C'Mon C'Mon 4

C’Mon C’Mon 4

          ถึงสักทีอิงแลนด์ เฮ้อออ ชั้นหยิบรูปโฮสต์มัมขึ้นมาดูแล้วมองหา อยู่ไหนนะโฮสต์มัมของชั้น -*-

ชั้นมองหาโฮตส์มัมตรงที่ๆอาจารย์ได้ให้ครอบเขตไว้เหมือนคอกหมู -_-

ตันหยง : (ชื่อคนอ่าน) ชั้นไปก่อนนะ เจอกันที่โรงเรียนนะ อะนี่ติดต่อชั้นได้ ไปล่ะบายย

ตันหยงยื่นกระดาษเล็กๆให้ชั้นในนั้นนางเขียนชื่อเฟส ไอดีไลน์ ทวิต เบอร์ไว้ให้อย่างเสร็จสรรพ เออแหะชั้นลืมไปเลยว่าจะของยัยลูกอมไว้บ้างเผื่อมีอะไรจะได้ติดต่อกันได้

ลูกอม : (ชื่อคนอ่าน) ชั้นลืมขอเบอร์เธอนะ ^_^”

(ชื่อคนอ่าน) : ชั้นก็กำลังหาเธออยู่พอดีเลย เธอเจอโฮสต์มัมยัง ?

ชั้นถามลูกอมแล้วรับโทรศัพท์ที่นางยื่นมาให้กดเบอร์ให้ กับชื่อเฟส

ลูกอม : เจอแล้วจ้าาาาา  โอเคแต้งกิ้วนะเดี๋ยวชั้นแอดไป เจอกันที่โรงเรียนนะ บ้ายบายย ^0^

ชั้นบ้ายบายลูกอมแล้วหันมามองหาโฮสต์มัมอีกที อะนั้นไงง ชั้นว่าชั้นเจอแล้วโฮสต์มัมแล้วล่ะ

(ชื่อคนอ่าน) : โฮสต์มัมคะะะะะะ หนูอยู่ทางนี้คะ

โฮสต์มัมยิ้มอย่างพอใจเค้าคงกำลังหาชั้นอยู่เหมือนกันสินะ

(ชื่อคนอ่าน) : สวัสดีคะโฮสต์มัม หนูชื่อ (ชื่อคนอ่าน) นะคะ ^_^

โฮสต์มัม : จ้า โฮสต์รู้จักชื่อหนูแล้วจ้ะ มัมชื่อเคธี่นะ ^_^ เดินทางมาเหนื่อยๆมัมว่าเราไปหาอะไรทานกันดีกว่าเนาะ ^_^

(ชื่อคนอ่าน) : โฮสต์มัมจะเลี้ยงหนูใช่มั้ยคะ ฮ่าๆ

โฮสต์มัม : แน่นอนจ้ะ มัมจะเลี้ยงหนูทุกมื้อเลย ฮ่าๆๆๆๆๆ  เอ้ออ เรียกมัมว่ามัมเฉยๆก็ได้ ไม่ต้องเรียกโฮสต์มัมหรอกเนาะ มัมไม่ค่อยชอบสักเท่าไหร่

(ชื่อคนอ่าน) : ได้เลยคะมัม มัมทั้งสวยทั้งใจดี หนูดีใจจริงๆเลยคะที่ได้มัมเป็นโฮสต์มัม ^0^

โฮสต์มัม : ฮ่าๆๆๆๆๆๆ มัมก็ดีใจเหมือนกัน ปะ ไปหาของทานกันดีกว่า มัมจอดรถไว้ทางนั้นนะ เดินตามมาเลยจ้ะ เดี๋ยวมัมช่วยถือนะลูก

มัมเอากระเป๋าชั้นไปถือแล้วเดินนำลิ่วไปเลย อะไรกัน ชั้นเกรงใจนะเนี่ยย รีบเดินตามไปดีกว่าเดี๋ยวหลงๆ

