[Fic Reborn]The Vongola Primo

ลำดับตอนที่ #15 : Chapter 10

Chapter 10

ณ คฤหาสน์ดยุก เวลา 20.00 น.

หลังจากเมื่อวานตามที่เอลิน่า
ลูกสาวของท่านดยุกมาตัดเสื้อที่บ้านพักของพวกจีอ็อตโต้และได้ชวนมาที่งานเลี้ยงในค่ำคืนที่คฤหาสน์ เมื่อพวกจีอ็อตโต้มาถึงเอลิน่าก็ได้เข้ามาต้อนรับอย่างดี

" สวัสดีคะคุณจีอ็อตโต้ "

" สวัสดีครับท่านเอลิน่า "

" ซาเซียจังล่ะคะ "

เอลิน่าถามถึงเด็กสาวที่ตัดชุดให้แก่ตน จีอ็อตโต้จึงหลบทางให้เห็นคนที่ตามมาด้านหลัง จีที่จับมือซาเซียเอาไว้เพื่อไม่ให้เธอล้มอยู่ในชุดราตรีกระโปรงยาวพอดีเข่าเป็นชุดเกาะอก(ตามรูปเลยจ้า)

เธอได้ทำผมดัดเป็นลอนอ่อนๆโดยมีเครื่องประดับผมเป็นคาดผมสีเงินสีสวยและสร้อยคอรูปหยดน้ำ กำลังทำท่าทางตะกุกตะกัก ข้างๆเป็นอุเกทสึที่อยู่ในชุดทางการ เอลิน่าที่เห็นจึงได้ทักทั้งสามคน

" ซาเซียจังสวยจังเลยจ๊ะ^^ แล้วก็ดีใจที่ได้พบกับคุณอุเกทสึด้วยนะคะ "

" เช่นกันขอรับ "

เมื่ออุเกทสึตอบเสร็จเอลิน่าก็เดินนำเชิญทั้งสี่คนเข้างาน เมื่ออยู่ภายในงานได้สักพักจีก็ได้ถามซาเซียขึ้นโดยที่ตนนั้นยังคงจับมือซาเซียไว้อยู่

" ซาเซียยืนอยู่เฉยๆเถอะน่า ไม่เป็นไรหรอก "

" อื้อ~ รู้หรอกคะ แต่ว่า...หนูใส่รองเท้าส้นสูงไม่ค่อยถนัดนี่นา "

ซาเซียว่าก่อนจะปล่อยมือจากจีที่อยู่ในชุดสูทสีดำสนิทที่วันนี้แต่งตัวดีกว่าในที่แล้วๆมา จีถอนหายใจก่อนจะพยักหน้าตอบ จีอ็อตโต้ที่อยู่ในชุดสูทไม่ต่างจากจีเท่าไรเดินเข้ามาหาทั้งสอง

" ไม่เป็นไรนะซาเซีย แต่ส้นรองเท้าคงสูงไม่เท่าไรนะ "

" อืม...ค่ะ แค่ 3 นิ้วเอง ฮะฮะฮะ ^^ "

จีและจีอ็อตโต้ยืนนิ่งไปก่อนที่จีอ็อตโต้จะจับที่บ่าของซาเซีย

" ถ้าไม่ไหวก็บอกพี่นะ "

" คะ^^ อ่ะ!เดี๋ยวคะพี่จีอ็อตโต้ "

ซาเซียกล่าวก่อนจะเข้าไปหาจีอ็อตโต้ จีอ็อตโต้ตกใจเล็กน้อยก่อนจะถามด้วยความสงสัย

" มีอะไร? ซาเซีย "

" ใครผูกเนกไทให้คะเนี้ย ดูสิ...เบี้ยวมากเลย "

ซาเซียว่าก่อนจะขยับเข้าไปใกล้จีอ็อตโต้ที่ตอนนี้ยื่นนิ่งจนเกร็งไปทั้งตัว จนเมื่อซาเซียผูกให้เสร็จเรียบร้อยแล้วจึงผละออกมา

" เอาล่ะคะ...ไปดูอะไรในงานต่อกันเถอะ^^ "

" อะ...อืม/// ไปกันเถอะ "

