ปักษาเคียงจันทร์(ขอดองก่อนค่ะ)

            แผ่นดินกว้างใหญ่ ถือครองด้วยหกแคว้น ยิ่งใหญ่เกรียงไกรเหนือแคว้นใดคือลี่ ดินแดนมั่งคั่งด้วยเพชรนิลจินดาคือเจิน งดงามอุดมด้วยทรัพยากรคือหลิน แดนดินแห่งเสรีภาพคือเฟย บริสุทธิ์ดุจผ้าขาวแผ่นดินผู้ออกบวชคือไป๋ อำมหิตราวปีศาจร้ายคืออวี้

            บ่อยครั้งที่เข้าโรมรันห้ำหั่นซึ่งกันและกัน ทว่าดินแดนแห่งตะวันออกเหล่านี้มิเคยปล่อยให้ศัตรูผู้รุกรานจากตะวันตกเข้าเหยียบย่ำผืนแผ่นดินแม้เพียงครั้ง

            เมื่อถูกรุกรานหมายให้ศิโรราบแทบบาทพวกมัน หกแคว้นใหญ่จึงผนึกกำลังสร้างสนธิสัญญาสงบศึกเป็นเวลาหลายสิบปี ทว่าชื่อเรียกดั่งนามที่สองของเหล่าแคว้นใหญ่ยังคงไม่เลือนหาย

            โฉมงามจากดินแดนอัญมณีจึงรอนแรมผ่านเฟยที่ซึ่งเปี่ยมด้วยเสรีภาพที่มุ่งหวัง ร่ำเรียนขวนขวายวิชาจนได้การแพทย์ติดตัว ออกรักษาผู้คนมุ่งสู่ดินแดนของผู้ออกบวช ขัดเกลาจิตใจนานนับปีจึงเดินทางเหยียบย่างเข้าสู่แดนดินคลุ้งกลิ่นคาวเลือดของอวี้

เซวียเยว่หยาหวังหลบลี้จากอำนาจเงินตราที่ใช้ซื้อขายกระทั่งชีวิตคน

            ใช้วิชาติดตัวตนเข้าร่วมในกองทัพ ใช้ความรู้ประสบการณ์ที่สั่งสมรักษาผู้คนในแดนดินอื่น ปกปิดตัวตนลบเลือนเหลือเพียงหมอทหารไร้แซ่ กระทั่งดวงหน้างามยังแต่งแต้มเป็นแผลบาดลึกพาดผ่านน่าหวาดกลัว ผู้คนล้วนพากันหลีกหนีระคนเวทนาสตรีที่เคยงดงามราวเทพเซียน คงมีเพียงทหารกล้าที่กล้าเอ่ยปากสนทนาอย่างมินึกเวทนา

            เบี้ยรายเดือนที่ได้พอเพียงแต่การซื้อตำราและหยูกยาส่วนตัว ข้าวของเครื่องใช้เสื้อผ้าอาภรณ์ล้วนแล้วแต่มีท่านผู้ใจดีนำมาให้ทุกเดือน

            บุรุษผู้นั้นสูงใหญ่ราวหมียักษ์ ท่วงท่าดุดันน่าเกรงขาม ผิวเนื้อโผล่พ้นชุดเกราะด้วยเป็นสีแดงดั่งย้อมด้วยทองแดง ผมดำดกยาวมัดเป็นเปีย ใบหน้าที่มองมิออกมาหล่อเหลาหรือน่าเกลียดปกคลุมด้วยหนวดเครารุงรัง ทว่าสายตานั้นคมกริบดุจพญาเหยี่ยว ยามเขาเปล่งวาจาดุดันดุจขุนเขาจะพังทลาย

            ผู้คนเล่าลือถึงภายใบหน้าภายในหนวดเคราครึ้มนั้น กล่าวว่าน่าเกลียดหนักหนา ราวปีศาจร้ายผุดจากขุมนรก แผลเป็นเหวะหวะมากมายเพียงเด็กน้อยเห็นก็ร้องไห้จ้าละหวั่น อีกทั้งริมฝีปากนั้นแหว่งหายเห็นกระทั่งฟันจนน่าหวาดกลัว

            สตรีหลีกหนี บุรุษล้วนยำเกรง

            รองแม่ทัพปีศาจแห่งค่ายทักษิณ

            นามของเขาคือพญาอินทรี —— หยางอิง

            ผู้ครอบครองหัวใจโฉมงามโดยมิได้รู้สึกตัวแม้เพียงนิด

            ยังคงมีเพียงนางที่เฝ้ามองและหาทางใกล้ชิดอย่างมิปกปิด

            ใบหน้าน่าเกลียดน่ากลัวแล้วอย่างไร หาใช่หัวใจเขาชั่วช้าสามานย์

            ดุดันราวปีศาจแล้วอย่างไร ในเมื่อนั่นคือหน้าที่ของเขาในสนามรบ

            นางชื่นชอบทุกสิ่งที่หลอมรวมเป็นตัวเขา เช่นนั้นแล้วคงมิผิดที่ลงมือไขว่คว้าเพื่อให้ได้ครอบครอง

            มิใช่เพียงกายแต่หมายถึงหัวใจ

            ดั่งจันทราโง่เขลาหวังครอบครองปักษาที่โผบินอย่างอิสระในนภากว้าง

            เพียงกระต่ายตัวน้อยที่หมายตาจันทราสูงค่า