ตกหลุม...รัก...นักดนตรี >.<"

ตกหลุมรักนักดนตรี Part 1 เปิดเรียน

วันนี้เป็นวันที่ฉันมาเรียนเช้ากว่าปกติ เพราะอะไรหน่ะเหรอก็แม่ของฉันมีประชุมตั้งแต่เช้านะสิ แม่ก็เลยลากฉันขึ้นรถมาด้วย ทั้งๆที่ฉันก็ไม่ค่อยอยากจะมาเท่าไหร่นัก ก็ตอนนี้มันเพิ่ง7โมงเองนะสิ แต่ฉันก็ไม่กล้าขัดเลยได้แต่ขึ้นรถมากับแม่อย่างเงียบๆ เวลาผ่านไปไม่ได้ไม่นาน ฉันก็มาถึงโรงเรียน ในขณะที่ฉันกำลังเดินไปที่ห้องเรียนนั้นเอง ฉันก็ได้ยินเสียงเหมือนคนกำลังวิ่งมาทางด้านหลัง  พอฉันหันไปดูก็ต้องตกใจเมื่อเห็นเพื่อนรักของฉันวิ่งตรงมาที่ฉันเหมือนเกิดเรื่องใหญ่โตอะไรซักอย่าง

                “เฮ้ย !!! แกรู้รึป่าวว่าโรงเรียนของเราจะมีการแข่งขันวงดนตรีด้วยอ่ะ”นั้นไงเพื่อนตัวดีของฉัน คนที่รู้ทุกเรื่องที่เกี่ยวกับโรงเรียนมาแล้ว และจะเป็นใครไม่ได้นอกจาก ยัยทิพย์ จอมจุ้น แน่นอน

                “จริงดิแก แล้วพี่ๆ ม.ปลายที่มาเข้าร่วมการแข่งขันอ่ะ หล่อป่ะ” นั้นไงเพื่อนฉันสนใจแต่เรื่องผู้ชาย ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าเป็น ยัยพลอย ก็ฉันมีเพื่อนสนิทอยู่แค่สองคนนี่ ^_^ สนิทกันมาตั้งแต่ประถมแล้วละ

                “แล้วไงอ่ะ” ฉันตอบไปแบบเฉยๆ เพราะว่าฉันไม่สนใจเรื่องอย่างนี้อยู่แล้ว

                “นี่แกไม่รู้เหรอ ว่ารุ่นพี่ม.6ปีนี้ โคตรหล่อเลยอ่ะ เห็นทีไรใจฉันจะละลายทุกที” นี่ยังไม่หยุดอีก ในหัวมันมีแต่เรื่องผู้ชายรึไง

                “ใช่ๆแต่ละคนนะหล่อๆล้ำๆทั้งนั้นเลยอ่ะ “ สนับสนุนกันจังเลยไอ้สองคนนี้นี่

                “แกล่ะป๊อปไม่สนใจใครเลยหรอ มีแต่คนหล่อๆทั้งนั้น” ยัยทิพย์ถามฉันเพราะเห็นว่าฉันมีท่าทีเฉยๆกับเรื่องหล่อนๆคุยอยู่ในตอนนี้

                “ไม่หล่ะ”ฉันตอบอย่างเฉยเมย

                “แล้วแกไม่คิดจะหาแฟนกับเขามั้งเลยเหรอ”ยัยพลอยถามฉัน อย่างสนใจ

                “ไม่อ่ะ จะมีไปทำไมไร้สาระหน่า” เอาจริงๆแล้วในใจลึ๊กลึกของฉัน ก็อยากจะมีแฟนกับเขามั้งนั้นแหละแต่หน้าตาอย่างฉันใครจะมาชอบกันหล่ะ  Y_Y …… โก๊ะก็โก๊ะ เฉิ่มก็เฉิ่มขนาดนี้ ถามไม่ดูหนังหน้าฉันเลยนะ ยัยพลอย

                “พอได้แล้ว เข้าห้องเถอะเดี๋ยวจะสายนะ”ฉันรีบพูดขึ้นเมื่อเห็นว่ายัยทิพย์มีท่าทีว่าจะถามฉันต่อ

                “อืมมมม เห็นด้วย”ยัยพลอยพูดขึ้นพร้อมกับหันหน้าไปมองยัยทิพย์ที่ทำหน้าเซ็งๆอยู่ แต่ยัยทิพย์ก็พยักหน้าหนึ่งที่เพื่อบอกว่าหล่อนก็คิดเช่นนั้นถึงจะไม่สบอารมณ์ของหล่อนเท่าไหร่นัก เราทั้งสามคนจึงพากันเดินเข้าไปในห้องเรียนและนั่งรอครู ไม่นานนักคุณครูก็เดินเข้ามาในห้องเรียนที่ฉันและเพื่อนๆนั่งรออยู่