จีอ็อตโต้ว่าก่อนจะเดินตามซาเซียที่เดินนำตนไปสองก้าว เมื่อเข้ามาถึงภายในงานก็พบกับผู้คนมากมายที่ได้รับเชิญมาโดยเฉพาะ พวกขุนนางชั้นสูง พวกผู้มียศฐาบรรดาศักดิ์อีกมากมาย เอลิน่าเมื่อเข้ามาถึงภายในพาพวกจีอ็อตโต้ชมในงานทันที เวลาผ่านไปราวๆ 3 ทุ่มครึ่งได้ซาเซียกำลังตักบุฟเฟ่ต์กับจีอยู่ จีอ็อตโต้ก็ได้เดินเข้ามาพร้อมกับน้ำเปล่า

" พี่วางไว้ข้างๆนี่นะซาเซีย "

" คะพี่จีอ็อตโต้ ^^ "

" อืม......จีฉันจะไปพบกับคนที่เอลิน่าจะแนะนำให้ฉันรู้จักก่อนนะ ดู- "

" ดูแลซาเซียด้วย ได้ๆฉันจะไม่ให้ใครควงแขนเธอออกไปเต้นรำหรอกน่า ไปๆๆ "

จีว่าก่อนจะทำท่าทางไล่ส่ง จีอ็อตโต้ที่เห็นท่าทางนั้นจึงรู้สึกหงุดหงิดขึ้นมา ซาเซียจึงขัดขึ้น

" อ่า....พี่จีอ็อตโต้รีบไปเถอะคะ ไม่ต้องห่วงหนูนะ "

" อืม จีอย่าลืมนะ "

" อือๆๆ "

จีตอบอย่างปัดๆให้จีอ็อตโต้ จีอ็อตโต้จึงทำได้แต่ยอมรับและเดินไป

ณ บริเวณหนึ่งในงาน

หลังจากที่จีอ็อตโต้เดินออกมาจากงานตามเอลิน่าบอกเขาก็เห็นบุคคลหนึ่งที่เอลิน่ากำลังยืนคุยอยู่ด้วยตรงระเบียงด้านนอกงาน เอลิน่าหันมาก็ได้บอกให้ชายหนุ่มหันไป

" นี่คะเดม่อนคนที่ฉันบอกน่ะ คุณจีอ็อตโต้นี่เดม่อน สเปด และเดม่อนนี่คุณจีอ็อตโต้ "

" ยินดีที่ได้รู้จักนะครับ "

" เช่นกันครับ "

ทั้งสองจับมือกันและพูดคุยกันอย่างเป็นมิตร ในระหว่างนั้นเองจีและซาเซียที่กำลังยืนคุยกันอยู่ในงานหลังจากที่ทางบุฟเฟ่ต์ไปแล้ว

" อยากลองเต้นรำสักเพลงไหม? "

" ไม่ล่ะคะพี่จี หนูรู้นะ...ที่พี่ชวนหนูน่ะเพราะอะไร "

" เพราะอะไรล่ะ "

" ฟูยุไง ^^ "

" ฮืม! รู้ดีจริงนะ...ที่เรื่องตัวเองล่ะว่าไง "

จีพูดขึ้นหลังจากที่ตนนั้นแกล้งตีที่แขนของซาเซีย(แต่ไม่ตีหนักนะ//ไรต์) ซาเซียมองหน้าจีก่อนจะหันไปที่งาน

" อืม~ก็รู้ตัวบ้างแล้วล่ะคะ หนูน่ะ...รักพี่จีอ็อตโต้จริงๆ "

" ถ้างั้นอยากพึ่งบอกอีกฝ่ายนะ ต้องรอให้อีกฝ่ายพูดก่อน เป็นผู้หญิงอย่าแสดงกิริยาแบบนั้นเข้าใจไหม "

จีพูดด้วยความเป็นห่วงอีกฝ่ายอย่างอ่อนโยน พร้อมกับลูบหัวซาเซียที่หันมามองและพยักหน้ารับ
ในตอนนั้นเองก็มีคนเดินผ่านเป็นชายวัยสามสิบหน่อยๆเผลอทำแก้วตกใส่ตรงหน้าซาเซีย

" อ่ะ!ขอโทษนะแม่หนู อาใจลอยนิดหน่อย "

" มะ...ไม่เป็นไรคะ ^^;; "

" ผมเก็บเองครับท่านเฟอร์โก้ "

บริกรของงานได้เข้ามาและเก็บกวาด ส่วนคนที่ชื่อ เฟอร์โก้ ได้สบถออกมาเบาๆแต่มีซาเซียและจีเท่านั้นได้ยิน

