คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : Deception Love - 6 - อดีต 100%
มาร์คที่รับรู้ถึงแสงสว่างที่เล็ดลอดเข้ามาจากหน้าตา ก็ตื่นขึ้นด้วยความงัวเงียเพราะยังไม่ตื่นดี ผมมองคนตัวเล็กที่อยู่ในอ้อมกอด ก่อนจะรีบผลักแบมแบมออกไป ผมก้มลงดูที่ผิวขาวเนียนของคนตัวเล็กที่มีแต่รอยกลีบกุหลาบแดงๆ ที่ตัวผมเองเป็นคนทำไว้เมื่อคืนนี้
ก่อนจะนึกย้อนไปเมื่อคืนนี้ ผมรู้ว่าที่ผมทำไปมันผิด และมันก็ร้ายแรงเกินไป แต่ผมห้ามตัวเองไม่อยู่จริงๆ ทั้งที่ตั้งใจไว้แล้วว่าจะทำเป็นไม่รู้เรื่องอะไร แต่ผมไม่เข้าใจจริงๆ ว่าทำไมแบมแบมถึงต้องมาวนเวียนอยู่ที่ผม เขาจำผมไม่ได้จริงๆเหรอ? คนตัวเล็กจำไม่ได้จริงๆเหรอ ว่าทำอะไรกับครอบครัวและพี่ชายของผม...
แต่ถ้าจะบอกว่าแบมแบมเป็นคนทำก็ไม่ถูกนักหรอก คงต้องโทษ ‘พ่อแม่’ ของเด็กคนนั้นต่างหากล่ะ
หลายปีก่อน
เมื่อผมขึ้นเกรด 10 มีครอบครัวของเด็กคนหนึ่งได้เข้ามาในชีวิตของครอบครัวผม...
ครอบครัวของเด็กคนนั้นสนิทกับครอบครัวของผมสนิทกันมาก เนื่องจากการทำธุรกิจรายใหญ่ด้วยกัน และการเป็นเพื่อนกันมานานแม้ว่าพ่อของผมจะเป็นคนไต้หวันก็ตาม แต่เหตุเพราะแม่ของเด็กคนนั้นเป็นคนไทย ทำให้ครอบครัวนี้ต้องไปใช้ชีวิตอยู่ที่เมืองไทย การเจอกันของทั้ง 2 ครอบครัวจึงน้อยลง แต่ก็ยังติดต่อ และทำธุรกิจร่วมกันอยู่ตลอด
ครั้งหนึ่งครอบครัวนั้นได้มาอยู่ชั่วคราวที่โซล และเหตุผลก็คงหนีไม่พ้นเรื่องธุรกิจอีกจนได้ การที่ครอบครัวของผมสนิทกับครอบครัวนั้น ทำให้ผมสนิทกับเด็กคนนั้นมาก
มาก... จนความรู้สึกมันเกินเลย
และเด็กคนนั้นก็ไม่ใช่ใคร... ‘แบมแบม’
“พี่ต้วน แบมเหงาจัง” เสียงเล็กของเด็กตัวเล็กที่เพิ่งเดินเข้ามาในบริเวณบ้าน เอ่ยขึ้นด้วยใบหน้าซึม ทำเอาคนที่มีชื่ออยู่ในประโยคนั้นต้องยกยิ้มเอ็นดูกับความน่ารักของเด็กคนนั้น
“มาหาพี่สิ ตัวเล็ก” ผมบอกกับเด็กคนที่ชื่อแบมแบม คนตัวเล็กน่ารักเพราะเด็กคนนี้ตัวเล็กมากทั้งยังหน้าหวานอย่างกับผู้หญิงไม่มีผิด ทำให้ผมชอบที่จะเรียกแบมแบมว่าตัวเล็ก แบมแบมเดินเข้ามาใกล้คนตัวสูงก่อนที่ผมจะจับแบมแบมแล้วตวัดอ้อมแขนกอดรอบเอวคนตัวเล็ก
“ปล่อยแบมนะ!! แบมอึดอัด” แบมแบมพูดออกมาไม่พอยังทำหน้ายู่ยี่ใส่ผมอีก เห็นแล้วอยากจะจับฟัดให้ตาย ทำไมน่ารักแบบนี้นะแบมแบม