                “อ่ะ นักเรียนทุกคนเงียบได้แล้วนะคะ” ครูมาแล้ว   คาบนี้ฉันเรียนวิชาคณิตซึ่งเป็นวิชาที่ฉันไม่ชอบเอามากๆเลย เรียนคณิตที่ไรเหมือนเวลามันผ่านไปช้ายิ่งกว่าเต่าเดินซะอีก แล้วก็ง่วงด้วย เฮ้ออออออ!!!!!!!!เซ็ง ถึงแม้ว่าฉันจะไม่ชอบแต่ฉันก็ตั้งใจฟังที่ครูสอนนะ อาจจะปนความง่วงนิดแต่ไม่หน่อยก็เถอะ อ่ะนะ ก็ลืมตาจะไม่ขึ้นอยู่แล้วอ่ะ………………-0- ฮ้าวววววว ไม่หมดคาบซะที……………………..ฮ้าววววววววววว!!!!! -0-

กริ๊ง กริ๊ง กริ๊ง

เสียงสวรรค์ของฉันดังขึ้นแล้ว  เย้!!!! ในที่สุดก็พักเที่ยงซะที จากที่ง่วงๆก็ตาสว่างขึ้นมาทันทีเลย ฉันรีบเก็บของใส่กระเป๋าอย่างรีบเร่งเพราะว่าเพื่อนรักของฉันมายืนรอแล้ว (ตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้เหมือนกัน ไวยิ่งกว่าจรวดซะอีกอ่ะ) ก็ยัยสองคนนี้ก็ไม่ชอบวิชาคณิตเหมือนกัน ไม่นานนักของที่อยู่บนโต๊ะก็ไปอยู่ในกระเป๋าของฉันเรียบร้อยแล้ว ฉันจึงเดินนำยัยสองคนนั้นออกมาจากห้องอย่างรีบเร่ง และแล้วเหตุการณ์ที่ทำให้ฉันไม่สบอารมณ์ก็เกิดขึ้น

                “โอ๊ย!!!!!!!!!!!!!!!!!!!”ใครวะ เดินชนฉันเนี่ย ไม่มีตาดูรึไง ฉันแอบด่าในใจ

                “ ขอโทษนะครับ พอดีพี่กำลังถ่ายรูปอยู่ก็เลยไม่ทันเห็นน้องอ่ะคับ”ที่จริงแล้วฉันก็ไม่โกรธพี่เขาหรอก มันก็เป็นเรื่องปกติแล้วที่เกิดเหตุการณ์อย่างนี้ขึ้น ก็ฉันเป็นสาวโก๊ะนี่นา

                “ไม่เป็นไรคะ” ฉันตอบไปอย่างนุ่มนวลพร้อมกับสังเกตคนที่เดินชนฉันอย่างสนใจ ใจจะละลายคนบ้าอะไรไม่รู้หล่อเป็นบ้าเลย  >W<  คิ้วดกหนา ขนตาเป็นแพ ซ่อนตาสีฟ้าน้ำทะเลเอาไว้ภายใน จมูกโด่งเป็นสันรับกับใบหน้ารูปไข่ ปากเป็นรูปกระจับอย่างที่สาวๆใฝ่ฝันอยากจะได้ ถ้าจะเปรียบก็เหมือนกับเทพบุตรลงมาจุติในคราบนักเรียนชายที่แต่งตัวอย่างเรียบร้อยพร้อมกับกล้องถ่ายรูป พูดได้คำเดียวว่าหล่อบาดใจอ่ะ !!!!!!!!!!!  เฮือก!!!!!!!!!!! ^0^

                “เจ็บตรงไหนบ้าง”ยัยทิพย์ถามฉันอย่างตกใจ

                “เฮ้ย!ใครอ่ะ หล่อมากๆเลยอ่ะ น่ากิ๊นน่ากิน” ไม่คิดจะห่วงฉันเลยนะยัยพลอยในหัวมันน่าจะมีแต่เรื่องผู้ชายจริงๆนั้นแหละ

                “น้อยๆหน่อยยัยพลอย แล้วสรุปว่าแกเจ็บตรงไหนบ้างป๊อป”ยัยทิพย์หันไปบอกยัยพลอยอย่างไม่ชอบใจเท่าไหร่นักพร้อมกับหันมาถามฉันอย่างเป็นห่วง

