Oh! My love เรื่องรักน่าปวดหัว - นิยาย Oh! My love เรื่องรักน่าปวดหัว : Dek-D.com - Writer
×

    Oh! My love เรื่องรักน่าปวดหัว

    เมื่อรักแรกที่ฝังใจกับไม่เป็นไปตามที่วาดฝันไว้ งานนี้เรื่องน่าปวดหัวจึงเริ่มขึ้น

    ผู้เข้าชมรวม

    82

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    1

    ผู้เข้าชมรวม


    82

    ความคิดเห็น


    0

    คนติดตาม


    0
    หมวด :  นิยายวาย
    จำนวนตอน :  5 ตอน
    อัปเดตล่าสุด :  22 ก.พ. 60 / 01:19 น.
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ

    Oh! My love เรื่องรักน่าปวดหัว

    บทนำ

    แจวมาแจวจ่ำจึก น้ำนิ่งไหลลึกนึกถึงคนแจวว🎶

    เสียงกลองตีให้จังหวะเพลงเดิมวนซ้ำไปซ้ำมา ผมหละเบื่อจริงๆ อยู่ปี3แล้วแท้ๆ แต่ต้องมานั่งทนทำอะไรแบบนี้ ถ้าไม่ใช่เพราะไอ้พวกเพื่อนตัวดีเสนอชื่อให้มาเป็นพี่เนียนเนี่ย ผมไม่โผล่หัวมาร่วมกิจกรรมหรอก 

     

    "เอาหละวันนี้พอแค่นี้ก่อนนะคะน้องๆ กลับบ้านได้คร๊าาา" 

     

    "ไอติม ไอติม พี่เขาปล่อยแล้ว กลับกันเถอะ"

    ไอ้น้องนี่ชื่อนนท์เป็นเด็กปี1 สถานะกำลังโดนผมต้มอยู่

     

    "ไอ้เชี่ยติม มึงจะกลับบ้านเลยป่ะ กูกับนนท์ว่าจะไปหาอะไรกินมึงไปด้วยมั้ย"

    เดี๋ยวนะ ไอ้โจมึงจะสนิทกับกูเร็วไปแล้วมั้ง แล้วทำไมมึงเรียกกูว่าไอ้เชี่ยติม แต่เรียกไอ้นนท์ว่านนท์วะ

    ผมกำลังจะตอบไอ้โจก็หันไปทักกับเพื่อนของมันเสียก่อน

     

    "เฮ้ยไอ้ไม้ รอแปปนะเว้ยกูเก็บของแปปนึง ว่าไงไอ้ติม จะไปด้วยมั้ย"ไอ้โจหันมาถามผม เพื่อนไอ้โจก็หันมามองผมด้วย 

     

    "เออ เราไปไม่ได้อะต้องรีบไปทำธุระ" กระดากปากชะมัดเลยหวะ 

     

    "งั้นพวกกูไปก่อนแล้วกัน ไปกันเถอะนนท์"

     

    "บ๊ายบายนะไอติม พรุ่งนี้เจอกัน"

     

    ไอ้เด็กนั้นเห็นหน้าแล้วไม่ถูกชะตาชะมัด ชิ

    ผมเดินแยกตัวออกมาจากพวกปี1 มาหลบอยู่ที่ม้าหินอ่อนข้างตึก เห้อ ง่วงชะมัด

     

    "ไอติมตื่น"

     

    "ไอ้ติมตื่นโว๊ยยยย"

     

    "ไอ้เชี่ยติ๋มมมมมม"

     

    "เหี้ยยยย ตะโกนทำไมเนี่ย!!!"

     

    "กูปลุกมึงตั้งหลายรอบแล้วมึงก็ไม่ตื่น โทษกูไม่ได้มึงต้องโทดตัวเอง" ไอ้โย่งที่ปลุกผม มันชื่อเบสครับ 

     

    "กูไม่ผิดก็กูเหนื่อยนี่หว่า พวกมึงไม่เป็นกูแม่งไม่เข้าใจหรอก เนอะซอ ติมน่าสงสารมากเลยเนอะๆ" ส่วนคนนี้ชื่อจิ๊กซอแต่พวกผมเรียกแต่ซอง่ายดี

     

