เด็กเลี้ยงของนายหัว

นิยายเรื่องนี้เหมาะสำหรับผู้ที่มีอายุ 18 ปีขึ้นไป บางบทบางตอนอาจมีคำไม่สุภาพ มีบทเลิฟซีนที่ค่อนข้างชัดเจน ผู้อ่านโปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน ใครที่อ่านแล้วไม่ถูกจริตรบกวนกดข้ามได้เลยนะคะ

ทุกอย่างล้วนเกิดจากจินตนาการของผู้เขียนเท่านั้นค่ะ ถ้าใครชอบฝากกดติดตามกดหัวใจให้ด้วยนะคะ

………………………………………………………………………….

อชิรญาหญิงสาวผู้ไม่รู้ว่าตัวเองเป็นเด็กกำพร้า และสีหราชจะทำอย่างไรเมื่อรู้ว่าพ่อแท้ ๆ ของเธอคือคนที่คิดจะฆ่าเขาเมื่อเจ็ดปีก่อน

………………………………..

ในคืนฝนพรำ 

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

           เสียงเคาะประตูดังขึ้นเจ้าของร่างใหญ่วัยยี่สิบสองเดินไปเปิดประตูห้องพักคนงานกรีดยาง เมื่อประตูถูกเปิดออกก็พบกับสาวร่างเล็กที่คุ้นเคยกำลังยืนร้องไห้น้ำตาไหลนองหน้า

           “แกเป็นอะไร”

           “อธิป ฮือ ๆ”

           “เข้ามาก่อน ๆ” คนตัวสูงพาเพื่อนรักเดินเข้ามาในห้อง หญิงสาวนั่งลงบนพื้นที่มีเสื่อกลางเก่ากลางใหม่ปูอยู่บนพื้นปูนขัดมัน ภายในห้องพักไม่ได้กว้างมากนัก

           “…”

           “แกร้องไห้ทำไม” อธิปเอ่ยถามเยาวเรศเพื่อนสนิทที่ทำงานในโรงเลื่อยไม้ด้วยกัน

           “อธิป ฉันท้อง ฮือ ๆ”

           “ท้อง!”

           “อือ”

           “แล้วพ่อของเด็กล่ะ”

           “มันไม่ให้ฉันเอาเด็กไว้ ฉันจะทำแท้ง”

           “ไม่ได้เด็ดขาด แกจะบ้าหรือไง” อธิปพูดขึ้นเสียงแข็ง คนทั้งคนที่ไม่รู้อิโหน่อิเหน่อะไรด้วยจะไปฆ่าเขาทำไม

           “ฉันจะรับผิดชอบแกกับลูกเอง” เป็นเพื่อนกันมาหลายปีเรื่องแค่นี้ทำไมจะช่วยเพื่อนไม่ได้

           “แต่แกไม่เกี่ยวข้องด้วยนี่”

           “แกจะทำร้ายเด็กได้ลงคอเลยเหรอ”

           “แต่ฉันเลี้ยงคนเดียวไม่ไหวหรอกนะ” เยาวเรศร้องไห้จนตัวโคลง

           “ฉันจะช่วยแกเลี้ยงเอง”

           “จริงเหรอ” แววตาของเธอดูมีความหวังขึ้นมาอีกครั้ง

           “จริงสิ”

           อธิปมองเพื่อนรักด้วยความเวทนา นึกโกรธผู้ชายคนนั้นที่มันไม่มีความรับผิดชอบเอาเสียเลย

อีบุ๊กจัดโพรโมชันจาก 239 บาท ลดเหลือ 175 บาท ถึงวันที่ 14 สิงหาคมนี้นะคะ