“ ฉันเฝ้าเดินทางไกล ด้วยใจหวาดหวั่น ไม่รู้จุดหมายปลายทางใดๆ จะมีความรักอยู่ที่ปลายทางไหม จะมีมั้ย ใครสักคนที่เป็นแบบฉัน ที่ยังคอยค้นหาว่ารักคืออะไร…”เสียงริงโทนโทรศัพท์ดังขึ้น ไม่นานนักร่างบางที่นอนอยู่บนเตียงคิงไซท์ก็เริ่มตื่นจากภวังค์ “ใครโทรมาแต่เช้านะ คนเขาจะนอน หาว ~~~”พอเขาได้เห็นชื่อที่ขึ้นอยู่บนจอโทรศัพท์ เขารีบกดรับโทรศัพท์
“ Helloฮะ..พี่เป็นหนึ่ง ทำไมโทรหาเอกแต่เช้าเลยฮะ” “นี่เป็นเอกนายลืมใช่มั้ยว่าวันนี้วันเปิดเทอมหน่ะ รีบมาเร็วๆเลยนะ แค่พี่ไปค้างบ้านเพื่อนวันเดียว นายลืมวันเปิดเทอมเลยหรอเนี่ย?? 555+” พี่ชายฝาแฝดบ่นน้องชายอย่างไม่จริงจังนัก “พี่หนึ่งอย่าหัวเราะเอกนะ ไม่งั้นเอกจะงอล แล้วไม่พูดกับพี่ด้วย แต่ตอนนี้เอกไปอาบน้ำก่อนนะ บ๊าย บายฮะ พี่เป็นหนึ่ง” ร่างบางรีบกุลีกุจออาบน้ำแล้วรีบทานข้าวแล้วให้ลุงแสง คนขับรถรีบพาไปส่งที่โรงเรียน “สายแล้วๆ เป็นเอก ไม่น่าลืมวันเปิดเทอมเลย มาสายตั้งแต่วันแรกเลยเรา เฮ้ออ” ขณะที่ร่างบางรีบเดินอยู่นั้นก็ชนเข้ากับใครคนหนึ่ง “ น้องครับ เป็นไรมั้ยครับ พี่ขอโทษเรานะพอดีพี่รีบเดินไปหน่อย” พี่เค้าพยุงเราขึ้นแล้วรีบวิ่งออกไป เหมือนเราลืมอะไรไปอย่างหนึ่งนะ “ เฮ้ย!!! สายแล้ว!!!!” แล้ว เป็นเอกก็รีบวิ่งเข้าโรงเรียน
ข้อความที่โพสจะต้องไม่น้อยกว่า {{min_t_comment}} ตัวอักษรและไม่เกิน {{max_t_comment}} ตัวอักษร
กรอกชื่อด้วยนะ
_________
กรอกข้อมูลในช่องต่อไปนี้ไม่ครบ
หรือข้อมูลผิดพลาดครับ :
_____________________________
ช่วยกรอกอีกครั้งนะครับ
กรุณากรอกรหัสความปลอดภัย
ความคิดเห็น