คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #21 : My boss ภาคมาร 3
ร้านอาหารที่เลือเป็นร้านึ่ทาารที่แ่้วยโทนสีสว่าอย่าสีาวและน้ำาลอ่อน ทำให้บรรยาาศารุยานไม่เร่เรียและผ่านไปไ้อย่าราบรื่นแถมอาหารอร่อยูเหมือนลู้าะพอใอยู่พอสมวรมไม่หยุปา พอบอลาแล้วเินออมาเลาที่เสียศูนย์ไป่วหนึ่็ถอนใออมาอย่าโล่อที่รอ เ้านายที่เินนำแอบ้อนแ่ไม่พูอะไร
“ไม่ลับเ้าที่ทำานแล้วบอนับลับไปรอที่ออฟฟิศเลย”
เพราะบอสไปหลอยู่ลารุเทพเมื่อืน่อนทั้ที่เธอปัหมุให้แล้ว ุร์เป็นห่วนส่นับรถพ่วมาพร้อมรถที่ให้ยืมััวลไปเปลาะหนึ่ ว่าะไม่ถูเวินปลุลาึเพราะไม่รู้ว่าอยู่รไหนอรุเทพอี
“อ่อ ่ะ”แล้วเธอล่ะ เธอลับไปพร้อมนับอเาไ้ไหมนะยัไ็ให้ไปรอที่ทำานอยู่แล้ว
“เอ่อ ั้นิันลับไปพร้อมรถนะะ”
เาปรายามา ปาลินย่นอล น่านลุะมัเวลาเาทำท่าทาแบบนี้ ไม่พอใัเนแ่มันไว้ใ้บุลินิ่เียบทำใหู้รวม ๆ บอสภามารเหมือนยมทูในเรื่อ็อบลินะมั หล่อแ่เย็นาและอันราย่อหน้าที่าราน ปาลินเธอวรหุบปาเาอยาหนีบเธอิมือไปไหน็ไปับเาอย่ามีปามีเสีย
“อยาลับเหรอ”
“ไม่่ะ ไม่เลย”เธอยิ้มประบส่ายหน้านอแทบหลุ ูเหมือนเาะอารม์ีึ้นเล็น้อย
“แน่นอนุ้ออบอยู่ับผมอยู่แล้ว”สีหน้าแววาแบบนี้ืออะไร ? ปาลินอยาะร้อเฮอะออมาั ๆ แ่ที่ทำไ้ืออยเท้าามเาาแทบวิัน
“บอสะ พอเถอะ่ะ”
บอสที่ำลัเอาปลาหมึย่าเ้าปาหันมาทำหน้ายุ่ใส่เธอทันทีเหมือนเธอเป็นมารวาวามสุเา ทั้ที่เธอมั่นใว่าที่ห้ามนั่นถู้อแล้ว
“ยัไม่สุถนนเลย”
รอให้สุถนนท้อ็แายเท่านั้นแหละ ปาลินลอาใส่ เาไม่รู้ยัอะไรเ้าไปแล้วบ้าทั้แะหรี่เ้าัที่เธอเลือให้ิมเป็นอย่าแรเพราะรสไม่ัมาูเหมือนะอบใมาพอู ั่อ้วยหอยทอและหมูสเ๊ะ อนนี้ถือนมปัไส้ทะลัอีสาม้อนในล่อยัะไม่หยุ
“พอ่ะ ปาไม่อยาพาบอสไปโรบาล”
“ไปทำไมโรพยาบาล”
“็ถ้าบอสิน่ออีปาว่าท้อแไ้ไปเย็บที่โรบาลแหละ่ะ”
เายิ้มึแนเสื้อเิ้ที่มันลมาถึ้นไปเหนือลำแนาว้วยท่วท่าที่น่าอิาเหลือเินเพราะไม่ว่าะทำอะไรออร่าวามูี็ไม่ไ้น้อยลเลย วัไ้าสายาอสาว ๆ ที่มอแล้วมออีทอสะพานมาไม่้ำหน้าแม้ว่าเธอพยายามทำให้เาเหมือนพนัานออฟฟิศธรรมาแล้ว็าม
เสื้อสูท็ถอแล้วึเสื้อัวในออมาให้รุ่ย็ทำแล้วแะระุมให้ึแนเสื้อึ้น็ทำแล้ว ทำผมยุ่็ทำแล้ววามบอสนั่น็ไม่ไ้หมลันน่าูไปอีแบบเสียอี นหล่อนี่มันน่าอิาริ ๆ
“ุัเลย มายพีอ”
เาเท้าสะเอวแล้ว้มลมา้อใล้ ๆ ปาลินผะมอเาไม่เ็มารู้สึร้อนที่แ้มน้อหลบาล เวรรรมรู้สึเหมือนเลือำเาะไหลเลย พอนะแล้ว็หัวเราะเสียใส เวลาอยู่ับเธอเาผ่อนลายมาริ ๆ
ับมิเลที่อยู่ันมาห้าปีเายัไม่สนิทใเท่าที่สนิทับปาลิน อาะเพราะมิเลลัวอยู่เสมอหรืออาะเพราะเาไม่เยเปิใริัะเร็ที่เาเป็นเ้านาย แ่ับปาลินเาไม่ไ้รู้ัับเธอในานะอเ้านายในรั้แรึไม่ไ้รู้สึเร็เมื่อลับมารู้ัันอีรั้ในานะใหม่
