คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Prologue
Prologue
Bicycle sketch by Demand flower
ในที่สุดฤดูร้อนก็มาถึง เมื่อดวงอาทิตย์เริ่มพ้นขอบฟ้าของเมืองออสโล เมืองหลวงแห่งนอร์เวย์ ท้องฟ้าที่เคยมีเฉดสีแดง ส้ม และม่วงเริ่มจางลงกลายเป็นสีฟ้าคราม เมฆขนแกะคั่นสีของท้องฟ้าเป็นระยะสวยงามเหมือนภาพวาดของศิลปินชื่อดัง ตัดกับบรรยากาศในเมืองที่กำลังอึกกระทึกครึกโครม เมื่อชาวเมืองที่กำลังเริ่มออกบ้านเพื่อขายของตามข้างทางเริ่มดังขึ้น ชาวเมืองต่างทักทายซึ่งกันและกันราวกับพบกันเป็นเวลานาน
กริ๊งๆ
เสียงรถจักรยานสีเขียวมิ้นต์มีดอกไม้ชนิดต่างๆอยู่ในตะกร้าหน้ารถ ถูกขับเคลื่อนไปตามถนนริมทะเล โดยสาวผมสีบลอนด์แพลตตินัม รวบผมเปียเป็นเกลา ชาวเมืองรู้จักกันดี ‘เอลซ่า ราชินีหิมะ’ ทำไมน่ะเหรอ เพราะบุคลิกอันเปรียบดังราชินี ความสุขุม สุภาพ และปกปิดบางอย่างกับชาวบ้านทำให้พวกเขาค่อนข้างคิดว่า เธอคือแกะดำ
“เธอดูสิแม่สาวผมแพลตตินัมคนนั้น แกะดำชัดๆ”
“ใช่ๆฉันก็ว่างั้น เพราะเธอคือราชินีหิมะนิ”
“ราชินีหิมะที่ไม่เคยเปิดเผยตัวตนที่แท้จริงสินะ”
เมื่อใดก็ที่เอลซ่าขี่จักรยานผ่านไปทางไหนนออสโล สิ่งที่จะเกิดขึ้น คือการถูกนินทาว่าร้ายกับตัวของเธอ แต่เหมือนว่าคำว่ากล่าวเหล่านั้นไม่ได้ทำให้เธอสะท้านแม้แต่น้อย เหมือนกับเธอชินไปแล้ว เธอปั่นจักรยานไปเรื่อยๆจนถึงร้านดอกไม้เล็กๆ ร้านนึงมีเพียงหนึ่งคูหา ร้านถูกประดับด้วยสีเขียว พร้อมกับป้ายสีไม้อ่อนทามีชื่อว่า ‘เอเรนเดลล์ เดอ เฟอลริชช์’ เธอจอดรถจักรยานสีเขียวมิ้นต์คู่ใจที่หน้าร้านก่อนที่จะเดินไปหยิบ ถุงกระดาษที่มีดอกไม้หลากหลายชนิดขึ้นมาก่อนเดินเข้าไปร้าน
“ยินดีต้อนรับค่ะ เอ้า พี่เอลซ่าเองเหรอ”
เสียงใสแจ๋วของอันนา น้องสาวคนเดียวของเอลซ่า เธอช่างแตกต่างกับพี่สาวอย่างยิ่ง ผมสีน้ำตาลแดงออกสตอเบอร์รี่บวกกับ ผมเปียสองข้างอันเป็นเอกลักษณ์ ทำให้เธอดูเป็นสาวหวานที่ชายหนุ่มหลายๆคนต่างต้องการที่จะแฟนเธอ อีกทั้งยังเป็นรักของชาวเมืองอีกเสียด้วย แต่อย่างไรก็ตามอันนาก็รักพี่สาวสุดหัวใจ เพราะเขาเหลือแค่สองคนในครอบครัว
“ใช่สิจ๊ะ จะเป็นใครได้ล่ะ ราชินีหิมะหรอ” เอลซ่าพูดกับอันนาด้วยอารมณ์ขัน พร้อมกับวางถุงดอกไม้ที่เคาน์เตอร์
‘โดนชาวเมืองนินทาอีกแน่ๆเลย’ อันนารู้ได้ทันทีว่าพี่สาวคนสวยของเธอโดนอะไรมา
“พี่..เอ่อ..ถ้าเหนื่อยก็ลาพักร้อนก็ได้นะ”
“จะบ้าเหรออันนา”เธอจะดูแลร้านคนเดียวไหวเหรอ” เอลซ่าหันไปหาอันนา อย่างกังวลเพราะเธอห่วงอันนาที่จะอยู่คนเดียวมากๆ