" ฮึ คนชั้นต่ำก็ต้องทำอยู่แล้วล่ะ "

สายตาของเฟอร์โก้ที่มองบริกรหนุ่มคนนั้นด้วยความเหยียดหยามทำให้ซาเซียรู้สึกหดหู่ไป
จีที่สังเกตจึงได้ปลอบ

" ไม่เป็นไรหรอกซาเซีย คนแบบนั้นสักวันจะเข้าตัว "

" ค่ะ แต่ว่า...หนูรู้สึกว่าคนคนนั้น....ทำอะไรที่ไม่ดีเอาไว้มากๆเลยน่ะค่ะ "

" ........ "

จีนิ่งไปสักพักก่อนจะเห็นว่าบริกรไปแล้ว และคนที่เข้ามาใหม่คือจีอ็อตโต้ เอลิน่าและชายหนุ่มอีกคน

" มีอะไรเกิดขึ้นงั้นหรอ "

" มีคนเผลอทำน้ำหกน่ะ ชื่อ เฟอร์โก้ "

" เฟอร์โก้หรอครับ คงเป็นไปไม่ได้หรอกนะ เพราะคนที่พูดถึงน่ะไม่ได้อนุญาติให้เข้าครับ "

ชายคนนั้นพูดขึ้น ทำให้จีและซาเซียมองไปทางชายคนนั้นแต่ซาเซียคงคุ้นหน้าจึงได้ส่งยิ้มไปให้ เอลิน่าจึงแนะนำให้รู้จัก

" เอ่อ...คุณจี ซาเซียจังนี่ เดม่อน สเปด จ๊ะ^^ คนที่ฉันแนะนำให้คุณจีอ็อตโต้เอง "

" อ๋อ...ขอโทษที่แสดงกิริยาไม่ดีไปนะครับ "

" ไม่หรอกครับ ว่าแต่เด็กคนนั้นมีอะไรจะถามหรือเปล่า... "

" อืม...แล้วที่พี่ว่า.... "

" เพราะเขาเป็น ' มาเฟีย ' น่ะครับ "

เดม่อนได้กล่าวขึ้นกันในกลุ่ม ซาเซียยิ่งทำสีหน้าหนักใจขึ้น จีอ็อตโต้จึงได้เดินมาข้างๆและจับมือซาเซียขึ้นมา

" ไม่ได้เป็นอะไรนะ "

" ค่ะ แต่แค่รู้สึกไม่ดีที่เขาเข้ามาได้แบบคนอื่นรู้แต่...ฝ่ายพี่เอลิน่าไม่รู้ ก็เหมือนกับว่า....คงไม่มีอะไรเกิดขึ้นสินะค่ะ "

" คงจะอย่างนั้นล่ะครับ "

" มาแล้วขอรับ เอ่อ....ผมขัดหรือเปล่า "

" ไม่เลยอุเกทสึ "

จีพูดขึ้นหลังจากที่อุเกทสึหายไปนาน เนื่องจากต้องพบผู้คนในงานจึงยังไม่ได้ทักทายเดม่อน หลายชั่วโมงต่อมา พวกจีอ็อตโต้ก็ได้กลับมาที่บ้านพักและพักผ่อนกันจนเช้า

เช้าวันต่อมา เวลา 09.00 โมง

หลังจากที่ทานอาหารเช้ากันเรียบร้อยอุเกทสึกำลังสำรวจข้าวของโดยมีซาเซียคอยช่วย

" ขอบคุณมากเลยขอรับซาเซียจัง "

" ไม่เป็นไรค่ะ ^^ "

" จริงสิขอรับ ซาเซียจังอยากได้ของฝากอะไรไหม "

" หืม? พี่อุเกทสึจะมาอีกหรอค่ะ "

" แน่นอนขอรับ จะมาให้ได้เลยล่ะ "

" งั้นหนูของชาเขียว โมจิ และต้นอ่อนซากุระ "

หลังจากที่ซาเซียพูดอุเกทสึก็ได้หัวเราะออกมาก่อนจะลูกหัวอย่างอ่อนโยนพร้อมกับตอบคำตอบเธอ

" 5555 ได้ขอรับ "

" อุเกทสึ เตรียมพร้อมเรียบร้อยแล้ว!! "