                “ฉะ…..ฉันไม่เป็นไร”ถึงจะตอบไปอย่างนั้น แต่ฉันก็เจ็บนิดๆนั้นแหละ ……… Y0Y  แม่เจ้าทำไมฉันต้องมาเจ็บตัว อย่างนี้ด้วยอ่ะ ไม่เข้าใจเลย

                “งั้น ถ้าน้องไม่เป็นไรงั้นพี่ขอตัวก่อนนะยังไงพี่ก็ต้องขอโทษน้องด้วยนะ”เสียงคนที่เดินชนฉันพูดแทรกขึ้นมา

                “ค่ะ ไม่เป็นไรค่ะ”พอฉันพูดจบเขาก็เดินจากไป  อ๊ากกกกกกกก >W< ขนาดดูด้านหลังก็ยังเท่ห์เลยอ่ะ

                “จะว่าไปฉันคุ้นๆหน้าพี่คนนี้อยู่เหมือนกันนะ”ยัยทิพย์พูดและพยายามนึกว่าพี่เขาเป็นใคร

                “ใครเหรอ รีบๆนึกสิฉันอดใจรอแทบจะไม่ไหวแล้วนะ”ยัยพลอยรีบบอก

                “เอ่ออออ คือว่าสนใจฉันหน่อยได้ไม แล้วข้าวหน่ะจะกินไมหรือจะกินผู้ชายแทนจะหมดเวลาพักอยู่แล้วนะ”ฉันพูดอย่างไม่ชอบใจที่เพื่อนรักของฉันสนใจผู้ชายคนนั้นมากกว่าฉัน แต่ฉันก็ไม่ว่าหรอกนะเพราะว่าเขาออกจะ หล่อ เท่ห์ แล้วอยู่ๆทำไมหัวใจฉันถึงเต้นไม่เป็นจังหวะอย่างนี้หล่ะ อุณหภูมิบนใบหน้าสูงขึ้นจนฉันรู้สึกได้ว่าหน้าฉันแดงและร้อนผ่าวอย่างนี้

                “ป๊อปทำไมหน้าแกแดงขนาดนั้นหน่ะ แกไหวป่าววะ”ยัยพลอยถามขึ้นด้วยความเป็นห่วง

                “ฉะ………ฉัน  มะ……….ไม่เป็นไร”

                “แกแน่ใจนะ”ยัยพลอยถามเพื่อแน่ใจว่าฉันไม่เป็นอะไรจริงๆ

                “ไม่เป็นไร”ฉันย้ำคำตอบเดิม

                “แล้ว ทำไมหน้าแกถึงแดงเหมือนลูกมะเขือเทศเน่าอย่างนั้นหล่ะ” ดูมันพูดเข้ามะเขือเทศสุกก็พอเฟ้ย!!!!ไม่ต้องถึงขั้นเน่าหรอกย่ะ ยัยทิพย์

                “นี่อย่าบอกนะ ว่าแกตกหลุมรักรุ่นพี่คนเมื่อกี้อ่ะ ไม่จริ๊งไม่จริงอ่ะ เป็นไปไม่ได้” ยัยพลอยพูดอย่างไม่น่าเชื่อ ทำไมการที่ฉันจะรักใครซักคนมันถึงดูไม่น่าเชื่อขนาดนั้นเลยเหรอ

                “ไม่รู้สิ แต่ฉันรู้สึกแปลกๆอ่ะ” ฉันตอบอย่างสงสัยว่าอาการที่ฉันเป็นอยู่ตอนนี้จะเรียกว่ารักได้รึป่าว ก็ฉันไม่เคยมีความรักมาก่อนหนิ

                “แล้วอาการแปลกๆของแก มันเป็นยังไงเหรอ” ยัยพลอยถามต่อ

                “ก็ตั้งแต่พี่เขาเดินออกไป ฉันก็เอาแต่คิดถึงพี่เขา แล้วหัวใจของฉันมันก็เต้นแรงขึ้นทุกทีอ่ะ และรู้สึกว่าหน้าของฉันก็เริ่มร้อนผ่าวไปด้วยอ่ะ

                “ชัดเลยป๊อป แกตกหลุมรักพี่เขาชัวเลย หมอพลอยฟันธงคร๊าบบบบ”มันไปเป็นหมาดู เอ้ย!!!!หมอดูตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย

อ่านดู...ผิดพลาดประการใดก็ขออภัย ใน ณ ที่นี้ ด้วยนะคะ

ชอบไม่ชอบก็ โพสแสดงความคิดเห็น นะคะ อย่าด่ากันนะคะ  จะได้มีกำลังใจเขียนต่อ