“โอเ ลับ็ลับ”เธอพยัหน้ารัว ๆ
“เี๋ยวปาเรียนับมาให้นะะ”ูีใเินเหุนเาอ้อนไม่ไ้
“เี๋ยวปาเรียรถให้แล้วปา็ะลับเลยเหมือนัน”
“ไป้วยัน”
แววานั่นบอเธอว่าอย่าไ้ัใเียวถ้าไม่อยาถูลาะลอนไปทั่วรุเทพอีรอบ ปาลินพยัหน้าล
นับนัุที่อยถัมาปาลินพาเ้านายเินออาลา้วยวามโล่ใ และเพราะมัวแ่มือถือุยับรถทำให้เธอสะุฝาปิท่อระบายน้ำนหัวทิ่มีว่าเ้านายว้าเอวไว้ทัน
“เือบละ อยาไปโรพยาบาลทำไมนัหนามีิ๊เป็นหมอเหรอ”
“บอสเนี่ย”นโนล้อบ่นเา เวินแอบยิ้มอยที่เธอพาเินัมา่อน้ามื เาเอ็ระแวอยู่พอวรลัวะมีมิาีพใ้วามมืนั้นทำเรื่อไม่ี มัวแ่มอรอบ ๆ ลืมระวัวามโ๊ะอปาลินไปสนิท มือให่ว้าับมืออวบอเธอไว้แล้วออเินอีรั้
“เอ่อ บอสไม่้อับ็ไ้่ะปามอเห็น”
“เหรอ แล้วที่ะล้มเมื่อี้ล่ะ ะแท็แทะเป็นาให้ เินามมา”
หัวใเธอเ้นแรอีแล้ว ไม่ินเลยแฮะวามบอสที่แอบมีวามโอปป้าแมออมาบ่อยรั้ วามอบอุ่นนี้ไม่ินเลย เาหันมาเอว่าปาลินมอมือที่ับันอยู่พร้อมทำหน้าประหลา็เหล่มออย่าไม่เ้าในัเาปล่อยมือเมื่อถึหน้าอยึ่เป็นพื้นที่สว่าแล้ว
“อะไร ับฟรียัะทำหน้าแบบนั้น อนเสียั์้าผมรอบ่อนปลายนิ้ว็ไม่ไ้แะหรืออบแบบนั้น”
เธอสะุ้เยมอเาแล้วหน้าแ ็รู้ว่าเธอมอหน้าเาไม่ใร่ิเพราะเรื่อที่เาหลี็ไม่รู้ทำไมอบเอามาล้อเรื่อย
“บอส ? โอปป้า ? ทำไมปาถึเื่อว่าบอสเป็นโอปป้าไ้นะมนุษสัมพันธ์แย่นานี้”เาทำเสียิ๊ยมือึ้น เธอยมือันศีรษะไว้ทันทีเาลมือล
“ใระีัน”
“เื้อมือนานั้นใระไม่ลัว”มือให่ที่วาลยึ้นหนีบแ้มนิ่มเ็มแรอย่าอไม่ไ้ วนประสาทออปานนี้ใระทนัน เธอร้อโอ๊ยเอามือปั
“บอสทำร้ายร่าายปา”
“วนอย่านี้ไม่น่ารอมาถึอนนี้ไ้เลย เป็นน้อเป็นนุ่ะี”เธอย่นมูใส่ ไม่ใ่น้อใ่นุ่็หนีบแ้มเอาแล้วนี่ไ
“น้ออบอส โอปป้าไรอันน่ะ หล่อมาใ่ไหมะ เพื่อนปาบอว่าหล่อละลายโลเลย”เาย่นิ้ว
“เาเป็นน้อุ”ปาลินหุบยิ้มเพ้อ พอหันไปเอรอยยิ้มเล็ ๆ เหมือนพอในั่น็นึอยาเอาืนเ็มำลั
“ไม่สนหรอ่ะ ไปเาหลีรอบหน้าปาะไม่พลาโอปป้าไรอันเ็า”เาร้อ อือ ้วยสำเนียเหมือนประ อะไรแบบนั้นแล้วเหนี่ยวอเสื้อนเธอเ เมื่อรถมาอิฟุบาท
“หาเินไว้เยอะ ๆ ล่ะผมะอัพ่าัวมันใหุ้หมัวเลย อฟรีหล่อว่าีว่าไม่เห็น่า ร้อหาแ่เ้าทึ่มนั่น ึ้นรถไป”
เธอถูึึ่โยนึ้นรถไป่อนเาะยับามเ้าไปเบีย ปาลินถลึาใส่เา้มลมาิเธอยับออแล้วสะบัหน้าหนีเมื่อสู้ไม่ไหว วารีอเาสะใอออย่านั้นน่ามอนานที่ไหนเิหลุมรัไปะทำยัไ
“ไม่แน่รินี่”เธอัปาไว้พยายามไม่อบโ้ บอสแอบยิ้ม พอนะแล้ว็พอใเลิแล้ว้าแท็ปเลึ้นมาเปิูอีเมลอัวเอเลิสนใแล้เธอ่อ
ความคิดเห็น