     มัมจอดรถหน้าร้านอาหารฟาดฟู๊ดแห่งหนึ่งชั้นเองก็ไม่รู้ว่ามันชื่อร้านอะไรเพราะในไทยมันไม่มีร้านนี้นี่น่า มัมยื่นเมนูให้ชั้นดู คือแบบบบ ถ้าตีเป็นเงินไทยนี่ชั้นคงไม่กล้ากินร้านนี้แน่ๆ ชั้นพยายามไล่สายตามองหาเมนูที่ถูกที่สุดแล้วสั่งพนักงาน ราคาขั้นต่ำของร้านนี้คือ พันสองสินะ มัมทำหน้าไม่พอใจ

โฮสต์มัม : (ชื่อคนอ่าน) อยากกินอะไรก็สั่งไปเลยจะมาสั่งออมเร็ดทำไม มัมดูออกนะว่าหนูเกรงใจ ไม่ต้องเกรงใจหรอกสั่งเลยลูก ^_^

มัมยื่นเมนูอีกอันให้ชั้นดู อื้มมมมมมมมม เมนูเล่มนี้แพงกว่าเล่มที่แล้วอีกเนาะ -*-

(ชื่อคนอ่าน) : โหยยย มัมคะ ราคาบาดใจมากคะหนูไม่กล้าสั่งหรอกคะมัม ToT

ชั้นยื่นเมนูคืนมัมไป มัมได้แต่ส่ายหน้า แล้วเลือกเมนูให้ชั้นแทน

โฮสต์มัม : วันหลังอย่าทำแบบนี้อีกนะ มัมบอกหนูแล้วว่ามัมจะเลี้ยงหนูทุกมื้อ โอเคมั้ย ?

(ชื่อคนอ่าน) : โอเคคะ แต่ต้องไม่ใช่ร้านอาหารที่ราคาเหยียบหมื่นแบบนี้นะคะมัม หนูจะเป็นลม -*-

มัมหัวเราะแล้วดีดหน้าผากชั้นหนึ่งที แปลกแหะ ถ้าเป็นแม่ชั้นมาททำแบบนี้ชั้นโวยวายไปแล้ว แต่กับมัมชั้นกลับรู้สึกดีมากๆ มีความสุขมากกว่าอยู่กับแม่แท้ๆของชั้นด้วยซ้ำ ?

พนักงาน : ขออนุญาตนะครับ

พนักงานพูดแล้ววางอาหารลงบนโต๊ะอย่างระวัง

โฮสต์มัม : อ่าว! (ชื่อเมนคนอ่าน) มาเสริฟเองเลยหรอเนี่ย ฮ่าๆๆๆๆๆ

ชั้นเงยหน้ามองพนักงานคนนั้น ชั้นว่าชั้นรู้จักเค้า เค้าคือ (ชื่อเมนคนอ่าน) จริงๆใช่มั้ย!?

(ชื่อเมนคนอ่าน) : แน่นอนน เคธี่มาทั้งทีผมต้องมาเสริฟให้อยู่แล้ว ^0^

โฮสต์มัม : ย้ะ ฮ่าๆๆ เอ่อนี่ (ชื่อคนอ่าน) เป็นลูกชั้นเอง (ชื่อคนอ่าน) นี่ (ชื่อเมนคนอ่าน)

(ชื่อเมนคนอ่าน) : สวัสดี (ชื่อคนอ่าน) ^^

(ชื่อเมนคนอ่าน)ทักทายชั้นแล้วส่งรอยยิ้มมาให้ ณ จุดๆนี้ พูดเลย ฟินค้าาาาา ชั้นได้แต่ยิ้มแห้งๆส่งให้เค้าแล้วทำเป็นไม่สนใจนั่งกินอาหารต่อไป โอ้ยยยย ตายตาย ปากชั้นไม่ยอมหุบยิ้มทำไงดี อร้ายย จะบ้าตาย #

  เย้ๆ สำหรับตอนที่สี่ก็จบแล้วนะถ้ามันไม่หนุกก็บอกเคามาเลยก็ได้ ไม่ว่ากัน 5555555555555555 ขอบคุณที่อ่านจบนะคะ ^_^