นิยาย Blue Flower ความทรงจำของเทพดอกไม้

ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ 100%

                            - บทนำ -



ลมพัดอย่างแผ่วเบา...วันนี้ก็เป็นวันที่น่าเบื่ออีกวัน ฉันกำลังจิบชาอยู่ในห้อง ที่นี่เงียบมาก ไร้ซึ่งเสียงของผู้คน มีเพียงเสียงของสัตว์ต่างๆเท่านั้น
ฉันไม่สามารออกไปที่ไหนได้เลย ยกเว้น ในบ้าน และสวนดอกไม้

ฉันอยากออกไปข้างนอกบ้าง แต่เป็นเพราะฉันยังอายุไม่ถึงเลยไม่สามารถไปดูแลดอกไม้ที่โลกภายนอกได้จนกว่าฉันจะอายุ16 ปีนี้ฉันก็อายุ15แล้ว

วันนี้ฉันยังคงกำลังเดินไปที่สวนหน้าบ้านอย่างเช่นทุกวัน ดอกไม้ยังคงผลิบานตลอดเวลา ฉันมองกุหลาบสีฟ้าที่ปักไว้ที่ผมของฉัน และตัดสินใจดึงมันออกมาดู 

แต่แล้วลมที่แรงมากผิดปกติ จึงทำให้ดอกกุหลาบที่ปักอยู่ที่ผมของฉันปลิวไปตามสายลม


End rensel part




nutsu part 



วันนี้ผมออกมาเดินเล่นตามปกติ แต่แล้ววันนี้ผมก็เจอกับสวนดอกไม้หนึ่งที่ผมไม่รู้จัก สวนดอกไม้นั้นมีหมอกควันปลกคลุมอยู่ทั่วสวน ปกติผมเดินมาแถวนี้บ่อยๆแต่กลับไม่เคยเจอสวนดอกไม้นี้เลย ผมอยากรู้จริงๆว่าใครเป็นเจ้าของสวนดอกไม้นี่

ขณะที่ผมเดินเข้าไป กลุ่มหมอกควันจางๆก็เริ่มลดลงเรื่อยๆ จนหายไปหมด 

ทันใดนั้น ผมก็เห็นดอกกุหลาบสีน้ำเงินปลิวมาทางผม ผมจึงก้มเก็บมันขึ้นมา

พอผมเงยหน้าจากดอกกุหลาบสีน้ำเงินแล้ว ผมก็เห็นผูหญิงคนหนึ่ง เธอมีผมสีฟ้าสดใสราวกับท้องฟ้ายามกลางวัน




End nutsu part






rensel part


ฉันรีบวิ่งไปเก็บดอกกุหลาบสีน้ำเงิน แต่แล้วฉันก็เจอเข้ากับผู้ชายคนหนึ่ง ซึ่งตอนนี้เขากำลังถือดอกกุหลาบสีน้ำเงินของฉันอยู่

ฉันสบตาเขาอยู่พักหนึ่ง เขาก็ยื่นดอกกุหลาบสีน้ำเงินมาให้ฉันพร้อมกับพูด

'' ดอกกุหลาบนี้ใช่ของเธอหรือเปล่า? '' เขาถามฉัน

'' ใช่ ขอบคุณมากน้ะที่เก็บให้ '' ฉันพูด

'' ไม่เป็นไรหรอกฉันแค่บังเอิญเดินมาเห็นเลยเก้บให้หน่ะ '' เขาพูด

'' ว่าแต่เธอมาที่นี่ได้ยังไง เธอเป็นใคร แล้วนั่น!! เธอมีสร้อยนั่นได้ยังไง '' ฉันถามคำถามกับเขาชุดใหญ่ด้วยความอยากรู้ ก็นะฉันไม่เคยเห็นใครมาเดินที่สวนมาก่อนยกเว้นพ่อแม่ของฉันและญาติของฉัน

'' เอ้า!! ถามได้ก็เดินมาหน่ะสิ ฉันเป็นคน แล้วที่ฉันมีสร้อยนี่ได้ฉันก็ไม่รู้ว่าเพราะอะไรรู้แค่ตั้งแต่จำความได้ฉันใส่มันมาตั้งนานแล้ว '' เขาพูด


'' ฮ้ะ!!''เธอเป็นคนงั้นหรอ เธอมาที่นี่ได้ยังไง ไม่เคยมี คนคนไหนมาที่นี่ได้เลยน้ะ!! '' ฉันถามเขาอย่างงงสุดขีด

'' เธอนี่ถามอะไรแปลกๆ '' เขาพูด

'' ช่างมันเถอะยังไงก็ขอบคุณอีกทีที่หยิบดอกไม้ให้ก็แล้วกัน '' ฉันพูด

'' อือ งั้นฉันไปหล่ะ '' เขาพูด

'' อือ '' ฉันตอบพลางคิดทำไมเขาถึงเข้ามาที่นี่ได้กันนะพร้อมเดินชมสวนดอกไม้ต่อ  













:) Shalunla