“พี่ หนูบรรลุนิติภาวะแล้ว พี่จะห่วงอะไรหนูอีก”อันนาพูดพร้อมทำหน้าบูด แสดงถึงอาการเชิงงอน
“ยังไงก็ไม่จ๊ะ”เอลซ่าพูดอย่างสุภาพ พร้อมรอยยิ้มบนใบหน้า แต่สำหรับอันนานั้นหมายถึง คำสั่งเด็ดขาดจากพี่สาวของเธอ
“ก็ได้ค่ะ” อันนาหันหน้าไปจัดเตรียมดอกไม้เพื่อขายต่อ แต่เธอก็ยังไม่เลิกคิดเรื่องที่จะให้พี่สาวไปพักร้อนหรอกนะ
เมื่ออันนาลงมือจัดการดอกไม้แต่ละชนิด แต่มีบางอย่างที่ทำให้ไปสะดุดตาเข้าให้ เข็มกลัดรูปใบเฟิร์น ที่มีแถบสีดำข้างและแดงข้างล่าง ยิ่งไปกว่านั้นตัวอักษรยิ่งบ่งบอกชัดเจน
“นิวซีแลนด์ งั้นหรอ”
ในอีกประเทศนึงในแถบสแกนดิเนเวีย ซึ่งอยู่ใกล้ๆนอร์เวย์ นั้นก็คือ ฟินแลนด์ ดินแดนที่หลายประเทศคิดว่าเป็นถิ่นกำเนิดของซานต้าครอส แต่สำหรับชาวเมืองเฮลซิงกิ เมืองหลวงของฟินแลนด์ เป็นถิ่นอาศัยที่พวกเขารักมากที่สุด เมืองแห่งนี้จะมีทะเลขนาบข้างเป็นภูมิทัศน์ที่สวยงามอย่างยิ่ง ในเมืองนี้ถึงแม้ว่าจะจะมีเด็กจำนวนน้อยที่จะโดนทอดทิ้ง อย่างไรก็ก็ยังมีบ้านเด็กกำพร้าที่ถูกจัดเตรียมเผื่อมีเด็กถูกทอดทิ้งผ่านมา และสถานที่เลี้ยงเด็กกำพร้าท่ได้รับการรับรองจากรัฐบาล นั่นก็คือ ‘สถานเลี้ยงเด็กกำพร้า เดอะ การด์เดียน’
“พี่แจ็คฮะ มาแกว่งชิงช้าให้ผมหน่อย”เสียงของจิมมี่ เด็กชายวัยเจ็ดขวบ เรียกชื่อเด็กหนุ่มซึ่งถูกขอร้องให้มาแกว่งชิงช้าให้เขา
“ได้สิครับ จิมมี่” เด็กหนุ่มผมสีขาวราวกับแสงจันทร์ ผิวขาวดุจหิมะพูดขึ้นพร้อมเดินไปข้างหลังเด็กชายเพื่อช่วบแกว่งชิงช้าให้
“เย้ๆ สนุกจังเลย แรงอีกได้ไหม”
“ได้สิ จัดให้”
“แรงอีกๆ”
“จิมมี่ มันแรงไปแล้วนะ”แจ็คพูดทวงเด็กชาย เมื่อเห็นว่าเหตุการณ์ไม่ค่อยดี
“ขอร้องฮะ แรงอีกๆ”เจมส์มี่ยังต้องการให้แรงอีก
ขว๊ะ!!
เสียงของเชือกที่ถูกผูกกับชิงช้าได้ขาดลง ทำให้จิมมี่ที่จับเชือกไว้แน่น แทบทรงตัวไม่อยู่บวกกับความแรงของการแกว่งของชิงช้าทำให้จิมมี่ถึงกับกระเด็นไปข้างหน้า แจ็คได้แต่ยืน ทำอะไรไม่ถูก แต่เมื่อได้สติเขารีบวิ่งไปรับเด็กผู้ชาย แต่ดูท่าจะไม่เสียแล้ว เพราะจิมมี่ได้ลงไปอยู่พื้นแล้ว
“จิมมี่...นายไม่เป็นไรใช่ไหม” แจ็คเรียกชื่อเด็กชายเพื่อแน่ใจว่าเขาไม่เป็นไร
“ฮึก....ฮึก..พี่แจ็ค....ผะ..ผมเจ็บ” จิมมี่เงยหน้าขึ้นมาที่แจ็คพร้อมรอยคราบน้ำตาที่ปริ่มๆ
เมื่อแจ็คเห็นอย่างนั้นเขารีบอุ้มประคองเด็กชายไปยังห้องปฐมพยาบาลทันที
“ไงจ๊ะจะ..จิมมี่เป็นอะไร” นางพยาบาลสาวผมสีสายรุ้งกำลังทักทายแจ็ค แต่เมื่อสังเกตเห็นเด็กชายที่แจ็คอุ้มมา ทำเอาเธอแถบลมจะจับ
“ทูธ...เขาตกจากชิงช้าน่ะ”
“ตายแล้ว ให้พยาบาลคนสวยมาดูสิ”
