นิทราหวามรัก - นิยาย นิทราหวามรัก : Dek-D.com - Writer
×
NC

คำเตือนเนื้อหา

เนื้อหาของเรื่องนี้อาจมีฉากหรือคำบรรยายที่ไม่เหมาะสม

  • มีการบรรยายฉากกิจกรรมทางเพศ

เยาวชนที่มีอายุต่ำกว่า 18 ปี ควรใช้วิจารณญานในการอ่าน

กดยอมรับเพื่อเข้าสู่เนื้อหา หรือ อ่านเงื่อนไขเพิ่มเติม
ปิด

    นิทราหวามรัก

    ความทรงจำที่ขาดหายไป...มีเธอเพียงคนเดียวเท่านั้นที่จะช่วยเขารื้อฟื้นกลับคืนมาได้

    ผู้เข้าชมรวม

    2,722

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    6

    ผู้เข้าชมรวม


    2.72K

    ความคิดเห็น


    2

    คนติดตาม


    19
    จำนวนตอน :  49 ตอน
    อัปเดตล่าสุด :  23 ก.ย. 67 / 09:16 น.
    คำเตือนเนื้อหา NC

    มีการบรรยายฉากกิจกรรมทางเพศ

    loading
    กำลังโหลด...
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ

    ร่างใหญ่ที่ยังคงนอนปิดเปลือกตาสนิท มือหนาควานหาร่างนุ่ม ๆ ที่เคยนอนกกกอดทุกคืน เอื้อมไปจนสุดความยาวของแขนแต่ก็พบแต่ความว่างเปล่า ลืมตาขึ้นมาแล้วดีดกายลุกขึ้นนั่งด้วยใบหน้าตื่นตระหนก

    เทียนหอมหายไปไหน

    มือใหญ่สะบัดผ้าห่มออกจากกายแล้วลุกจากเตียงเดินหาเธอให้ควั่ก

    ‘เทียน’

    ในห้องน้ำก็ไม่มี มือใหญ่เปิดประตูออกไปดูด้านนอก

    ‘เทียนอยู่ไหน’

    ห้องรับแขกก็ไม่มี ร่างใหญ่เดินตรงไปยังห้องครัว กวาดสายตาไปทั่วห้องก็ไม่เจอคนที่เขาตามหา แววตาเป็นกังวลว่าเธอหายไปไหน ใจเขาเริ่มร้อนรน เธอหายไปไหนแต่เช้าขนาดนี้ทำไมไม่บอกเขา

    ใบหน้าของคนตัวใหญ่ส่ายไปมาอย่างแรง มีเหงื่อซึมออกมาจนจอนผมเปียกชื้น

    “เทียน!” ครามตะโกนขึ้นมาจนสุดเสียง

    ร่างใหญ่สะดุ้งตื่นขึ้นมาพร้อมกับอาการปวดศีรษะ

    “ฝัน?”

    เป็นครั้งที่สองแล้วที่ครามฝันถึงเทียนหอมแบบนี้ ฝันว่าเธอหายไปจากเขา คนตัวใหญ่มองหาคนที่นอนอยู่ข้าง ๆ ไม่เจอจึงรีบพากายออกมาข้างนอกโดยเร็ว กลัวจะเป็นเหมือนในความฝัน

    เขามองเห็นแผ่นหลังของเธออยู่ในห้องครัว คนตัวสูงพ่นลมหายใจออกมายาว ๆ ใช่เธอจริง ๆ ด้วย

    “เทียน!” เขาเรียกเธอเสียงตกใจ

    “คะ” คนตัวเล็กหันมาด้วยความแปลกใจ

    ใบหน้ายังชื้นไปด้วยเหงื่อ ร่างใหญ่ที่เปลือยแผงอกขาวเดินเข้ามาใกล้ ดวงตากลมมองใบหน้าคมคายด้วยความห่วงใย

    “มีอะไรคะ ทำไมเหงื่อออกเยอะจัง” ใบหน้าแววตาของเขาดูไม่สดชื่นเอาเสียเลย

    “คิดว่าหายไปไหน” วาดวงแขนรั้งตัวเธอเข้ามากอดอย่างหวงแหน แค่ฝันไปทำไมเขาถึงรู้สึกใจหายราวกับว่าเรื่องมันเกิดขึ้นจริง

    “จะหายไปไหนได้คะก็ตื่นมาทำกับข้าวทุกวัน” มันก็จริงเธอตื่นเช้ามาทำอาหารทุกวันแต่เช้านี้เขารู้สึกไม่ดีเอาเสียเลย

    “เทียนอย่าหายไปจากชีวิตพี่นะ” ว่าแล้วก็กระชับร่างนุ่มนิ่มแน่นขึ้น

    “…”

    “ได้ไหม”

    “หึ พูดอะไรแปลก ๆ คะ จะให้เทียนไปไหน มีแต่พี่ครามนั่นแหละจะทิ้งเทียนไปหาสาวอื่น” พูดพลางเอานิ้วแตะซับเหงื่อที่กรอบหน้าให้เขาอย่างรักใคร่ เขาจะรู้ตัวบ้างไหมว่าเขาทำตัวเป็นเด็กขี้อ้อนยิ่งกว่ามังคุดกับฟักทองเสียอีก ทำไมแววตาเขาดูน่าสงสารจัง

    อีบุ๊ก

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น