Fic hunterxhunter พลิกตำนานหนูน้อยหมวกแดง (yaoi)

ข้อมูลเบื้องต้น

 อย่าว่าเพราะมันเกิดจากอารมณ์ชั่ววูบ เท่านั้น

และเรื่องจะ มั่วมากกกกกกกกกกกกกกกก อย่าว่ากันนะคะ

และขอเตือนว่าฟิคนี้เป็นฟิควายนะคะ

ไอเดียก็มาจากรูปๆหนึ่ง

แนะนำตัวละครก่อน

 

กอร์น ฟลีค

เด็กชายตัวน้อยที่มารับบทเป็นหนูน้อยหมวกแดง

 

คิรัวร์ โซลดิก

รบบทเป็นมาป่าตัวร้ายในเรื่อง

เนื้อเรื่อง

รูปที่ทำให้เกิดแรงบัลดาลใจ
 รูปใหญเว่อร์อีกละ 


วันหนึ่งในป่าลึก ที่ยังมีบ้านหลังหนึ่งปลูกสร้างอยู่

"กอร์นคุงเอาขนมปังพวกนี้ไปให้คุณยายหน่อยสิ" คุณน้าของเด็กชายนาม 'กอร์น ฟลีค'พูดขึ้น

"ได้เลยครับคุณน้า" พูดจบกอร์นคุงของเราก็เดินไปหยิบตะกร้าขนมปังแล้วก็สวมเสื้อคลุมสีแดงที่คุณยายให้เป็นของขวัญวันเกิดแก่เขา

"งั้นผมไปนะครับ" เด็กชายตัวเล็กพูดขึ้นก่อนจะเปิดประตูออกไป

"จริงสิ กอร์นระวังตัวนะแถวนั้นได้ยินว่ามีหมาป่าอยู่ด้วย เอะ ไปซะแล้วสิ" เสียงของน้าสาวที่พยายามพูดไล่หลังแต่ก็ไม่ทันเธอก็ทำได้แต่มองไปตามทางไปบ้านแม่ของเธอ

ทางด้านคุณยายของกอร์น

"ไง หมาป่าตัวน้อยวันนี้มีอะไรหรอจ๊ะ ถึงมาหาฉัน" เสียงของผู้มีอายุที่ดูใจดีและอ่อนโยนพูดขึ้น

"วันนี้ผมก็ไม่มีอะไรมากหรอกครับ แค่ไปได้ยินมาว่าหลานของคุณจะมาหานะครับ" หมาป่าตัวน้อยพูดขึ้น

"ขอบใจที่มาบอกนะจ๊ะ ยังไงก็ฝากไปบอกด้วยละว่า อย่าทำให้หลานของฉันเจ็บตัวมากละ" คุณยายผู้ดูใจดีพูดขึ้น

"ครับ" หมาป่าตัวน้อยนั้นพูดจบก็เข้าป่าไป

ทางด้านกอร์นที่เดินมาถึงอาณาเขตของป่าก็เริ่มรู้สึกขนหัวลุก

"ทำไมรู้สึกแปลกๆแหะ" กอร์นที่สนใจกับอาการที่เขาเจอจึงมุ่งหน้าเดินต่อไป

"หึๆๆ น่ารักจริงๆด้วยสิ" เสียงอันเบาบางเสียงหนึ่งดันขึ้น

"เอาละ ไป" เสียงๆเดิมพูดขึ้น

"ฟุบๆๆ"เมื่อสิ้นเสียงบคำสั่งเหล่าหมาป่าที่หลบซ่อนอยู่ก็กระโจนออกมาจากที่ซ่อน
-------------------------------------------------------------------------------------------
เดี๊ยวมาต่อ
มาแล้วๆ
----------------------------------------------------------------------------------------------

“อะ” เสียงของกอร์นร้องออกมาด้วยความตกใจก่อนจะพูดต่อว่า “หมาป่านี้” กอร์นที่พูดอย่างตกใจ(แน่หรอ)

“ยอมมากับเราซะดีๆ จะได้ไม่ต้องเจ็บตัว” หมาป่าAพูดขึ้น

“หมาป่าพูดได้” กอร์นที่เจอเรื่องอัศจรรย์ใจภายในวันเดียวกันหลายครั้งแถมยังติดๆกันอีก มันทำให้เขาตกใจเป็นอย่างยิ่ง

“ยอมไปกับเราซะ” หมาป่าBพูดขิ้น

“ไม่ ฉันไม่ไป” กอร์นที่รู้สึกตัวแล้วพูดขึ้นด้วยความตกใจเล็กน้อย

“จะยอมรึไม่ยอมก็ต้องจับไปให้ได้ พวกเราลุย!!” (เฮ้ยๆมาจับตัวหรือมาฆ่ากันแน่//ไรฯ - -;;)หมาป่าCพูดจบก็สั่งให้ทุกตัวตะลุม(เอ่อ)จับตัวกอร์น

หลังจากนั้น

“ที่นี้ที่ไหน” เสียงของกอร์นที่เพิ่งตื่นพูดขึ้น

“ไง พ่อหนูน้อยหมวกแดง” เสียงๆหนึ่งดังขึ้นเรียกความสนใจจากกอร์นได้เป็นอย่างดี

“นายเป็นใคร” กอร์นถามออกไปด้วยความมือสลัวของที่นี้ทำให้เขามองเห็นได้ไม่ค่อยชัด

“ฉันคือหัวหน้าหมาป่าเมื่อกี้ที่พาตัวนายมาไง” เสียงที่ฟังดูอ้อนโยน นุ่มนวลพูดขึ้น

“นายจะทำอะไรฉัน” กอร์นถามออกไปด้วยความตื่นตระหนกตกใจ

“ไม่ต้องห่วงฉันไม่ทำอะไรมากมายหรอกน่า ต้องแนะนำตัวก่อนสินะ ฉันชื่อคิรัวร์ โซลดิ๊ก ส่วนนายก็กอร์น ฟลีคสินะ” คิรัวร์แนะนำตัวพร้อมพูดชื่อของคนตรงหน้า

“ทำไม นายถึงรู้ชื่อของฉันได้”กอร์น

“ก็เพราะคุณยายของนายไง ตอนนั้นคุณยายของนายกำลังจะตกหน้าผาตาย พวกฉันจึงเข้าไปช่วย และขอสิ่งแลกเปลี่ยน” คิรัวร์พูดมาถึงตรงนี้ก็เงียบไป

“สิ่งแลกเปลี่ยนงั้นหรอ?? แล้วมันคืออะไรกัน” กอร์น

“มันก็คือตัวนายไง” พูดจบคิรัวร์ก็พุ่งตัวเข้าไปหากอร์นและจับจูบทันที กอร์นที่โดนจับจูบ หลังจากนิ่งไปนานก็รีบดันตัวคิรัวร์ออกไปทันที แต่ไหหนแรงของมนุษย์จะไปสู้แรงสัตว์ได้ กอร์นจึงตกอยู่ในกำมือของคิรัวร์ไปในทันที

พอเถอะนะมันจะเรทแล้ว