“อืม...ถลอกนิดหน่อย สงสัยเป็นพื้นทรายเลยไม่เจ็บมาก เดี๋ยวล้างแผล ติดพลาสเตอร์ก็หายแล้วนะ” ทูธพูดพร้อมยิ้มให้จิมมี่เป็นการปลอบโยน
“ยาล้างแผลหรอฮะ ไม่เอาๆๆๆๆ”จิมมี่ร้องท้วงพร้อมดิ้นไปมา เพื่อหลีกเลี่ยงยาล้างแผลชนิดนั้น
“ชู่วววว ใจเย็นจิมมี่ นายมีฉันอยู่ข้างๆไม่ต้องห่วง” แจ็คพูดพร้อมมองจิมมี่ด้วยสีหน้ามั่น
“แน่ใจนะฮะ”
“แน่ใจสิ พี่สาบานเลยนะ”
“เอาล่ะ คนเก่งทนนิดนึงนะ” ทูธพูดพร้อมนำสำลีที่ชุบน้ำยาล้างแผล แตะที่แผล
“...”จิมมี่ได้เงียบ พร้อมหันไปด้านอื่น โดนที่มือเกาะแขนของแจ็คไว้แน่น
“เสร็จแล้ว เก่งจะเลย” ทูธพูดพร้อมหยิกแก้มจิมมี่ ก่อนจะนำ พลาสเตอร์มาปิดแผลไว้
“นี่คือรางวัล สำหรับคนเก่งนะ” ทูธพูดพร้อมยื่นวิตามินซีให้ ทำเอาเด็กผู้ชายตาวาวเลยทีเดียว
“ขอบคุณครับ” จิมมี่รับของมาจากพยาบาลสุดสวย ก่อนที่เธอจะออกป้างนอก
“เห็นไหมบอกแล้วไม่เจ็บ” แจ็คพูดพร้อมขยี้หัวจิมมี่ที่กำลังเอร็ดอร่อยกับวิตามินซีที่ได้มา
“จริงๆครับ แปลว่าผมโตแล้วสิ” จิมมี่ที่กำลังเคี้ยวตุ้ยในปากพูดพร้อมโชว์ว่าตัวเองเป็นผู้ใหญ่ ทำเอาแจ็คอดขำไม่ได้
“ครับๆ พอคนเก่ง” แจ็คพูดพร้อมมองดูเด็กชายต่อไป
ในอีกด้านของกระจกในห้องปฐมพยาบาล ยังมีคนเฝ้ามองแจ็คจากด้านนอก หนึ่งในนั้นคือ ทูธ แต่ยังมีอีกคนที่จ้องมองดูอยู่คือ นอร์ท ผู้เป็นคนดูแลเรื่องของการใช้จ่ายร่วมไปถึงบำรุงรักษาทั้งหมด เขามองไปที่แจ็คก่อนที่จะหันไปสบตากับทูธ
“ดีจังเลยนะคะ ที่ได้แจ็คมาเป็นพี่เลี้ยง”ทูธพูดพร้อมยิ้มไปที่แจ็ค
“เขาถือว่าใช้ได้ในระดับเลยล่ะ” นอร์ทพูดพร้อมยิ้มน้อยๆที่มุมปาก
“สมกับที่เขาเป็นพี่เลี้ยงที่อยุ่นานที่สุดเลยนะคะ”
“แน่นอน เพราะเขาคือ เสียงหัวเราะของเด็กๆไงล่ะ”
“เคยให้เขาพักร้อนบ้างไหมค่ะ”ทูธถามด้วยความสงสัยพร้อมหันไปหานอร์ท
“ยังเลยนะ” นอร์ทพูดพร้อมทำตาเบิกกว้าง เหมือนกำลังคิดอะไรออกสักอย่าง ทำเอาทูธรู้ว่านอร์ทจะทำอะไร
“งั้นฉันคิดว่า แจ็ค ฟรอสต์ควรไปพักผ่อนที่นิวซีแลนด์ดีไหม” นอรท์พูดพร้อมยิ้มกริ่มไปที่ทูธ
“นิวซีแลนด์หรอค่ะ”ทูธทำน่างงเหมือนไม่รู้จักประเทศเสียเท่าไหร่
“เท่าที่ฉันรู้เป็นประเทศที่ภูมิทัศน์ทางธรรมชาติสวยงามมากเลยนะ แจ็คชอบอากาศหนาวใช่ไหมล่ะ เมื่อซีกโลกเหนือเป็นฤดูร้อน ซีกโลกใต้ก็จะเป็นฤดูหนาว”นอร์ทพูดพร้อมกระพริบตาไปที่ทูธหนึ่งที
“อ๋อ ฟังดูดีมากเลยค่ะ แต่แจ็คจะไปแน่หรอค่ะ”ทูธพูดขึ้น
“ไม่ต้องห่วงฉันมีแผนไว้แล้ว” นอร์ทพูดพร้อมหัวเราะอย่างดังด้วยความฉลาดของผู้เฒ่าคนนี้
L I T T L E ♡ S W E E T
ความคิดเห็น