ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้
“ปาลิน คุณก็รู้ว่าหนีไม่ได้ทำไมไม่เลิกพยายามนะ”
“บอสแค่ปล่อยมือมันไม่ยากหรอก
ออกประตูไปปาก็ลืมหมดแล้วไว้ใจปาได้”
“อ๋อ”เขาพยักหน้ายานคางรับคำตาม
แต่สีหน้าไม่ได้ดูเข้าใจอะไรอย่างที่รับคำ
“งั้นฟัง ถ้าคุณออกจากห้องผมแล้วลืมผมได้
งั้นผมจะขังคุณไว้ไม่ให้ออกไปไหน ถ้าคุณคิดว่าดื่มเหล้าเมาแล้วจะลืมผมได้
ชาตินี้คุณจะไม่ได้ดื่มอีก ไม่ว่าคุณคิดว่าจะทำอะไรเพื่อให้ลืมเรื่องเมื่อคืน อ้อ
เมื่อเช้าอีกสองรอบได้ให้คุณถอดใจไปเลย เพราะผมไม่อนุญาตให้คุณลืม ไม่มีทาง”
ขยันมากค่า เปิดเรื่องใหม่ไม่เคยยอมแพ้ แต่ไม่เขียน ฮ่า
เป็นแนวที่ฉีกไปจากตัวเลย ปกติชอบเขียนวน ๆ อยู่แต่คนแวดวงเดียวกัน
แต่ก็อยากได้แบบนี้บ้าง
แรงบันดาลใจมาจาก Vlog ของสาวคนนึงที่ไปเช่าโอปป้าเที่ยวที่เกาหลีค่ะ
มันเป็นธุรกิจที่แบบ หืม ชอบจัง เลยเริ่มเขียนค่ะ
ใช้เวลานานกว่าที่คิดแต่ในที่สุดก็คลอดแล้วนะคะ
ไปเอ็นดูบอสต่อได้ที่พี่ meb ตามลิ้งค์ด้านล่างเลยค่า
รักนะ
ชาริณียังอยู่นะ
ข้อความที่โพสจะต้องไม่น้อยกว่า {{min_t_comment}} ตัวอักษรและไม่เกิน {{max_t_comment}} ตัวอักษร
กรอกชื่อด้วยนะ
_________
กรอกข้อมูลในช่องต่อไปนี้ไม่ครบ
หรือข้อมูลผิดพลาดครับ :
_____________________________
ช่วยกรอกอีกครั้งนะครับ
กรุณากรอกรหัสความปลอดภัย