    "เออ ติมเหนื่อยมากเลยหรอ เห็นมั้ยเบสเราบอกแล้วว่าอย่าแกล้งติม เป็นพี่เนียนมันเหนื่อย" ซอพูดหน้าเศร้าๆกับผม แล้วหันไปทำหน้าดุใส่ไอ้เบส ว๊ายยย ไอ้เบสโดนซอดุเลย พวกผมมีคติที่ว่าถ้าใครโดนซอดุนี่โครแย่มากอะ เพราะซอเป็นคนที่ใจดีมากกกก

     

    "กูห้ามมึงแล้วนะเบส มึงไม่ฟังกูเอง" ไอ้นัทพูดเอาความดีเข้าตัว โยนขี้ให้ไอ้เบสทัยที เรื่องถนัดไอ้หมอนี่เลยแหละ ลื่นเป็นปลาไหล

     

    "อย่ามาไอ้นัทมึงอะเป็นคนใช่กูจำรหัสนิสิตไปติ๋ม"

     

    "ไม่ต้องพูดเลยก็ผิดทั้งคู่นั่นแหละ"

    หึหึ หงอยกันเชียวนะพวกมึง

     

    "แต่มึงต้องขอบคุณพวกกูนะไอ้ติ๋ม กูเห็นนะ ตอนเล่นเกมมึงได้จับมือน้องเขาตั้งหลายคน คนไหนเด็ดบ้างวะ"

     

    "อะไรเด็ดอะไร กูไม่รู้ กูไม่สน พวกมึงก็รู้   "

     

    "พวกมึงก็รู้ว่ากูมีน้องสีไม้อยู่แล้ว!!!"พูดซะพร้อมเพียงเชียว

     

    "มึงพูดให้กูฟังรอบที่ล้านนนน~"

     

    "มึงจะอะไรนักหนาวะกับเด็กที่มึงเจอเขาตอนเล็กๆ ปานนี้โตมาจะเป็นยังไงก็ไม่รู้" ไอ้เบสพูดด้วยสีหน้าเซ็งๆ

     

    "เรื่องของกู พวกมึงไม่เข้าใจหรอก ยังไงกูก็รักใครไม่ได้นอกจากสีไม้" ผมพูดพลางหยิบรูปถ่ายออกมาจากกระเป๋าสตางค์ ภาพเด็กผู้ชายกับเด็กผู้หญิงกำลังนั่งเล่นบนพื้นหญ้า

     

    "ถ้ามึงรักมาเดี๋ยวกูซื้อให้ซักกล่องเอามั้ย ยี่ห้ออะไรดีว่ามาเลย จะได้จบๆ ก็ไม่เห็นวี่แววว่ามึงจะได้เจอน้องสีไม้อะไรนั้นของมึงเลย" ไอ้นัทพูดแทรกขึ้นมาอีกคน แง็งๆผมโดนรุม

     

    "ซอออ~" ผมไม่ยอมโดนรุมหรอก ยังไงซอก็ต้องเข้าข้างผม

     

    "ซอว่าไอติมลองมองหาคนอื่นน่าจะง่ายกว่านะถ้าจะรอน้องคนนั้น" ซ๊อออออ~ ทำไมพูดอย่างนั้นนนน

     

    "เห้อ พูดไปมันก็คงไม่ฟังหรอกซอ ไปประชุมกิจกรรมวันพรุ่งนี้กันเถอะไอ้เมย์เรียกแล้ว"

     

    ยังไงผมก็เชื่อว่าซักวันผมจะได้เจอกับน้องสีไม้อีก และครั้งนี้ผมจะต้องบอกรักน้องสีไม้ให้ได้ แล้วทำให้น้องสีไม้มาเป็นแฟนผมให้ได้คอยดูสิ ผมค่อยๆพลิกรูปภาพจนเห็นข้อความลายมือเด็กๆที่เขียนไว้ว่า "สีไม้❤ไอติม" 

    _________________________________________________________________________________________________

    สวัสดีจร้าา เค้า"nobot"นะ ขอใช้การ์ดนิยายเรื่องแรกนร้าาา ไม่เคยแต่งมาก่อนเลย 
    แต่ก็จะพยายามให้ดีที่สุด ถ้ามีอะไรผิดพลาด ก็ขอความกรุณาช่วยติชมมาด้วยนะ เพื่อเราจะได้นำไปปรับแก้ อย่าพึ่งทิ้งกันไปไหนนร้าาาา ขอบคุณคร๊าาา 🙇 -nobot-

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น