เล่ห์ลวงรักสายลม

  

               ข้าขอโทษเจ้า ข้ามันคนเห็นแก่ตัวนัก เจ้าไม่จำเป็นต้องให้อภัยข้า ไม่จำเป็นต้องเสียใจเพื่อข้า จงเคียดแค้นข้า เกลียดชังข้า แต่ได้โปรด…’

               ‘…อย่าลืมข้า’

               ใคร…                 

               เสียงของใครกัน…

               ร่างผอมแห้งเปิดเปลือกตาขึ้นอย่างเชื่องช้าและอ่อนแรง

               “ที่นี่ที่ไหน…”

               “…และข้าคือใครกัน”

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

          สวัสดีค่ะ!! ก่อนอื่นต้องบอกก่อนเลยนะค่ะ ว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องแรกของไรต์  สามารถติ ชมหรือให้คำแนะนำได้เต็มที่ค่ะ แต่ขอร้องอย่าด่ากันนะเออ เพราะไรต์หัวใจค่อนข้างอ่อนแอ  แฮร่~  

          สุดท้ายนี้ก็ขอฝากเรื่องนี้ไว้ในอ้อมอก  อ้อมใจของทุกคนนะค่ะ  

เรื่องนี้ไม่ได้อ้างอิงกับประวัติศาสตร์ใดๆทั้งสิ้น  เกิดจากการจินตนาการล้วนๆ 

และไม่อนุญาติให้นำไปเผยแพร่ที่อื่นก่อนได้รับอนุญาติค่ะ

ขอบคุณโค้ดสวยๆจาก S u g a r b u n n y :D ค่ะ 

CR.SHL