“...” ผมไม่ตอบอะไรคนในอ้อมกอด แต่ออกแรงกอดรัดคนตัวเล็กเพิ่มขึ้นอีก
“พี่ต้วน ชอบแกล้งแบมอ่ะ เดี๋ยวแบมไม่รักนะ” คนตัวเล็กยังคงไม่หยุดพูด แต่คนตัวสูงก็ไม่ได้สนใจอะไรมากนัก กับคำพูดน่ารักนั้น เพราะหัวใจข้างซ้ายของคนชอบแกล้งมันสั่นระรัวไม่หยุด
‘ถึงแบมไม่รักแต่พี่ก็รักแบมนะ’
ผมปล่อยคนในอ้อมกอดให้เป็นอิสระ ก่อนจะจ้องลึกเข้าไปในดวงตากลมโตไร้เดียงสาของแบมแบม
“พี่รักตัวเล็กนะ แล้วเรารักพี่มั้ย?” ผมถามออกไปทีเล่นทีจริง แต่ในใจก็แอบเต้นไม่เป็นส่ำ นี่ ผมรักเด็กเข้าจริงๆแล้วใช่มั้ยเนี่ย ผมขำกับตัวเอง แต่ทำยังไงได้ล่ะ
“แบมก็รักพี่ต้วนนะ”
ประโยคสั้นๆ แต่กลับกึกก้องอยู่ในหัวใจตลอดมา ประโยคที่นึกคิดกี่ทีก็ทำให้ใจสั่นได้ แต่ตอนนี้มันกลับเจ็บปวดทุกครั้งที่นึกถึงอดีตที่ผมกับแบมแบมเคยมีความสุขกันมา แต่ตอนนี้ทุกอย่างมันเปลี่ยนไปแล้ว
เพราะเด็กคนนั้นหักหลังผม
เพราะครอบครัวของเด็กคนนั้นทรยศครอบครัวของผม...
ผมหันไปมองคนที่เคยสำคัญ มือหยาบกร้านค่อยๆเอื้อมไปแตะที่ผิวขาวเนียนก็พบว่าอุณหภูมิร่างกายของแบมแบมไม่ใช่ 37องศาแน่ ถ้าปล่อยไว้คงเป็นไข้หนักเพราะคนตัวเล็กเป็นคนที่อ่อนแอคนหนึ่ง ทำไมมาร์คจะไม่รู้
ผมหันไปมองนาฬิกาเรือนเล็กบ่งบอกเวลาเกือบสิบโมง ผมนึกขึ้นได้ว่ามีธุระ จึงรีบใส่เสื้อผ้าของตนเอง ก่อนจะเดินตรงไปที่ประตู แล้วออกจากห้องนี้ไปด้วยความเร่งรีบโดยไม่คิดจะหันหลังกลับมามองแบมแบม
นายเลือกเองนะแบมแบม เลือกที่จะเข้ามาในชีวิตฉันอีกครั้ง...
‘แค่คนเคยสำคัญ
ผมไม่จำเป็นต้องห่วงใยคนคนนั้น
ก็แค่ของเล่นมีชีวิต
ที่ผมไม่ต้องสนใจว่ามันจะเจ็บหรือจะตายก็เท่านั้นเอง’
Talk
ไม่อยากจะบอกหรอกว่าครบ100%แล้ว555555555 เป็นยังไงกันกับตอนที่สั้นกุดมากก แต่ไรท์ใบ้ให้ว่ามันเป็นเศษเสี้ยวของเรื่องราวเนอะ ใบ้ให้อีกหน่อยๆว่า ต่อจากนี้ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นอย่าด่าพี่มาร์คคึเลยนะ555555555 มาอัพช้าอัพสั้นยังไงก็มาแล้วน้า ให้อภัยไรท์เถอะT^T คืนนี้ไรท์ไปเชียงใหม่แล้วว ถ้าไม่ผิดพลาดอะไร ได้อ่านสเปเชี่ยวมาร์คแบมกันแน่นอนเนอะ5555555
สกรีม #ฟิคฝังใจ
ความคิดเห็น