้ตอนนั้นสติฉันหยุดนิ่งไป

' ทำไม...ฉันถึงไม่หนีล่ะ '

เมื่อคิดแบบนั้นก็ทำให้เกิดระเบิดตรงหน้าก่อนจะมีกลุ่มคนเข้ามาช่วยดูแลพวกฮายาโตะแทนนั้นคือ...

" ไม่เป็นไรนะสึนะโยชิ "

" นั้นสิขอรับ "

" สึนะ ทำแบบนี้กับฉันไม่ได้นะ ไหนว่า...เธอจะดูแลแทนฉันยังไงล่ะ "

คนที่พึ่งพูดจบประโยคนั้นยืนเป็นโล่กำบังฉันนั้นคือ คุณจีอ็อตโต้ ส่วนคนที่เข้ามาช่วยพวกฮายาโตะคือ คุณจีและคุณอุเกทสึ

.

.

.

.

ติดตามตอนต่อไป...

#สวัสดีค่ะ ^^ อันนี้ขอชี้แจ้งเกี่ยวกับลักษณะของโกคุเดระและยามาโมโตะนะคะ เพราะเนื่องจากตัวไรต์มีความคิดที่จะแต่งภาค 2 ต่อของเรื่องนี้จึงทิ้งแนวโน้มเอาไว้แบบนี้ ฉะนั้นอย่าพึ่งว่าไรต์กันนะ ^^(หรือไม่อาจจะไม่แต่งภาค 2 แต่ยังไงก็ไรต์จะขอไปคิดก่อนนะ) ฝากคอมเม้นเป็นกำลังใจด้วยนะ(ถึงจะสั้นไปก็ตามQ^Q)