กาวน์มัดรัก

“เป็นอะไรมานะคะ”

“แมวข่วน เอ่อน่าจะโดนกัดด้วยครับเปิดvisit ไปที่ห้องฉุกเฉินให้ด้วยนะครับ”เจ้าหน้าที่รับคำไม่นานก็ยื่นเอกสารที่จำเป็นให้เขา

“เรียบร้อยแล้วค่ะคุณหมอ”เขาขอบคุณเสียงเบาแล้วลากเธอออกไป อโณมาพยายามถ่วงตัวให้หนักแต่เขาก็ลากเธอเดินต่อไปได้อย่างไม่ลำบากนัก

“ฮึ้ย ปล่อยอุ่นนะ วายุบ้า วายุไม่มีสิทธิ์มาทำแบบนี้กับอุ่นนะ อุ่นไม่ฉีดยา ไม่เอา”

เขาหันขวับมาหาดึงมือที่กำอยู่อย่างแรงจนเธอปลิวมากระแทกอก อโณมาร้องลั่น

“โอ๊ย เจ็บ”เงยหน้าขึ้นเหมือนจะเอาเรื่องเจอแววตาชวนเสียวสันหลังก้มมองอยู่ก่อน

“หนึ่งนะครับ คุณอุ่นถูกแมวข่วนมีโอกาสติดโรคพิษสุนัขบ้าเพราะแมวตัวนั้นเราไม่ทราบประวัติการฉีดวัคซีนโดนทั้งข่วนทั้งกัดในฐานะแพทย์ผมประเมินแล้วว่าจำเป็น

สอง ผมมีสิทธิ์ในตัวคุณอุ่นเต็มที่เพราะผมเป็นสามีคุณอุ่น

สาม จากข้อสองถ้าคุณอุ่นยังพยศไม่เลิกผมจะตีอวดคนทั้งโรงพยาบาล

สี่ ถ้าไม่กลัวว่าจะถูกตีงั้นผมจะทำอะไรที่มากกว่าตี จนกว่าคุณอุ่นจะละพยศ”

เขาจะทำบ้าอะไรเนี่ย ! พูดจบก็ก้มหน้าลงมาอย่างรวดเร็วริมฝีปากของเขาแตะริมฝีปากของเธอจนรู้สึกได้ถึงความนิ่มและอุ่นวาบแม้ยามที่เขายืดตัวขึ้นในเสี้ยววินาทีต่อมา

เปิดไปเรื่อย อย่าสนใจเรา

เรากำลังพยายามอยู่

ลงเมื่อพร้อมค่า

คิดถึงนะ

ขออนุญาตเปลี่ยนแผน ตอนแรกว่าจะให้กาวน์มัดรักเป็นเรื่องพี่กีกับน้องมะพร้าวแต่ตอนนี้เปลี่ยนใจ

ขอยืมชื่อมาเปิดเป็นเรื่องใหม่ไม่เกี่ยวกับเรื่องอื่นเช่นเดิม

ขออภัยในความไม่สะดวกค่ะ