จีเข้ามาช่วยขนของของอุเกทสึไปที่รถม้าที่จีและจีอ็อตโต้เตรียมไว้ จนเมื่อขนของขึ้นหมดแล้วก็ไปส่งอุเกทสึที่ท่าเรือเพื่อส่งอุเกทสึกลับบ้าน

ณ ท่าเรือเขตกรุงโรม

" เอาล่ะเรียบร้อยแล้วล่ะนะ เดินทางดีๆล่ะอุเกทสึ "

" ขอบคุณขอรับท่านจี "

" ฉันอยากให้อยู่ต่อจังเลย แต่ก็นั้นล่ะนายควรกลับไปหาครอบครัวนะ "

" กระผม...จะกลับมาแน่นอนขอรับ ท่านจีอ็อตโต้ "

อุเกทสึกล่าวด้วยความมุ่งมั่น ทั้งจีและจีอ็อตโต้จึงได้เข้ามากอดอุเกทสึเพื่ออำลา ซาเซียที่ยื่นอยู่ไม่ห่างกันมองทั้งสามคนอย่างมีความสุข อุเกทสึจึงเดินขึ้นเรือไป เรือใหญ่ก็เคลื่อนออกไปทันที หลังจากที่ยื่นส่งอุเกทสึแล้วก็พากันขึ้นรถม้ากลับบ้าน

ณ บ้านพักจีอ็อตโต้

" เฮ้อ!~ วันนี้ซาเซียไม่ไปทำงานหรอ "

" ค่ะ หนูทำงานให้หมดแล้วน่ะ แล้วถามหนูทำไมอ่ะ "

" เปล่า...งั้นพี่รดน้ำต้นไม้ล่ะ อ่อ...จีอ็อตโต้ สู้ๆนะ "

" ??? "

ซาเซียที่นั่งอยู่มองจีอย่างงงๆส่วนจีอ็อตโต้หน้าแดงทันที เพราะคำว่า ' สู้ๆนะ ' ของจีคือกำลังเชียร์ให้เขาบอกความรู้สึกกับซาเซีย หลังจากที่จีออกไปแล้วจีอ็อตโต้มานั่งข้างๆซาเซียก่อนจะเอ่ยขึ้น

" ซาเซียจำเมื่อวานที่พี่ว่าไว้ได้ไหม "

" ฮืม? อืม...จำได้คะ พี่มีอะไรหรือเปล่า "

" ซาเซีย...พี่อะไรที่อยากจะบอกน่ะ....คือพี่...ระ...ระ...รัก......รักที่จะทานออมเล็ตน่ะ วันนี้ทำให้ทานหน่อยได้ไหม^^;; "

" อะไรกัน ^^ ได้สิคะ แต่รักมากเลยหรอ "

ซาเซียแกล้งแหย่จีอ็อตโต้โดยกันล้มตัวซบไหล่โดยที่เธอไม่รู้เลยว่าจีอ็อตโต้ใจเต้นรัว

" อะ...อืม วันนี้อยากทานน่ะ จริงสิลืมบอกอะไรไปหรือเปล่านะ "

จีอ็อตโต้ว่าก่อนจะจับศีรษะของซาเซียให้นอนตัก ซาเซียที่โดนทำแบบนั้นก็เริ่มใจหวั่นเล็กน้อยก่อนจะเห็นสีหน้าจีอ็อตโต้ยิ้มให้ เธอก็ยิ้มกลับและพยักหน้าและตอบกลับไป

" อะไรล่ะค่ะที่ว่าน่ะ "

" ก็เรื่องคฤหาสน์ไง คือว่านะ...... "

ว่าแล้วจีอ็อตโต้ก็เปลี่ยนเรื่องและอธิบายเรื่องการย้ายที่อยู่ โดยจีนั้นที่แอบสังเกตอยู่ด้านนอกได้ถอนหายใจหนักๆ

" เฮ้อ!~ให้มันได้อย่างนี้สิ แล้วเมื่อไรจะได้บอกกันล่ะเนี้ย เอาเถอะ! แล้วแต่สองคนนั้นล่ะกัน "

จีว่าก่อนจะรดน้ำต่อไป

To be continued......❤️

ตัวอย่างตอนต่อไป...☀️

หลังจากนั้นมา 6 ปี พวกจีอ็อตโต้ได้ขึ้นเป็นบอสมาเฟียที่มีอำนาจในเขตของตน ซึ่งเป็นกลุ่มป้องกันตนเอง แต่แล้วเขาก็ได้เจอกับตัวปัญหาอีกครั้ง.....