สตรีผู้อาภัพกับชายเร่ร่อน (มีอีบุ๊ก) - นิยาย สตรีผู้อาภัพกับชายเร่ร่อน (มีอีบุ๊ก) : Dek-D.com - Writer
×

    สตรีผู้อาภัพกับชายเร่ร่อน (มีอีบุ๊ก)

    หญิงวัยสี่สิบทะลุมิติเข้ามาอยู่ในร่างหญิงอายุสิบเก้ากับย่าที่นอนป่วยติดเตียง ชีวิตยากจนไร้ญาติขาดมิตร เธอต้องเก็บผักบุ้งขายเพื่อประทังชีวิต ซ้ำยังต้องคอยสู้รบปรบมือกับแก๊งเลี้ยงควายและชายเร่ร่อนอีก

    ผู้เข้าชมรวม

    5,989

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    20

    ผู้เข้าชมรวม


    5.98K

    ความคิดเห็น


    46

    คนติดตาม


    131
    จำนวนตอน :  46 ตอน (จบแล้ว)
    อัปเดตล่าสุด :  23 ก.ย. 67 / 09:12 น.
    loading
    กำลังโหลด...
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ

    ไรต์มีนิยายบ้าน ๆ มาฝากอีกแล้วค่ะ ฝากกดติดตามกดหัวใจให้ด้วยนะคะ

    สิริมาทะลุมิติเข้าไปอยู่ในร่างของนิลเนตร เธอไม่ค่อยดูแลตัวเองและยังมีเหาดกอีกด้วย เธออาศัยอยู่กับย่าที่ป่วยติดเตียงเพียงสองคน อาชีพของเธอคือเก็บผักบุ้งขาย วันหนึ่งเมื่อเธอเปลี่ยนไปทั้งหนุ่มแก๊งเลี้ยงควายกับชายเร่ร่อนก็เข้ามาให้ความสนใจเธอ จนทำให้ชีวิตเธอวุ่นวายมากขึ้น เธอจะจัดการกับพวกเขายังไงไปติดตามอ่านกันได้เลยค่ะ

    คำเตือน นิยายเรื่องนี้มีเนื้อหาเกี่ยวข้องกับยาเสพติด ทุกอย่างในนิยายนักเขียนล้วนสมมติขึ้นมา บางตอนไม่สมเหตุสมผล บางตอนไม่ควรเอาเป็นเยี่ยงอย่าง โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน

    ……………….

    ภายในบ้านพักที่ลับตาคนในตัวอำเภอม่วงเขียว

    เจ้าของร่างสูงใหญ่วางของกลางที่ล่อซื้อมาได้ไว้บนโต๊ะไม้ริมหน้าต่างที่เปิดไว้ฝั่งหนึ่ง ผ้าม่านสีขาวไหวสั่นเล็กน้อยเมื่อสายลมพัดเข้ามาเอื่อย ๆ มือสองข้างปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตทั้งเก่าทั้งขาดทั้งเหม็นออก เผยให้เห็นลอนกล้ามบนหน้าท้องอย่างชัดเจน 

    “ผมว่าอีกไม่นานผู้กองต้องเป็นโรคผิวหนังแน่ ๆ เลยครับ” ขันติว่าพลางใช้มือโบกพัดที่ปลายจมูกเพื่อไล่กลิ่นเหม็นสาบไปมา

    “ร่างกายผมชินแล้วจ่า” หฤษฎ์ทำงานด้านสืบสวนมากว่าเจ็ดปี ตลอดเจ็ดปีก็ปลอมตัวตลอด เหตุเพราะรักความเป็นอิสระในการทำงาน และอยากใช้ชีวิตให้เต็มที่ และเขาก็ได้ประสบการณ์จากการใช้ชีวิตแบบนี้มากตามที่ต้องการด้วยสิ 

    “ผู้กองไม่จำเป็นต้องทำถึงขนาดนั้นเลยนะครับ”

    ร่างใหญ่เปลือยท่อนบนนั่งลงบนเก้าอี้ด้วยท่าทางเหนื่อยล้า “ไม่เข้าถ้ำเสือจะได้ลูกเสือเหรอจ่า”

    “แต่ผู้กองก็ไม่น่าไปยุ่งกับ… ยานั่น”

    “ผมรู้ตัวผมดีน่าจ่า อย่าห่วงผมเลย งานนี้งานใหญ่ถ้าไม่ลงทุนขนาดนั้นเราก็คงคว้าน้ำเหลวอีกตามเคย” หฤษฎ์มั่นใจในตัวเองมากพอ เขาไม่มีทางตกเป็นทาสยาเสพติดเป็นอันขาด เขารู้ว่าสิ่งไหนควรลองสิ่งไหนไม่ควร และต้องลองในปริมาณเท่าไรถึงจะปลอดภัยกับตัวเอง แต่ทุกสิ่งทุกอย่างล้วนอยู่ที่ใจ

    “แล้วผู้หญิงคนนั้นล่ะครับ ทำไมผู้กองต้องไปสนิทกับเธอด้วย”

    เขานิ่งไปครู่หนึ่ง “ผมสงสัยว่าเธออาจจะเกี่ยวข้องกับแก๊งค้ายาเสพติด”

    “แต่ดูเหมือนผู้กองจะทำเกินไปนะครับ”

    หฤษฎ์ย่นคิ้ว “อะไรที่จ่าคิดว่าผมทำเกินไป”

    “ก็อย่างเช่น… ไปเก็บผักช่วยและก็ไปนอนเฝ้าเธอที่บ้าน”

    “ถ้าไม่ทำอย่างนั้นผมจะรู้ความเคลื่อนไหวของเธอเหรอครับ” ผู้หญิงคนนั้นสนิทกับแก๊งค้ายา ไม่แน่ว่าเธออาจจะมีส่วนเกี่ยวข้องด้วย แต่ดูจากหน้าตาแล้วเธอคงไม่ได้เสพ

    “แต่ก่อนไม่เห็นผู้กองพูดถึงผู้หญิงคนนี้นี่ครับ” เดือนแรกที่เขาแฝงตัวเข้าไปในหมู่บ้านละแวกนั้นแต่หฤษฎ์ก็ไม่เคยพูดถึงผู้หญิงคนนี้สักครั้ง

    “แต่ก่อนเธอ…” แต่ก่อนนิลเนตรไม่ใช่คนที่น่าสนใจขนาดนี้ เขาเองก็แปลกใจ เขาไม่เจอเธอเพียงสัปดาห์เดียว พอกลับไปอีกครั้งนิลเนตรกลับเปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง กลิ่นกายหอม ผมเรียบตรงเป็นประกายเงางามน่าจับ แก้มนวลเนียนน่าสัมผัสแม้ผิวจะเป็นสีแทนแต่กลับมีแรงดึงดูดทางเพศอย่างมหาศาล อีกทั้งดวงตาซุกซนเป็นประกายระยับคู่นั้นยังชวนให้หลงใหลอีกด้วย วันที่เขาไปช่วยเธอปักเบ็ดเขายังคิดว่าเธอไม่ใช่นิลเนตรคนเดิมด้วยซ้ำ

    อีบุ๊กลดราคาถึงวันที่ 10 สิงหาคมนี้นะคะ

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น